มีเรื่องกลุ้มใจค่ะ บางทีเราก็สับสนในตัวเอง พยายามนึกย้อนถึงอดีตของตัวเราเอง อยากฟังหลายๆความเห็น เพราะเราไม่อยากดูเป็นคนจิตใจคับแคบ
เราเชื่อว่าคนอื่นย่อมมองเห็นตัวเราได้ดีกว่าตัวเราเอง การรับฟังหลายๆความคิดเห็นน่าจะเป็นประโยชน์ จะได้เปิดมุมมองใหม่ๆที่เราคิดไม่ถึง
ขออนุญาตเล่ายาวๆเพื่อจะมองเห็นว่าเรามีความเป็นมายังไงนะคะ ไม่รู้จะมีใครมาอ่านที่เราเพ้อรึเปล่าหรอก แต่การได้ระบายก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น ไม่ต้องอัดอั้นตันใจมาก ก่อนจะมานั่งพิมพ์แต๊กๆๆ ก็หมดน้ำตาไปโขอยู่ค่ะ
...
บ้านเราอยู่หมู่บ้านเล็กๆทางภาคอิสาน คนรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน บ้านเราเหมือนคนจะคาดหวังว่าจะเป็นกลุ่มผู้มีความรู้
แบบน้องๆของแม่เราและญาติๆเป็นขรก.ตำแหน่งสูงหลายคน ส่วนมากจะได้เป็นขรก.ฝ่ายตุลาการ เวลาเราจะทำอะไรจะคำนึงถึงภาพลักษณ์ของที่บ้านด้วย อะไรประมาณนี้ค่ะ มีความหน้าบาง คือมีแฟนในวัยเรียนหรือตั้งครรภ์ไม่พร้อมนี่เป็นอะไรที่ครอบครัวไม่น่าจะรับได้ ตัวเราเองก็ทำตัวดีมาโดยตลอด
เราก็ไม่แน่ใจว่าเพราะหน้าตาไม่ใช่แนวคนไทย เราขี้เหร่ หรืออะไรไม่รู้ เราไม่เคยมีแฟนในช่วงที่เรียนเลย จนเวลาผ่านไป โน่น เจอผช.คนแรกก็ อายุจะ 26ละ
ผช.คนแรกของเราเป็นหมอสูติฯจากอเมริกา มันก็มีหลายๆเรื่องที่ทำให้ไม่ได้ไปต่อและใช้ชีวิตด้วยกันในเวลาสั้นๆแค่ไม่กี่เดือน แต่เค้าก็ได้สอนสิ่งดีๆให้กับเราหลายย่าง คือถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราคงไม่แผลงฤทธิ์ใส่และหนีออกจากชีวิตเค้ามาอ่ะค่ะ ตอนนั้นประมาณไม่เคยมีแฟน แล้วก็มีเรื่องอะไรเยอะแยะมากมาย แต่เราก็บอกตัวเองเสมอว่าโชคดีมากที่ได้คุณหมอมาเป็นผช.คนแรก หลังจากจบความสัมพันธ์แบบงงๆกะคุณหมอ เราก็ชอบเล่นเน็ต เข้าเว็บเดทติ้งตามประสาคนโสด สิงอยู่ในเว็บเดทนานจนสามารถสแกนคนจากเมลที่เค้าส่งมากันเลยค่ะ ก็จะชอบผู้ชายโปรไฟล์ดีๆ โดยไม่ได้คำนึงถึงหนังหน้าตัวเองเลยค่ะ เราก็ไม่ใช่คนขยัน ไม่เป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ จบปวส.มาก็ทำงานก๊อกๆแก๊กๆ ไม่ได้ทำงานในหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย ทำงานไปด้วย ลงเรียนต่อป.ตรีไปด้วย ลองเรียนหลายสถาบันพอสมควร ก็เบื่อ ย้ายคณะไปเรื่อย ย้ายมหาลัยหลายแห่ง ทั้งม.เปิดของรัฐชื่อดัง ไม่ดังมากบ้าง ม.เอกชนก็เคยแวะไป แต่สรุปสุดท้ายก็จบม.