เล่าคร่าวๆก่อนนะคะ
ก่อนหน้าที่เราจะมาอยู่กับแฟนที่บ้านของแฟน (ไปๆกลับๆบ้านเราด้วย) เราทำงานเป็นพนง.บริษัทเอกชนค่ะ เงินเดือนหมื่นนิดๆ ไม่มีภาระหนี้สินอะไรเลย มีจ่ายประกันชีวิตปีละสองหมื่นหน่อยๆแค่นั้น อยู่กับแม่แค่สองคน แม่เกษียณแล้วค่ะ อยู่บ้านทำงานบ้านนิดๆหน่อยๆ ต่อมาเรามาเปิดร้านขายของออนไลน์ร่วมลงทุนกับแฟน เป็นสินค้าพรีออเดอร์ ทุนที่ลงเรากับแฟนๆช่วยๆกันออกค่ะ สลับกันออกบ้าง แต่สนง.ที่ตั้ง คือที่บ้านของแฟน บ้านของแฟนเนี่ยเค้าเป็นร้านขายของชำค่ะ ดูปกติดีทุกอย่าง
ครอบครัวเค้ามีคุณตา คุณยาย คุณแม่ คุณน้า แล้วก็ตัวแฟนค่ะ
เราไปๆมาๆบ้านแฟนได้เกือบปี ก็เริ่มมีปัญหานิดๆหน่อยๆตามมา แต่เราก็ปล่อยผ่านตลอด จนล่าสุดวันนี้ แฟนบอกว่าแม่เค้าบ่นเราผ่านทางเค้ามา ว่าเราใช้เงินเปลือง เราก็แบบ...เอิ่มมมม เงินก็เงินเราอ่ะนะ =..= ส่วนที่ว่าเปลืองคือ เราซื้อของกินจุกจิก นู่นนั่นนี่ แล้วเวลาซื้อเนี่ย ต้องเผื่อทุกคนในบ้าน ไม่ว่าจะกินหรือไม่ก็ตาม ซึ่งเคยสงสัยว่าทำไม คำตอบคือทำตามมารยาท ที่บ้านเค้าเป็นแบบนี้กัน เราก็โอเคนะคะ ดีด้วย แต่เพราะไอ้ที่เราซื้อๆมาเนี่ย มันทำให้เราโดนบ่น โดนว่า หาว่าใช้เงินไม่ประหยัด เราเสียความรู้สึกนะคะ แบบทำดีอ่ะนะ อยากเอาใจซื้อมาเผื่อก็โดนบ่น ล่าสุดเราไปหาน้าเขยที่แม่กลองมา ขากลับเจอกุ้งแม่น้ำอยากกินสุดๆ เลยแวะซื้อมา 7 ตัว รู้ค่ะว่ามันแพง แต่เราก็อยากให้แม่เรากินของดีๆด้วย อยากให้ครอบครัวแฟนได้กิน เลยตัดสินใจซื้อมา พอถึงบ้านแฟนก็ย่างก็กินกันไป 4 ตัว ที่เหลือตั้งใจจะไปให้แม่เรา พอตอนเตรียมตัวจะไปหาแม่ เราก็ขยุกขยิกในห้องเก็บของ ทำนั่นนี่อยู่ สักพักแฟนก็บอกใช้เงินเบาๆหน่อยแม่ว่า เราก็....เอ่อ อืมมมมมม
หลายครั้งมากที่เจอบ่นแบบนี้ รู้ค่ะว่าอยากให้ประหยัดกัน แต่เราก็ไม่ได้ใช้เงินเกินตัวเลยนะ บางวันทำแต่งานหน้าคอมไม่ซื้ออะไรเลย พอวันไหนว่างมีรถลูกชิ้นมาขาย โดดออกไปซื้อแค่นั้นล่ะ ตาขวางใส่กันเลยทีเดียว กินคนเดียวก็ไม่ได้ ต้องเรียกคนในบ้าน ซื้อน้อยไปก็มองด้วยสายตาแปลกๆ เฮ้ออ
ครั้งนึงซื้อกาแฟจากร้านอเมซอน กินเหลือครึ่งแก้ว ดันลืมเอาไปวางไว้ตรงชั้นวางของหน้าบ้าน สิ่งที่คุณแม่แฟนทำคือเอาแก้วใบนั้นให้น้องหมากิน พร้อมบอกว่า...เอ้า...กาแฟเย็นมากินกันซะพวกมุงงงง......เรานึกได้ เดินกลับมาก็ได้ยินแบบนี้ สตั้นท์ไปสิบวิ แฟนก็ได้ยินเพราะนั่งขัดรถอยู่
บางทีคุณแม่ก็ดีแสนดีนะคะ เราเองก็รักและเคารพท่าน แต่พอเจอเรื่องนี้บ่อยๆแล้วเราก็ทำตัวไม่ถูก อึดอัดสุดๆ นึกถึงตอนอยู่บ้านเราเอง อะไรมาขายอยากกินก็โดดไปซื้อได้เลย ทำงานมาหมื่นห้ากินแค่สองพันนี่มันฟุ่มเฟือยขนาดนั้นเลยเหรอค่ะเนี่ย เฮ้อ
อยากรู้จังค่ะ ว่ามีใครเจอแบบนี้แล้วแก้ไขกันยังไงบ้าง เราไม่เที่ยว ไม่ซื้อเสื้อผ้านะ เครื่องสำอางนี่แทบไม่สัมผัสหน้าด้วยซ้ำ มีแค่เรื่องกินนี่ล่ะ หนักใจที่สุดค่ะตอนนี้ กลัวว่าจะอยู่บ้านแฟนไม่ได้
คุณแม่ของแฟนบอกเราใช้เงินฟุ่มเฟือย??
