เรารู้จักกับคนๆนึง นางอายุ 30 กว่าๆ ตั้งแต่นางเรียนจบ ป.ตรี ตั้งแต่อายุ 22 ปี จนทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้ทำงาน พ่อแม่นางมีเงิน วันๆนึงอยู่คอนโด ไปเที่ยว ช็อปปิ้ง เวลาเจอเราแต่ละครั้งนางจะชอบว่าเรา เรื่องเสื้อผ้าว่าเราใส่ชุดอะไรมา ใส่แต่ชุดเดิมๆซ้ำๆไม่เบื่อบ้างหรอ นางบอกเวลานางออกไปเจอเพื่อนไม่เคยใส่ชุดซ้ำกันเลยมาประมาณปีนึงล่ะ เอาจริงๆคือเราแต่งตัวไม่เป็น เป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ อย่างดีๆก็เสื้อเชิ้ต เกงยีนส์ และก็ไม่ได้มีเงินมากมายซื้อเสื้อผ้าใส่ไม่ซ้ำกันเป็นปีหรอก ชอบเอาแฟนนางมาเปรียบเทียบกับแฟนว่าแฟนนางดีอย่างงั้นอย่างงี้ ซื้อของให้ สายเปย์ แล้วแฟนเราเคยเป็นบ้างไหม นางเคยบอกพาแฟนไปหาครอบครัวนางมา เราเลยถามว่าแล้วแม่ว่าไงบ้าง นางก็บอกว่า แม่จะว่าอะไรรู้ๆอยู่แล้ว ว่า เด็กและตามด้วยชื่อสถาบันเอกชนแห่งหนึ่ง โปรไฟล์ดีอยู่แล้ว เรารู้สึกถึงว่าสังคมพวกเขาคงดีเนอะ เราดูตัวเองต่ำไปเลย เพราะเรียนรัฐบาล
มีอยู่ครั้งหนึ่งเราไปกินข้าวกับนางและพี่สาวที่เป็นญาตินาง ซึ่งเราก็รู้จักพี่เขา นางบอกพี่สาวนางว่า เราโง่
ซื้อบ้านก่อนซื้อรถ ทุกวันนี้ต้องมานั่งรถเมล์
เราสะอึกพูดอะไรไม่ออกหยิบโทรศัพท์มาเลื่อนๆเล่นในใจสั่นไปหมดเหมือน อกจะระเบิด จนทนไม่ไหวรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่มีรถแล้วเคยทำให้ใครเดือดร้อนไหม เราไม่เหมือนนางทั้งรถ ทั้งคอนโด แม่ก็ซื้อให้ เราต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เพราะเราพ่อกับแม่ส่งเราเรียนมาก็เยอะมากพอแล้ว
ล่าสุดนางไลน์มาหาเราว่าให้เราช่วยเลือกรองเท้า นางอยากได้มาก เราไม่เคยใช้หรอกของแบบนี้ เพราะเราไม่มีเงิน เราก็เลือกๆไป พอตอนเย็นก่อนเลิกงานเปิด ig เห็นนางไปซื้อรองเท้ามาจริงๆแต่คนละแบบที่เลือก เพราะของน่าจะหมด เรารู้สึกน้อยใจตัวเองมากวันๆต้องมานั่งทำงาน แต่ไม่เคยได้สัมผัสของอะไรแบบนั้นเลย ส่วนนางเห็นตอนเช้าตอนเย็นได้ เงินก็ไม่ต้องหาเอง
วันนั้นนั่งมอไซต์กลับบ้านน้ำตามันไหล ทุกๆคำพูด คำดูถูก ของนาง มีมากกว่าที่เขียนไว้อีก มันมาวนๆอยู่ในหัว มีแต่คำถามทำไม ทำไม ชีวิตเราต้องเป็นแบบนี้ แล้วให้คนที่แบมือขอเงินขอพ่อแม่มาดูถูก บางวันเราทำงานเหนื่อยๆคำพวกนี้มาก็จะมาวนๆอยู่ในหัวรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลย ร้องไห้ทุกครั้งเมื่อนึกถึงคำพูดนาง เกิดคำถามซ้ำๆในหัว วันๆนึงเราต้องตื่นขึ้นมาทำงาน เครียด ใช้หนี้ เก็บเงิน แล้วก็ตายไปหรอ ทำไมทำทุกอย่างด้วยตัวเองแล้วยังโดนดูถูก เรามีแค่นี้ เราพอใจแค่นี้ ทำไมต้องมาตัดสินเราแบบนี้ด้วย
เรากำลังสงสัยว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว ทำไมต้องเอาคำพูดของนางมาคิดแล้วก็นอยด์ มันดูชีวิตแย่ไปหมด ทั้งที่นางก็เป็นแค่คนอื่น แค่คนรู้จัก นางก็แค่คนโชคดีที่พ่อแม่มีเงิน ทำไมเราต้องสนใจ หรือเรากำลังป่วยเหรอ ????
