มีใครไม่โอเคกับแม่ตัวเองเหมือนผมบ้างครับ มาแชร์กันหน่อยครับ ความกตัญญูราคามันแพงจริงๆครับ

คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ครอบครัวมีกันสองคนแม่และผม พ่อเสียไปตอนที่ผมอยู่ม.4 ตอนนี้ผมอายุ24ปี ทำงานประจำเงินเดือนที่ได้ไม่เยอะครับ ประมาณหมื่นต้นๆ ทุกๆสิ้นเดือนแม่ผมจะมีเหตุผลมากมายที่ต้องใช้เงินไปทำอะไรบางอย่างเสมอครับ แรกเริ่มเดิมทีผมให้แม่ครับตามประสา เงินเดือนเดือนแรก เดือนที่สองผมก็ให้ครับ แต่ในสัสส่วนที่น้อยลงมากว่าครึ่งหนึ่ง จนเวลาผ่านมาเป็นปี ทุกๆเดือนเงินที่ผมได้จากการทำงานผมไม่เคยจะได้ใช้เลยครับ เนื่องด้วยแม่เป้นหัวหน้าครอบครัว ต้องส่งรถ ส่งบ้าน ส่งหลายอย่าง ประกอบอาชีพเป็นแม่ค้าตลาดนัดครับ สถานะทางบ้านก็จะแกว่งขึ้นๆลงๆที่แม่ของผมแค่คนเดียว  

ตัวผมเองมีแผนในหัวมากมายเลยครับ อยากขายของอยากลงทุน อยากทำอะไรบางอย่าง ที่มันอาจจะล้มเหลวแต่ก็อาจจะเป็นตัวช่วยให้ปัญหาของทางบ้านของผมได้อย่างแท้จริงๆแต่ผมไม่เคยได้นำเงินที่ตนเองทำงานแลกมา มาทำอะไรพวกนี้เลยครับ ผมอายุ24ย่าง25 แต่โมเดลเงินของผม ยังคงเป็นสิ้นเดืออนต้องเอาเงินให้แม่ และรับรายวันจากแม่วันละ200บาท สุดทิแล้วหนึ่งเดือนผมจะมีตัง6000 บาท ใช้เบ็ดเสร็จ หมดครับไม่เหลืออะไรเลย และผมไม่เคยได้ตั้งคืนหรือเพิ่มเติมจากที่ได้ในแต่ละวันเลยครับ ผ

ผมเคยคุยกับแม่ว่าให้ลงทุนกับผมบ้าง เชื่อในผมบ้าง ผมต้องใช้เงินในการขับเคลื่อนตัวผมเอง การที่ผมทำงานประจำแบบนี้มันไม่ได้ช่วยให้ปัญหาที่มีหนี้สินลดลงได้ แต่แม่ก็จะสวนมาตอลดครับว่าแม่ไม่เคยบังคับ พอรู้ว่าผมคิดแบบนี้แม่ก็ร้องไห้น้ำตาไหลครับ ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ผมไม่มีกำลังใจทำงานเลย ทั้งเหนื่อยทั้งปวดหัว ชีวิตผมอยู่กับที่มาเป็นปีปีไม่มีอะไรสักอย่างเดียวครับ  

ผมควรแก้ปัญหานี้อย่างไรครับพี่ๆช่วยผมหน่อยครับ ตออนนี้ผมอยากออกจากงานมากครับ ผมเหนื่อยผมไมได้ใช้เงินของตัวเอองเลย ผมอาจจะเป็นลูกที่ไม่รู้บัญคุณเห็นแก่ตัวนะครับ ผมยออมรับเลยครับ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นภายในใจของผมมันก็หนักอึ้งทุกวันนี้ไม่อยากตื่นไปทำอะไรเลยครับ


ผมอยากได้คำแนะนำบ้างครับ อย่างน้อยให้ผมมอองไปที่อื่นไม่โฟกัสกับความรู้สึกแบบนี้บ้างครับ