เปิดแถวปากเกร็ด การเรียนไม่โดดเด่น การงานก็ไม่ได้มั่นคง แถมผู้ที่คบก็ดันมีแต่สายฝ.เพราะเราชอบเล่นเน็ต ตั้งแต่สมัยเพิร์ธ ไอซีคิวกันเลยทีเดียว ที่ผ่านมาเราไม่แน่ใจว่าโชคดีหรือเปล่าเหมือนกัน เพราะผู้ที่เราคบมีแต่สายฝ. นอกจากโปรไฟล์ทุกคนจะคล้ายๆกันแล้ว คือ สูง หน้าตาดีระดับนึง ลูกชายคนเดียว ไม่เคยแต่งงาน ไม่มีลูกติด พวกเขาเหล่านั้นยังพร้อมใจกันมีจิตใจเป็น Submissive เราเองก็ไม่ใช่สายฮาร์ดคอร์ แต่ก็นั่นแหละ เราคบใครได้ไม่นานเพราะนิสัยเบื่อง่าย หน่ายเร็ว หรือ ลึกๆแล้วเราอาจจะยังไม่ได้รักใครจริงๆจังๆก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ
เราก็ทำงานในออฟฟิศต่างชาติในย่านสุขุมวิทมาระยะนึง พ่อเราก็ป่วยค่ะ โรคสมองฝ่อ ตอนนั้นมีแฟนที่เพิ่งคบกันได้2-3เดือน เราก็คิดว่าใช่ที่สุดละ จะลงหลักปักฐานด้วยละ อายุจะ 30 อยากมีลูกมีอะไรก็ว่าไป พอพ่อป่วยแม่โทรมา เรากลับมาบ้านที่ตจว.พร้อมแฟน ตอนนั้นพ่อยังเดินได้ แต่พูดอะไรไม่ฟัง ด่าไปทั่ว แม่บอกว่าหมอที่รพ.จิตเวชถามว่าจะฝากไว้ให้รพ.ดูแลไหม เราก็อึ้งๆไป กลับมากรุงเทพ นั่งแท็กซี่มองไปข้างทาง เห็นผช.แก่ๆแต่งตัวมอมแมม เหมือนสติไม่ดีเดินเก็บขวดในถังขยะ ใจเราแว้บคิดไปถึงพ่อเลย ถ้าเราไม่กลับไปดูแลพ่อ กลัวพ่อเป็นแบบผช.คนนั้น กลับคอนโดไป ตัดสินใจคุยกับแฟน ก็เผอิญว่าแฟนก็ยังแอบคุยกะคนเก่า อย่างว่าแหละคนคบกันมานาน ตัวเราก็เพิ่งจะคบกันไม่นาน เลยเลิกกันง่ายๆ และออกจากงานกลับบ้านที่ตจว.ทันที
...
ตอนนี้เราอายุ ย่าง41ค่ะ เพิ่งจะคบสว.คนไทยคนแรกแบบไม่มีสถานะ แต่เค้าก็ซัพพอร์ตเรา ประมาณนี้ ก็เล่าให้น้องกะแม่ฟัง เราไม่มีความลับกับครอบครัว แม่คงเห็นว่าเราอายุเยอะแถมต้องดูพ่อตลอดเลยตามใจเรา จะคบใครก็ไม่ได้ว่า เรามีน้องชายอยู่ 1 คน อายุห่างกันสองปีกว่าๆ ไม่ค่อยสนิทกัน เพราะเราเหมือนย้ายที่เรียนไปเรื่อย ไม่ค่อยได้อยู่บ้านตั้งแต่เด็ก ส่วนน้องชายจะอยู่กับที่บ้านตลอด เรียนจบก็ไม่ได้ไปทำงานในเมืองหรือในกทม.เหมือนคนอื่น อยู่บ้านช่วยพ่อแม่ทำนา บ้านเราทำนาค่ะ
เรากะน้องชายนิสัยใจคอไม่เหมือนกันค่ะ เราไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ชอบออกไปเที่ยวกลางคืน ส่วนน้องจะเพื่อนเยอะ นักเลง โจร พวกค้ายา ตำรวจ ครู คบหมด มีคนโทรหาตลอด
