สวัสดีครับ เรื่องมันเกิดได้เมื่อไม่นานแฟนได้บอกขอเลิกยุ่งกับผมสาเหตุก็เพราะผม จนผมได้รู้สึกถึงการสูญเสียที่ใหญ่มากที่ผมไม่เคยคิดมาก่อน มันมีหลายเรื่องมากที่ผมสร้างปัญหาให้เขาแต่ผมไม่ค่อยได้นึกถึงเขาเพราะด้วยความลุ่มหลงด้วยละมั่งครับ
เรื่องแรก มันเป็นเรื่องสมัยตอน ม.6 ช่วงกีฬาสี ผมได้ไปมีความสัมพันธ์กับเพื่อนอีกคนแบบสนิทกันมากและแบบข้ามหน้าข้ามตาแฟนผมด้วย และเพื่อนคนนั้นเพื่อนของผมก็ชอบอยู่ด้วย และแฟนผมต้องทนเห็นสภาพแบบนี้ทุกวันจนวันหนึ่งแฟนผมจับได้ว่าผมแอบซื้อขนมให้เพื่อนคนนั้นจนเแฟนผมต้องมานั่งเคลียทุกอย่างจนทำให้ผมตาสว่างและแฟนผมก็ช่วยดึงผมออกมาจากเหตุการณ์นั้นมาได้ พอมานั่งคิดทีหลังเหมือนผมโดนเพื่อนคนนั้นหลอกเล่นแบบสนุกๆเลย
อีกเรื่องนึง พอเริ่มเข้ามหาลัยตอนฃ่วงแรกๆเราก็ได้เจอปกติ แต่พอเริ่มพักหลังๆมาแฟนผมก็มีการบ้านเยอะจนไม่ได้ติดต่อกันบ่อยและช่วงนั้นก็มีพวกเพื่อนผู้หญิงกับรุ่นน้องผู้ชายได้รวมกลุ่มกันตีแบตออกกำลังกายตอนเย็น ซึ่งผมเองก็เข้าร่วมกลุ่มด้วยและก็มีอยู่ช่วงนึงได้มีการไปดูวงscrubbเล่นดนตรีแต่รุ่นน้องกลับบ้านทำให้เหลือเฉพาะเพื่อนผู้หญิงกับผมและตอนขากลับจากงานก็มีเพื่อนผู้หญิงคนนึงขอถ่ายรูปหยอกเล่นนั่งซบไหล่บนรถเมล์กับผมแต่ผมไม่ได้คิดอะไร จนเพื่อนผมพาลงไอจีแล้วแฟนผมก็เห็นจนคิดมากไปต่างๆนาๆ จนแฟนผมโทรคุยกับที่บ้าน พ่อแม่เขาก็บอกอย่าไปยุ่งกับผมอีก
จากเหตุการณ์เหล่านี้มันทำให้แฟนตัดสินใจขอเลิกยุ่งกับผม มันทำให้ผมได้เห็นหลายๆสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ได้นั่งเสียใจอยู่คนเดียว ผมควรจะเห็นข้อผิดพลาดที่ผมทำให้แฟนผมไม่สบายใจแต่ผมกลับทำมันไม่ค่อยได้ การเลิกกันครั้งนี้มันทำให้ผมปรับปรุงหลายด้านอย่างมากเผื่อไม่อยากให้เป็นที่ผ่านมาแบบซ้ำซากอีก
ผมถามว่าจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม เขาก็บอกว่า "ไม่กลับไปแล้ว" แล้วผมก็บอกว่าผมจะรอน่ะ ผมจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เขาก็ตอบกลับมาว่า "ถ้าเขาหาคนที่ดีกว่าผมไม่เจอแล้ว ก็จะกลับมา" และบอกผมว่า "จะไปหาใหม่ก็ได้นะ ไม่มีใครว่าอะไร" พอจบไปผมก็มานั่งคิดและตัดสินใจว่าผมจะรอเขา(แม้โอกาสมันน้อยมากๆ) และหลังจากนี้มันก็ทำให้ผมต้องทำตัวเองให้ดีๆขึ้นและสามารถช่วยเหลือดูแลเขาได้เมื่อถึงตอนลำบากถึงแม้จะเป็นแค่ความคิดก็เถอะ
บางคนก็บอกให้ผมไปหาใหม่คนดีๆยังมีอีกเยอะแยะ บางคนบอกไม่นานผมก็ลืม แต่ผมก็ยังยืนยันที่จะรอเขากลับมาแม้จะเป็นไปได้แค่ฝัน T T
สิ่งที่ผมได้จากเขามันยิ่งใหญ่กว่าความรักซะอีก และผมก็ไม่คิดจะมีใครอีกเลยถ้าไม่ใช่เขา ผมอาจจะโสดไปจนแก่ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็ไม่เสียดายหรอก ผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำอยู่คนอื่นอาจมองผมบ้าหรือไม่ยอมเปิดใจหรือยึดติดอะไรเดิมๆ แต่ตลอดเวลาที่เขาทำให้ผมมันมีค่าและความรู้สึกที่เกินกว่าจะอธิบายได้
และสุดท้ายนี้ถ้ามีคนที่รักคุณมากๆก็อย่าทำพลาดเหมือนผมละ อาจจะเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้ และอนาคตผมค่อยมาอัพเดทเรื่องราวให้นะครับว่าจะเป็นยังไงต่อ
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ.
