มีใครบ้าง ที่ถูกครอบครัวเลี้ยงมาแบบ พี่น้องแข่งกันเอง ชิงดีชิงเด่นกัน มีวิธีแก้ไขระยะยาวยังไง

-ตอนหลานอยู่ ป.1  ถือสมุดการบ้านวิ่งมาหาผม  เบรคแทบไม่ทัน พร้อมกับบ่นพึมพำ " น้าไม่ได้เรียนจบปริญญาตรีนี่ "
แล้วก็รีบหันหลังกลับไปถามการบ้านคนอื่น
-ตอนหลานอยู่ ประมาณ ม.ปลาย  หลานกระซิบถามผมว่า  " ที่ผมกลับมาช่วยค้าขาย(เล็กๆ) กับตายายนี่ คงจะหวัง
สมบัติใช่หรือไม่ "
-ตอนหลานเรียน จบ ปริญญาโท จาก อเมริกา  หลานปิด เฟสบุ๊ค หนีจากผม  และไม่เคยติดต่อกับผมอีกเลย
-ตอนหลานไปเที่ยวที่บ้านผม (ตจว.)  ผมต้อนรับ พาเที่ยว พากิน อย่างดี  แต่ตอนที่ผมขึ้น กทม. เพื่อมาให้กำลังใจ
พวกเขา (งานศพแม่ของเขา พี่สาวของผมเอง)  ผมต้องไปนั่งคอย ยังกับจะเข้าเฝ้า ท่านประธานาธิบดี  รอวันแรก
ท่านหลานทำเฉยๆ ทำเป็นมองไม่เห็น ไม่สนใจ (ผมก็เข้าใจว่า ท่านคงจะไม่ค่อยว่าง ให้โอกาส)  รอวันที่ 2 ผมรีบ
ไปก่อนงานเริ่ม 2-3 ชม.  เจอกับท่าน  ท่านหลานก็ทำเฉยเมย  เดินผ่านไปมา ทำเป็นไม่ว่างอีก
-ผมเคยปรึกษา กับ พี่ๆ น้องๆ ของผมแล้ว  ก็ได้รับคำตอบว่า  " อ้อ..เด็กสมัยนี้บ้านไหนๆ ก็เป็นแบบนี้ทั้งเพ ธรรมดา
อย่าไปคิดมาก "