สวัสดีค่ะ
เราคือผู้หญิงคนหนึ่ง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าจะชอบใคร เราเป็นได้เพียงคนที่ คน ๆ นั้นไว้ใจและที่ปรึกษา ไม่ว่าจะสถานะเพื่อน พี่ หรือน้อง
เราสงสัยตัวเองนะ ว่าคนเรา ทำไมทั้ง ๆ ที่รู้ความเป็นไปได้ รู้ความจริง รู้ทุกอย่าง แต่ก็ยังปล่อยใจไปได้ถึงขนาดนี้ ปกติแล้ว เราชอบคนที่อายุมากกว่ามาโดยตลอด แต่ล่าสุด ด้วยเหตุการณ์อะไรหลาย ๆ อย่าง ทำให้เราชอบรุ่นน้องคนหนึ่งที่อายุห่างกันมากอยู่ ง่าย ๆ คือ เราอายุเท่าพี่สาวเขาเลยละค่ะ เรารู้มาโดยตลอดนะว่า คนอายุมากกว่าไม่ใช่สเป็คเขาแน่ ขนาดปีสองปีเขายังไม่โอเลย เราเลยไม่หวังเลยสักนิดค่ะ
เรากับรุ่นน้องคนนี้ รู้จักกันในสถานะหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานะที่ไม่มีความเป็นไปได้ใด ๆ เลย และไม่ควรด้วยที่จะรู้สึกแบบนี้ ซึ่งอันนี้เรารู้ดีมาก และพยายามระวังตัวเองตลอดมา บางครั้งก็ทำได้ บางครั้งก็ทำไม่ได้
มันก็เป็นอะไรที่เรื่อย ๆ มาตลอด เพราะอีกอย่างเรารู้อยู่แล้วว่าน้องมีแฟนแล้ว
จนวันหนึ่ง เรารู้สึกได้ว่า น้องเขาน่าจะมีปัญหากับแฟน เราก็เป็นห่วง เพราะปกติก็แอบดูแลห่าง ๆ อยู่แล้ว เราเป็นประเภทชอบใครแล้วอยากจะดูแลเขาค่ะ
เลยสืบจนได้ความว่า เขามีปัญหา ห่างกันจริงๆ จนวันหนึ่งโลกกลมมาก ที่เพื่อนเราคุย (แบบพี่น้อง) กับแฟนน้องเขา ทำให้เรารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
พีคกว่านั้นคือ มันทำให้อยู่ดี ๆ เรากลายเป็นพี่สาวของแฟนรุ่นน้องคนนี้ แฟนน้องเขาน่ารักมากค่ะ นับถือเราเป็นพี่สาว มีอะไรก็เล่า ปรึกษา น่ารักตลอด แม้จะเป็นระยะเวลาไม่นาน เราก็รับรู้ได้ว่า น้องคนนี้น่ารัก
แต่ระหว่างนี้ เราก็ยังพูดคุย ดูแลช่วยเหลือ รุ่นน้องผู้ชายที่เราชอบนะ ยิ่งช่วงหลังมานี้มันมีปัญหาที่น้องเขาไม่สามารถแก้ได้ ด้วยความบังเอิญ ก็เรานี่แหละที่ช่วยไว้ น้องเขาก็ยิ่งซาบซึ้งในความช่วยเหลือของเรา ไว้ใจเรา ทำให้เรายิ่งสนิทกัน มีโมเม้นต์ที่อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคน แต่ฝ่ายไม่บริสุทธิ์ใจอย่างเรา ก็มีความสุขมาก ๆ แล้ว เราสองคนแชทคุยกันบ่อย ๆ แต่ไม่มีแนวหวาน หรืออะไรทำนองนั้น เราฝ่ายที่ไม่บริสุทธิ์ใจก็ไม่ได้คาดหวังนะ เพราะรู้อยู่แล้วว่า มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน แต่อย่างน้อย ก็ขอมีความสุขตรงนี้สักพัก ลองทำตามใจเท่าที่ทำได้ สุดท้ายจะเป็นไงก็ช่างมัน
เอาจริง ๆ ใครที่อยู่ในสถานะแบบเรา รู้อยู่แล้วนะคะว่า อีกฝ่ายดีกับเราด้วยเหตุผลอะไร ก็เพราะเราดีกับเขามาก ๆๆๆๆๆ ไงล่ะ เราให้ทุกอย่างที่ให้ได้ เป็นทุกอย่างเท่าที่เป็นได้ ด้วยความเหมาะสมเท่าที่ทำได้
แต่เราก็ยังหลงไปกับความสุขนี้ จนลืมไปว่าวันหนึ่ง มันจะต้องหายไป ไม่ช้าก็เร็ว แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้เช่นกัน
