สังคมตะวันตกในหลายๆประเทศสมัยนี้ หมดยุครุ่งเรืองทางเศรษฐกิจสมัยเบบี้บูมมาได้ซักพักใหญ่แล้ว
แม้กระทั่งในประเทศที่ดิฉันอาศัยอยู่ ไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของพิษเศรษฐกิจ แต่จำนวนคนในประเทศที่ใช้บัตรเครดิตแทบจะไม่มี
ทุกคนรัดกระเป๋าหมด วงเงินจ่ายออกน้อยมากหากไม่จำเป็น ปีก่อนดิฉันไปเปิดออฟฟิศส่งออกในอังกฤษ มีบ้านเปิดขายอยู่มากมาย
เปิดไว้อย่างนั้น เพราะคนรุ่นใหม่ไม่มีกำลังซื้อ ลูกน้องชาวอเมริกันของดิฉัน ต้องรับงานเสริมถึงสามงานด้วยกัน ถึงจะพอจ่ายค่าบ้าน
หากไม่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง หรือพ่อแม่ไม่มีเงินถุงเงินถัง บอกเลยว่าตั้งตัวยาก ยกเว้นแต่จะเป็นพวก 1% ที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง

เพราะฉะนั้นมันคงเป็นเรื่องยาก ในยุคสมัยนี้ การจะหวังให้ชายต่างชาติคนหนึ้งมาชุบเลี้ยง เปย์ให้คุณหลุดพ้นหนี้สิน
ยกเว้นแต่คุณจะเป็นหนูที่ตกถังข้าวสาร แต่นั่นก็เหมือนปราสาททราย เขาจะเลี้ยงดูคุณและครอบครัวถึงเมื่อไหร่นั้นไม่มีใครรู้
ผู้ชายบางคน แต่งงานใหม่ๆก็หลงและยอมจ่าย หลังไปก็เริ่มอิดออด ถืออำนาจเหนือคุณ จะจิกด่าทำร้ายฝ่ายหญิงอย่างไรก็ได้
เพราะเขาก็รู้ว่าคุณไม่มีที่ไป บางคนรู้ว่าภรรยางานก็ไม่มีทำ ภาษาก็ไม่ได้ หากลุกขึ้นมาหย่าเมื่อไหร่ก็แพ้ศาลเสียลูกให้เขาอยู่ดี
เรื่องพวกนี้ก็หาอ่านได้ทั่วไป ทั้งในพันทิป และยูทูป อย่ามองเห็นแค่ภาพสวยหรูของเมียฝรั่งเหล่านี้ในโลกโซเชียลและคิดว่ามันจะดีหมด
หลังบ้านเขาคุณไม่รู้เลยว่าเขาอยู่กันอย่างไร เพราะไม่มีใครอยากอวดความทุกข์ของตนเองบนโลกอินเทอร์เน็ต

แนวคิดนี้ มานั่งเถียงกันก็ลำบาก เดี๋ยวก็จะหาว่าดิฉันมาขวางทางรุ่ง ขัดทางรวย ฝรั่งคนดีๆที่หวังจะช่วยเมียปลดหนี้ก็คงจะมี
แต่คิดอ่านอะไรก็ขอให้รักตัวเองให้มาก คนเราเกิดมามีสองมือสองเท้าเท่ากัน ทำไมเราจะต้องไปแต่งงานกับใครเพราะเงินด้วย
ความสุขในชีวิตเราอยู่ที่ไหน อยู่ที่เงินที่สามีฝรั่งจ่าย หรืออยู่กับผู้ชายที่เรารักเขาจริงๆ ขอให้คิดทบทวนให้ดี