ก่อนอื่นผมขอเริ่มเรื่องก่อนเลยนะครับ
ผม อายุ 21 แฟน อายุ 17 ผมรักน้องเค้าตั้งแต่ น้องอายุ 14-15 ผมก็ตอนนั้น 18-19 ก็ตกลงเป็นแฟนกัน คุยกันไปสักระยะ แฟนผมนอกใจครับ ก่อนแฟนจะเรียนจบ มัธยมต้น แต่นอกใจแบบว่า คุยโทรศัพเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรกับคนที่ 3 ผมจับได้ก็นัดแฟนมาเคลีย ผมก็ได้มีอะไรกัน ต้องบอกว่าผมกับแฟนเป็นครั้งแรกของกันและกัน พอเคลียรู้เรื่องครั้งนี้ รักของผมสองคนรักกันมากๆๆแบบว่ามากกว่าเดิมโครตๆรักกัน พอผม20 ผมก็จะขึ้นกรุงเทพคือผม อยากสร้างครอบครัวแล้วเลยจะไปทำงาน ผมบอกแฟนว่าพี่จะไปทำงานกรุงเทพนะ แฟนผมก็ร้องอยากไปด้วย (ยอมรับว่าผมผิดนะ ช่วงนี้คือแฟนเรียนจบแล้วนะครับ ผมพาแฟนผมหนีไปอยู่กรุงเทพด้วยกัน ) ไปแบบตายเอาดาบหน้าเลยครับ แต่พอดีผมมีแม่คอยซัพพอต ก็อยู่ได้ แถมรู้สึกดีด้วย อยู่แบบฉันสามีภรรยา อาจมีบ้างไม่มีบ้าง เพราะว่ามาจากศูนย์เลย ตอนนั้นผมมีความสุขมากและเหมือนได้ทดสอบความรักผมด้วยว่าจะผ่านไปกันได้ไหม และอุปสรรคใหญ่ก็มาถึงเมื่อผม 21 แต่ผมบอกแฟนไว้ก่อนจะมา กรุงเทพละว่า “ตัวเองช่วงนี้ หากินกันไปก่อนนะ หากินหาเที่ยวไปก่อนนะ เพราะพี่มีสิ่งที่ต้องทำ 2 อย่างคือ คัดทหาร กับ บวช 1พรรษา พอพี่จบเรื่องนี้พวกนี้แล้วพี่จะเก็บตังขอหนูแต่งงานนะ“ วันจับใบดำใบแดงแฟนผมก็มาเชียร์ร้องห่มร้องไห้ ไม่อยากไห้ผมติด แต่ผมก็ได้ใบดำครับ แฟนผมดีใจมาก ผมก็ดีใจครับ ผ่านไปหนึ่งอย่าง เหลือบวช แฟนผมรู้ผมจะบวชก็นั่งผับเหรียญสองคนกับแม่ผม ผมเห็นแล้วมีความสุขมาก เพื่อที่จะได้โปรยทานพอผมไม่โดนทหารผมก็จะบวชในวันเข้าพรรษาเลย อยากทำไห้จบๆ อยากสร้างครอบครัวแล้ว นี่และครับเรื่องมันเกิด คือบททดสอบ ห่างกัน แค่ 3เดือนช่วง2เดือนแรกก็โทรคุยกันปกติ ก็มีทะเลาะบ้าง เพราะความห่างไกล พอ2เดือนกว่าๆ ผมจับผิดได้2-3 วันคือไม่ค่อยโทรมาหรือโทรมาก็ดึกละ แล้วพอโทรมา คือบอกง่วงเพลียอยากนอนละ ผมทนไม่ไหวเลย เค้นความจริง ก็ได้รู้ว่า แฟนผมมีคนคุยคนใหม่ กับคนที่ทำงานแฟน เท่าที่สืบมา คือผู้ชายนั้น อายุสัก 30+(บอกก่อนนะครับตอนผมบวช แฟนอยู่กับ แม่ผมนะ ที่กรุงเทพ ) แฟนผมบอกว่า เค้าดีกว่า เค้าเทคแคร์ดี และแฟนผมก็บอกว่ารู้สึกห่วงใยกัน (ตอนนั้นเจ็บมากไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเองแล้วกับเมียแรกของผม และครั้งแรกของผม )