ปล.เท่าที่รู้จักกันมานางชอบดูถูกคนมาก แล้วจะชอบบอกว่าตัวเองเป็นคนพูดตรงๆ เราก็ได้แต่คิดในใจคนตรงกับปากหมามันต่างกันนะ คนแบบนี้มันมีอยู่บนโลกจริงๆ
เมื่อเจอคนไม่ยอมทำงาน แบมือขอเงินพ่อแม่ใช้ดูถูก จนเรารู้สึกว่าชีวิตไม่มีค่า ใช่อาการคนที่จะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
มีอยู่ครั้งหนึ่งเราไปกินข้าวกับนางและพี่สาวที่เป็นญาตินาง ซึ่งเราก็รู้จักพี่เขา นางบอกพี่สาวนางว่า เราโง่
เราสะอึกพูดอะไรไม่ออกหยิบโทรศัพท์มาเลื่อนๆเล่นในใจสั่นไปหมดเหมือน อกจะระเบิด จนทนไม่ไหวรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่มีรถแล้วเคยทำให้ใครเดือดร้อนไหม เราไม่เหมือนนางทั้งรถ ทั้งคอนโด แม่ก็ซื้อให้ เราต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เพราะเราพ่อกับแม่ส่งเราเรียนมาก็เยอะมากพอแล้ว
ล่าสุดนางไลน์มาหาเราว่าให้เราช่วยเลือกรองเท้า นางอยากได้มาก เราไม่เคยใช้หรอกของแบบนี้ เพราะเราไม่มีเงิน เราก็เลือกๆไป พอตอนเย็นก่อนเลิกงานเปิด ig เห็นนางไปซื้อรองเท้ามาจริงๆแต่คนละแบบที่เลือก เพราะของน่าจะหมด เรารู้สึกน้อยใจตัวเองมากวันๆต้องมานั่งทำงาน แต่ไม่เคยได้สัมผัสของอะไรแบบนั้นเลย ส่วนนางเห็นตอนเช้าตอนเย็นได้ เงินก็ไม่ต้องหาเอง
วันนั้นนั่งมอไซต์กลับบ้านน้ำตามันไหล ทุกๆคำพูด คำดูถูก ของนาง มีมากกว่าที่เขียนไว้อีก มันมาวนๆอยู่ในหัว มีแต่คำถามทำไม ทำไม ชีวิตเราต้องเป็นแบบนี้ แล้วให้คนที่แบมือขอเงินขอพ่อแม่มาดูถูก บางวันเราทำงานเหนื่อยๆคำพวกนี้มาก็จะมาวนๆอยู่ในหัวรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลย ร้องไห้ทุกครั้งเมื่อนึกถึงคำพูดนาง เกิดคำถามซ้ำๆในหัว วันๆนึงเราต้องตื่นขึ้นมาทำงาน เครียด ใช้หนี้ เก็บเงิน แล้วก็ตายไปหรอ ทำไมทำทุกอย่างด้วยตัวเองแล้วยังโดนดูถูก เรามีแค่นี้ เราพอใจแค่นี้ ทำไมต้องมาตัดสินเราแบบนี้ด้วย
เรากำลังสงสัยว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว ทำไมต้องเอาคำพูดของนางมาคิดแล้วก็นอยด์ มันดูชีวิตแย่ไปหมด ทั้งที่นางก็เป็นแค่คนอื่น แค่คนรู้จัก นางก็แค่คนโชคดีที่พ่อแม่มีเงิน ทำไมเราต้องสนใจ หรือเรากำลังป่วยเหรอ ????
ปล.เท่าที่รู้จักกันมานางชอบดูถูกคนมาก แล้วจะชอบบอกว่าตัวเองเป็นคนพูดตรงๆ เราก็ได้แต่คิดในใจคนตรงกับปากหมามันต่างกันนะ คนแบบนี้มันมีอยู่บนโลกจริงๆ