เคยคิดบ้างใหมว่าการปล่อยให้คู่สมรสของเราไปงานเลี้ยงศิษย์เก่า เป็นการเปิดโอกาสให้คนของเราไปเจอคนรักใหม่

เราอายุ 57 ส่วนสามีอายุ 58 ชีวิตผ่านความลำบากมามาก เพิ่งจะเริ่มตั้งตัวได้ก็ตอนลูกเรียนจบช่วยทำงานอีกแรง กำลังมีบ้าน มีรถยนต์เป็นของตัวเองไม่ได้เช่าเค้าอยู่เหมือนเมื่อก่อน เราสองคนแทบจะปิดกลั้นสังคมเพื่อนไม่ได้คบหรือสุงสิงกับใคร แต่ก็มีความสุขดี ปีๆหนึ่งไปเที่ยวพักผ่อนกันทั้งครอบครัวตามต่างจังหวัด ครั้งหรือสองครั้ง จู่ๆเฟสบุคกับไลน์ก็เข้ามาในชีวิต สามีเปลี่ยนไปให้เวลากับสิ่งเหล่านี้มาก พยายามติดต่อเพื่อนเก่าสมัยเรียนทางไลน์ คุยกันทั้งวัน มีการนัดเจอไปสังสรรกันข้างนอกบ่อยๆ การแต่งเนื้อแต่งตัวก็เปลี่ยนไป จากแต่งตัวธรรมดาก็เริ่มให้รายละเอียดในทรงผมเมื่อก่อนหัวขาวโพลนแต่ปัจจุบันไว้หางม้างข้างหลังไถข้าง เจาะหูข้างเดียวใส่สร้อย เลส แหวนแทบจะสิบนิ้วซึ่งเป็นของปลอมทั้งนั้น แต่งตัวเหมือนพวกขายของเพื่อชีวิต คนที่บ้านรับไม่ได้จริงๆ คำพูดคำจาก็เปลี่ยนไปกราดเกรี้ยวกับคนในบ้าน จนเรากับเค้าทะเลาะกันบ่อย อยู่ๆก็ซื้อกีตาร์มานั่งดีด ตั้งสองตัวทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่ถึงแม้สมัยวัยรุ่นจะเล่นเป็นก็เถอะ เวลาเพื่อนเก่าสมัยเรียนโทรมาจะอารมณ์ดีคุยสนุกสนานยังกับเด็กหนุ่ม