เบื่อมั้ย ที่มาอ่านหนังสือ ใน มหาลัย เเล้วเจอพวก สร้างความรำคาญ คุยช๊อปปิ้ง ไปเที่ยวโน่นนี่ไม่เกรงใจเพื่อนร่วมโต๊ะ

พอดีพักอยู่หอแถวประชาสงเคราะห์ และหน้าหอจะมีวินมอเตอร์ไซค์ ทุกวันพอสัก5โมงเย็นจะตั้งวงสังสรรค์เฮฮา ตะโกนโหวกเหวกโวยวายไม่เกรงใจผู้พักอาศัยในหอเลย จะแจ้งตำรวจก็กลัว เปิดเพลงเสียงดังทุกวัน บางวันถึงตี3

อย่ารอให้ประสาทเสียเเบบผม ผมเจอคนร้องเพลงเสียงดัง เปิดเสียงดังรบกวนไม่เกรงใจใคร จนนอนไม่ได้ เป็นปัญหาเจอเเต่พวกเห็นเเก่ตัว เเจ้งความให้เจ้าหน้าที่ตำรวจลงพื้นที่เลยครับ ผมเชื่อว่าตำรวจน้ำดีมีมากในบ้าน

รายการอะไรก็ไม่รู้ เสียงดังโหวกเหวกโวยวาย แย่งกันตะเบ็งพูด แถมมุกก็ฝืด มุกเก่าล้านปี ไม่ขำน่ารำคาญ จนต้องเปลี่ยนช่องหนี

อยากรู้จริงๆเลยว่าไอการที่ชวนคุยโน่นนี่ไปเรื่อยแบบ ทานข้าวยังครับ เป็นไงบ้าง อยู่กับใครเอ่ยยย เนี่ยมันจะยังยืนแค่ไหนกัน แล้วซักวันมันจะเบื่อมั้ย มันจะหมดเรื่องคุยมั้ย ถามซ้ำๆซากๆ มันน่ารำคาญนะผมว่า

เตียง๒ชั้น๔เตียง ปลายเตียงเป็นหน้าต่าง ซ้ายขวา คั่นกลางด้วยรูปภาพขนาดปานกลาง เตียงขวาเลื่อนมู่ลี่ลง จึงเลื่อนฝั่งเราบ้าง คนเตียงบนเรา บอกทำนอง ไม่ให้เอาม่านลง ไรก็ไม่รู้ พักห้องรวม ต้องเข้าใน ณ ส่วน

คือเมื่อประมาณสองสามเดือนก่อนได้มีผู้เช่ารายใหม่มาเช่าบ้านข้างๆ ที่เปิดให้เช่าค่ะ มาอยู่ได้ไม่นานก็สร้างความรำคาญให้กับบริเวณรอบๆ ถ้วนหน้า - เปิดเพลงเสียงดังแต่เช้า ดังแบบ ดังจริงๆ ไม่เกรงใจใคร - เ

จขกท เป็นลูกครึ่ง ไต้หวันไทยค่ะ ผิวขาว เวลาไปบ้านนอกที่ไรจะโดนบ้านนอกมองแบบไม่เกรงใจเลย ทั้งเด็กและคนแก่ เราแต่งตัวธรรมดาไม่ได้เว่อ นะเสื้อยืด เกงขาสั้น ผ้าใบ แต่เราดูต่างจากคนบ้านนอกพวกนี้อ่ะค่ะ คือพ

คือเราอยู่หอนี้มาเทอมนึงแล้วค่ะ แรกๆก็ไม่มีอะไร พออยู่ได้สักพักห้องข้างๆด้านซ้ายมือก็ย้ายมาใหม่ ย้ายมาวันแรกก็พาเพื่อนมาปาร์ตี้ที่ห้องดึกๆดื่นๆ เสียงดังโวยวาย เราแทบไม่ได้นอน เป็นแบบนี้มาอาทิตย์นึง แค

ไม่ได้โกรธอะไรอะนะ ตบด้วยอารมณ์รำคาญ หงุดหงิด เฉยๆ ตบเสร็จแล้วค่อยหันไปยิ้มให้ //นี่ๆ เรายังรักกันอยู่เนาะ ๆๆ วันหลังอย่ากวนนะ อิอิ