รีวิวสั้น ของการเปลี่ยนชีวิตเป็น"ผู้หญิสายดาร์ค"

จั่วหัวกระทู้มาซะดำมืดเลย แต่เราคิดว่าชีวิตมาทางด้านนี้แล้วจริงๆ จุดประสงค์ที่เขียนเพราะอยากแชร์ เพื่อเป็นอุทาหรณ์ หรือ แนวทาง สำหรับใครที่คิดจะมาด้านนี้ ซึ่งเราบอกเลยว่าเลเวลความดาร์คของเราคือ 6/10 และไม่มีเรื่องผิดกฎหมายนะคะ

ย้อนไปเมื่อ 1 ปีที่แล้ว เราผิดหวังกับความรักรุนแรงมาก แรงที่สุดตั้งแต่มีแฟนมา ตอนนั้นคือเราแทบไม่เป็นอันทำงาน ทำการ จำได้ว่าหลังจากเราแตกหักกับครอบครัวของแฟน เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะไม่รักใครอีก

เราอายุ 26 นะคะ พื้นฐานเราจคือค่อนข้างเป็นคนเรียบร้อย คืออาจจะไม่ได้เรียบร้อย 100% แต่ถ้าวัดกันในห้องเรียน เราจะเป็นเด็กเรียบร้อย(ในสายตาผู้ใหญ้) ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่แต่งตัวโป๊ ติดแฟน ติดบ้าน แต่หลังจากที่เราเสียใจหนักมากในวันนั้น เราเลยเริ่มทำทุกอย่างที่ว่ามา

เรื่องผู้ชาย เราให้คะแนนตัวเอง 9.5/10

ด้วยความบังเอิญที่เราได้เลื่อนตำแหน่ง ทำให้ตอนนั้นทิ้งงานไม่ลง เราเริ่มออกมาอยู่คอนโดคนเดียว เริ่มลองใช้แอพนัดผู้ชาย ไปเจอตามที่เที่ยวบ้าง ร้านอาหารบ้าน โรงแรมบ้าง หนักสุดก็คอนโด บางครั้งก็หิ้วกลับมาจากที้เที่ยวบ้าง เรามีความสุขกับพวกเค้าโดยที่แค่ถ้าถูกใจคือไปเลย เราไม่เคยถามว่ามีแฟนรึยัง มีครอบครัวรึยัง เราไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย เน้นสนุก คุยรู้เรื่อง ใครมีทีท่าว่าเริ่มมาเยอะใส่ เราก็บล็อกทิ้ง แต่เรายังขอบคุณตัวเองที่รู้จักรักป้องกันอยู่

เรื่องเที่ยว เราให้คะแนนตัวเอง 10/10

เราเที่ยวกลางคืนบ่อยมาก เรียกว่าแทบทุกคืนเลย เลิกงานก็บึ่งไปนอนเอาแรง สี่ทุ่มก็ออกไปเที่ยว มีเวลานั่ง เวลาเต้นน้อยก็ไม่เกี่ยง ขอแค่ได้ออกมาดิ้นนอกห้องคือจบ เคยหนักสุดถึงขั้นกลับจากที่เที่ยวแล้วอาบน้ำแต่งตัวไปืำงานต่อ ข้างในคือไม่ไหวแล้วแต่ยังต้องทำงานอยู่ จนเจ้านายต้องเตือนๆ แต่เราก็ไม่ฟังอยู่ดี วันไหนไม่ไหวก็ลาป่วยซะเลย บริษัทมีโคว์ต้า 30 วัน ก็ใช้ๆไป

เรื่องไม่แคร์คนรอบข้าง 7.5/10

เพื่อนเริ่มทักว่าทำไมเดี๋ยวนี้เราเปลี่ยนไปนะ เที่ยวบ่อยจัง แต่มีเวลาให้เพื่อนน้อยมาก แต่ก่อนเพื่อนจะชอบนัดไปหาอะไรกินกันวันหยุด แต่หลังจากเราเที่ยวหนักๆ ตื่นไม่ไหว ก็ขอบายตลอด จนเพื่อนเริ่มไม่โอเค เราก็ไม่แคร์ จนตอนนี้คือห่างกับเพื่อนๆแล้ว

กับครอบครัว เราจะกลับไปเยี่ยมที่บ้านแค่ 2-3 เดือนครั้ง โดยให้เหตุผลว่าทำงานหนักละขี้เกียจขับรถกลับบ้าน ทั้งๆที่ใกล้มาก เพียงเพราะไม่อยากทำอะไรเดิมๆเหมือนที่เราคนเก่าเคยทำ แต่เราก็ยังคุยกับคนในครอบครัวปกติดี

สรุปความดาร์ค 6/10

ทุกวันนี้เรากลายเป็นสาวรักสนุก ใช้ชีวิตแบบไม่แคร์ใคร จนหลายๆครั้งเกือบจะเตลิดไปทำอะไรที่มันแย่กว่านี้ เช่น สวิงกิ้ง เล่นยาไอซ์ แต่เรายังรู้สึกกลัวอยู่บ้างเลยยังรั้งๆไว้เรื่องพวกนี้

เราก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองมีแนวโน้มจะเพิ่มเลเวลมันขึ้นไป 7 8 9 หรือ 10 ไหม

เราทราบดีค่ะ ว่าความสุขที่เราได้มา มันเป็นความสุขชั่วคราว ทุกอย่างมันเหมือนเป็นรูทีนที่ให้เราทำ ให้เราใช้ชีวิตแบบนี้ เราไม่เคยคิดว่ามันเท่ห์ มันโก้ แต่เพราะมันเริ่มจากการประชดตัวเอง พอเราจะกลับ...มันกลับไม่ได้ละค่ะ

ใครที่คิดจะหันมาใช้ชีวิตแบบนี้ คิด ตรอง ให้ดีนะคะ ว่าที่เราทำเพราะมันเป็นความสุขจริงๆ หรือเราทำประชดตัวเอง เพราะวันนึงคุณอาจจะตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเรา

อยากเลิกแต่มันติดใจกับชีวิตแบบนี้ไปแล้ว