เรื่องมีอยู่ว่า ตอนม.ต้น(ตอนนี้ผมอยู่ม.ปลาย) ผมมีเพื่อนร่วมห้องคนนึงซึ่งเป็นผช. เค้าจะนั่งริมห้องฝั่งนู้น แต่ผมนั่งริมห้องฝั่งนี้ วันนึงนี่แทบจะไม่ได้คุยกันเลยเพราะไม่สนิทกัน ถ้ามีโอกาสได้คุยก็คุยกันเรื่องงานกลุ่มกันเท่านั้น เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ม.1-ม.2 พอม.3เราสองคนมีเรื่องๆนึงที่ทำให้ได้คุยกันได้สนิทกัน เรียกว่าต้องคุยกันทุกวัน จากที่นั่งคนละฝั่งห้องนี่คือต้องมานั่งติดกันเพื่อคุยกัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดกับเค้ามากกว่าเพื่อนเลยครับ
พอม.4ผมสอบเข้าอีกรร.หนึ่งส่วนเค้าเรียนรร.เดิม แต่เราก็ยังคงคุยกันทุกวันผ่านทางเมสเซนเจอร์ อินสตาแกรม หรือทวิตเตอร์ เรามีช่องทางการติดต่อกันทุกช่องทางครับ ผมเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อเค้ามันเปลี่ยนไป ผมคิดถึงเค้าทั้งวันและทุกวัน ในขณะที่เราก็ยังคงคุยกันเกือบทุกวัน ความรู้สึกของผมก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ
จนวันหนึ่ง ผมเผลอบอกเค้าไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เค้าก็เปลี่ยนไป เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยคิดกับผมแบบนั้น เค้าอยากเป็นเพื่อนกับผมมากกว่า เป็นเพื่อนกันมีความสุขมากกว่า แต่ผมยังคงยืนยันที่จะจีบเค้าต่อไป แต่เค้ากลับไม่เหมือนเดิม เค้าเมินแชทผมเป็นวัน ผมพยายามบอกเค้าว่าผมรอได้ ผมไม่เร่งรัดอะไรเค้าเลย ค่อยเป็นค่อยไปได้ แต่เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ชินกับผมที่เป็นแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่าจริงๆแล้วผมคิดว่าผมไม่ได้ชอบเค้า เค้าเลยกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิมในโพสิชั่นของเพื่อนนะครับ
เเต่ผมก็ยังต้องมีเรื่องให้คิดไปไกลเสมอ อย่างเช่น เราได้ไปนั่งดูหนังด้วยกัน นั่งกินข้าวด้วยกัน คุยโทรศัพท์กันเป็น4ชม. เค้าคอยปลอบผมเวลาที่ผมไม่โอเค ผมมีความสุขที่ผมได้แคร์เค้าในฐานะเพื่อน มันอาจจะดูปกติในสายตาเค้า แต่มันดูสวยงามในสายตาของผม
แต่เอาจริงๆแล้วผมยังสับสนว่าผมยังชอบเค้าอยู่หรือเปล่า เค้าเป็นเพื่อนของผม ใจหนึ่งผมอยากรักษาความสัมพันธ์ของเราไว้ให้ดีที่สุด อีกใจหนึ่งผมก็อยากให้เค้าคิดเหมือนผม เพื่อนอีกคนของผมที่รู้ว่าผมชอบเค้าเคยบอกว่า คิดว่าเค้าคงหวั่นไหวกับผมบ้างแหละ มันต้องมีบ้างถ้าผมแคร์ขนาดนี้ ลุยเลยดีไหมครับ🤔
ผมกำลังคิดว่าผมชอบเพื่อนของตัวเอง ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยฮะ
พอม.4ผมสอบเข้าอีกรร.หนึ่งส่วนเค้าเรียนรร.เดิม แต่เราก็ยังคงคุยกันทุกวันผ่านทางเมสเซนเจอร์ อินสตาแกรม หรือทวิตเตอร์ เรามีช่องทางการติดต่อกันทุกช่องทางครับ ผมเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อเค้ามันเปลี่ยนไป ผมคิดถึงเค้าทั้งวันและทุกวัน ในขณะที่เราก็ยังคงคุยกันเกือบทุกวัน ความรู้สึกของผมก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ
จนวันหนึ่ง ผมเผลอบอกเค้าไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เค้าก็เปลี่ยนไป เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยคิดกับผมแบบนั้น เค้าอยากเป็นเพื่อนกับผมมากกว่า เป็นเพื่อนกันมีความสุขมากกว่า แต่ผมยังคงยืนยันที่จะจีบเค้าต่อไป แต่เค้ากลับไม่เหมือนเดิม เค้าเมินแชทผมเป็นวัน ผมพยายามบอกเค้าว่าผมรอได้ ผมไม่เร่งรัดอะไรเค้าเลย ค่อยเป็นค่อยไปได้ แต่เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ชินกับผมที่เป็นแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่าจริงๆแล้วผมคิดว่าผมไม่ได้ชอบเค้า เค้าเลยกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิมในโพสิชั่นของเพื่อนนะครับ
เเต่ผมก็ยังต้องมีเรื่องให้คิดไปไกลเสมอ อย่างเช่น เราได้ไปนั่งดูหนังด้วยกัน นั่งกินข้าวด้วยกัน คุยโทรศัพท์กันเป็น4ชม. เค้าคอยปลอบผมเวลาที่ผมไม่โอเค ผมมีความสุขที่ผมได้แคร์เค้าในฐานะเพื่อน มันอาจจะดูปกติในสายตาเค้า แต่มันดูสวยงามในสายตาของผม
แต่เอาจริงๆแล้วผมยังสับสนว่าผมยังชอบเค้าอยู่หรือเปล่า เค้าเป็นเพื่อนของผม ใจหนึ่งผมอยากรักษาความสัมพันธ์ของเราไว้ให้ดีที่สุด อีกใจหนึ่งผมก็อยากให้เค้าคิดเหมือนผม เพื่อนอีกคนของผมที่รู้ว่าผมชอบเค้าเคยบอกว่า คิดว่าเค้าคงหวั่นไหวกับผมบ้างแหละ มันต้องมีบ้างถ้าผมแคร์ขนาดนี้ ลุยเลยดีไหมครับ🤔