เรากะน้องนอกจากประถมที่เรียนด้วยกัน เจอกันอีกทีก็ตอนเรียนวิทยาลัย ต้องบอกก่อนว่าตัวเราไม่เคยมีลูกหรือแต่งงานนะคะ เราเองก็ไม่ชอบผช.ที่มีลูกติด และทุกคนที่เคยคบก็ไม่มีลูกติด พอมาอยู่บ้านจริงๆ เราก็เหมือนไม่ถูกกับแม่และน้อง เรารู้สึกว่าแม่ชอบถือหางและตามใจน้องเกิน อีกอย่างเราดูแลคนป่วยคนเดียวก็เครียดด้วย หลายๆอย่างเลิกแยกบ้านกันอยู่
น้องชายเราเป็นพวกตัวดูดผญ.ที่มีลูกมีแฟนแล้ว คือคนที่มาชอบเค้าส่วนมากจะไม่โสด มักจะมีข่าวซุบซิบ ทำให้เราต้องปรามอยู่บ่อยๆ คือ คนที่พยายามเข้ามานี่เรามองว่าศีลธรรมต่ำกันจัง เวลามีคนลือหนักๆเราจะเช็คเฟซ เช็คมือถือน้องชาย บางคนนี่เราเช็คเจอข้อความแช้ทอ่อยในเฟซ เราด่ากลับไปก็มี บางคนก็บอกให้น้องคุยกะผญ.เคลียร์ว่าถ้าไม่มีอะไรกัน อย่าให้เค้ามาพูดให้เสียหาย เรื่องก็เงียบไปนาน จนหลายเดือนก่อน เริ่มมีคนมากระซิบ แต่เราก็เหนื่อยดูพ่อเลยไม่อยากจะวุ่นวายอะไรกะน้องมาก คิดว่าโตแล้วน่าจะมีปัญญาแยกแยะชั่วดีอะไรได้
จนหลายสัปดาห์ก่อน มีผช.บุกมาหาเราถึงบ้าน มาตามแฟนที่อยู่ด้วยกันมา 7-8ปี พูดเรื่องน้องชายเรากะอดีตแฟนเค้าที่บอกว่าเลิกกัน ผญ.ลูกติด 3 (ลูกติดแฟนเก่าไม่ใช่ลูกที่มีกับผช.คนที่มาหาเรา) อายุน้อยกว่าน้องชายเรา ลูกคนโตเค้าเรียนมหา'ลัยแล้ว เราลองคำนวนคร่าวๆก็น่าจะมีลูกก่อนอายุ 18แน่นอนเพราะอายุเท่านี้ลูกโตจนเข้ามหาลัยมันก็เดาได้ไม่ยาก ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อเรื่องที่เค้าบอกเท่าไหร่ เพราะผช.คนนั้นเป็นพวกนักเลง นักพนัน ซึ่งเราก็รู้ว่าน้องเราชอบคบค้าสมาคมกับคนประเภทนี้ โดยที่บ้านเราออกจะไม่ชอบใจ แต่ห้ามไม่ได้ก็เลยไม่อยากพูดมาก โตๆกันแล้ว ตอนนั้นก็เรียกน้องชายมาคุยกะผช.คนนั้น ก็นึกว่าเคลียร์กันเรียบร้อย เราบอกน้องเราว่าอย่าไปติดต่อผญ.คนนั้นอีก น้องก็อือออเหมือนจะรับปาก เราพยายามบอกน้องเสมอว่า คนเราคบคนประเภทไหนคนก็จะมองเราเป็นคนประเภทนั้น คบโจรคนก็มองว่าเราเป็นโจร เราว่าโตๆกันแล้วไม่อยากพูดเยอะ และหน้าที่รับผิดชอบเราก็ล้นมือแล้ว พ่อป่วยมาหลายปีตอนนี้ก็ติดเตียง เราก็เครียด นอนน้อย เคยทำงานสตรีมในเน็ตตอนนี้ก็ทำไม่ได้เพราะสมองเรารั่วหมด ไม่ค่อยรับอะไร จำอะไรเยอะๆไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนละ
เราบอกตรงๆว่าไม่ค่อยมั่นใจน้องชายเราละ เหมือนรู้ว่าเราแอบเช็คมือถือก็ไม่เผลอวางไว้เหมือนเมื่อก่อน จะไปอาบน้ำก็ซ่อนไว้ แต่เราก็พยายามพล่ามใส่หัวเค้าตลอดว่า อยากให้คบคนดี ถ้าคบคนพาล มันก็จะพาลพาไปหาผิด จะนำเรื่องเสื่อมเสีย เดือดร้อนมาให้ บลาๆๆ
...