ผมถามแฟนผมว่าจะเลือกใคร (ผมรู้ว่าไม่เลือกผมแน่นอน) แฟนผมบอกว่า ไม่เลือกใครอยากอยู่คนเดียว ไห้ผมอย่าบอกใครว่าเลิกกัน อย่าบอกแม่ผมด้วย แฟนผมบอกว่า ขอนะห้องนี้ (ห้องเช่าผมเช่าชื่อผม ที่แม่กับแฟนอยู่ที่กรุงเทพ) ไห้ผมบอกไห้แม่ออกไป กับผม แฟนผมบอกว่าอยากอยู่คนเดียว ตอนนั้นผมก็โอเค ทั้งๆที่รู้และ ว่า มันไม่จริงหรอกไม่เลือกใครและอยากอยู่คนเดียว มันตรงกันข้าม แต่ผมทนไม่ไหว ผมตัดสินใจ บอกแม่ว่า ผมเลิกกันไห้แม่ พาแฟนผมส่งกลับ (ในใจคิดว่ากูไม่ได้ ก็อย่าอยู่ด้วยกันเลย ) แต่ผมบอกแม่ว่า อย่าบอกนะว่าส่งกลับเรื่องอะไรแค่บอกว่า ผมอยากคุยด้วยกลับมาหาหน่อย( ผมบวช ต่างจังหวัด ) คือตอนนั้นแฟนผมหลงคนใหม่แล้ว นั่งรถทัวร์มาก็นั่งร้องไห้ครำครวญว่า ทำแบบนี้ทำไมยิ่งทำยิ่งไห้อึดอัดรู้ปะ ผมก็บอกไปว่าอยากคุยด้วยเฉยๆ แฟนผมก็เอาแต่ร้อง แล้วบอกผมว่า เองทำแบบนี้ทำไห้ เค้ากับพี่เค้าขาดกัน (พี่นี่ หมายถึงคนที่3 ) พอแฟนผมนั่งรถทัวร์มา ผมก็พยายามปลอบ แล้วเปิดใจคุย เท่านั้นและ ใจผมขาดสะบั้นเลย ผมถามว่าได้กันยัง แฟนผมตอบว่ายัง ผมถามย้ำ 3-4รอบ ผมก็รู้คำตอบว่าแค่ครั้งเดียว แล้วผมถามอีกว่า คุยกันครบกันนานหรือยัง แฟนผมบอกว่า พี่เค้าพึ่งทำได้ 2-3วัน (ผมนี่แบบว่า ช็อคอะครับ รู้จัก 2-3วัน ยอมสะแล้ว อะไรนี่มันผิดกับ แฟนคนเดิมกูอยู่ไหน ผมมแบยว่า เหว๋อไป หลายวันอะครับ ข้าวปลาไม่กิน อยู่เฉยๆไม่ได้ต้องเดิน เหมือนคนจะบ้า )
รู้สึกรังเกียจขยะแขยง แต่อีกใจก็รักมากๆผมพยายามยื้อไห้กับมารักกับผมเหมือนเจ็บก็เจ็บไม่อยากเสียก็ใช่ รังเกียจก็มี มันสับสนวุ่นวายไปหมด ผมตั้งสติ โทรไปที่ทำงานแฟนถาม ผู้จัดการ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น ผมก็ถามหาผู้ชายคนนั้นและประวัติ คนนั่น ผู้จัดการก็บอกผมว่า เค้ามีภรรยาแล้วครับ ลูก2สอง ผมก็ดีใจ วางสายผู้จัดการโทรหาแฟน แต่ตอนนั้นแฟนก็คุยกับมันอยู่ ผมก็พยามโทร แบบว่าแฟนผมปิดเรียกสายซ้อน โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด พอเลิกคุยกันปึ๊ป ผมโทรติดผมก็ถามว่ามันโทรมาหรอ แฟนผมบอกอืม ผมก็ตั้งสติยังไม่โกรธหรืองอนออะไร แล้วเล่าเรื่องที่ได้ฟังจากผู้จัดการมาเล่าไห้ฟังทีนี้แฟนผมก็ร้องไห้ผมบอกว่าไม่ต้องร้องหรอกนะ ตอนนั้นแฟนร้องหนักมากผมก็ใจเสียด้วยเพราะแฟนหลงคนนั้นหนักมากแต่ผมตั้งสติถามต่อไป แฟนผมเริ่มฟังผมแล้วทีนี้ แฟนผมก็ร้องอยู่และสับสนว่าใครพูดเรื่องจริงกันแน่คือทางมือที่3ก็บอกแฟนผมว่าเค้าไม่มีใครมีแต่ลูกติดส่วนผมก็เล่าเรื่องที่พูดจัดการบอกผมมาแฟนผม เริ่มสับสนว่าใครพูดจริงหรือหลอก ผมเลยพูดคำถามไห้คิดไปอยู่หลายข้อ คือ
1. ถ้าเค้ารักหนูจริง วันมีอะไรกันทำไมไม่พาไปบ้าน มาเปิด โรงแรมเพื่อ?
2. ทำไมเค้าไม่เปิดตัวไห้ทางบ้านรู้ และ หนูก็เคยถามไม่ใช่หรอ มันก็บ่ายเบี่ยง
3. ถ้ารักจริงทำไมไม่โทรหาหนูตลอดละ ทำไมมันมีเวลาโทรของมันละ แถมคุยได้ 5-10. นาทีต่อวันเนี่ยนะ
4. ฟังนะคนจะเอาอะมันก็ชักแม่น้ำทั้ง 5 มาพูดหมดและ วันแม่พี่ส่งหนูกลับ ทำไมมันไม่มารับหนูไปอยู่เลยละ เพราะตอนนั้นเราถึงขั้นแตกหักกันแล้วนิ จริงไหม มีแต่พี่ไม่ใช่หรอ โทรหาพยายามติดต่อทุกวิถีทางเพื่อที่จะอยากรู้เป็นยังไงบ้าง
5. ถ้ามันมีลูกหนูรับได้หรอ อีกอย่างมันบอกหนูว่ามีลูกติด แต่ลูกอยู่ ป.4-ป.5 ห่างกับหนูไม่กี่ปี หนูคิดว่าจะไห้เด็กนั้นมาเรียกหนูว่าแม่ จริงๆหรอ(ตอนนั้นแฟนผมตอบรับได้ เพราะตอนนั้นแฟนผมหลงมันมาก)
6. ถ้ามันรักหนูจริง มันจะเอาเรื่องของหนูไปบอกคนอื่นหรอที่ว่ามันได้หนูแล้ว มันเอาไปบอกที่ทำงาน หนูยังรู้สึกแปลกๆเลยไม่ใช่หรอว่าทำไมคนที่ทำงานไม่คุยกับหนูหลังจากวันนั้น (เพราะว่า มีเพื่อนของไอ้นั้น มาทำความรู้จักกับแฟนผมอีก ) ผมก็บอกไปว่าคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามันจะไม่ รุม...... หนู