เรื่องระหว่างรุ่นน้องเรากับแฟนเขาคือ เลิกกัน แต่หนักไปทางฝ่ายหญิงที่พยายามจะหยุดทุกอย่าง ทุกครั้งที่น้องผู้หญิงปรึกษาเราเรื่องนี้ เราพยายามอย่างมากที่สุดที่จะทำตัวเป็นกลาง ไม่ได้เชียร์ให้เขาเลิกกันนะ เชียร์ให้ดีกันด้วย ส่วนฝั่งรุ่นน้องผู้ชายเราไม่ได้พูดอะไรเยอะ เพราะเขาเป็นผู้ชาย ไม่ชอบให้พูดอะไรแบบนี้อยู่แล้ว เราเลยพยายามทำสิ่งที่ทำให้เขาสบายใจซะมากกว่า เพราะช่วงนั้นเขามีหลายเรื่องให้คิดมากพอแล้ว
ใครที่อยู่สถานะแบบนี้ อย่าหลง และลืมไปนะคะว่า ช่วงที่เขาไม่คิดถึงกัน เราอาจเป็นคนที่เหมือนจะมีความสำคัญ แต่เชื่อเถอะค่ะ ถ้าเขาไม่ได้ชอบเราหรือคิดกับเราแบบคนชอบแต่แรก ต่อให้เราดีกับเขาแค่ไหน น้อยนักที่จะเปลี่ยนใจ ถ้าจะเป็นคนกลาง ต้องแน่ใจว่าใจเราก็เป็นกลาง อย่าฝืนใจทำ เพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ควรทำ เพื่อเขาสองคน เพราะสุดท้ายคนที่เจ็บคือเรา มันน่าจะมีวิธีอื่นที่ช่วยเขาสองคนได้ โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนกลาง
เราคิดว่า น้องเขาน่าจะเริ่มรู้ว่าเราชอบ และด้วยสถานะที่ออกไปทางเคารพมากกว่า มันคงทำให้น้องเขาอึดอัด สุดท้ายน้องเขาก็เริ่มพยายามทำให้มันชัดเจนแบบรักษาน้ำใจ ซึ่งเรารู้สึกได้ค่ะ ก็พยายามเข้าใจทำใจ คิดว่าจะพยายามห่าง ถ้าได้เจอกันเ แต่ไม่ทันข้ามคืน น้องเขาก็แชทมาถามถึงแฟนเก่า เพราะเขาติดต่อแฟนเก่าไม่ได้
ณ วินาทีนั้น น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุด จนเราต้องปิดปาก เพราะกลัวเสียงหลุดข้างนอกแล้วแม่ได้ยิน ฮ่าๆๆ เราร้องไม่ใช่เสียใจที่เขาอยากกลับไปคืนดีกันหรือน้องเขาไม่ชอบเรานะ แต่ร้องเพราะการไม่เข็ด ไม่รู้จักยับยั้งช่างใจ ไม่เจียม และปล่อยให้รู้สึกมากขนาดนี้มาได้ยังไง มันดูไม่ใช่เราเลย
เราส่งช่องทางติดต่อ แคปไลน์ที่คุยกับแฟนเขา ให้เขาทั้งน้ำตาจริงๆ
ในอดีตก่อนจะเจอน้องเขา เราผ่านโมเม้นนี้มาหลายครั้งนะ สถานะที่ปรึกษา คนที่เธอไว้ใจนี่แหละ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า พอมันเกิดขึ้นอีก เราจะไม่เสียใจอีก
มันยากมากจริง ๆ ค่ะ สำหรับคนที่เดิมทีเป็นคนขี้เป็นห่วง ดูแล ใส่ใจ แล้วต้องมาทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม กับคนที่เราต้องเจอเกือบทุกวัน
เชื่อว่าหลายคนก็คงอยู่ในสถานะเช่นเดียวกันกับเรา
ถ้าย้อนเวลากลับได้ เราจะไม่ปล่อยให้มันรู้สึกมากขนาดนี้
ย้อนไปได้ เราจะทำให้ระหว่างเรากับน้อง คือความเคารพ และหวังดีต่อกัน ก็พอ
แต่เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันยากจริง ๆ ค่ะ
เรายังต้องเจอน้องเขาอีกสักพัก ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงนะ
ขออย่างเดียว ให้ใจเราแข็ง พอที่จะไม่เป็นห่วงก็พอ เพราะความเป็นห่วง และดูแลที่เรามีให้นี่แหละ มันเลยเลยเถิดมาแบบนี้
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ
