ลาออกจากงานพักมาหกเดือน เพราะเหมือนจะเข้าข่ายซึมเศร้า และอยากค้นหาตัวเอง ตอนทำงานอยู่โอทีสี่ทุ่มแทบทุกวัน บางวันทำติดต่อกันข้ามวันข้ามคืน ไม่มีเวลาให้ตัวเอง ไม่ค่อยได้หยุดเสา อาทิตย์แบบคนอื่นเค้า ร่างกายไม่ไหวจนจะซึมเศร้า ไม่ใช่งานที่ชอบแต่ติดตรงใกล้บ้าน ไหวตัวทัน เลยลาออก ทำมาเกือบห้าปี รู้สึกดีมากที่ออกมา โชคดีที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัวเล็กๆให้ได้ช่วยทำ และทุกๆคนรอบข้างช่วยเหลือ ใจดี เข้าใจโรคที่เราเป็น ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว อยากค้นหาตัวเองต่อ อยากประสบความสำเร็จ แต่ยังไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันจะใช่รึเปล่า อายุก็เยอะเเล้ว ทำอะไรเป็นเป็ดมาตลอด ทำเป็นทุกอย่าง แต่ไม่เลือกจริงจังสักอย่าง จนมีความคิดจะเรียนต่อป.โท วารสาร ที่ธรรมศาสตร์ อยากทำงานกับนิตยสาร CLEO SEVENTEEN COSMOPOLITAN ประมาณนี้ คิดการใหญ่ไปไหม สำหรับคนที่ก่อนนี้สี่ปีกว่าๆไม่เคยหยิบจับเรื่องเรียนเลยนอกจากทำงานหัวหมุน
ภายใน 1 ปี มันเป็นไปได้ไหมสำหรับคนอายุปูนนี้ที่พื้นฐานปานกลาง จะผลักดันตัวเองให้เข้าป.โท ธรรมศาสตร์ได้
ปล.ขอความกรุณาอย่าแสดงคห.แนวประชดประชันนะคะ ดิฉันอยากได้คำแนะนำจริงๆ
อายุ 27 แล้ว เพิ่งค้นพบสิ่งที่ชอบ
ภายใน 1 ปี มันเป็นไปได้ไหมสำหรับคนอายุปูนนี้ที่พื้นฐานปานกลาง จะผลักดันตัวเองให้เข้าป.โท ธรรมศาสตร์ได้
ปล.ขอความกรุณาอย่าแสดงคห.แนวประชดประชันนะคะ ดิฉันอยากได้คำแนะนำจริงๆ