สวัสดีคับชาวพันทิปทุกท่าน นี่เป็นการเขียนครั้งแรกของผมผิดถูกยังไงขออภัยด้วยนะคับ
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงผ่านทางเกมออนไลน์ผมได้คู่กันในเกมหลังจากนั้นก็เริ่มแอดไลน์คุยกัน ตอนแรกก็คุยกันปกติผมก็คิดที่จะจีบเทอนั้นแหละคับ คุยกันได้2-3วันก็หายไป ผมก็ไม่กล้าทักไปเท่าไหร่หลังจากวาเลนไทน์เขาก็ทักมาคับจากนั้นเราคุยกันมากขึ้นโทรหากันตลอด24ชั่วโมงเลยก็ว่าได้เพราะผมและเขาทำงานค่อนข้างอิลสละเลยคุยกันได้ตลอดคุยกันอาทิตย์นึงก็ตกลงเป็นแฟนกันขึ้นสถานะตามประสาช่วงที่คุยกันทุกอย่างมันดีมากคับ ผมเริ่มรักเทอมากขึ้นทุกวันเขาเป็นคนอารมดีคับหัวเราะตลอดเวลาผมทำหน้าบูดเค้าก็จะทำท่าตลกๆให้ดูทุกอย่างมันดีมากจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานผมก็เลยออกจากงานกลับไปบ้าน ผมเลยตัดสินใจไปหาเขาด้วยความที่อยากเจอมาก ผมจึงนั่งรถจากราชบุรีไปบุรีรัมย์พอไปถึงเขาก็ไม่ตื่นครับ ผมจึงเดินเล่นรอ จนสายเขาตื่น เขาก็ทักมาคับก็ถามว่าอยู่ที่ไหนผมก็บอกไป เดินไปเดินมาจนโทรสับหาย ผมเลยไปร้านคอมและทักบอกเขา แม่เขาขายอาหารตามสั่งอยู่ใกล้ๆผมตัดสินใจอยู่นานว่าจะไปหาแม่เขาเลยดีไหม ใจกล้าๆกลัวๆคับ นั่งคิดพักนึง เลยตัดสินใจเข้าไปที่ร้านเลยคับไปเจอแม่เขาเลย พอเข้าไปก็ไหว้แม่เขาตามปกติ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน ผมก็นั่งรอเขาอยู่พักนึง ใจเต้นแรกมากคับกล้าๆกลัวๆไปหมด ผมก็เขินจนทำไรไม่ถูก พอเขามาหัวใจเต้นแรกยังกับรักแรก
เขินไปหมด วันนั้นเราแทบไม่ได้คุยกันเลยมองหน้ากันอย่างเดียว ตอนบ่ายเขาก็ไปทำงานผมก็ไปเฝ้ารอกลับบ้านพร้อมกัน ตอนแรกเขาก็ไม่กล้าให้ผมไปนอนบ้านด้วยกลัวแม่จะด่า แต่พอดีพี่ที่ทำงานเขาเลี้ยงหมูกะทะเป็นการตอนรับผม ผมก็เลยได้นอนกับเขา ตามระเบียบคับเมากันหนัก ผมกับน้องเขาไม่เมาเท่าไหร่ ผมง่วงมากกว่าน้องเขาเลยพาไปนอนในห้อง ผมก็หัวถึงหมอนก็หลับไปเลย และก็ต้องตกใจเมื่อตื่นขึ้นมาน้องเขานอนมองหน้าผมอยู่ที่พื้นให้ผมนอนบนที่นอน ช่างแมนเหลือเกินผู้หญิงอะไร หลังจากนั้นเราก็ทำกิจกรรมตามเรื่องราวไป นี่ยังไม่ใช่จุดพีคนะคับแค่เริ่มต้น หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจจะกลับบ้านแล้ว แต่ใจนึงก็อยากอยู่กับเขานานๆไปเลย ตอนเย็นเขาก็มาส่งคับเราร่ำลากันอยู่นานมาก มันไม่อยากจากเลยจริงๆ พอแยกกันคนรู้จักกันเขาก็มารับผมแต่แล้วก็ต้องมีเหตุการที่ทำให้ผมไม่ได้กลับบ้าน ผมก็เลยขอน้องเขาอยู่ด้วย ตอนแรกก็กลัวนะคับ แม่น้องเขาจะว่ายังไงจะด่าไหมเพราะดูแล้วแม่น้องเขาไม่ค่อยชอบผม