รักแรก..ในชีวิต.อกหักหรือสมหวัง.รักครั้งแรกเกิดขึ้นในตอนไหนอายุเท่าไหร่กัน..เล่าสู่กันฟังขำๆกันนะ.จะเหมือนเราไหม.🙄🙄

มีรักครั้งแรกตอน20.รักกันมากเลย.เขาเรียนปี1ส่วนผมรุ่นพี่เธอ2ปี..เราคบกัน2ปี..มันมีความสุขที่สุด..ไม่เคยล่วงเกิน.แค่ได้อยู่ใกล้ๆมันมีความสุขมากๆให้กำลังใจกัน.ให้ตั้งใจเรียน..ทุกอย่างไปได้ดี..วางอนาคตเรียนจบจะได้แต่งงานกัน....แต่พอปี2สิ..เราโดนกีดกันให้เลิกกันเพราะผญ.ฝ่ายแฟนกลัวว่าเราจะเรียนไม่จบ..เสียใจมาก..วันที่เรานัดไปดูหนังกัน..เธอบอก.ว่าเราเป็นแค่พี่น้องกันนะให้ผมเป็นพี่ชาย...ตอนนั้นนะหัวใจสลายเลย.ทำไรไม่ถูก...เธอเดินหนีผมไปเลย..ผมถามว่าเกิดอะไร..เธอไม่พูดสักคำ..ผมเสียใจหนักไม่เคยคิดมาก่อนเลย..ผมตามเธอไปบนรถเมล์..ถามเหตุผล.เธอไม่พูดอะไรเลย..มีแต่ใบหน้าที่เย็นชา...ผมเลยกดกริ่งรถลงกลางทางด้วยใจ..เลื่อนลอย..เราไม่ได้พบกันอีกเลย3เดือน. ผมกินไม่ได้ไปหลายวัน.เคยคุยกันทุกคืนเคยเพจหากันทุกคืน..เคยบอกฝันดีกันทุกคืน..เคยจม.ถึงกันตลอดต่อจากนี้ไม่มีอีกแล้ว..
ผ่านไป3เดือน..ได้รู้ข่าวจากเพื่อนเธอว่า..ญาตผญ.ให้เลิกกับผมถ้าไม่อยากท้องก่อนเรียนจบ..ได้รู้แบบนี้ผมร้องไห้เลย..เพราะเรื่องแบบนี้ไม่เคยคิดเลยแค่ได้รักกันมันคือสิ่งสวยงามในชีวิตผม..เพื่อนบอกว่าเธออยากคุยกับผม..ผมเลยโทรหาเขา.แล้วเราได้คุยกันเธอบอกว่าหลังจากวันนั้นเธอเสียใจมากร้องไห้ทุกคืน..แล้วเธอบอกเหตุผลซึ่งผมรู้แล้ว..เธอร้องไห้โฮ.บอกน้าสาวให้เลิกกับผม..คืนนั้นเราคุยกัน4ชมได้ไม่ยอมวางสายร้องไห้กันตลอด..เธอบอกไม่อยากให้ลงเอยแบบนี้เลย..เราติดถึงกันมาก...เราคุยกันยาวนานมากมาย..ผมบอกเธอว่าเรากลับมาเหมือนเดิมได้ไหม...เธอร้องโฮอีก..ผมก็ร้อง..มันยากจริงๆที่จะทำใจ..เราคุยกันฟังเสียงลมหายใจจน4ชม.ผ่านไปจึงวางสาย..หลังจากวันนั้น..ผมพยายามทำทุกอย่างให้กลับมาเหมือนเดิม..แต่เธอเรียนหนักมาก..ผมไม่อยากรบกวนเธอไปมากกว่านี้..เจอกันที่วิทยาลัย..เราก็คุยกันน้อยลง..2ปี..นิดๆที่เรารักกันมันคือสิ่งที่สวยงามที่สุด...ช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกันไปดูหนัง..ลอยกระทง..ไปห้างกินข้าว..มันสวยงามที่สุด. สุดท้ายเราก็ห่างกันๆๆๆจนเราต่างเดินบนทางฝันคนละทาง..เธอจบไปเป็นครู ส่วนผมรับราชการทหาร....รักแรกของผมจบลงด้วยการไม่สมหวัง..แต่อย่างน้อย..ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้....คิดถึงเธอเสมอ..แล้วเธอก็คงคิดถึงผมเช่นกัน..คุณครูสาวน้อย..ชื่อที่ผมเรียกเธอ