มีใครเป็นแบบเราไหม...อ๊ะ...ชื่อกระทู้อาจจะดูชอบกลนัก แต่..!!! มันเป็นความรู้สึกของเราจริงๆ คนที่มีเพื่อนผู้ชายเยอะๆ อาจจะเข้าใจจุดที่เรารู้สึก เล่าย้อนไปก่อนว่า...
สมัยเรียนมัธยมจนเข้ามหา’ลัยเรามีเพื่อนผู้ชายเยอะกว่าเพื่อนผู้หญิง (ไม่ได้โฟกัสที่เลือกคบแค่ผู้ชายนะ) แต่เวลาคุยกับเพื่อนผู้ชายมันสนิทกันเร็วมากกว่า ตั้งแต่รับน้องเพื่อนผู้ชายจะทักเราก่อนอาจจะเป็นเพราะว่าในกลุ่มที่จับกันมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
เพื่อนสนิทคนแรกของเราก็คือกลุ่มที่รับน้องด้วยกัน แล้วบังเอิญอยู่ภาคเดียวกันเลขที่ติดกันอีก ตอนทำงานกลุ่มก็เลยอยู่กลุ่มเดียวกัน จนฝึกงานก็ฝึกที่เดียวกัน
ตอนเรียนมันโสดมาตลอดจนใกล้ๆเรียนจบมามีแฟน ความรู้สึกเราคือ เอาแล้ว...ต้องหัวเน่าแน่ๆ แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
จนมาทำงานก็สนิทกับเพื่อนที่เป็นผู้ชายไปเที่ยวตจว.ด้วยกันสองคน ไปแบบบอยๆเลยมันคงลืมไปแล้วว่าเราเป็นแม่หญิง ไปไหนไปกันไปเที่ยว กินกาแฟ กินข้าว กินเหล้า เราไปหมด มันมีอะไรก็จะเล่าให้ฟัง จนมีเหตุการณ์อะไรไม่รู้ทำให้เราสองคนไม่สนิทกันเหมือนเดิม อยู่ๆนางก็จางหายไป แล้วก็รู้อีกทีเหมือนจะมีแฟน
ความรู้สึกคนเหมือนเราเสียเพื่อนไปทั้งที่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่แต่ความสนิทมันลดลงไปเอง เราคงไม่รู้สึกสนิทใจไว้ใจใครได้เท่านี้อีกแล้ว
เราว่าการมีเพื่อนสนิทเป็นผช.ที่คิดจะครองโสดไว้สักคนในกลุ่ม มันดีกว่ามีแฟนอีก ไปไหนก็ดูแลเพื่อนๆได้ เหมือนเป็นยันต์มีไว้อุ่นใจ ไม่ต้องกังวลว่าแฟนมันจะกีดกันหรือมาเข้าใจผิดอะไร
ทุกวันนี้ในกลุ่มเพื่อนมหาลัยที่ยังพอบุกน้ำลุยไฟกันได้ก็เหลือแต่ผู้หญิงแมนๆ (ต้องดูแลตัวเองกันไป 555) และผู้ชายเก้งที่ถึกและอดทนต่อทุกสภาพอากาศ แถมคอยสร้างสีสันในกลุ่ม ส่วนพวกผู้ชายก็แยกย้ายไปดูแลครอบครัว 555555+ แฟมิลี่แมนเวอออร์
การมีเพื่อนผู้ชาย(โสด)เก็บไว้สักคนในกลุ่มมันอุ่นใจดี
สมัยเรียนมัธยมจนเข้ามหา’ลัยเรามีเพื่อนผู้ชายเยอะกว่าเพื่อนผู้หญิง (ไม่ได้โฟกัสที่เลือกคบแค่ผู้ชายนะ) แต่เวลาคุยกับเพื่อนผู้ชายมันสนิทกันเร็วมากกว่า ตั้งแต่รับน้องเพื่อนผู้ชายจะทักเราก่อนอาจจะเป็นเพราะว่าในกลุ่มที่จับกันมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
เพื่อนสนิทคนแรกของเราก็คือกลุ่มที่รับน้องด้วยกัน แล้วบังเอิญอยู่ภาคเดียวกันเลขที่ติดกันอีก ตอนทำงานกลุ่มก็เลยอยู่กลุ่มเดียวกัน จนฝึกงานก็ฝึกที่เดียวกัน
ตอนเรียนมันโสดมาตลอดจนใกล้ๆเรียนจบมามีแฟน ความรู้สึกเราคือ เอาแล้ว...ต้องหัวเน่าแน่ๆ แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
จนมาทำงานก็สนิทกับเพื่อนที่เป็นผู้ชายไปเที่ยวตจว.ด้วยกันสองคน ไปแบบบอยๆเลยมันคงลืมไปแล้วว่าเราเป็นแม่หญิง ไปไหนไปกันไปเที่ยว กินกาแฟ กินข้าว กินเหล้า เราไปหมด มันมีอะไรก็จะเล่าให้ฟัง จนมีเหตุการณ์อะไรไม่รู้ทำให้เราสองคนไม่สนิทกันเหมือนเดิม อยู่ๆนางก็จางหายไป แล้วก็รู้อีกทีเหมือนจะมีแฟน
ความรู้สึกคนเหมือนเราเสียเพื่อนไปทั้งที่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่แต่ความสนิทมันลดลงไปเอง เราคงไม่รู้สึกสนิทใจไว้ใจใครได้เท่านี้อีกแล้ว
เราว่าการมีเพื่อนสนิทเป็นผช.ที่คิดจะครองโสดไว้สักคนในกลุ่ม มันดีกว่ามีแฟนอีก ไปไหนก็ดูแลเพื่อนๆได้ เหมือนเป็นยันต์มีไว้อุ่นใจ ไม่ต้องกังวลว่าแฟนมันจะกีดกันหรือมาเข้าใจผิดอะไร
ทุกวันนี้ในกลุ่มเพื่อนมหาลัยที่ยังพอบุกน้ำลุยไฟกันได้ก็เหลือแต่ผู้หญิงแมนๆ (ต้องดูแลตัวเองกันไป 555) และผู้ชายเก้งที่ถึกและอดทนต่อทุกสภาพอากาศ แถมคอยสร้างสีสันในกลุ่ม ส่วนพวกผู้ชายก็แยกย้ายไปดูแลครอบครัว 555555+ แฟมิลี่แมนเวอออร์