น้องเขาเลยพาผมกลับไปบ้านเขาจากนั้นก็เล่าว่าทำไมผมถึงไม่ได้กลับ แม่น้องก็บอกให้ผมอยู่ได้แต่ต้องช่วยกันทำงานนะ ผมก็โอเคคับได้อยู่แล้วก็รักลูกเขาเนาะ เวลาผ่านไปผมก็ได้ทำงานคับมีเงินเดือน แต่แล้วก็ต้องมีปัญหาตามมาตลอดเราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยมากเพราะผมงี่เง้างอแง เอาแต่ใจไม่ค่อยเอาใจใส่น้องเขา จะเป็นน้องเขาที่ทำให้ส่วนผมถ้าเวลามีเงินผมจะพาเขาไปกินอะไรที่เขาอยากกิน อยากได้อะไรก็ซื้อให้ ส่วนผมไม่เคยได้อะไรเพราะน้องเขาไม่มีเงินถึงมีเขาก็ไม่สามารถนำมาใช้กับผมได้
ผมก็มีน้อยใจบ้าง วันนึงผมขอแยกออกมาจากบ้านเขาเพราะปัญหามันเรื่องมากขึ้นทุกวัน ผมเองก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย แล้วผมก็จะหงุดหงิดบ่อย เวลาเล่นหรือแกล้งกันก็จะทะเลาะกันแรง ต่างคนต่างแรง คืนนั้นเราทะเลาะกันหนักมากผมขอเลิกด้วยความที่โมโหแล้วน้องเขาก็ด่าผมผมรับไม่ไหวจริงๆ แต่น้องเขากลับบ้านไปผมเริ่มรู้สึกอยู่ไม่ได้ นี่เราต้องเลิกกันจริงๆแล้วหรอ ใจหายไปหมด ผมเลยตัดสินใจขอโทษน้องเขาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน วันนั้นผมรู้ว่าทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปแน่ๆผมต้องเสียเขาไปแน่ๆ ผมพยายามขอโทษอยู่นาน ให้น้องเขามาหาแต่เขาก็ไม่มา ผมเลยเดินออกจากที่ทำงานแล้วเอาเงินที่ดูแลรักษามาด้วยเพราะกลัวจะหาย ผมตั้งใจจะกลับไปนอนห้องแต่คนเฝ้าดันไม่อยู่ผมเลยเข้าห้องไม่ได้เพราะกุจแจห้องให้พี่ที่ทำงานเก็บไว้ผมเลยตัดสินใจเดินไปเลื่อยๆหาวิธีให้น้องเขามาหาเลยโกหกไปว่าผมจะหนี สุดท้ายน้องเขาก็มาคุยคับ ยิ่งคุยผมก็ยิ่งกลัวรู้สึกว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปจริงๆ เลยมีความว่าจะพาเขาหนีไปด้วยกัน แล้วผมก็ทำจริงๆคับพาเขาหนีไม่ติดต่อใครโกหกเขาทำทุกอย่างให้เขามาด้วยและก็ไม่ได้บอกใครว่าเอาเงินที่ทำงานมาด้วยน้องเขาก็ไม่รู้ช่วงเวลาที่หนีมาผมพยายามจะลืมทุกอย่างที่ไม่ดี ผมพาน้องเขาไปเที่ยวที่ๆเขาอยากไป จนเงินใกล้จะหมดผมก็ขออาศัยคนรู้จักมาทำงานด้วย วันนึงเราก็ทะเลาะกันอีกยิ่งทะเลาะกันบ่อยขึ้นอีกจนผมเผลอไล่เขาทั้งๆที่สัญญาไว้ว่าจะไม่ทำ สุดท้ายเขาไปจริงๆคับ ผมเสียใจมากพออารมเย็นไปง้อเขามันก็สายไปแล้วน้องเขาไม่กลับมากลับผมแล้ว ความจริงก็เริ่มเปิดเผยขึ้นผมกลายเป็นคนโกหกเป็นโจรขโมยเงิน ทุกอย่างเดือดร้อนไปหมด น้องเขากลับบ้านไปเขาก็ไปเคลียปัญหาที่ผมสร้างไว้ เขาก็เดือดร้อนเพราะกลายเป็นผู้สมรู้ ต้องหาเงินประกันไปให้ตำรวจ26000ถ้าหาไม่ได้น้องก็จะโดนจับน้องเขาโทรหาผม แม่เขาก็คุยว่าผมจะช่วยอะไรได้ไหม ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกเลยรู้สึกตัวเองโง่และเลวมาก ทำไมถึงทำไปได้ แม่เขาถามผมมีอะไรจะพูดไหม ผมพูดอะไรไม่ออกเลย แม่เขาบอกผมประโยคสุดท้าย ถ้าไม่มีอะไรจะพูด แม่ขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย อย่าติดต่อหาน้องอีก อย่ายุ่งกับลูกแม่อีกเลยนะ
