สวัสดี ยามเช้าอาราณ์เหงาค่ะ 😊
เพิ่งเลิกกับแฟนมาค่ะ วันนี้วันที่ 22 ล่ะ
เลิกกันเพราะเขาบอกเลิกค่ะ เราทะเลาะกันมาก่อนหน้านี้บ่อยๆ เรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเราทั้งคู่ (แฟนเป็นอิสลามเราเป็นพุทธ) คบกันแรกๆก็ไม่คิดอะไรค่ะ ไม่ได้จริงจังอะไรเลยแค่ใจเต้นกับคนนี้ อยากคุย อยากอยู่กับคนนี้มันสบายใจ ไม่ได้คิดถึงเรื่องแต่งงานมีลูกและการพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ระหว่างเรากลับเลยเถิดมากกว่าแฟนธรรมดาที่จะคบกัน ความสัมพันธ์มันเริ่มแน่นขึ้น คบกันจนเรียนจบ ทำงานด้วยกัน อยู่บ้านเดียวกัน ทำอะไรด้วยกันมากขึ้น ใช้ชีวิตเหมือนคนแต่งงานเลยค่ะ ต่างตรงที่ไม่มีลูก ซึ่งตอนนั้นมันก็ดีนะคะ มีคงามสุขมีร้องไห้เสียใจบ้างแต่ไม่แยกกันไปไหนค่ะ จนกระทั่งเราออกจากงานเขาก็ตามเราออกมาด้วย กลายเป็นว่างงานทั้งคู่เราชวนเขาไปอยู่กับเราที่บ้านเรา (ต่างจังหวัด)
เป็นชนวนหนึ่งให้ทะเลาะกันมากขึ้นเพราะ ที่ต่างจังหวัดงานได้เงินเดือนน้อยล่ะไม่ตรงกับสายที่เรียนมา เขาเริ่มไม่โอเคเขาบอกว่า
"แบบนี้จะมีครอบครัวได้ไงหาเงินได้น้อยขนาดนี้ ถ้ามีลูกมาจะเอาอะไรกิน แล้วต้องเก็บเงินเท่าไหร่กว่าจะมีบ้านมีรถ" จังหวะนั้นก็สับสนค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่ามีความสุขนะคะ ที่ต่างจังหวัดมันก็ไม่ได้ใช้เงินเยอะอะไร เราก็อยู่แบบพอเพียงของเราไปทำไมเขาต้องคิดแบบนั้น แต่อีกใจนึงก็คิดว่าเขามองการไกลดีดูรอบคอบ สุดท้ายแล้วเขาขอเราไปทำงานกับน้าที่ชลบุรี (บ้านเราอยู่สุโขทัย) ตอนนั้นไม่อยากให้ไปเลยค่ะ เพราะเรามีความสุขที่นี่มาก
มีเขา มีครอบครัวเรา เราแฮปปี้ แต่เขาน่ะสิไม่แฮปปี้ เขาบอกเขาไม่มีเงินใช้ ไม่มีเงินที่จะเอามาดูแลเราได้ เขาขอให้เราไปอยู่กับเขาที่ชลบุรี บ้านน้าเขา (เป็นผู้ชาย) ก็ขอแม่ไปค่ะ แต่เหมือนฟ้าผ่า แม่ไม่ยอมแถามงอนอีกทีนี้เรื่องใหญ่เลย แม่คิดว่าเรารักเขากว่าแม่ (ขอเล่าน้ำๆนะคะ 555) สรุปก็ไม่ได้ตามเขาไปค่ะ
ก็ทำงานอยู่กับแม่มาจน 1 เดือน เราก็คุยกันบ่อยๆแต่ส่วนใหญ่จะทะเลาะกันออกบ่อย แม่เราเหมือนเข้าใจอ่ะ จนสุดท้ายแม่ถามว่า
"จะไปอยู่กับ (ชื่อเขา) ไหม? อยากไปก็ไปได้นะ โบราญเขาว่า ผัวเมียกันอ่ะ ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเดี๋ยวก็เลิกลา" แม่พูดแบบนี้ ตอนนั้นดีใจแม่ค่ะ ที่แม่เข้าใจแบบเสียใจนิดๆที่ตัวเองดีใจ แม่ยอมทำให้เราขนาดนี้แล้ว แต่ก็มาค่ะ
