เกิดมาต้องรับภาระทุกอย่าง

สวัสดีค่ะ เราชื่อ ปอ เราเกิดมาในครอบครัวที่ถือว่ายากจนสุดๆ บ้านหลังเท่ามดอยู่ อาศัยอยู่กับตายายตั้งแต่เด็ก อดมื้อกินมื้อ โดยมีน้องสาวยุคนหนึ่ง จนเราเรียนจบ ม6 ได้เข้ามาทำงานในขอนแก่น หาเงินจากการเป็นลูกจ้าง ชั่วโมงละ30บาทจนสามารถซื้อดาวมอเตอร์ไซด์ได้1คันตลอดเวลาที่ผ่านมาเราส่งเงินที่บ้านใช้ตลอดพร้อมกับส่งงวดรถมอเตอร์ไซไปด้วย มีพี่คนหนึ่งแนะนำให้เราไปทำงาน pr เนื่องด้วยรายได้ที่เข้ามาเยอะมากเราสามารถปิดงวดรถมอเตอร์ไซได้ ด้วยดวงที่ถือว่าดีเราพบกับเจ้าของบริษัทคน1 แกดีมากช่วยเราไปทำงานด้วยเราก็ลาออกไป ทำงานกับจนกระทั่งออกรถยนต์ได้1คัน ฐานะเริ่มดีขึ้นทุกอย่างดีขึ้นเราส่งเงินซื้อของไห้ที่บ้านใช้ตลอด เราพยายามคิดอย่างเดียวคือว่าให้ครอบครัวได้มีกินมีใช้ กลางคืนก็ไปทำงานเชียร์เบียร์ แทบจะไม่ได้นอนเราทำงานได้ปี1จนบริษัทปิดตัวลง เนื่องจากภาวะเศรษฐกิจ ภาระทุกอย่างเริ่มทับเข้ามา เราเริ่มใทำงาน โมเดลในต่างประเทศ ลักษณะงานกินเหล้าเล่นเกมส์ กับลูกค้ายอมรับว่าเหนื่อยมากรายได้ก็มากเช่นกัน ที่สำคัญครอบครัวไม่เคยสนใจถามใถ่เราเลย เราพยายามคิดในแง่ดี เราทำงานเราประหยัดทุกอย่างเพื่อส่งเงินให้ทางบ้านต่อเติมบ้าน ซื้อของใช้ทุกอย่างที่บ้านไม่มี ซื้อของกินทุกอย่างที่ทางบ้านไม่เคยกินตลอดเวลาดิ้นรนคนเดียวตลอด แต่ที่สำคัคัญน้องสาวไม่เคยช่วยเหลือครอบครัวเลย จนกระทั่งวันนี้แม่แท้ๆที่ทิ้งเราไปเป็นเวลา19ปีได้กลับมา พร้อมสามีไหมาและลูก2คนเราคิดแค่ว่าโอเคไม่เปนไรอยากกลับมาเราให้อภัยได้เสมอ เราทำงานในวงการนี้ได้หลายเดือน ได้เงินไม่ต่ำกว่า4 แสนบาท เราส่งให้ทางบ้านหมด จนกระทั่งบ้านเสร็จ เราขอพัก1 เดือน แต่สิ่งที่คนในบ้านทำคือ แม่ที่กลับมาไปกู้หนี้ยืมสิ้น ทั้งๆที่เราดูแลมาตลอด ตายายไม่เคยแม้จะโทหาเรา น้องเราก็ทำงานเชียร์เบียร์แต่ไม่เคยที่จะส่งเสียตายาย ตลอดเวลาสร้างแต่ปัญหาไห้เราหนักใจตลอดเรื่องใหญ่ทั้งนั้น ท้องไม่มีพ่อบ้าง หมั้นแล้วนอกใจผัวบ้างเที่ยวกลางคืนบ้าง รถยนต์ที่ซื้อไว้เรากำชับบอกแกว่าห้ามใครเอาไปขับ แต่น้องสาวยังเอาไปขับรับส่งเพื่อน ตลอดเวลาที่ทำงานเราประหยัดมากแม้แต่โทรศัพท์ยังไม่ซื้อจนล ค ซื้อให้ เรามาขอพักกับน้องสาวแท้ๆที่เราส่งเงินให้ใช้ รถมอเตอร์ไซด์ เราก็ให้เอามาขับทำงาน วันนี้เป็นวันที่10ทุกสิ่งทุกอย่างมีแต่เงิน เขาบอกเราว่าเรามายุกับเขาเราทำห้องรกทั้งๆเราก็เก็บตลอด เราบอกว่ามอเตอร์ไซด์ช่วยเอาไปล้างหน่อย กว่าเราจะหาเงินซื้อมาได้นางบอกนางทำงานไม่มีเวลา แอบเสียใจนะเงินที่เราหาด้วยน้ำพักน้ำแรง  นางได้เงินเดือนนางไม่มีภาระที่ต้องส่งนอกจากค่าหอ แถมตอนที่ปิดงวดเราเอาชื่อยายปิด ตายายไม่เคยถามหาเราเลย เราบอกตรงๆเลยตอนนี้เหนื่อย เหนื่อยมากเราดูแลเขาทุกอย่างอยากไห้เขายุดีกินดี แต่เขาสร้างแต่ปัญหามาตลอดเราเหนื่อยแล้วอยากกลับไปเรียน เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไรดีค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมาเรามีแฟนนะค่ะ เป็นคนไทยเขารับรุ้ทุกอย่างค่อยช่วยเหลือเราตลอด4ปีที่คบกีนมาเพราะเขาถือว่าอยู่ในฐานะที่ร่ำรวยเลยเขาไม่เคยรังเกียจเรา ช่วยเราตลอด ตอนนี้เราอายุ22ปีมันถึงเวลาที่เราต้องมีชีวิตของตัวเองหรือยังค่ะ?