ไม่มีใครรักผมสักคน

มีใครเคยรู้สึกแบบผมไหม
ตัวผมอยู่ที่ทำงานพอเลิกงาน เพื่อนไปเที่ยวแต่ไม่ชวนเรา เวลาหลังพักเที่ยง เพื่อนเขาเอาอาหารขนมผลไม้มาแชร์กัน แต่เขาไม่ชวนเรามาแชร์ด้วย นอกเวลางานเวลาไปกินข้าวไปคนเดียวทุกวันโดนมองแบบ”อย่างเราไม่มีคนคบแน่เลย”ยิ่งเรื่องแฟนตัดทิ้งไปได้เลยเราแค่มองเขาก็เมินละ บางคนเดินหนีไปเลยก็มี
ผมกำลังรู้สึกว่าโลกมันกำลังจะเป็นสีเทา ทุกวันนี้ผมมีรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะเบาๆได้จากยูทูป ฟังเพลงเป็นการผ่อนคลายบ้าง บางครั้งโทรหาแม่บ้างแต่ไม่บอกเรื่องนี้ให้แกฟังกลัวแกคิดมากและเป็นห่วง ผมไม่เที่ยวกลางคืนเพราะไม่มีเพื่อน ไม่ไปอ่างเพราะไม่ค่อยมีเงิน ชีวิตตื่นมาก็ไปทำงาน เลิกงานก็กลับบ้านมาดูยูทูปแล้วปลอบปะโลมใจตัวเองให้หลับไป
ขณะที่ตั้งกระทู้นี้อยู่ผมกำลังร่องไห้