นั่งรถไปชลบุรี ไปอยู่ที่บ้านเขา แรกๆก็แฮปปี้ค่ะ ทุกอย่างโอเคเราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง จนกระทั้ง..วันนึงมีการพูดคุยกันภายในบ้านอ่ะ คือน้าเขาพูดถึงแฟนตัวเอง ประมาณว่าแฟนทำตังก้าวร้าวต่อพ่อแม่ เขาก็แบบปรึกษามา ไอ้เราก็ลืมตัวค่ะด้วยความที่ชินอ่ะ ไม่รู้สิ เราบอกเขาไปว่า "ให้เขาลองไปวัดไหมคะ ลองไปสงบจิตใจดู นั่งสมาธิเดินจงกรม มันช่วยให้ใจเย็นขึ้นนะคะ" ปึ้งงง!! เหมือนถูดเงามืดครอบตัว คือน้าเขาวางช้อนเสียงดังมาก
ด้วยความที่อยู่กับแฟนหรือครอบครัวจนชิน เราไม่ซีเรื่องนี้ไง แต่น้าแกเป็นอิสลามแบบอิสลามจ๋า เคร่งอ่ะ แกก็โมโหเรื่องปี้ดเลยล่ะพูดว่า "เฮ้ย (ชื่อเรา) มันใช่หรอ คนเป็นแบบนี้เขาต้องรักษาต้องไปหาหมอ หาจิตแพทย์! จะให้ไปวัดเพื่ออะไร? ตรรกะอะไรของเธอ"
โอ้โห่จังหวะนั้นไม่กินแล้วค่ะ ความรู้สึกเหมือนเขากำลังดูถูกอ่ะ เลยตอบกลับไปว่า "นี่ก็การรักษาเหมือนกันค่ะ รักษาทางจิตใจบำบัดที่จิตใจ" เขาก็บอก " แบบนี้ไปหาหมอดีกว่าปะ?"
เราก็เลยตอบไปว่า "อ่อค่ะ งั้นให้เขาไปหาหมอดีกว่าค่ะ" เงียบเลย ไม่อยากทะเลาะเพราะเป็นผู้ใหญ่เป็นเจ้าของบ้านอีก และๆม่อยากคุยต่อด้วยก็นั่งกินข้าวแบบอยากเดินหนีมาก แต่รู้ว่าไม่เหมาะแต่หน้าอ่ะ เก็บไม่อยู่จริงๆค่ะ ไปฟมดแล้วไม่สบอารมณ์สุดๆ แฟนก็เอามือมาตบตักล่ะยิ้ม แต่
พูดว่า "ก็จริงนะ ให้ไปหาหมอดีกว่าจะไปทำไมวัด เธอตลกปะเนี่ย"
โอยยย ออกหูผึ่งๆเลยค่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้น้ำตาคลอจะร้องไห้แบบกูมาทำอะไรที่นี่วะ ทำไมคนพวกนี้พูดจาแบบนี้แต่กูทำอะไรไม่ได้เลยวะ!! อารมณ์นั่น.. แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรค่ะ นั่งกินข้าวให้หมดล่ะไปล้างจาน หลังจากนั้นแฟนโดนน้าเรียกไปคุยค่ะ ประมาณว่าบอก(ชื่อเรา)นะให้ปรับปรุงตัวซะใหม่นิสัยแบบนี้ไปอยู่บ้านคนอื่นได้ไง อายเขาตายเลย นี่ดีนะที่เป็นน้าอ่ะ ถ้าเป็นคนอื่นเขาไล่ออกจากบ้านแล้ว ไปบอก(ชื่อเรา)นะ ถ้ามีตรั้งหน้าอีกเก็บของออกจากบ้านกูไปเลย.. นี่คือสิ่งที่น้ามันพูดค่ะ แฟนกลับมาที่ห้องล่ะพูดว่า "วันนี้จะไปอยู่กับ(ชื่อเพื่อนเราแทนว่ามอนะคะ)ก่อนไหม?"