ด้วยรักและเคารพ ที่สุดท้ายอาจไม่เหลืออะไรเลย
เราคือผู้หญิงคนหนึ่ง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าจะชอบใคร เราเป็นได้เพียงคนที่ คน ๆ นั้นไว้ใจและที่ปรึกษา ไม่ว่าจะสถานะเพื่อน พี่ หรือน้อง
เราสงสัยตัวเองนะ ว่าคนเรา ทำไมทั้ง ๆ ที่รู้ความเป็นไปได้ รู้ความจริง รู้ทุกอย่าง แต่ก็ยังปล่อยใจไปได้ถึงขนาดนี้ ปกติแล้ว เราชอบคนที่อายุมากกว่ามาโดยตลอด แต่ล่าสุด ด้วยเหตุการณ์อะไรหลาย ๆ อย่าง ทำให้เราชอบรุ่นน้องคนหนึ่งที่อายุห่างกันมากอยู่ ง่าย ๆ คือ เราอายุเท่าพี่สาวเขาเลยละค่ะ เรารู้มาโดยตลอดนะว่า คนอายุมากกว่าไม่ใช่สเป็คเขาแน่ ขนาดปีสองปีเขายังไม่โอเลย เราเลยไม่หวังเลยสักนิดค่ะ
เรากับรุ่นน้องคนนี้ รู้จักกันในสถานะหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานะที่ไม่มีความเป็นไปได้ใด ๆ เลย และไม่ควรด้วยที่จะรู้สึกแบบนี้ ซึ่งอันนี้เรารู้ดีมาก และพยายามระวังตัวเองตลอดมา บางครั้งก็ทำได้ บางครั้งก็ทำไม่ได้
มันก็เป็นอะไรที่เรื่อย ๆ มาตลอด เพราะอีกอย่างเรารู้อยู่แล้วว่าน้องมีแฟนแล้ว
จนวันหนึ่ง เรารู้สึกได้ว่า น้องเขาน่าจะมีปัญหากับแฟน เราก็เป็นห่วง เพราะปกติก็แอบดูแลห่าง ๆ อยู่แล้ว เราเป็นประเภทชอบใครแล้วอยากจะดูแลเขาค่ะ
เลยสืบจนได้ความว่า เขามีปัญหา ห่างกันจริงๆ จนวันหนึ่งโลกกลมมาก ที่เพื่อนเราคุย (แบบพี่น้อง) กับแฟนน้องเขา ทำให้เรารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
พีคกว่านั้นคือ มันทำให้อยู่ดี ๆ เรากลายเป็นพี่สาวของแฟนรุ่นน้องคนนี้ แฟนน้องเขาน่ารักมากค่ะ นับถือเราเป็นพี่สาว มีอะไรก็เล่า ปรึกษา น่ารักตลอด แม้จะเป็นระยะเวลาไม่นาน เราก็รับรู้ได้ว่า น้องคนนี้น่ารัก
แต่ระหว่างนี้ เราก็ยังพูดคุย ดูแลช่วยเหลือ รุ่นน้องผู้ชายที่เราชอบนะ ยิ่งช่วงหลังมานี้มันมีปัญหาที่น้องเขาไม่สามารถแก้ได้ ด้วยความบังเอิญ ก็เรานี่แหละที่ช่วยไว้ น้องเขาก็ยิ่งซาบซึ้งในความช่วยเหลือของเรา ไว้ใจเรา ทำให้เรายิ่งสนิทกัน มีโมเม้นต์ที่อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคน แต่ฝ่ายไม่บริสุทธิ์ใจอย่างเรา ก็มีความสุขมาก ๆ แล้ว เราสองคนแชทคุยกันบ่อย ๆ แต่ไม่มีแนวหวาน หรืออะไรทำนองนั้น เราฝ่ายที่ไม่บริสุทธิ์ใจก็ไม่ได้คาดหวังนะ เพราะรู้อยู่แล้วว่า มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน แต่อย่างน้อย ก็ขอมีความสุขตรงนี้สักพัก ลองทำตามใจเท่าที่ทำได้ สุดท้ายจะเป็นไงก็ช่างมัน
เอาจริง ๆ ใครที่อยู่ในสถานะแบบเรา รู้อยู่แล้วนะคะว่า อีกฝ่ายดีกับเราด้วยเหตุผลอะไร ก็เพราะเราดีกับเขามาก ๆๆๆๆๆ ไงล่ะ เราให้ทุกอย่างที่ให้ได้ เป็นทุกอย่างเท่าที่เป็นได้ ด้วยความเหมาะสมเท่าที่ทำได้
แต่เราก็ยังหลงไปกับความสุขนี้ จนลืมไปว่าวันหนึ่ง มันจะต้องหายไป ไม่ช้าก็เร็ว แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้เช่นกัน