(เล่ามาทั้งหมดแฟนผมก็ยังไม่เชื่อ เพราะหลงมากๆ ผมนี้เจ็บมากกกกก รู้เลยว่าจะโดนทิ้งเป็นไง ) แต่โชคดีของผมจริงๆ ผมโทรคุยกับแฟนอยู่ ผู้จัดการโทรมาหาผมเลยประชุมสายถามเลย ไห้แฟนผมฟังด้วยเลย พูดมาเองเลยว่า มีลูกมีเมียแล้วครับ วันมาสมัครงานก็เอาลูกเอาเมียมาด้วย แฟนผมร้องไห้โฮเลยทีนี้ว่า “พี่เค้าหรอกหนูทำไม ทำไมเค้าทำกับหนูแบบนี้ “. ทีนี้แฟนก็มาขอโทษผมทุกอย่างแล้วก็เชื่อคำที่ผมพูดไป. ทุกวันนี้กลับมาดีกันปกติครับ แต่ความรู้สึก ความไว้ใจผมมันไม่เหมือนเดิม (ผมกลัวจะเกิดอีก ยังคำเค้าว่า วัวเคยค้า ม้าเคยขี่. ) ถามว่ารักไหมรักมาก แต่รักบนความระแวง แต่เหมือนแฟนผมจะกลับตัวแล้วสำนึกผิดจริงๆนะครับ ยอมเปลี่ยนเบอะร์. โทรคุยกับผมแทบไม่ห่างแฟนผมพูดมาคำนึ่งผมยังจำได้เลยตอนที่ขอโทษว่า “ขอโทษนะ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว หนูรู้แล้วใครรักหนูจริง หนูยังเด็กหนูโดนหรอกหนูขอโทษ หนูจะไม่ทำอีกสัญญา “
ผมตอบไปว่า. “พี่ไห้อภัยนะแต่พี่เจ็บมากนะ พี่ลืมได้นะเรื่องที่เกิดขึ้น แต่หนูทำใจพี่สลายแล้ว จะไห้กลับมาเหมือนเดิมเลยไม่ได้ หนูต้องเป็นคนเยียวยามันนะ. รักมากนะถึงไห้อภัย เป็นคนอื่นเค้าไปนานแล้วนะ ไม่มาทำขนาดนี้หรอก คนทุกคนมีอดีตนะถ้าคิดจะรักกันเค้าไม่เอาอดีตมาทำร้ายกันหรอก เหมือนมีอที่ซ่อนอยู่ใต้พรม ที่พร้อมจะทิ่มแทง พี่จะพยายามลืมนะ “. แต่ก็มีบ้างครับที่ผมเอามาพูด แต่ก็พยายามไม่นึกไม่คิดไม่พูดเรื่องนี้ไห้น้อยที่สุด จนกวาจะลืม
จับได้แฟนนอกใจทำไงดีครับ ทั้งรักทั้งเกียจ เลือกไม่ถูกเลย. !!!
ผม อายุ 21 แฟน อายุ 17 ผมรักน้องเค้าตั้งแต่ น้องอายุ 14-15 ผมก็ตอนนั้น 18-19 ก็ตกลงเป็นแฟนกัน คุยกันไปสักระยะ แฟนผมนอกใจครับ ก่อนแฟนจะเรียนจบ มัธยมต้น แต่นอกใจแบบว่า คุยโทรศัพเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรกับคนที่ 3 ผมจับได้ก็นัดแฟนมาเคลีย ผมก็ได้มีอะไรกัน ต้องบอกว่าผมกับแฟนเป็นครั้งแรกของกันและกัน พอเคลียรู้เรื่องครั้งนี้ รักของผมสองคนรักกันมากๆๆแบบว่ามากกว่าเดิมโครตๆรักกัน พอผม20 ผมก็จะขึ้นกรุงเทพคือผม อยากสร้างครอบครัวแล้วเลยจะไปทำงาน ผมบอกแฟนว่าพี่จะไปทำงานกรุงเทพนะ แฟนผมก็ร้องอยากไปด้วย (ยอมรับว่าผมผิดนะ ช่วงนี้คือแฟนเรียนจบแล้วนะครับ ผมพาแฟนผมหนีไปอยู่กรุงเทพด้วยกัน ) ไปแบบตายเอาดาบหน้าเลยครับ แต่พอดีผมมีแม่คอยซัพพอต ก็อยู่ได้ แถมรู้สึกดีด้วย อยู่แบบฉันสามีภรรยา อาจมีบ้างไม่มีบ้าง เพราะว่ามาจากศูนย์เลย ตอนนั้นผมมีความสุขมากและเหมือนได้ทดสอบความรักผมด้วยว่าจะผ่านไปกันได้ไหม และอุปสรรคใหญ่ก็มาถึงเมื่อผม 21 แต่ผมบอกแฟนไว้ก่อนจะมา กรุงเทพละว่า “ตัวเองช่วงนี้ หากินกันไปก่อนนะ หากินหาเที่ยวไปก่อนนะ เพราะพี่มีสิ่งที่ต้องทำ 2 อย่างคือ คัดทหาร กับ บวช 1พรรษา พอพี่จบเรื่องนี้พวกนี้แล้วพี่จะเก็บตังขอหนูแต่งงานนะ“ วันจับใบดำใบแดงแฟนผมก็มาเชียร์ร้องห่มร้องไห้ ไม่อยากไห้ผมติด แต่ผมก็ได้ใบดำครับ แฟนผมดีใจมาก ผมก็ดีใจครับ ผ่านไปหนึ่งอย่าง เหลือบวช แฟนผมรู้ผมจะบวชก็นั่งผับเหรียญสองคนกับแม่ผม ผมเห็นแล้วมีความสุขมาก เพื่อที่จะได้โปรยทานพอผมไม่โดนทหารผมก็จะบวชในวันเข้าพรรษาเลย อยากทำไห้จบๆ อยากสร้างครอบครัวแล้ว นี่และครับเรื่องมันเกิด คือบททดสอบ ห่างกัน แค่ 3เดือนช่วง2เดือนแรกก็โทรคุยกันปกติ ก็มีทะเลาะบ้าง เพราะความห่างไกล พอ2เดือนกว่าๆ ผมจับผิดได้2-3 วันคือไม่ค่อยโทรมาหรือโทรมาก็ดึกละ แล้วพอโทรมา คือบอกง่วงเพลียอยากนอนละ ผมทนไม่ไหวเลย เค้นความจริง ก็ได้รู้ว่า แฟนผมมีคนคุยคนใหม่ กับคนที่ทำงานแฟน เท่าที่สืบมา คือผู้ชายนั้น อายุสัก 30+(บอกก่อนนะครับตอนผมบวช แฟนอยู่กับ แม่ผมนะ ที่กรุงเทพ ) แฟนผมบอกว่า เค้าดีกว่า เค้าเทคแคร์ดี และแฟนผมก็บอกว่ารู้สึกห่วงใยกัน (ตอนนั้นเจ็บมากไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเองแล้วกับเมียแรกของผม และครั้งแรกของผม )
ผมถามแฟนผมว่าจะเลือกใคร (ผมรู้ว่าไม่เลือกผมแน่นอน) แฟนผมบอกว่า ไม่เลือกใครอยากอยู่คนเดียว ไห้ผมอย่าบอกใครว่าเลิกกัน อย่าบอกแม่ผมด้วย แฟนผมบอกว่า ขอนะห้องนี้ (ห้องเช่าผมเช่าชื่อผม ที่แม่กับแฟนอยู่ที่กรุงเทพ) ไห้ผมบอกไห้แม่ออกไป กับผม แฟนผมบอกว่าอยากอยู่คนเดียว ตอนนั้นผมก็โอเค ทั้งๆที่รู้และ ว่า มันไม่จริงหรอกไม่เลือกใครและอยากอยู่คนเดียว มันตรงกันข้าม แต่ผมทนไม่ไหว ผมตัดสินใจ บอกแม่ว่า ผมเลิกกันไห้แม่ พาแฟนผมส่งกลับ (ในใจคิดว่ากูไม่ได้ ก็อย่าอยู่ด้วยกันเลย ) แต่ผมบอกแม่ว่า