โห่วเราแบบน้ำตาตกในเลยอ่ะมันพูดแบบนี้ เราโมโหมากอ่ะ เราไม่พูดอะไรเลยเราไปฟยิบกระเป๋าเราเก็บเสื้อผ้า เสร็จแล้วโทรหาเพื่อนอีเพื่อนก็ไม่รับซักสาย ละแฟนเราพูดว่า "ถ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อก็ไปขอโทษน้า นี่น้าเค๊านะเว้ยเธอจะมาทำตัวแบบนี้ใส่ไม่ได้" นี่ก็ถามว่า "ผิดิะไร? แค่เห็นไม่ตรงกัน น้าก็ผิดเหมือนกัน แค่คิดไม่ตรงกันผิดหรอ ล่ะมาว่าศาสนาคนอื่นทำไม? " มันก็เงียบ "...."
นี่ก็บอก "เอามาอยู่ด้วยแล้วทำแบบนี้ใส่หรอ?"
ล่ะมันบอก "ให้มาอยู่นี่แล้วมาทำนิสัยแบบนี้หรอ?"
"เออ กูไม่อยู่ก็ได้" ค่ะเก็บของต่อ ความรีสึกเสียใจมากเรามาอยู่บ้านมันไม่ถึงอาทิตย์เลย เรื่องงานบ้านไม่เคยตก แต่มาทะเลาะเรื่องอะไรก็ไม่รู้ล่ะมัน ไม่อยู่ข้างเรา ล่ะเรื่องแค่นี้เรามองว่ามัยขี้ประติ๋วแต่น้ามันหยุมหยิมมาก แต่เพื่อนก็ไม่รับโทรศัพท์ค่ะ สรุปเลยบอกว่าขอนอนที่นี่คืนนึง เรานอนพื้นค่ะ แฟนนอนเตียง เขาบอกเราว่าขึ้นมานอนเตียง เราบอก"ไม่ " เดะมาต่อค่ะ
กลับไปง้อ หรือพอแค่นี้ ?
เพิ่งเลิกกับแฟนมาค่ะ วันนี้วันที่ 22 ล่ะ
เลิกกันเพราะเขาบอกเลิกค่ะ เราทะเลาะกันมาก่อนหน้านี้บ่อยๆ เรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเราทั้งคู่ (แฟนเป็นอิสลามเราเป็นพุทธ) คบกันแรกๆก็ไม่คิดอะไรค่ะ ไม่ได้จริงจังอะไรเลยแค่ใจเต้นกับคนนี้ อยากคุย อยากอยู่กับคนนี้มันสบายใจ ไม่ได้คิดถึงเรื่องแต่งงานมีลูกและการพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ระหว่างเรากลับเลยเถิดมากกว่าแฟนธรรมดาที่จะคบกัน ความสัมพันธ์มันเริ่มแน่นขึ้น คบกันจนเรียนจบ ทำงานด้วยกัน อยู่บ้านเดียวกัน ทำอะไรด้วยกันมากขึ้น ใช้ชีวิตเหมือนคนแต่งงานเลยค่ะ ต่างตรงที่ไม่มีลูก ซึ่งตอนนั้นมันก็ดีนะคะ มีคงามสุขมีร้องไห้เสียใจบ้างแต่ไม่แยกกันไปไหนค่ะ จนกระทั่งเราออกจากงานเขาก็ตามเราออกมาด้วย กลายเป็นว่างงานทั้งคู่เราชวนเขาไปอยู่กับเราที่บ้านเรา (ต่างจังหวัด)
เป็นชนวนหนึ่งให้ทะเลาะกันมากขึ้นเพราะ ที่ต่างจังหวัดงานได้เงินเดือนน้อยล่ะไม่ตรงกับสายที่เรียนมา เขาเริ่มไม่โอเคเขาบอกว่า
