สวัสดี วันนี้เรามีคำถามที่อยากจะถามเพื่อนๆในกระทู้พันทิป ก็ตามชื่อกระทู้นั่นแหละ เราไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยมีความรักนะ เราเคยมีความรัก เราเคยชอบใครสักคนมากๆ แต่มันไม่เหมือนกับครั้งนี้ เหมือนกับว่ากับคนนี้มันรู้สึกมากกว่าคนอื่นๆ ที่เคยรู้สึกด้วย
ปกติเวลาที่เราชอบใครสักคนอ่ะ มันก็ต้องมีบ้างที่เราจะคิดถึงเค้า แต่ปกติเวลาที่เรานึกถึงคนที่เราชอบ เราก็มักจะมีความสุขแบบแฮปปี้ไปเลยอ่ะ แต่กับคนนี้เวลานึกถึงทีไรก็รู้สึกเศร้าทุกที มันเหมือนกับความรักที่เป็นไปไม่ได้อ่ะ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั้ย สมมติว่าถ้าเรามีเวลาแค่นาทีเดียวที่จะได้เห็นหน้าเค้า ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหน เราก็อยากจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย ไม่รู้ว่ามันดูเว่อร์ไปมั้ย แต่เราคิดถึงเค้ามาก อยากรู้ความเป็นไปในชีวิตเค้าอยู่ตลอดเวลา ว่าตอนนี้เค้าทำอะไรอยู่ แล้วอยู่ที่ไหน แล้วยิ่งเวลาฟังเพลงบางเพลงที่มันตรงกับความรู้สึกเรานะ น้ำตาแทบไหลเลย ต้องกลั้นไว้ทุกที ปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยอินกับเพลงนะจริงๆ แต่กับคนนี้คือ ไม่รู้ทำไม...
ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งเศร้า กลัวว่าถ้าเราไปอยู่ในที่ๆ ปกติเค้าจะอยู่ แล้วมาวันหนึ่งเราไม่เจอเค้าอยู่ตรงนั้นแล้ว มันจะเศร้าขนาดไหน แต่มันก็ไม่ใช่ว่ามีแต่ความรู้สึกเศร้าอย่างเดียวนะ มันมีทั้งเศร้าทั้งความสุขปะปนกันอยู่ในเวลาเดียวกัน ถึงส่วนมากจะรู้สึกเศร้ามากกว่าก็เถอะ มันมีความสุขตรงที่เวลาที่เราได้นึกถึงเหตุการ์ต่างๆ ที่เรากับเค้าได้ใกล้ชิดกัน ไม่ว่าจะได้พูดคุยกันเป็นประโยคสั้นๆ สบตากัน เหมือนกับเราจำเหตุการณ์ต่างๆ ระหว่างเค้าได้เยอะอ่ะ แล้วเวลาจะนอนทีไร เค้าก็เป็นคนเดียวที่เรานึกถึงตลอด ทั้งๆ ที่เรากับเค้าเพิ่งเคยเจอกันไม่ถึงเดือน แต่ทำไมเราถึงรู้สึกกับเค้าได้มากขนาดนี้ ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนเลย เวลาที่เค้าเดินผ่านแถวที่เรานั่งอยู่ เราจะชอบทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่จริงๆ สนใจทุกการเคลื่อนไหวของเค้า เวลาเค้าดูคุยสนิทสนมกับคนอื่น ก็จะรู้สึกหึง ไม่อยากให้เค้าเป็นมิตรกับคนอื่นนอกจากเราเลย ทั้งที่ไม่มีสิทธิ์ก็เถอะ มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมากเลยนะ เวลาที่เราคิดถึงใครสักคนมากๆ แต่ทำได้แค่นึกถึงความทรงจำดีๆ ระหว่างเค้า แล้วก็เป็นคนแรกเลยที่เราจำกลิ่นกายได้ แล้วเราก็เพิ่งเข้าใจคำพูดรักเลี่ยนๆ บางคำที่คนอื่นเคยพูด อย่างเช่น...
ความคิดถึงมันทำให้คนเราร้องไห้ได้ ปกติเวลาที่เราชอบใครสักคน เราก็แค่นึกถึงเฉยๆ ไม่ได้กระวนกระวายใจแบบนี้ แต่ครั้งนี้มันหนักมาก จนเรารู้สึกว่าความรักมันมีอิทธิพลต่อเราขนาดนี้เลยเหรอ เมื่อก่อนเราเคยคิดว่าคนที่ชอบโพสต์เพ้อถึงคนรักดูไร้สาระ กับอีแค่การชอบใครสักคนจะอะไรหนักหนา พอมาวันนี้ตัวเราเองกลับเป็นซะเอง แถมเป็นหนักกว่าคนอื่นเขาด้วย...
