เมื่อความรักเป็นความโกรธแค้น

ก็ไม่รู้จะเริ่มยัง....นะครับ อาจจะงงๆบ้าง ยังไงขออภัยล่วงหน้าก่อนแล้วกันครับ **เมื่อก่อนผมเอง ได้ไปรักผู้หญิงคนหนึ่ง เมือหลายปีมาแล้วครับ..มันเริ่มมาจากความสนิทจากความเป็นเพื่อนเป็นพี่ร่วมงานจนสิ่งเหล่านั้น กลายเป็นความใกล้ชิดและเปลี่ยนเป็นรัก...เมื่อประมาณ4ปีที่แล้ว ซึ่งผู้หญิงคนที่ผมไปแอบรักนั้นมีอายุมากกว่าผมประมาณหนึ่ง แน่นอนเค้าเข้าทำงานมาก่อนผมครับ ซึ่งตัวเค้าเอง ณ เวลานั้น เค้ามีครอบครัวละครับผมเองก็เช่นกัน ระยะเวลาที่ผ่านมา มีทั้งดี ทั้งแย่ แต่ส่วนมากกว่าที่ผ่านมาจะดี มากกว่าแย่นะด้วยความคิดส่วนตัว ที่ผ่านมายังรักกันดีครับ (หลายคนอาจจะมองว่ามันเรืองที่แย่ เป็นสิ่งที่รับไม่ได้ หรืออะไรหลายๆ แล้วแต่จะพิจารณาแล้วกันครับ ) ที่ผ่านมาเราก็ดูแลกันมาอย่างดี  ไปหาไรกิน ซื้อของให้กัน ค่อยดูแล ห่วงใยใส่ใจกัน แต่มีมาอยู่ ช่วงหนึ่งครับ คือเค้าย้ายที่ทำงาน..ซึ่งก่อนหน้านี้ก็เคยย้ายและครับ แต่ไม่ได้มีปัญหาไรมาก เพราะถึงแม้จะไกลผมก็ไปหาเค้าเกือบทุกวันครับ 40-50 กิโลเกือบทุกวัน โทรหากัน อาจจะบ้างช่วงละเลย ลืมตื่นไม่ได้โทรไปบ้างยอมรับมีครับ เค้าได้ไป ที่ทำงานใหม่ ช่วงปีที่แล้ว  เค้าได้เจอกับหนุ่มคนนึง ที่ทำงานใหม่ ซึ่งตั้งแต่คบมาครับ ก็มีหลายคนเข้ามาชีวิตเค้านะ แต่คนนี้แตกต่างออกไปเพราะ...เค้าเป็นคนบอกว่าชอบ น่ารัก เก่ง นิสัยดี ช่วยทุกอย่าง มีทัศนคติ วิสัยทัศน์ ที่ตรงกับเค้าเกือบทุกอย่าง...ยกเว้นที่เค้าเล่ามามีแค่เค้าชอบปาร์ตี้ ชอบสังสรรค์ และดูบุหรี่ เค้ามักบอกผมว่า เค้าไม่ชอบ แต่ตั้งแต่ปีที่แล้วจนถึง...เมือต้นเดือนที่ผ่านมา ผมทะเลาะกับเค้าด้วยปัจจัย หนุ่มคนนี้ ตลอดเวลา เน้นนะครับ(ทุกครั้ง) จนต้นเดือนที่ผ่านมา เราเลิกกันครับ ผมทำสิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิต หลายอย่างทั้งๆที่ไม่เคย (ยอมรับครับไม่อยากอยู่แล้ว ยืนริมสะพานพระราม 8 หรือมองออกไปทางน่าต่างคอนโด อยากจะจะชีวิตจริงๆครับ)   แต่ก็กลับมาคุยกันอีก..แล้วก็เลิกอีกในระยะไม่ถึง 2 อาทิตย์จนมาถึงล่าสุดเมืออาทิตย์ ยอมละครับปล่อยเค้าไป ดีๆโดยไม่คิดแค้นอะไร (แต่ที่ผ่านมาก่อนน่านี้สองอาทิตย์เต็ม ในใจมีแต่ความโกรธแค้น) ปัจจุบันห่างกันมา เกือบ1อาทิตย์ แต่ตอนนี้กลับรุ้สึก อยากหาคำตอบให้ตัวเอง ว่าสิ่งที่เค้าไม่ได้คิดสิ่งที่เค้าพุดให้เราฟังหมายความอย่างที่เค้าพูดจริงหรือไม่ ยอมรับ ความรู้สึกปะทุ อยากเดือดในใจ มือสั่น ตัวสั่น รู้สึก...ความรักมันกลายเป็นความโกรธแค้นและเกลียดชัง ซึ่งเค้าและผมต่างมีหน้าที่การงานที่ดี...แต่มันสามารถล้มได้ทุกอย่างจากที่ผมมี ผมเคยลบทุกอย่างไปแล้วครั้ง แต่ปัจจุบันเมือคืนก่อน ผมกู้ทุกอย่างเท่าที่จำทำได้ ถึงแม้จะได้ไม่ครบ แต่แน่นอน แค่นี้มันก็มากพอจะทำลาย สิ่งต่างๆ ได้พังลงอย่างเลือดเย็น ยอมรับครับ วันนี้เป็นวันที่ผมจะไปหาความจริงทำในสิ่งใจตัวเอง สับสนมาตลอด โดยผมเองแบ่งเป็นข้อ
-อยากฟังจากปากผู้ชายคนนั้น ถึงความสัมพันธ์ปัจจุบันและอดีต
-อยากรับรุ้เรืองร่าวทั้งหมดให้หายแครงใจ
-ยอมรับไม่ได้อยากทำลายเด็กหนุ่ม แต่อยากเค้นความจริงออกมาทุกอย่าง และอยากได้ยินสิ่งที่เค้าสือสารเวลาโทรคุยมันเป็นแบบที่คนที่ผมเคยรักบอกมัย (แต่หากเด็กหนุ่มคนนี้เล่นลิ้น ผมคงตบด้วยสิ่งของบนมือผมแน่นอน)
-หากทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่ ทีได้รับฟังมา หรือ ผมโดนโกหก จากคำพูด...ผมคงอยากทำลายชีวิตเค้าและผมเอง
***ผมยอมรับผลกรรมทุกอย่างหากมันจะต้องเกิด ยอมรับว่ารักมาก แต่ก็เจ็บมากจากสิ่งที่เกิดขึ้น***
***ในหัวผมตอนนี้มีแต่คำถามว่าทำไม ทั้งๆที่เหมือนคุยกันแล้วว่าเพราะอะไรแต่เหมือนมันยังไม่เครียปัญหาหัวใจ***
***ถามว่าอยากกลับมารักกันไหม...คงไม่มีแล้ว ทั้งที่อยากมาก แต่คำพูดของเค้าโน้มน้าว ได้เป็นอย่างดี พอค่อยผ่อนลงก็บอกเลิกได้อย่างเลือดเย็น***
***ถามว่าทำไมต้องทำลายกันขนาดนี้หรอ...หากคำตอบเป็นไปตามที่ผมคิด แน่นอนความรักหากถึงจุดสิ้นสุดมันไม่มีฝ่ายไหนชนะ มีแต่เสียน้ำตาแน่นอน***
สับสน....เครียดครับ