อย่าบอกนะว่าส่งกลับเรื่องอะไรแค่บอกว่า ผมอยากคุยด้วยกลับมาหาหน่อย( ผมบวช ต่างจังหวัด ) คือตอนนั้นแฟนผมหลงคนใหม่แล้ว นั่งรถทัวร์มาก็นั่งร้องไห้ครำครวญว่า ทำแบบนี้ทำไมยิ่งทำยิ่งไห้อึดอัดรู้ปะ ผมก็บอกไปว่าอยากคุยด้วยเฉยๆ แฟนผมก็เอาแต่ร้อง แล้วบอกผมว่า เองทำแบบนี้ทำไห้ เค้ากับพี่เค้าขาดกัน (พี่นี่ หมายถึงคนที่3 ) พอแฟนผมนั่งรถทัวร์มา ผมก็พยายามปลอบ แล้วเปิดใจคุย เท่านั้นและ ใจผมขาดสะบั้นเลย ผมถามว่าได้กันยัง แฟนผมตอบว่ายัง ผมถามย้ำ 3-4รอบ ผมก็รู้คำตอบว่าแค่ครั้งเดียว แล้วผมถามอีกว่า คุยกันครบกันนานหรือยัง แฟนผมบอกว่า พี่เค้าพึ่งทำได้ 2-3วัน (ผมนี่แบบว่า ช็อคอะครับ รู้จัก 2-3วัน ยอมสะแล้ว อะไรนี่มันผิดกับ แฟนคนเดิมกูอยู่ไหน ผมมแบยว่า เหว๋อไป หลายวันอะครับ ข้าวปลาไม่กิน อยู่เฉยๆไม่ได้ต้องเดิน เหมือนคนจะบ้า )
รู้สึกรังเกียจขยะแขยง แต่อีกใจก็รักมากๆผมพยายามยื้อไห้กับมารักกับผมเหมือนเจ็บก็เจ็บไม่อยากเสียก็ใช่ รังเกียจก็มี มันสับสนวุ่นวายไปหมด ผมตั้งสติ โทรไปที่ทำงานแฟนถาม ผู้จัดการ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น ผมก็ถามหาผู้ชายคนนั้นและประวัติ คนนั่น ผู้จัดการก็บอกผมว่า เค้ามีภรรยาแล้วครับ ลูก2สอง ผมก็ดีใจ วางสายผู้จัดการโทรหาแฟน แต่ตอนนั้นแฟนก็คุยกับมันอยู่ ผมก็พยามโทร แบบว่าแฟนผมปิดเรียกสายซ้อน โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด พอเลิกคุยกันปึ๊ป ผมโทรติดผมก็ถามว่ามันโทรมาหรอ แฟนผมบอกอืม ผมก็ตั้งสติยังไม่โกรธหรืองอนออะไร แล้วเล่าเรื่องที่ได้ฟังจากผู้จัดการมาเล่าไห้ฟังทีนี้แฟนผมก็ร้องไห้ผมบอกว่าไม่ต้องร้องหรอกนะ ตอนนั้นแฟนร้องหนักมากผมก็ใจเสียด้วยเพราะแฟนหลงคนนั้นหนักมากแต่ผมตั้งสติถามต่อไป แฟนผมเริ่มฟังผมแล้วทีนี้ แฟนผมก็ร้องอยู่และสับสนว่าใครพูดเรื่องจริงกันแน่คือทางมือที่3ก็บอกแฟนผมว่าเค้าไม่มีใครมีแต่ลูกติดส่วนผมก็เล่าเรื่องที่พูดจัดการบอกผมมาแฟนผม เริ่มสับสนว่าใครพูดจริงหรือหลอก ผมเลยพูดคำถามไห้คิดไปอยู่หลายข้อ คือ
1. ถ้าเค้ารักหนูจริง วันมีอะไรกันทำไมไม่พาไปบ้าน มาเปิด โรงแรมเพื่อ?