รู้สึกอยากบอกความในใจของเราให้เค้าได้รับรู้ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้ ถ้าพูดออกไปก็อาจจะทำให้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปเลยก็ได้ ถ้าจะต้องเป็นแบบนั้น เราคงเศร้ามากแน่ๆ TT
ไม่รู้ว่าจะมีใครเคยรู้สึกเหมือนกับเราในตอนนี้บ้างมั้ย หรือว่าเราเป็นหนักเกินไป ฮืออ
ความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าการตกหลุมรักใครสักคนใช่มั้ย...
ปกติเวลาที่เราชอบใครสักคนอ่ะ มันก็ต้องมีบ้างที่เราจะคิดถึงเค้า แต่ปกติเวลาที่เรานึกถึงคนที่เราชอบ เราก็มักจะมีความสุขแบบแฮปปี้ไปเลยอ่ะ แต่กับคนนี้เวลานึกถึงทีไรก็รู้สึกเศร้าทุกที มันเหมือนกับความรักที่เป็นไปไม่ได้อ่ะ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั้ย สมมติว่าถ้าเรามีเวลาแค่นาทีเดียวที่จะได้เห็นหน้าเค้า ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหน เราก็อยากจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย ไม่รู้ว่ามันดูเว่อร์ไปมั้ย แต่เราคิดถึงเค้ามาก อยากรู้ความเป็นไปในชีวิตเค้าอยู่ตลอดเวลา ว่าตอนนี้เค้าทำอะไรอยู่ แล้วอยู่ที่ไหน แล้วยิ่งเวลาฟังเพลงบางเพลงที่มันตรงกับความรู้สึกเรานะ น้ำตาแทบไหลเลย ต้องกลั้นไว้ทุกที ปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยอินกับเพลงนะจริงๆ แต่กับคนนี้คือ ไม่รู้ทำไม...
ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งเศร้า กลัวว่าถ้าเราไปอยู่ในที่ๆ ปกติเค้าจะอยู่ แล้วมาวันหนึ่งเราไม่เจอเค้าอยู่ตรงนั้นแล้ว มันจะเศร้าขนาดไหน แต่มันก็ไม่ใช่ว่ามีแต่ความรู้สึกเศร้าอย่างเดียวนะ มันมีทั้งเศร้าทั้งความสุขปะปนกันอยู่ในเวลาเดียวกัน ถึงส่วนมากจะรู้สึกเศร้ามากกว่าก็เถอะ มันมีความสุขตรงที่เวลาที่เราได้นึกถึงเหตุการ์ต่างๆ ที่เรากับเค้าได้ใกล้ชิดกัน ไม่ว่าจะได้พูดคุยกันเป็นประโยคสั้นๆ สบตากัน เหมือนกับเราจำเหตุการณ์ต่างๆ ระหว่างเค้าได้เยอะอ่ะ แล้วเวลาจะนอนทีไร เค้าก็เป็นคนเดียวที่เรานึกถึงตลอด ทั้งๆ ที่เรากับเค้าเพิ่งเคยเจอกันไม่ถึงเดือน แต่ทำไมเราถึงรู้สึกกับเค้าได้มากขนาดนี้ ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนเลย เวลาที่เค้าเดินผ่านแถวที่เรานั่งอยู่ เราจะชอบทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่จริงๆ สนใจทุกการเคลื่อนไหวของเค้า เวลาเค้าดูคุยสนิทสนมกับคนอื่น ก็จะรู้สึกหึง ไม่อยากให้เค้าเป็นมิตรกับคนอื่นนอกจากเราเลย ทั้งที่ไม่มีสิทธิ์ก็เถอะ มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมากเลยนะ เวลาที่เราคิดถึงใครสักคนมากๆ แต่ทำได้แค่นึกถึงความทรงจำดีๆ ระหว่างเค้า แล้วก็เป็นคนแรกเลยที่เราจำกลิ่นกายได้ แล้วเราก็เพิ่งเข้าใจคำพูดรักเลี่ยนๆ บางคำที่คนอื่นเคยพูด อย่างเช่น...
ความคิดถึงมันทำให้คนเราร้องไห้ได้ ปกติเวลาที่เราชอบใครสักคน เราก็แค่นึกถึงเฉยๆ ไม่ได้กระวนกระวายใจแบบนี้ แต่ครั้งนี้มันหนักมาก จนเรารู้สึกว่าความรักมันมีอิทธิพลต่อเราขนาดนี้เลยเหรอ เมื่อก่อนเราเคยคิดว่าคนที่ชอบโพสต์เพ้อถึงคนรักดูไร้สาระ กับอีแค่การชอบใครสักคนจะอะไรหนักหนา พอมาวันนี้ตัวเราเองกลับเป็นซะเอง แถมเป็นหนักกว่าคนอื่นเขาด้วย...
รู้สึกอยากบอกความในใจของเราให้เค้าได้รับรู้ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้ ถ้าพูดออกไปก็อาจจะทำให้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปเลยก็ได้ ถ้าจะต้องเป็นแบบนั้น เราคงเศร้ามากแน่ๆ TT
ไม่รู้ว่าจะมีใครเคยรู้สึกเหมือนกับเราในตอนนี้บ้างมั้ย หรือว่าเราเป็นหนักเกินไป ฮืออ