ขอบคุณครับ.
คุณคิดว่าคนๆนึงจะสามารถปรับปรุงตัวเองและรอคนบางคนได้นานขนาดไหน?
เรื่องแรก มันเป็นเรื่องสมัยตอน ม.6 ช่วงกีฬาสี ผมได้ไปมีความสัมพันธ์กับเพื่อนอีกคนแบบสนิทกันมากและแบบข้ามหน้าข้ามตาแฟนผมด้วย และเพื่อนคนนั้นเพื่อนของผมก็ชอบอยู่ด้วย และแฟนผมต้องทนเห็นสภาพแบบนี้ทุกวันจนวันหนึ่งแฟนผมจับได้ว่าผมแอบซื้อขนมให้เพื่อนคนนั้นจนเแฟนผมต้องมานั่งเคลียทุกอย่างจนทำให้ผมตาสว่างและแฟนผมก็ช่วยดึงผมออกมาจากเหตุการณ์นั้นมาได้ พอมานั่งคิดทีหลังเหมือนผมโดนเพื่อนคนนั้นหลอกเล่นแบบสนุกๆเลย
อีกเรื่องนึง พอเริ่มเข้ามหาลัยตอนฃ่วงแรกๆเราก็ได้เจอปกติ แต่พอเริ่มพักหลังๆมาแฟนผมก็มีการบ้านเยอะจนไม่ได้ติดต่อกันบ่อยและช่วงนั้นก็มีพวกเพื่อนผู้หญิงกับรุ่นน้องผู้ชายได้รวมกลุ่มกันตีแบตออกกำลังกายตอนเย็น ซึ่งผมเองก็เข้าร่วมกลุ่มด้วยและก็มีอยู่ช่วงนึงได้มีการไปดูวงscrubbเล่นดนตรีแต่รุ่นน้องกลับบ้านทำให้เหลือเฉพาะเพื่อนผู้หญิงกับผมและตอนขากลับจากงานก็มีเพื่อนผู้หญิงคนนึงขอถ่ายรูปหยอกเล่นนั่งซบไหล่บนรถเมล์กับผมแต่ผมไม่ได้คิดอะไร จนเพื่อนผมพาลงไอจีแล้วแฟนผมก็เห็นจนคิดมากไปต่างๆนาๆ จนแฟนผมโทรคุยกับที่บ้าน พ่อแม่เขาก็บอกอย่าไปยุ่งกับผมอีก
จากเหตุการณ์เหล่านี้มันทำให้แฟนตัดสินใจขอเลิกยุ่งกับผม มันทำให้ผมได้เห็นหลายๆสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ได้นั่งเสียใจอยู่คนเดียว ผมควรจะเห็นข้อผิดพลาดที่ผมทำให้แฟนผมไม่สบายใจแต่ผมกลับทำมันไม่ค่อยได้ การเลิกกันครั้งนี้มันทำให้ผมปรับปรุงหลายด้านอย่างมากเผื่อไม่อยากให้เป็นที่ผ่านมาแบบซ้ำซากอีก
ผมถามว่าจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม เขาก็บอกว่า "ไม่กลับไปแล้ว" แล้วผมก็บอกว่าผมจะรอน่ะ ผมจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เขาก็ตอบกลับมาว่า "ถ้าเขาหาคนที่ดีกว่าผมไม่เจอแล้ว ก็จะกลับมา" และบอกผมว่า "จะไปหาใหม่ก็ได้นะ ไม่มีใครว่าอะไร" พอจบไปผมก็มานั่งคิดและตัดสินใจว่าผมจะรอเขา(แม้โอกาสมันน้อยมากๆ) และหลังจากนี้มันก็ทำให้ผมต้องทำตัวเองให้ดีๆขึ้นและสามารถช่วยเหลือดูแลเขาได้เมื่อถึงตอนลำบากถึงแม้จะเป็นแค่ความคิดก็เถอะ
บางคนก็บอกให้ผมไปหาใหม่คนดีๆยังมีอีกเยอะแยะ บางคนบอกไม่นานผมก็ลืม แต่ผมก็ยังยืนยันที่จะรอเขากลับมาแม้จะเป็นไปได้แค่ฝัน T T
สิ่งที่ผมได้จากเขามันยิ่งใหญ่กว่าความรักซะอีก และผมก็ไม่คิดจะมีใครอีกเลยถ้าไม่ใช่เขา ผมอาจจะโสดไปจนแก่ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็ไม่เสียดายหรอก ผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำอยู่คนอื่นอาจมองผมบ้าหรือไม่ยอมเปิดใจหรือยึดติดอะไรเดิมๆ แต่ตลอดเวลาที่เขาทำให้ผมมันมีค่าและความรู้สึกที่เกินกว่าจะอธิบายได้
และสุดท้ายนี้ถ้ามีคนที่รักคุณมากๆก็อย่าทำพลาดเหมือนผมละ อาจจะเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้ และอนาคตผมค่อยมาอัพเดทเรื่องราวให้นะครับว่าจะเป็นยังไงต่อ
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ.
ขอบคุณครับ.