วันนี้น้องชายมาสารภาพกับเราค่ะ ว่าเค้ามีเรื่องไม่สบายใจ เค้ายังคุยกะผญ.คนนั้นอยู่ เราสตั๊นไป 10 วิในหัวคิดแต่ว่า ผญ.ลูกติด 3 ท้องตั้งแต่อายุไม่ถึง 18 หาเดินสายตามวงพนัน ตอนนี้หนีหนี้รายวันไปทั่ว ยอมรับว่าโกรธน้องชายมาก คือ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เราไม่เข้าใจว่ามันไม่มีปํญญาคบคนอื่นแล้วเหรอ นึกอะไรไม่ออกเลยค่ะ คนที่ไม่เป็นบ้านเป็นเรือน ไปตามวงพนัน ที่เค้าย้ายที่ไปเรื่อยมันจะเป็นคนประเภทไหนกัน น้องก็บอกว่าเค้าไม่ใช่คนดีมากและรู้สึกอึดอัดที่ต้องบอกเรา และรู้ว่าเราจะไม่สบายใจ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนดี พร้อมที่จะปรับปรุงตัว ...เอิ่ม สันดานคนมันเปลี่ยนกันได้ง่ายขนาดนั้นเชียว??? เราปรี๊ดมาก ในหัวมันยุ่งตีกันไปหมด ใจนึงก็อยากปล่อยมันไป คนไม่ดี คนศีลเสมอกันถึงมีอะไรจูนเข้าหากัน หรือว่าน้องเรามันไม่มีสติ หรืออะไรไม่รู้ เราก็ไม่ได้ว่าเราเป็นคนดีอะไรมากมาย แต่เราไม่เคยอยากคบคนไม่ดี พวกนักพนัน พวกชอบขโมย มันก็เป็นที่คนของเราด้วย เราบอกน้องว่าคนเลี้ยงหมูอยู่กับหมูนานๆก็ไม่ได้กลิ่นขี้หมู คบคนพาล นักพนัน พวกค้ายา วันนึงมันจะนำพาชีวิตเราตกต่ำและนำความลำบากมาให้ มันก็เถียง หาว่าคนพวกนั้นไม่ได้เป็นคนไม่ดี เราก็เถียงกลับว่า ถ้าดีจริงจะเอาตัวไปอยู่ในที่แบบนั้นทำไหม โอยพล่ามซะยาวแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง
รบกวนใครที่พอจะชี้แนะเราได้ ช่วยชี้แนะเราที ช่วยบอกเราหน่อยว่าเราพลาดอะไร ที่ผ่านมา น้องไม่เคยคบใครเป็นแฟน แบบพามาเปิดตัวที่บ้านนี่ไม่มีเลย ส่วนเรามีแฟนหลายคน แต่เราก็คบคนโสด คบแบบรู้เรื่อง จบกันด้วยดี แบบยังเป็นเพื่อนกัน
ที่เราโกรธน้องก็เพราะเราเสียสละตัวเองมาดูแลพ่อ ขาดรายได้ อดตาหลับอยู่ทุกวันนี้ เราอยากให้เค้าเดินไปได้ดีกว่านี้ หรือที่ผ่านมาเราเป็นตัวอย่างได้ไม่ดีพอ หรือเพราะอะไร คิดไม่ออกจริงๆค่ะ โอย พิมพ์ไปไมเกรนขึ้น ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
เราจะดูเป็นคนจิตใจคับแคบไหมคะ ที่ไม่อยากให้น้องชายคบกับผญ.ลูกติด 3คน
เราเชื่อว่าคนอื่นย่อมมองเห็นตัวเราได้ดีกว่าตัวเราเอง การรับฟังหลายๆความคิดเห็นน่าจะเป็นประโยชน์ จะได้เปิดมุมมองใหม่ๆที่เราคิดไม่ถึง
ขออนุญาตเล่ายาวๆเพื่อจะมองเห็นว่าเรามีความเป็นมายังไงนะคะ ไม่รู้จะมีใครมาอ่านที่เราเพ้อรึเปล่าหรอก แต่การได้ระบายก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น ไม่ต้องอัดอั้นตันใจมาก ก่อนจะมานั่งพิมพ์แต๊กๆๆ ก็หมดน้ำตาไปโขอยู่ค่ะ
...
