เคยเป็นเหมือนกันมั้ย?

เรารักคนๆนึงมาก เเต่เรากลับเหนื่อยที่จะพยายามเข้าไปในชีวิตเค้าเเล้ว ไม่ใช่เพราะความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยนไปหรอกนะ เเต่มันอาจจะเป็นเพราะพยายามไปก็ไม่มีความหมาย.
.
.
เเปลกทั้งๆที่ความรู้สึกรักที่มีต่อเค้าก็ยังอยู่
ยังรัก ยังหวังดี ยังอยากดูเเลเค้าเสมอ
เเต่กลับไม่อยากเข้าไปในชีวิตเค้า ไม่อยากทำให้เขาอึดอัด ไม่อยากเข้าไปเป็นสิ่งเเย่ๆในชีวิตเค้า ยังอยากรับรู้เรื่องของเค้า เเต่ไม่อยากเจอเค้า ไม่อยากเจอว่าเค้าจะอยู่กับใคร เหมือนเราหลอกความรู้สึกตัวเอง ทั้งที่รู้อยู่ว่าเรารู้สึกอะไร อยากทักหาเค้า เเต่ก็ไม่ทักเพราะกลัวเค้ารำคาน  กลัวเค้าจะรู้สึกเเย่ๆกับเราไปมากกว่านี้
.
.
.
จนนี้กลายเป็นคนรู้จักกัน ทั้งๆที่ใจโคตรจะรักเขาเลย มันคงจะเป็นรักที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเค้า
เค้าไม่เคยเปิดใจให้เรา เเละมันคงไม่มีวันนั้นด้วย  
ปล. ชีวิตตอนนี้เลย ไม่รู้จะจักการกับความรู้สึกยังไง ได้เเต่ ปลงๆๆๆ เเละพยายามออกห่าง