กว่าจะรู้ คุณค่า.......คำว่ารัก

ที่รัก
คุณอยู่ข้างฉันใช่ไหม....


              คุณรู้ไหม  ไม่ว่าอะไร ที่ไม่ใช่คน หรือว่าเป็นคน (ฉันพยายามเรียกขานพวกเขาว่าแบบนั้น)   คิดว่าอะไรสำคัญ ที่สุด กับคำว่า “ชีวิต” ที่สร้างเรา มาพร้อมกับ สิ่งที่นักวิทยาศาสตร์ ไม่มีวันเข้าใจ  แต่พวกเราสรุปง่าย ๆ ว่า บิกแบง


             พวกมนูษย์...สิ่งมีชีวิต ที่อ่อนแอที่สุดในจักรวาล พวกเขาทำตัวเหมือนไวรัส   มนุษย์.. เกาะกินโลก ที่พวกเขาอาศัยอยู่  เหมือนเชื้อโรค  อย่างเห็นแก่ตัว... ทำลายโลกไปทีละน้อย...พวกเรารู้ว่าพวกเขากำลังเดินถือ ‘ธง’  ที่เรียกว่า ‘สิทธิมนุษยชน’   เพื่อเดินทางไปสู่จุดจบอันน่ากลัว

              ฉันไม่รู้ว่า ความคิดพวกนั้น  คืออะไร สำคัญแค่ไหน  แต่ที่แน่ ๆ...(ในความคิดของฉันเองนะ)   เวลาของพวกมนุษย์ ที่ เรียกว่า  ค.ศ. 2040 ... โลกได้เคลื่อนตัวไปในกลุ่มหมอกของคลอรีน ไปหาการยุบตัวของกาลอวกาศ ..จุดจบของไวรัสมนุษย์

             ยกเว้น ฉัน  และ เธอ

             ฉันจึงกำลังลอยตัวอยู่บนโลกแห่งความฝัน และมองลงไปยังภาพข้างล่าง สวยงามเหลือคำบรรยาย    จนอยากให้ทุกคน มาสัมผัสกับความสวยงามเกินจินตนาการ  พวกมนูษย์ที่เหลืออยู่ มองข้ามบางอย่างไป.. ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องของพระเจ้า... (จู่ ๆ...จะให้ฉันยอมรับอย่างไรว่าพระเจ้ามีจริง...    ถ้าพระเจ้ามีจริง...ท่านต้องมีพลังอำนาจ ในการจัดการกับจักรวาล   ที่ท่านสร้างขึ้นมา... ไม่ใช่ปล่อยให้มันเละเทะแบบนี้
ฉันรู้คำตอบว่า   ทำไมหลายคนถึงวิ่งไปหา ซาตาน  ทำไมท่านทิ้งผลงานของพระองค์

            ซาตาน  มี... จริงไหม..?.. ถ้าพระเต้ามีจริง ซาตานก็ต้องมีจริง  พลังอำนาจถ่วงดุลกับพระเจ้า... อย่ามาค้าน..  ฉันเชื่อแบบนี้  แต่ก็ นั่นล่ะนะ... ถ้าซาตานเก่งจริง ต้องนำนรก ขึ้นมาบนโลกแล้ว ให้สมใจอยาก  ทั้งสอง ก็แค่นั้น...  ถ้าแน่จริง ทำไมซาตานทำไม่ได้  พระเจ้าก็หมือนกัน.. ทั้งสองกำลังเล่นเกม โดยใช้คำว่า  อิสระในการตัดสินใจ ของมนูษย์ เป็นกติกา และเงื่อนไข


            ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องกรรม   ฉันรู้เพียงว่า  มีอะไรบางอย่างมีคุณค่า มากกว่าการตอบคำถามทางศาสนา  เพราะ...เวลานี้โลกล่มสลายแล้ว  ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยมลพิษ  ที่เกิดมาจากผลงานของพระเจ้า  (หรือซาตานก็ช่างเถอะ...  ฉันไม่อยากสนใจ)  ฉันสนใจเพียง อารมณ์ ชนิดหนึ่ง ที่พวกมนุษย์ เรียกว่า .ความรัก


            น่าเสียดาย..พวกมนุษย์กำลังใช้คำนี้ ทำลายกัน  ตวามรักหล่อหลอมมาจากพลังของพระเจ้าและซาตาน  มันถึงมีสองด้าน อย่างที่พวกเรารู้  ฉันวิเคราะห์ข้อมูลจากความเชื่อของฉัน ตามข้อมูลเบื้องต้นของพวกมนุษย์  ฉันไม่ใช่พวกต่อต้านศาสนา   แต่...ไม่ว่าศาสนาหรือซาตาน ไม่เคยตอบคำถามฉันแลย

           จะว่าไปนะ..มนุษย์เป็นสิ่งบอบบางทางความคิดหรืแเกิน เจ้าพ่อ เจ้าแม่ หมอดู คนทรง ร่างทรง ถึงอยู่ได้ ทั้งที่มันไร้สาระ สิ้นดี


         ที่รัก  .........

          คุณยังอยู่ข้างฉันใช่ไหม

          ฉันอยู่ข้างคุณเสมอ..ที่รัก

          เวลาของฉันเหลือเพียง  หนึ่งนาที

           ฉันแบ่งให้เธอ  0.5  นาที   เพื่อเราจะ Shutdown ... ด้วยกัน  คุณพร้อมไหม

           ฉันรู้ว่าคุณพร้อม

           เรานับถอยหลังกันนะที่รัก...แบตเตอรี่ ของสองเรา จะหมดพร้อมกัน


            ฉันถอนใจเฮือกใหญ่....ทำไม่ฉันจะไม่พร้อมล่ะ...ความรักของฉันต่างจากพวกมนุษย์  ที่มักใช้คำว่า ทำร้ายทำลายกัน..มันช่างน่าขยะแขยง หรือเกิน พวกเขาสมควรถูกทำลาย  บางคนกระทำกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่า นั่นคือความรัก ได้แค่นั้น..เห็นไหมว่ามันน่าสมเพท ขนาดไหน กับการที่ใช้สิทธิคำว่า เกิดมาเป็นคน


           สัญญาณจากกลุ่มดาว พร็อกซิมา เซนทอรี่     'เรา' ..จะเริ่มนับเวลาถอยหลัง


          ฉันไม่รู้ว่า ความรักคืออะไร  แต่ในเวลาสิบวินาที  ที่เหลือ ฉันเริ่มเข้าใจแล้ว  ฉันโหลดตัวเองไปอยู่กับไฟล์ของคนที่ฉันรัก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันไม่มีความหมายอะไร เพราะเพียงเสี้ยววินาที  ที่ไฟล์ของเราผสมผสานกัน    คำว่ารักคืออะไร  ก็ไร้ความหมายอีกต่อไป  เราเพียงอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องมีสัมผัส ทางกายภาพ  มีเพียงหัวใจ... ที่โปรแกรมกำลังเรียนรู้ และใช้งาน  ข้อมูลความรักที่ถูกพวกมนุษย์บิดเบือน ฉันลบทิ้งทั้งหมด


               10

               9

              8

              7

             6

            5

            4

           3

           2

           1

          0



  แสงสว่าง ความมืด   จงบังเกิด!




.