บ้านเราอยู่หมู่บ้านเล็กๆทางภาคอิสาน คนรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน บ้านเราเหมือนคนจะคาดหวังว่าจะเป็นกลุ่มผู้มีความรู้
แบบน้องๆของแม่เราและญาติๆเป็นขรก.ตำแหน่งสูงหลายคน ส่วนมากจะได้เป็นขรก.ฝ่ายตุลาการ เวลาเราจะทำอะไรจะคำนึงถึงภาพลักษณ์ของที่บ้านด้วย อะไรประมาณนี้ค่ะ มีความหน้าบาง คือมีแฟนในวัยเรียนหรือตั้งครรภ์ไม่พร้อมนี่เป็นอะไรที่ครอบครัวไม่น่าจะรับได้ ตัวเราเองก็ทำตัวดีมาโดยตลอด
เราก็ไม่แน่ใจว่าเพราะหน้าตาไม่ใช่แนวคนไทย เราขี้เหร่ หรืออะไรไม่รู้ เราไม่เคยมีแฟนในช่วงที่เรียนเลย จนเวลาผ่านไป โน่น เจอผช.คนแรกก็ อายุจะ 26ละ
ผช.คนแรกของเราเป็นหมอสูติฯจากอเมริกา มันก็มีหลายๆเรื่องที่ทำให้ไม่ได้ไปต่อและใช้ชีวิตด้วยกันในเวลาสั้นๆแค่ไม่กี่เดือน แต่เค้าก็ได้สอนสิ่งดีๆให้กับเราหลายย่าง คือถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราคงไม่แผลงฤทธิ์ใส่และหนีออกจากชีวิตเค้ามาอ่ะค่ะ ตอนนั้นประมาณไม่เคยมีแฟน แล้วก็มีเรื่องอะไรเยอะแยะมากมาย แต่เราก็บอกตัวเองเสมอว่าโชคดีมากที่ได้คุณหมอมาเป็นผช.คนแรก หลังจากจบความสัมพันธ์แบบงงๆกะคุณหมอ เราก็ชอบเล่นเน็ต เข้าเว็บเดทติ้งตามประสาคนโสด สิงอยู่ในเว็บเดทนานจนสามารถสแกนคนจากเมลที่เค้าส่งมากันเลยค่ะ ก็จะชอบผู้ชายโปรไฟล์ดีๆ โดยไม่ได้คำนึงถึงหนังหน้าตัวเองเลยค่ะ เราก็ไม่ใช่คนขยัน ไม่เป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ จบปวส.มาก็ทำงานก๊อกๆแก๊กๆ ไม่ได้ทำงานในหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย ทำงานไปด้วย ลงเรียนต่อป.ตรีไปด้วย ลองเรียนหลายสถาบันพอสมควร ก็เบื่อ ย้ายคณะไปเรื่อย ย้ายมหาลัยหลายแห่ง ทั้งม.เปิดของรัฐชื่อดัง ไม่ดังมากบ้าง ม.เอกชนก็เคยแวะไป แต่สรุปสุดท้ายก็จบม.เปิดแถวปากเกร็ด การเรียนไม่โดดเด่น การงานก็ไม่ได้มั่นคง แถมผู้ที่คบก็ดันมีแต่สายฝ.เพราะเราชอบเล่นเน็ต ตั้งแต่สมัยเพิร์ธ ไอซีคิวกันเลยทีเดียว ที่ผ่านมาเราไม่แน่ใจว่าโชคดีหรือเปล่าเหมือนกัน เพราะผู้ที่เราคบมีแต่สายฝ. นอกจากโปรไฟล์ทุกคนจะคล้ายๆกันแล้ว คือ สูง หน้าตาดีระดับนึง ลูกชายคนเดียว ไม่เคยแต่งงาน ไม่มีลูกติด พวกเขาเหล่านั้นยังพร้อมใจกันมีจิตใจเป็น Submissive เราเองก็ไม่ใช่สายฮาร์ดคอร์ แต่ก็นั่นแหละ เราคบใครได้ไม่นานเพราะนิสัยเบื่อง่าย หน่ายเร็ว หรือ ลึกๆแล้วเราอาจจะยังไม่ได้รักใครจริงๆจังๆก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ
