**Non-Spoiler**

"เป็นหนังเรื่องแรกในชีวิตที่หลังดูจบแล้วเป็นคนแรกที่ลั่นเสียงปรบมือนำ แล้วคนทั้งโรงปรบมือตาม (ซึ่งหาบรรยากาศวัฒนธรรมการดูหนังแบบนี้ในไทยค่อนข้างยาก) แต่เรื่องนี้ทำได้! ซึ่งโมเม้นนั้นในโรงสดๆมันขลังมาก (เห็นแบบนี้คนเต็มโรงนะครับ รอบที่ดูเหลือแค่สองแถวหน้าสุด)

มันคือหนังที่เชื้อเชิญให้เราลึกไปกับมันทุกอย่าง มันล่อให้เราฟังมัน รับรู้ความรู้สึกของมัน มันพาให้เราสุขกับมันมากๆ ยิ้มให้มัน-หัวเราะกับมันมากๆ
มารู้ตัวอีกที จากรอยยิ้มแก้มปริในใจ ก็กลายมาเป็นน้ำตากลั่นบริสุทธิ์หนึ่งหยด ที่ค่อยๆบรรจงไหลอาบแก้มช้าๆ แล้วมันก็ดิ่งเราด้วยความจุกอกที่หนักอึ้ง แต่เป็นความหนักอึ้งที่เราเต็มใจจะแบก และโคตรงดงาม"

- ชอบความธรรมดาของหนัง มันเรียบแต่มันเรียลมาก และมันทำถึงแทบทุกการสื่อสาร
- เพลงประกอบแน่นอนว่าโคตรดี ทุกอย่างผ่านการคิดการวางมาแล้ว แม้กระทั่งเพลงเดิมที่ถูกใช้ซ้ำกับฉากใหม่ ก็ยังได้ผลในการสื่ออารมณ์,ความหมายที่ต่างจากเดิม
- ไดอะลอกมันเรียลมาก ดูแล้วเชื่อว่าคนจริงๆ นักดนตรีจริงๆ มันคุยกันแบบนี้แหละ
- การแสดงและเคมีระหว่าง Cooper & Gaga มันเชื่อถือได้ทุกอิริยาบทจริงๆ
- หนังรัดกุมดี รู้ตัวว่าอะไรที่จะโฟกัส อะไรไม่ต้องโฟกัสมาก (แต่ก็ไม่ทิ้ง) พอมันไปด้วยกันได้แล้วมันกลมกล่อมมาก
- Mixเสียงมาโคตรดี โดยเฉพาะระบบ Dolby Atmos

- Nark!n -