จขกท.เคยคบแฟนที่อายุห่างกัน10ปี ตอนที่คบกันเราเข้ากันได้ดีค่ะ มีความสุขมากๆ เราอยู่ด้วยกันทุกวันค่ะ เขาเจอกับแม่เราแล้ว แม่เราชอบเขามากค่ะ เขาเป็นแฟนที่ดีที่สุดที่เคยมีมา เขาเป็นผู้ใหญ่ค่ะ เขาไม่เคยแสดงอารมณ์รุนแรง หรือพูดจาแรงๆใส่เลยค่ะ พอคบกันมาเรื่อยๆ เรามารู้ที่หลังว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว เราช็อคมากค่ะ!! คือเขาบอกเราว่าเขาไม่เล่นเฟสบุ๊ค เราก็เชื่อค่ะ ไม่ได้คิดว่าเขาจะโกหกหรืออะไร พอวันนึง จขกท.ไปส่องเฟสเพื่อนของเขา เจอเฟสเขาค่ะและขึ้นสถานะคบกับผู้หญิงคนนึง ซึ่ง ณ ตอนนั้นช็อคและเสียใจมากค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง ผู้หญิงคนนั้นอายุห่างจากเรา2-3ปีค่ะ เลยตัดสินใจถามเขาตรงๆ เขาก็บอกเราตรงๆค่ะว่าผู้หญิงคนนั้นมาก่อน เขาเลิกไม่ได้เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด เขาบอกเขาเลือกไม่ได้ เราบอกให้เขาขนของออกไปจากบ้านเรา ไม่นานค่ะ เขากลับมา เข้าบ้านเรามาทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้เลิกกับผู้หญิงคนนั้นนะคะ เขากับผู้หญิงคนนั้นคบกันมาเกือบ2ปีก่อนมาเจอ จขกท. แต่เขาอยู่คนละที่ ประมาณว่าอยู่ไกลกัน เจอกันปีละ2-3ครั้ง ตั้งแต่เขาคบกับ จขกท. เขาไม่ได้ไปเจอผู้หญิงคนนั้นเลย ติดต่อทางโทรศัพท์อย่างเดียว น่าจะคุยกันตอนที่เขาไปทำงาน จขกท.เป็นคนไม่มีอะไรค่ะ การศึกษาไม่สูง ตกงาน หลายๆอย่าง แต่ถ้าเทียบกับคนนั้นเขาการศึกษาสูง เรียนเมืองนอกเมืองนา โปรไฟล์ดีมาก ฐานะดีมากๆเลยละค่ะ เคยพยายามจะทำให้เขาเปลี่ยนใจมาเลือกเรา แต่ก็ไม่สำเร็จค่ะ เลยพอดีกว่า รู้สึกไร้ค่ามากค่ะ ทำไมคนที่ดีกับเรากลับเป็นคนที่ทำร้ายเราซะงั้น จขกท.คิดว่าเรื่องนิสัย หน้าตา การดูแลเอาใจใส่ จขกท.มั่นใจว่าไม่แพ้ผู้หญิงคนนั้นแน่นอน สุดท้ายเขาเลือกผู้หญิงคนนั้นค่ะ ซึ่ง จขกท.เองก็ยอมค่ะ ก็ไม่ได้ยื้ออะไร เพราะรู้อยู่แล้วค่ะว่ายังไงเขาก็ไม่เลือกเรา เพราะเราไม่มีอนาคต ไม่มีการศึกษา ไม่มีเงินทอง ไม่มีหน้าที่การงานที่ดีที่มั่นคง ไม่มีหน้าไม่มีตาในสังคม เหมือนผู้หญิงคนนั้น เหมือนทุกอย่างมันชัดเจนมากมันเกิดข้อเปรียบเทียบเลยว่าทำไมเขาไม่เลือกเรา!! แต่ก็พยายามเข้าใจค่ะ คนเราต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
เลือกคนที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง!!!