เราก็ทำงานในออฟฟิศต่างชาติในย่านสุขุมวิทมาระยะนึง พ่อเราก็ป่วยค่ะ โรคสมองฝ่อ ตอนนั้นมีแฟนที่เพิ่งคบกันได้2-3เดือน เราก็คิดว่าใช่ที่สุดละ จะลงหลักปักฐานด้วยละ อายุจะ 30 อยากมีลูกมีอะไรก็ว่าไป พอพ่อป่วยแม่โทรมา เรากลับมาบ้านที่ตจว.พร้อมแฟน ตอนนั้นพ่อยังเดินได้ แต่พูดอะไรไม่ฟัง ด่าไปทั่ว แม่บอกว่าหมอที่รพ.จิตเวชถามว่าจะฝากไว้ให้รพ.ดูแลไหม เราก็อึ้งๆไป กลับมากรุงเทพ นั่งแท็กซี่มองไปข้างทาง เห็นผช.แก่ๆแต่งตัวมอมแมม เหมือนสติไม่ดีเดินเก็บขวดในถังขยะ ใจเราแว้บคิดไปถึงพ่อเลย ถ้าเราไม่กลับไปดูแลพ่อ กลัวพ่อเป็นแบบผช.คนนั้น กลับคอนโดไป ตัดสินใจคุยกับแฟน ก็เผอิญว่าแฟนก็ยังแอบคุยกะคนเก่า อย่างว่าแหละคนคบกันมานาน ตัวเราก็เพิ่งจะคบกันไม่นาน เลยเลิกกันง่ายๆ และออกจากงานกลับบ้านที่ตจว.ทันที
...
ตอนนี้เราอายุ ย่าง41ค่ะ เพิ่งจะคบสว.คนไทยคนแรกแบบไม่มีสถานะ แต่เค้าก็ซัพพอร์ตเรา ประมาณนี้ ก็เล่าให้น้องกะแม่ฟัง เราไม่มีความลับกับครอบครัว แม่คงเห็นว่าเราอายุเยอะแถมต้องดูพ่อตลอดเลยตามใจเรา จะคบใครก็ไม่ได้ว่า เรามีน้องชายอยู่ 1 คน อายุห่างกันสองปีกว่าๆ ไม่ค่อยสนิทกัน เพราะเราเหมือนย้ายที่เรียนไปเรื่อย ไม่ค่อยได้อยู่บ้านตั้งแต่เด็ก ส่วนน้องชายจะอยู่กับที่บ้านตลอด เรียนจบก็ไม่ได้ไปทำงานในเมืองหรือในกทม.เหมือนคนอื่น อยู่บ้านช่วยพ่อแม่ทำนา บ้านเราทำนาค่ะ
เรากะน้องชายนิสัยใจคอไม่เหมือนกันค่ะ เราไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ชอบออกไปเที่ยวกลางคืน ส่วนน้องจะเพื่อนเยอะ นักเลง โจร พวกค้ายา ตำรวจ ครู คบหมด มีคนโทรหาตลอด
เรากะน้องนอกจากประถมที่เรียนด้วยกัน เจอกันอีกทีก็ตอนเรียนวิทยาลัย ต้องบอกก่อนว่าตัวเราไม่เคยมีลูกหรือแต่งงานนะคะ เราเองก็ไม่ชอบผช.ที่มีลูกติด และทุกคนที่เคยคบก็ไม่มีลูกติด พอมาอยู่บ้านจริงๆ เราก็เหมือนไม่ถูกกับแม่และน้อง เรารู้สึกว่าแม่ชอบถือหางและตามใจน้องเกิน อีกอย่างเราดูแลคนป่วยคนเดียวก็เครียดด้วย หลายๆอย่างเลิกแยกบ้านกันอยู่