เรื่องระหว่างรุ่นน้องเรากับแฟนเขาคือ เลิกกัน แต่หนักไปทางฝ่ายหญิงที่พยายามจะหยุดทุกอย่าง ทุกครั้งที่น้องผู้หญิงปรึกษาเราเรื่องนี้ เราพยายามอย่างมากที่สุดที่จะทำตัวเป็นกลาง ไม่ได้เชียร์ให้เขาเลิกกันนะ เชียร์ให้ดีกันด้วย ส่วนฝั่งรุ่นน้องผู้ชายเราไม่ได้พูดอะไรเยอะ เพราะเขาเป็นผู้ชาย ไม่ชอบให้พูดอะไรแบบนี้อยู่แล้ว เราเลยพยายามทำสิ่งที่ทำให้เขาสบายใจซะมากกว่า เพราะช่วงนั้นเขามีหลายเรื่องให้คิดมากพอแล้ว
ใครที่อยู่สถานะแบบนี้ อย่าหลง และลืมไปนะคะว่า ช่วงที่เขาไม่คิดถึงกัน เราอาจเป็นคนที่เหมือนจะมีความสำคัญ แต่เชื่อเถอะค่ะ ถ้าเขาไม่ได้ชอบเราหรือคิดกับเราแบบคนชอบแต่แรก ต่อให้เราดีกับเขาแค่ไหน น้อยนักที่จะเปลี่ยนใจ ถ้าจะเป็นคนกลาง ต้องแน่ใจว่าใจเราก็เป็นกลาง อย่าฝืนใจทำ เพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ควรทำ เพื่อเขาสองคน เพราะสุดท้ายคนที่เจ็บคือเรา มันน่าจะมีวิธีอื่นที่ช่วยเขาสองคนได้ โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนกลาง
เราคิดว่า น้องเขาน่าจะเริ่มรู้ว่าเราชอบ และด้วยสถานะที่ออกไปทางเคารพมากกว่า มันคงทำให้น้องเขาอึดอัด สุดท้ายน้องเขาก็เริ่มพยายามทำให้มันชัดเจนแบบรักษาน้ำใจ ซึ่งเรารู้สึกได้ค่ะ ก็พยายามเข้าใจทำใจ คิดว่าจะพยายามห่าง ถ้าได้เจอกันเ แต่ไม่ทันข้ามคืน น้องเขาก็แชทมาถามถึงแฟนเก่า เพราะเขาติดต่อแฟนเก่าไม่ได้
ณ วินาทีนั้น น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุด จนเราต้องปิดปาก เพราะกลัวเสียงหลุดข้างนอกแล้วแม่ได้ยิน ฮ่าๆๆ เราร้องไม่ใช่เสียใจที่เขาอยากกลับไปคืนดีกันหรือน้องเขาไม่ชอบเรานะ แต่ร้องเพราะการไม่เข็ด ไม่รู้จักยับยั้งช่างใจ ไม่เจียม และปล่อยให้รู้สึกมากขนาดนี้มาได้ยังไง มันดูไม่ใช่เราเลย
เราส่งช่องทางติดต่อ แคปไลน์ที่คุยกับแฟนเขา ให้เขาทั้งน้ำตาจริงๆ
ในอดีตก่อนจะเจอน้องเขา เราผ่านโมเม้นนี้มาหลายครั้งนะ สถานะที่ปรึกษา คนที่เธอไว้ใจนี่แหละ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า พอมันเกิดขึ้นอีก เราจะไม่เสียใจอีก
มันยากมากจริง ๆ ค่ะ สำหรับคนที่เดิมทีเป็นคนขี้เป็นห่วง ดูแล ใส่ใจ แล้วต้องมาทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม กับคนที่เราต้องเจอเกือบทุกวัน
เชื่อว่าหลายคนก็คงอยู่ในสถานะเช่นเดียวกันกับเรา
ถ้าย้อนเวลากลับได้ เราจะไม่ปล่อยให้มันรู้สึกมากขนาดนี้
ย้อนไปได้ เราจะทำให้ระหว่างเรากับน้อง คือความเคารพ และหวังดีต่อกัน ก็พอ
แต่เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันยากจริง ๆ ค่ะ
เรายังต้องเจอน้องเขาอีกสักพัก ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงนะ
ขออย่างเดียว ให้ใจเราแข็ง พอที่จะไม่เป็นห่วงก็พอ เพราะความเป็นห่วง และดูแลที่เรามีให้นี่แหละ มันเลยเลยเถิดมาแบบนี้
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