"แบบนี้จะมีครอบครัวได้ไงหาเงินได้น้อยขนาดนี้ ถ้ามีลูกมาจะเอาอะไรกิน แล้วต้องเก็บเงินเท่าไหร่กว่าจะมีบ้านมีรถ" จังหวะนั้นก็สับสนค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่ามีความสุขนะคะ ที่ต่างจังหวัดมันก็ไม่ได้ใช้เงินเยอะอะไร เราก็อยู่แบบพอเพียงของเราไปทำไมเขาต้องคิดแบบนั้น แต่อีกใจนึงก็คิดว่าเขามองการไกลดีดูรอบคอบ สุดท้ายแล้วเขาขอเราไปทำงานกับน้าที่ชลบุรี (บ้านเราอยู่สุโขทัย) ตอนนั้นไม่อยากให้ไปเลยค่ะ เพราะเรามีความสุขที่นี่มาก
มีเขา มีครอบครัวเรา เราแฮปปี้ แต่เขาน่ะสิไม่แฮปปี้ เขาบอกเขาไม่มีเงินใช้ ไม่มีเงินที่จะเอามาดูแลเราได้ เขาขอให้เราไปอยู่กับเขาที่ชลบุรี บ้านน้าเขา (เป็นผู้ชาย) ก็ขอแม่ไปค่ะ แต่เหมือนฟ้าผ่า แม่ไม่ยอมแถามงอนอีกทีนี้เรื่องใหญ่เลย แม่คิดว่าเรารักเขากว่าแม่ (ขอเล่าน้ำๆนะคะ 555) สรุปก็ไม่ได้ตามเขาไปค่ะ
ก็ทำงานอยู่กับแม่มาจน 1 เดือน เราก็คุยกันบ่อยๆแต่ส่วนใหญ่จะทะเลาะกันออกบ่อย แม่เราเหมือนเข้าใจอ่ะ จนสุดท้ายแม่ถามว่า
"จะไปอยู่กับ (ชื่อเขา) ไหม? อยากไปก็ไปได้นะ โบราญเขาว่า ผัวเมียกันอ่ะ ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเดี๋ยวก็เลิกลา" แม่พูดแบบนี้ ตอนนั้นดีใจแม่ค่ะ ที่แม่เข้าใจแบบเสียใจนิดๆที่ตัวเองดีใจ แม่ยอมทำให้เราขนาดนี้แล้ว แต่ก็มาค่ะ
นั่งรถไปชลบุรี ไปอยู่ที่บ้านเขา แรกๆก็แฮปปี้ค่ะ ทุกอย่างโอเคเราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง จนกระทั้ง..วันนึงมีการพูดคุยกันภายในบ้านอ่ะ คือน้าเขาพูดถึงแฟนตัวเอง ประมาณว่าแฟนทำตังก้าวร้าวต่อพ่อแม่ เขาก็แบบปรึกษามา ไอ้เราก็ลืมตัวค่ะด้วยความที่ชินอ่ะ ไม่รู้สิ เราบอกเขาไปว่า "ให้เขาลองไปวัดไหมคะ ลองไปสงบจิตใจดู นั่งสมาธิเดินจงกรม มันช่วยให้ใจเย็นขึ้นนะคะ" ปึ้งงง!! เหมือนถูดเงามืดครอบตัว คือน้าเขาวางช้อนเสียงดังมาก
ด้วยความที่อยู่กับแฟนหรือครอบครัวจนชิน เราไม่ซีเรื่องนี้ไง แต่น้าแกเป็นอิสลามแบบอิสลามจ๋า เคร่งอ่ะ แกก็โมโหเรื่องปี้ดเลยล่ะพูดว่า "เฮ้ย (ชื่อเรา) มันใช่หรอ คนเป็นแบบนี้เขาต้องรักษาต้องไปหาหมอ หาจิตแพทย์! จะให้ไปวัดเพื่ออะไร? ตรรกะอะไรของเธอ"
โอ้โห่จังหวะนั้นไม่กินแล้วค่ะ ความรู้สึกเหมือนเขากำลังดูถูกอ่ะ เลยตอบกลับไปว่า "นี่ก็การรักษาเหมือนกันค่ะ รักษาทางจิตใจบำบัดที่จิตใจ" เขาก็บอก " แบบนี้ไปหาหมอดีกว่าปะ?"