น้องชายเราเป็นพวกตัวดูดผญ.ที่มีลูกมีแฟนแล้ว คือคนที่มาชอบเค้าส่วนมากจะไม่โสด มักจะมีข่าวซุบซิบ ทำให้เราต้องปรามอยู่บ่อยๆ คือ คนที่พยายามเข้ามานี่เรามองว่าศีลธรรมต่ำกันจัง เวลามีคนลือหนักๆเราจะเช็คเฟซ เช็คมือถือน้องชาย บางคนนี่เราเช็คเจอข้อความแช้ทอ่อยในเฟซ เราด่ากลับไปก็มี บางคนก็บอกให้น้องคุยกะผญ.เคลียร์ว่าถ้าไม่มีอะไรกัน อย่าให้เค้ามาพูดให้เสียหาย เรื่องก็เงียบไปนาน จนหลายเดือนก่อน เริ่มมีคนมากระซิบ แต่เราก็เหนื่อยดูพ่อเลยไม่อยากจะวุ่นวายอะไรกะน้องมาก คิดว่าโตแล้วน่าจะมีปัญญาแยกแยะชั่วดีอะไรได้
จนหลายสัปดาห์ก่อน มีผช.บุกมาหาเราถึงบ้าน มาตามแฟนที่อยู่ด้วยกันมา 7-8ปี พูดเรื่องน้องชายเรากะอดีตแฟนเค้าที่บอกว่าเลิกกัน ผญ.ลูกติด 3 (ลูกติดแฟนเก่าไม่ใช่ลูกที่มีกับผช.คนที่มาหาเรา) อายุน้อยกว่าน้องชายเรา ลูกคนโตเค้าเรียนมหา'ลัยแล้ว เราลองคำนวนคร่าวๆก็น่าจะมีลูกก่อนอายุ 18แน่นอนเพราะอายุเท่านี้ลูกโตจนเข้ามหาลัยมันก็เดาได้ไม่ยาก ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อเรื่องที่เค้าบอกเท่าไหร่ เพราะผช.คนนั้นเป็นพวกนักเลง นักพนัน ซึ่งเราก็รู้ว่าน้องเราชอบคบค้าสมาคมกับคนประเภทนี้ โดยที่บ้านเราออกจะไม่ชอบใจ แต่ห้ามไม่ได้ก็เลยไม่อยากพูดมาก โตๆกันแล้ว ตอนนั้นก็เรียกน้องชายมาคุยกะผช.คนนั้น ก็นึกว่าเคลียร์กันเรียบร้อย เราบอกน้องเราว่าอย่าไปติดต่อผญ.คนนั้นอีก น้องก็อือออเหมือนจะรับปาก เราพยายามบอกน้องเสมอว่า คนเราคบคนประเภทไหนคนก็จะมองเราเป็นคนประเภทนั้น คบโจรคนก็มองว่าเราเป็นโจร เราว่าโตๆกันแล้วไม่อยากพูดเยอะ และหน้าที่รับผิดชอบเราก็ล้นมือแล้ว พ่อป่วยมาหลายปีตอนนี้ก็ติดเตียง เราก็เครียด นอนน้อย เคยทำงานสตรีมในเน็ตตอนนี้ก็ทำไม่ได้เพราะสมองเรารั่วหมด ไม่ค่อยรับอะไร จำอะไรเยอะๆไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนละ
เราบอกตรงๆว่าไม่ค่อยมั่นใจน้องชายเราละ เหมือนรู้ว่าเราแอบเช็คมือถือก็ไม่เผลอวางไว้เหมือนเมื่อก่อน จะไปอาบน้ำก็ซ่อนไว้ แต่เราก็พยายามพล่ามใส่หัวเค้าตลอดว่า อยากให้คบคนดี ถ้าคบคนพาล มันก็จะพาลพาไปหาผิด จะนำเรื่องเสื่อมเสีย เดือดร้อนมาให้ บลาๆๆ
...