ก่อนหน้าที่เราจะมาอยู่กับแฟนที่บ้านของแฟน (ไปๆกลับๆบ้านเราด้วย) เราทำงานเป็นพนง.บริษัทเอกชนค่ะ เงินเดือนหมื่นนิดๆ ไม่มีภาระหนี้สินอะไรเลย มีจ่ายประกันชีวิตปีละสองหมื่นหน่อยๆแค่นั้น อยู่กับแม่แค่สองคน แม่เกษียณแล้วค่ะ อยู่บ้านทำงานบ้านนิดๆหน่อยๆ ต่อมาเรามาเปิดร้านขายของออนไลน์ร่วมลงทุนกับแฟน เป็นสินค้าพรีออเดอร์ ทุนที่ลงเรากับแฟนๆช่วยๆกันออกค่ะ สลับกันออกบ้าง แต่สนง.ที่ตั้ง คือที่บ้านของแฟน บ้านของแฟนเนี่ยเค้าเป็นร้านขายของชำค่ะ ดูปกติดีทุกอย่าง
ครอบครัวเค้ามีคุณตา คุณยาย คุณแม่ คุณน้า แล้วก็ตัวแฟนค่ะ
เราไปๆมาๆบ้านแฟนได้เกือบปี ก็เริ่มมีปัญหานิดๆหน่อยๆตามมา แต่เราก็ปล่อยผ่านตลอด จนล่าสุดวันนี้ แฟนบอกว่าแม่เค้าบ่นเราผ่านทางเค้ามา ว่าเราใช้เงินเปลือง เราก็แบบ...เอิ่มมมม เงินก็เงินเราอ่ะนะ =..= ส่วนที่ว่าเปลืองคือ เราซื้อของกินจุกจิก นู่นนั่นนี่ แล้วเวลาซื้อเนี่ย ต้องเผื่อทุกคนในบ้าน ไม่ว่าจะกินหรือไม่ก็ตาม ซึ่งเคยสงสัยว่าทำไม คำตอบคือทำตามมารยาท ที่บ้านเค้าเป็นแบบนี้กัน เราก็โอเคนะคะ ดีด้วย แต่เพราะไอ้ที่เราซื้อๆมาเนี่ย มันทำให้เราโดนบ่น โดนว่า หาว่าใช้เงินไม่ประหยัด เราเสียความรู้สึกนะคะ แบบทำดีอ่ะนะ อยากเอาใจซื้อมาเผื่อก็โดนบ่น ล่าสุดเราไปหาน้าเขยที่แม่กลองมา ขากลับเจอกุ้งแม่น้ำอยากกินสุดๆ เลยแวะซื้อมา 7 ตัว รู้ค่ะว่ามันแพง แต่เราก็อยากให้แม่เรากินของดีๆด้วย อยากให้ครอบครัวแฟนได้กิน เลยตัดสินใจซื้อมา พอถึงบ้านแฟนก็ย่างก็กินกันไป 4 ตัว ที่เหลือตั้งใจจะไปให้แม่เรา พอตอนเตรียมตัวจะไปหาแม่ เราก็ขยุกขยิกในห้องเก็บของ ทำนั่นนี่อยู่ สักพักแฟนก็บอกใช้เงินเบาๆหน่อยแม่ว่า เราก็....เอ่อ อืมมมมมม
หลายครั้งมากที่เจอบ่นแบบนี้ รู้ค่ะว่าอยากให้ประหยัดกัน แต่เราก็ไม่ได้ใช้เงินเกินตัวเลยนะ บางวันทำแต่งานหน้าคอมไม่ซื้ออะไรเลย พอวันไหนว่างมีรถลูกชิ้นมาขาย โดดออกไปซื้อแค่นั้นล่ะ ตาขวางใส่กันเลยทีเดียว กินคนเดียวก็ไม่ได้ ต้องเรียกคนในบ้าน ซื้อน้อยไปก็มองด้วยสายตาแปลกๆ เฮ้ออ
ครั้งนึงซื้อกาแฟจากร้านอเมซอน กินเหลือครึ่งแก้ว ดันลืมเอาไปวางไว้ตรงชั้นวางของหน้าบ้าน สิ่งที่คุณแม่แฟนทำคือเอาแก้วใบนั้นให้น้องหมากิน พร้อมบอกว่า...เอ้า...กาแฟเย็นมากินกันซะพวกมุงงงง......เรานึกได้ เดินกลับมาก็ได้ยินแบบนี้ สตั้นท์ไปสิบวิ แฟนก็ได้ยินเพราะนั่งขัดรถอยู่
บางทีคุณแม่ก็ดีแสนดีนะคะ เราเองก็รักและเคารพท่าน แต่พอเจอเรื่องนี้บ่อยๆแล้วเราก็ทำตัวไม่ถูก อึดอัดสุดๆ นึกถึงตอนอยู่บ้านเราเอง อะไรมาขายอยากกินก็โดดไปซื้อได้เลย ทำงานมาหมื่นห้ากินแค่สองพันนี่มันฟุ่มเฟือยขนาดนั้นเลยเหรอค่ะเนี่ย เฮ้อ
อยากรู้จังค่ะ ว่ามีใครเจอแบบนี้แล้วแก้ไขกันยังไงบ้าง เราไม่เที่ยว ไม่ซื้อเสื้อผ้านะ เครื่องสำอางนี่แทบไม่สัมผัสหน้าด้วยซ้ำ มีแค่เรื่องกินนี่ล่ะ หนักใจที่สุดค่ะตอนนี้ กลัวว่าจะอยู่บ้านแฟนไม่ได้