กลายเป็น...เราไปยุ่งหรือป่าว

คนที่คุยกันอยู่ตอนนี้ชอบพูดว่าจะทำนู่นนี่นั่นให้ พูดซะดิบดีแต่คาดหวังได้น้อยมากๆค่ะว่าจะทำจริง เช่น ชวนไปดูคอนเสิร์ต บอกว่างวันนี้ๆมั๊ย เดี๋ยวจะจองให้นะ แต่ผ่านไปหลายวันก็ยังไม่จอง พอถามก็บอกยุ่งๆเดี๋

ไทยประกาศรายชื่อทีไร มักจะเป็นจุดสนใจทุกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับเป็นจุดสนใจยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะเรียกรายชื่อครั้งแรก มีกองหน้าแค่2 คน แต่...พอตัดรายชื่อfinal กองหน้าธรรมชาติเหลือคนเดียว 

ไม่นึกว่าจะมาเจอกับเอง ภัยยาเสพติดมันมาถึงตัวเราเร็วมาก แทบไม่ได้ตั้งตัว ก่อนหน้าที่เราอยู่ในหมู่บ้านที่มีความสุขมากว่า 10 ปี แต่เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา มีเพื่อนบ้านมาอยู่ใหม่ ใกล้ๆกัน แรกๆก้อดูเหม

พอดีว่าบ้านเราอยู่ในท้องถิ่นสังคมค่อนข้างเถื่อน ไม่มีพรรคไม่มีพวกจะอยู่ยากมากๆ ต่อให้ไม่ยุ่งกับใครก็ถูกหาเรื่องไม่เว้นแต่ล่ะวัน เช่น -ชอบเอาขยะมาทิ้งข้างรั้วบ้านเรา หรือ ทิ้งหน้าบ้านเลย พอติดป้ายห้าม

อยู่ๆ คนหายไปประมาณ 800,000 คน... การใช้จ่าย ซื้อขาย หายไปด้วย. คนพวกนี้จ่ายประกันสังคมด้วยนะฮะ. ต่างจากคนไทยส่วนมากที่ไม่ได้จ่ายเลย... โดย ผู้ประกันตนทั้งหมดประมาณ 25 ล้านคน... สัดส่วนหายไป 3.2% ยอด

เราอ่ะเป็นคนนึงที่อคติกับการใช้ความรุนแรงมากๆ โดยเฉพาะในครอบครัว ในสังคม สังเกตเห็นข่าวความรุนแรงในครอบครัวที่ออกบ่อยๆตามทีวี ส่วนใหญ่มีคนไปแจ้งความให้กลายเป็นข่าวกันทั้งนั้น comment ส่วนใหญ่ของคนดูข่

บ้านเก่า หนีเพราะมันแว๊น เบิ้ลรถทุกวัน ลูกก็แหกปากเสียงดัง ตัวแม่ก็แหกปากเหมือนกัน ตัวพ่อก็ปลูกท่อมไว้หลังบ้าน บ้านใหม่ อยู่แรกๆ ก็ไม่มีอะไร เราพยายามเป็นเพื่อนบ้านที่ดี มีอะไรก็แบ่ง ผ่านไปปีหน่อยๆ เพ

ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนคนนึง ไม่เคยคิดด้วยว่าจะต้องมาระบายความในใจที่นี้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันบั่นทอนกำลังใจในการใช้ชีวิตในสังคมปัจจุบันมากๆครับ (นี้ยังไม่นับข่าวต่างๆที่เกิดขึ้นในสังคมทุกวันนี้นะครับ)