วันนี้น้องชายมาสารภาพกับเราค่ะ ว่าเค้ามีเรื่องไม่สบายใจ เค้ายังคุยกะผญ.คนนั้นอยู่ เราสตั๊นไป 10 วิในหัวคิดแต่ว่า ผญ.ลูกติด 3 ท้องตั้งแต่อายุไม่ถึง 18 หาเดินสายตามวงพนัน ตอนนี้หนีหนี้รายวันไปทั่ว ยอมรับว่าโกรธน้องชายมาก คือ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เราไม่เข้าใจว่ามันไม่มีปํญญาคบคนอื่นแล้วเหรอ นึกอะไรไม่ออกเลยค่ะ คนที่ไม่เป็นบ้านเป็นเรือน ไปตามวงพนัน ที่เค้าย้ายที่ไปเรื่อยมันจะเป็นคนประเภทไหนกัน น้องก็บอกว่าเค้าไม่ใช่คนดีมากและรู้สึกอึดอัดที่ต้องบอกเรา และรู้ว่าเราจะไม่สบายใจ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนดี พร้อมที่จะปรับปรุงตัว ...เอิ่ม สันดานคนมันเปลี่ยนกันได้ง่ายขนาดนั้นเชียว??? เราปรี๊ดมาก ในหัวมันยุ่งตีกันไปหมด ใจนึงก็อยากปล่อยมันไป คนไม่ดี คนศีลเสมอกันถึงมีอะไรจูนเข้าหากัน หรือว่าน้องเรามันไม่มีสติ หรืออะไรไม่รู้ เราก็ไม่ได้ว่าเราเป็นคนดีอะไรมากมาย แต่เราไม่เคยอยากคบคนไม่ดี พวกนักพนัน พวกชอบขโมย มันก็เป็นที่คนของเราด้วย เราบอกน้องว่าคนเลี้ยงหมูอยู่กับหมูนานๆก็ไม่ได้กลิ่นขี้หมู คบคนพาล นักพนัน พวกค้ายา วันนึงมันจะนำพาชีวิตเราตกต่ำและนำความลำบากมาให้ มันก็เถียง หาว่าคนพวกนั้นไม่ได้เป็นคนไม่ดี เราก็เถียงกลับว่า ถ้าดีจริงจะเอาตัวไปอยู่ในที่แบบนั้นทำไหม โอยพล่ามซะยาวแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง
รบกวนใครที่พอจะชี้แนะเราได้ ช่วยชี้แนะเราที ช่วยบอกเราหน่อยว่าเราพลาดอะไร ที่ผ่านมา น้องไม่เคยคบใครเป็นแฟน แบบพามาเปิดตัวที่บ้านนี่ไม่มีเลย ส่วนเรามีแฟนหลายคน แต่เราก็คบคนโสด คบแบบรู้เรื่อง จบกันด้วยดี แบบยังเป็นเพื่อนกัน
ที่เราโกรธน้องก็เพราะเราเสียสละตัวเองมาดูแลพ่อ ขาดรายได้ อดตาหลับอยู่ทุกวันนี้ เราอยากให้เค้าเดินไปได้ดีกว่านี้ หรือที่ผ่านมาเราเป็นตัวอย่างได้ไม่ดีพอ หรือเพราะอะไร คิดไม่ออกจริงๆค่ะ โอย พิมพ์ไปไมเกรนขึ้น ขอบคุณที่รับฟังค่ะ