เราก็เลยตอบไปว่า "อ่อค่ะ งั้นให้เขาไปหาหมอดีกว่าค่ะ" เงียบเลย ไม่อยากทะเลาะเพราะเป็นผู้ใหญ่เป็นเจ้าของบ้านอีก และๆม่อยากคุยต่อด้วยก็นั่งกินข้าวแบบอยากเดินหนีมาก แต่รู้ว่าไม่เหมาะแต่หน้าอ่ะ เก็บไม่อยู่จริงๆค่ะ ไปฟมดแล้วไม่สบอารมณ์สุดๆ แฟนก็เอามือมาตบตักล่ะยิ้ม แต่
โอยยย ออกหูผึ่งๆเลยค่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้น้ำตาคลอจะร้องไห้แบบกูมาทำอะไรที่นี่วะ ทำไมคนพวกนี้พูดจาแบบนี้แต่กูทำอะไรไม่ได้เลยวะ!! อารมณ์นั่น.. แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรค่ะ นั่งกินข้าวให้หมดล่ะไปล้างจาน หลังจากนั้นแฟนโดนน้าเรียกไปคุยค่ะ ประมาณว่าบอก(ชื่อเรา)นะให้ปรับปรุงตัวซะใหม่นิสัยแบบนี้ไปอยู่บ้านคนอื่นได้ไง อายเขาตายเลย นี่ดีนะที่เป็นน้าอ่ะ ถ้าเป็นคนอื่นเขาไล่ออกจากบ้านแล้ว ไปบอก(ชื่อเรา)นะ ถ้ามีตรั้งหน้าอีกเก็บของออกจากบ้านกูไปเลย.. นี่คือสิ่งที่น้ามันพูดค่ะ แฟนกลับมาที่ห้องล่ะพูดว่า "วันนี้จะไปอยู่กับ(ชื่อเพื่อนเราแทนว่ามอนะคะ)ก่อนไหม?"
โห่วเราแบบน้ำตาตกในเลยอ่ะมันพูดแบบนี้ เราโมโหมากอ่ะ เราไม่พูดอะไรเลยเราไปฟยิบกระเป๋าเราเก็บเสื้อผ้า เสร็จแล้วโทรหาเพื่อนอีเพื่อนก็ไม่รับซักสาย ละแฟนเราพูดว่า "ถ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อก็ไปขอโทษน้า นี่น้าเค๊านะเว้ยเธอจะมาทำตัวแบบนี้ใส่ไม่ได้" นี่ก็ถามว่า "ผิดิะไร? แค่เห็นไม่ตรงกัน น้าก็ผิดเหมือนกัน แค่คิดไม่ตรงกันผิดหรอ ล่ะมาว่าศาสนาคนอื่นทำไม? " มันก็เงียบ "...."
นี่ก็บอก "เอามาอยู่ด้วยแล้วทำแบบนี้ใส่หรอ?"
ล่ะมันบอก "ให้มาอยู่นี่แล้วมาทำนิสัยแบบนี้หรอ?"
"เออ กูไม่อยู่ก็ได้" ค่ะเก็บของต่อ ความรีสึกเสียใจมากเรามาอยู่บ้านมันไม่ถึงอาทิตย์เลย เรื่องงานบ้านไม่เคยตก แต่มาทะเลาะเรื่องอะไรก็ไม่รู้ล่ะมัน ไม่อยู่ข้างเรา ล่ะเรื่องแค่นี้เรามองว่ามัยขี้ประติ๋วแต่น้ามันหยุมหยิมมาก แต่เพื่อนก็ไม่รับโทรศัพท์ค่ะ สรุปเลยบอกว่าขอนอนที่นี่คืนนึง เรานอนพื้นค่ะ แฟนนอนเตียง เขาบอกเราว่าขึ้นมานอนเตียง เราบอก"ไม่ " เดะมาต่อค่ะ