เป็นเรื่องที่ไม่เคยบอกใครคุยกัยใครแบบจริงจังสักที อยากพูดอยากระบายขอพื้นที่ละกัน
เรื่องมีอยู่ว่าเราเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมาเกือบจะห้าปีเพื่อไปคบกับผู้ชายอีกคน(ตอนนั้นเป็นช่วงละห่องละเห่งกะแฟนพอดี)
จากนั้นเราก็คบกับแฟนใหม่อย่างที่ว่าช่วงแรกๆอะไรก็ดีพูดอะไรทำอะไรเค้าก็เออออหมดรู้สึกความคิด รสนิยม และอะไรๆที่เหมือนจะเข้ากันง่าย เหมือนจะดีที่เลือกเค้า
จากนั้นเราคบกัน1ปีมีลูกด้วยกันแต่เราไม่ได้จัดงานแต่งเพราะฝ่ายชายไม่มีเงินช่วงแรกๆพ่อกับแม่ก็รับไม่ได้แต่นานไเห็นแก่หลานเลยปล่อย
ร่ายยาวละเข้าประเด็นนะคะหลังจากท้องเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปเริ่ม
อารมร้อนไม่มีเหตุผลแล้วหนักขึ้นเริ่มใช้กำลังทั้งๆที่เราท้อง เค้าใช้กำหมัดทุบท้องเราครั้งนึ่ง เหยี่ยบเท้าเราจนแดง บีบคอรอบนึ่งจนเจ็บลูกกะเดือกตอนนั้นอยู่สถานีขนส่งคนก็มีมันยังกล้าทำจากนั้น
เราก็นั่งรถร้องไห้ไปประมานห้าชั่วโมงกะว่ากุเลิกกับแน่ๆพ่อแม่กุยังไม่เคยทำขนาดนี้ พอถึงบ้านมันก็โทรมาขอโทษว่าจะไปทำอีกเราไมยอมมันก็มาที่บ้านขอคืนดีเราเห็นแก่ลูกกลัวไม่มีพ่อกลัวพ่อกับแม่เราอายไปมากกว่านี้เราเลยยอมมันบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก แต่แต่แต่มันไม่ใช่เลยเวลาขัดใจ ไม่ได้ดังใจ หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่มันจะทำร้ายเราตลอดจนบางครั้งทำกระดูกเกือบหัก ทั้งเตะ ทั้งทุบ
กระชากรวมๆเป็นยี่สิบครั้งในเวลาที่คบกันมาสามปีตอนนี้ก็ลูกสองแล้ว
ไม่เข้าใจตัวเองว่าที่ทนอยู่นี้เพื่อใคร เราต้องทนอีกนานไหม
เห้ยแต่มันก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้คิดมาก ไม่เจ้าชู้ ทำอาหารให้กิน บางครั้งซักผ้ารีดผ้าให้(แค่นี้หรอที่ยอมทน) เดี่ยวดีเดี่ยวร้ายบางทีคิดว่ามันป่วยรึเปล่าเป็นไบโพล่าอะไรประมาณนี้
บางทีก็คิดว่าชาติก่อนเราไปทำอะไรมันไว้ชาตินี้มันเลยมาเอาคืน
เวลามันดีก็ดีน่าใจหายเวลามันชั่วมันก็ชั่วจริงๆทำได้แม้กระทั้ง
ผู้หญิงตัวเล็กๆเราน้ำหนัก46กก.สูง160ซม.