2. ทำไมเค้าไม่เปิดตัวไห้ทางบ้านรู้ และ หนูก็เคยถามไม่ใช่หรอ มันก็บ่ายเบี่ยง
3. ถ้ารักจริงทำไมไม่โทรหาหนูตลอดละ ทำไมมันมีเวลาโทรของมันละ แถมคุยได้ 5-10. นาทีต่อวันเนี่ยนะ
4. ฟังนะคนจะเอาอะมันก็ชักแม่น้ำทั้ง 5 มาพูดหมดและ วันแม่พี่ส่งหนูกลับ ทำไมมันไม่มารับหนูไปอยู่เลยละ เพราะตอนนั้นเราถึงขั้นแตกหักกันแล้วนิ จริงไหม มีแต่พี่ไม่ใช่หรอ โทรหาพยายามติดต่อทุกวิถีทางเพื่อที่จะอยากรู้เป็นยังไงบ้าง
5. ถ้ามันมีลูกหนูรับได้หรอ อีกอย่างมันบอกหนูว่ามีลูกติด แต่ลูกอยู่ ป.4-ป.5 ห่างกับหนูไม่กี่ปี หนูคิดว่าจะไห้เด็กนั้นมาเรียกหนูว่าแม่ จริงๆหรอ(ตอนนั้นแฟนผมตอบรับได้ เพราะตอนนั้นแฟนผมหลงมันมาก)
6. ถ้ามันรักหนูจริง มันจะเอาเรื่องของหนูไปบอกคนอื่นหรอที่ว่ามันได้หนูแล้ว มันเอาไปบอกที่ทำงาน หนูยังรู้สึกแปลกๆเลยไม่ใช่หรอว่าทำไมคนที่ทำงานไม่คุยกับหนูหลังจากวันนั้น (เพราะว่า มีเพื่อนของไอ้นั้น มาทำความรู้จักกับแฟนผมอีก ) ผมก็บอกไปว่าคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามันจะไม่ รุม...... หนู
(เล่ามาทั้งหมดแฟนผมก็ยังไม่เชื่อ เพราะหลงมากๆ ผมนี้เจ็บมากกกกก รู้เลยว่าจะโดนทิ้งเป็นไง ) แต่โชคดีของผมจริงๆ ผมโทรคุยกับแฟนอยู่ ผู้จัดการโทรมาหาผมเลยประชุมสายถามเลย ไห้แฟนผมฟังด้วยเลย พูดมาเองเลยว่า มีลูกมีเมียแล้วครับ วันมาสมัครงานก็เอาลูกเอาเมียมาด้วย แฟนผมร้องไห้โฮเลยทีนี้ว่า “พี่เค้าหรอกหนูทำไม ทำไมเค้าทำกับหนูแบบนี้ “. ทีนี้แฟนก็มาขอโทษผมทุกอย่างแล้วก็เชื่อคำที่ผมพูดไป. ทุกวันนี้กลับมาดีกันปกติครับ แต่ความรู้สึก ความไว้ใจผมมันไม่เหมือนเดิม (ผมกลัวจะเกิดอีก ยังคำเค้าว่า วัวเคยค้า ม้าเคยขี่. ) ถามว่ารักไหมรักมาก แต่รักบนความระแวง แต่เหมือนแฟนผมจะกลับตัวแล้วสำนึกผิดจริงๆนะครับ ยอมเปลี่ยนเบอะร์. โทรคุยกับผมแทบไม่ห่างแฟนผมพูดมาคำนึ่งผมยังจำได้เลยตอนที่ขอโทษว่า “ขอโทษนะ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว หนูรู้แล้วใครรักหนูจริง หนูยังเด็กหนูโดนหรอกหนูขอโทษ หนูจะไม่ทำอีกสัญญา “
ผมตอบไปว่า. “พี่ไห้อภัยนะแต่พี่เจ็บมากนะ พี่ลืมได้นะเรื่องที่เกิดขึ้น แต่หนูทำใจพี่สลายแล้ว จะไห้กลับมาเหมือนเดิมเลยไม่ได้ หนูต้องเป็นคนเยียวยามันนะ. รักมากนะถึงไห้อภัย เป็นคนอื่นเค้าไปนานแล้วนะ ไม่มาทำขนาดนี้หรอก คนทุกคนมีอดีตนะถ้าคิดจะรักกันเค้าไม่เอาอดีตมาทำร้ายกันหรอก เหมือนมีอที่ซ่อนอยู่ใต้พรม ที่พร้อมจะทิ่มแทง พี่จะพยายามลืมนะ “. แต่ก็มีบ้างครับที่ผมเอามาพูด แต่ก็พยายามไม่นึกไม่คิดไม่พูดเรื่องนี้ไห้น้อยที่สุด จนกวาจะลืม