ไม่เข้าใจพ่อแม่เราเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะปรึกษาเรื่องพ่อแม่ค่ะ เราเป็นเด็กมัธยมปลายทั่วไปค่ะ เราเรียนสายศิลป์ภาษา เรามีน้อง1คน น้องอยู่ป.2 ตอนมัธยมต้นเราเรียนตจว.พอขึ้นม.ปลาย พ่อกับแม่ให้ขึ้นมาเรียนกรุงเทพค่ะ เราก็ไม่ได้มีอะไรดีค่ะ ติดศูนย์ 2ตัว ตั้งแต่เรียนมา เวลาเราขอไปกินบุฟเฟ่ต์​กับเพื่อนท่านก็ไม่ให้ไปนะคะ อันนี้ขอตอนประถมอันนี้เราก็เข้าใจค่ะ ม.เราขึ้นม.ต้น ช่วงม.2 อาจารย์ให้ทำโปรเจ็ค​แล้วโปรเจ็ค​อยู่บ้านเพื่อน เราต้องไปช่วยเพื่อนทำเพราะกลุ่มเรามี3คน เราขอท่านและท่านก็ปฎิเส​ธเราเหมือนเดิม จนเพื่อนเราบ่นและ.. เอาชื่อเราออกจากกลุ่มทำให้เราติดร.วิชานั้นและเราก็ต้องมาแก้คนเดียว ซึ่งการเเก้มันก็ยากมากเพราะต้องทำโปรเจ็ค​ทั้งหมดคนเดียว พอพ่อกับแม่เรารู้ท่านก็ด่าเลยค่ะ ด่าว่าทำไงทำไมถึงติด เเม่เราเรียนรร.ที่นั้นมาก่อน ท่านก็บอกว่าตอนเขาอยู่เขาเป็นเด็กเรียนดีบลาๆ แต่ทำไมพอเรามาเรียน ถึงทำตัวแบบนี้ เราก็บอกแล้วนะค่ะว่ามันเป็นเพราะเราไม่ไปช่วยเพื่อนทำที่บ้าน เขาก็จะบอกว่า แล้วทำไมไม่ไปทำ? เราก็งง.. งงมากค่ะ เราก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะกลัวท่านจะด่าเราอีก พอขึ้นม.3 ก็จะเป็นช่วงที่ไปสอบเข้าต่อม.4ที่นู้นที่นั้น เพื่อนเราก็ไปสอบกันเลยค่ะ มีแต่เราคนเดียวในห้องที่ไม่ได้ไปไหน เพื่อนเราก็ชวนสอบนะ แต่พอเราขอแม่ก็ไม่ให้ค่ะ สอบนู้นสอบนี้ก็ไม่ให้ค่ะ ติวหนังสือเข้าม.4ก็ไม่ให้นะคะ เราทำได้แค่ฟังคำสั่งจากพ่อแม่ ในขณะที่เพื่ิอนเราสอบติดที่นู้นที่นี้เป็นหน้าเป็นตาให้รร. และเมื่อรร.ติดป้าย แม่เราก็ถามว่าทำไมไม่ไปสอบเรื่องแค่นี้ต้องรอให้สั่งหรอ? และแล้วเราก็งงอีกตามเคย พอจบม.3 เราก็ไม่มีที่เรียนค่ะ เราต้องรอให้แต่ละรร.รับสมัครรอบสุดท้ายอีกครั้งนึง ก็มีค่ะ เราได้ไปสอบแต่ก็ไม่ติด แม่ก็ด่าเราตามเคยค่ะ ไม่ให้เราออกไปไหน3วัน ลงโทษที่เราสอบไม่ติด เราร้องไห้หนักมากเพราะคิดว่าเราห่วยที่สุดแล้ว บ้านเราก็ไม่ได้รวยขนาดนั้นนะคะจนทุดท้ายเราก็ต้องไปสมัครรร.ที่ไกลจากบ้านมากค่ะ ก็ติดและเราก็มีที่เรียนแต่เราก็ไม่ได้เลือกสายตามที่ตัวเองชอบเพราะแม่เลือกให้ เราไม่กล้าขัดพ่อกับแม่เพราะกลัวท่านจะเสียหน้าและกลัวว่าเราจะโดนด่าอีก เราโดนแบบนั้นทุกสัปดาร์พ่อกับแม่ก็ด่าเราตลอดเอาเราไปเปรียบกับน้องสาวที่พึ่งเข้าเรียนประถมต้น.เอาเราไปเปรียบกับเด็กสายวิทย์ที่พ่อแม่เขาซับพอร์ต​เรื่องการเรียน แม่เรายังว่าเราเป็นเด็กไม่ปกติ เป็นเด็กออ​ทิสติกส์​ เราก็ว่าเราปกติดี แต่เราก็ต้องรับความทุกข์นั้นมาตลอด3ปี..เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ เราเคยจะคิดฆ่าตัวตาย..เราขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ว่าเราควรทำยังไงต่อดี..
เราอยากจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ.. ไปกินของกินอร่อยๆกับเพื่อนๆ.. ไปไหนมาไหนได้.. ไปติว ช่วยเราหน่อยนะคะ