ส่วนมันหนัก80กก.สูง180ซม.คิดดูเตะแต่ละทีมันจะเจ็บไหม
ที่จริงถ้าให้เลิกก็เลิกได้นะแต่มันบอกว่าถ้าเลิกจะเอาลูกไปด้วย
แล้วมันก็เคยบอกว่าถ้าผิดหวังจากรักนี้จะไม่มีใครอีกถ้าเลิกไปกลัวมันฆ่าเราฆ่าลูกกลัวไปหมด ไม่รู้จะทำไงนอนร้องไห้คนเดียสต่อไป
ปล.ภาษาไม่สุภาพนะคะ
สามีทุบตีบ่อย ไม่กล้าเลิก
เรื่องมีอยู่ว่าเราเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมาเกือบจะห้าปีเพื่อไปคบกับผู้ชายอีกคน(ตอนนั้นเป็นช่วงละห่องละเห่งกะแฟนพอดี)
จากนั้นเราก็คบกับแฟนใหม่อย่างที่ว่าช่วงแรกๆอะไรก็ดีพูดอะไรทำอะไรเค้าก็เออออหมดรู้สึกความคิด รสนิยม และอะไรๆที่เหมือนจะเข้ากันง่าย เหมือนจะดีที่เลือกเค้า
จากนั้นเราคบกัน1ปีมีลูกด้วยกันแต่เราไม่ได้จัดงานแต่งเพราะฝ่ายชายไม่มีเงินช่วงแรกๆพ่อกับแม่ก็รับไม่ได้แต่นานไเห็นแก่หลานเลยปล่อย
ร่ายยาวละเข้าประเด็นนะคะหลังจากท้องเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปเริ่ม
อารมร้อนไม่มีเหตุผลแล้วหนักขึ้นเริ่มใช้กำลังทั้งๆที่เราท้อง เค้าใช้กำหมัดทุบท้องเราครั้งนึ่ง เหยี่ยบเท้าเราจนแดง บีบคอรอบนึ่งจนเจ็บลูกกะเดือกตอนนั้นอยู่สถานีขนส่งคนก็มีมันยังกล้าทำจากนั้น
เราก็นั่งรถร้องไห้ไปประมานห้าชั่วโมงกะว่ากุเลิกกับแน่ๆพ่อแม่กุยังไม่เคยทำขนาดนี้ พอถึงบ้านมันก็โทรมาขอโทษว่าจะไปทำอีกเราไมยอมมันก็มาที่บ้านขอคืนดีเราเห็นแก่ลูกกลัวไม่มีพ่อกลัวพ่อกับแม่เราอายไปมากกว่านี้เราเลยยอมมันบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก แต่แต่แต่มันไม่ใช่เลยเวลาขัดใจ ไม่ได้ดังใจ หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่มันจะทำร้ายเราตลอดจนบางครั้งทำกระดูกเกือบหัก ทั้งเตะ ทั้งทุบ
กระชากรวมๆเป็นยี่สิบครั้งในเวลาที่คบกันมาสามปีตอนนี้ก็ลูกสองแล้ว
ไม่เข้าใจตัวเองว่าที่ทนอยู่นี้เพื่อใคร เราต้องทนอีกนานไหม
เห้ยแต่มันก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้คิดมาก ไม่เจ้าชู้ ทำอาหารให้กิน บางครั้งซักผ้ารีดผ้าให้(แค่นี้หรอที่ยอมทน) เดี่ยวดีเดี่ยวร้ายบางทีคิดว่ามันป่วยรึเปล่าเป็นไบโพล่าอะไรประมาณนี้
บางทีก็คิดว่าชาติก่อนเราไปทำอะไรมันไว้ชาตินี้มันเลยมาเอาคืน
เวลามันดีก็ดีน่าใจหายเวลามันชั่วมันก็ชั่วจริงๆทำได้แม้กระทั้ง
ผู้หญิงตัวเล็กๆเราน้ำหนัก46กก.สูง160ซม.
ส่วนมันหนัก80กก.สูง180ซม.คิดดูเตะแต่ละทีมันจะเจ็บไหม
ที่จริงถ้าให้เลิกก็เลิกได้นะแต่มันบอกว่าถ้าเลิกจะเอาลูกไปด้วย
แล้วมันก็เคยบอกว่าถ้าผิดหวังจากรักนี้จะไม่มีใครอีกถ้าเลิกไปกลัวมันฆ่าเราฆ่าลูกกลัวไปหมด ไม่รู้จะทำไงนอนร้องไห้คนเดียสต่อไป
ปล.ภาษาไม่สุภาพนะคะ