แล้วก็ตัดสายไปเลย ผมก็พยายามหากู้เงินมาช่วยน้องปรึกษาทนาย ไม่ได้นิ่งนอนใจแต่อย่างใดพยายามหาทางออกแต่ก็ไม่มีใครช่วยผมได้เลยแม้กะทั้งพ่อแม่ จากนั้นน้องเขาก็หายไปจากการติดต่อ บล๊อคทุกอย่าง ผมควรทำอย่างไรคับ ผมรักเขา แต่นะตอนนั้นผมช่วยอะไรไม่ได้จริงๆทั้งที่ผมเป็นคนสร้างปัญหา ผมคิดไว้ว่าถ้าเงินเดือนออกผมจะส่งไปให้เขาบ้างจะดีไหม ถ้าผมพยายามทำให้ดีขึ้นวันนึงเราจะได้เริ่มต้นกันใหม่ไหม ผมยังรักและคิดถึงเขาเสมอ ผมจะยังคงรอเขาอยู่ ไม่ว่าจะยังผมจะช่วยเขาให้ได้มากที่สุดจะดีไหมคับแบบนี้แม่เขาจะให้อภัยผมได้บ้างไหม
ผมไม่มีที่พึ่งจริงๆคับ ขอคำแนะนำหน่อยนะคับ
ความรักพังเพราะคนโง่ของตัวเอง
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงผ่านทางเกมออนไลน์ผมได้คู่กันในเกมหลังจากนั้นก็เริ่มแอดไลน์คุยกัน ตอนแรกก็คุยกันปกติผมก็คิดที่จะจีบเทอนั้นแหละคับ คุยกันได้2-3วันก็หายไป ผมก็ไม่กล้าทักไปเท่าไหร่หลังจากวาเลนไทน์เขาก็ทักมาคับจากนั้นเราคุยกันมากขึ้นโทรหากันตลอด24ชั่วโมงเลยก็ว่าได้เพราะผมและเขาทำงานค่อนข้างอิลสละเลยคุยกันได้ตลอดคุยกันอาทิตย์นึงก็ตกลงเป็นแฟนกันขึ้นสถานะตามประสาช่วงที่คุยกันทุกอย่างมันดีมากคับ ผมเริ่มรักเทอมากขึ้นทุกวันเขาเป็นคนอารมดีคับหัวเราะตลอดเวลาผมทำหน้าบูดเค้าก็จะทำท่าตลกๆให้ดูทุกอย่างมันดีมากจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานผมก็เลยออกจากงานกลับไปบ้าน ผมเลยตัดสินใจไปหาเขาด้วยความที่อยากเจอมาก ผมจึงนั่งรถจากราชบุรีไปบุรีรัมย์พอไปถึงเขาก็ไม่ตื่นครับ ผมจึงเดินเล่นรอ จนสายเขาตื่น เขาก็ทักมาคับก็ถามว่าอยู่ที่ไหนผมก็บอกไป เดินไปเดินมาจนโทรสับหาย ผมเลยไปร้านคอมและทักบอกเขา แม่เขาขายอาหารตามสั่งอยู่ใกล้ๆผมตัดสินใจอยู่นานว่าจะไปหาแม่เขาเลยดีไหม ใจกล้าๆกลัวๆคับ นั่งคิดพักนึง เลยตัดสินใจเข้าไปที่ร้านเลยคับไปเจอแม่เขาเลย พอเข้าไปก็ไหว้แม่เขาตามปกติ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน ผมก็นั่งรอเขาอยู่พักนึง ใจเต้นแรกมากคับกล้าๆกลัวๆไปหมด ผมก็เขินจนทำไรไม่ถูก พอเขามาหัวใจเต้นแรกยังกับรักแรก
เขินไปหมด วันนั้นเราแทบไม่ได้คุยกันเลยมองหน้ากันอย่างเดียว ตอนบ่ายเขาก็ไปทำงานผมก็ไปเฝ้ารอกลับบ้านพร้อมกัน ตอนแรกเขาก็ไม่กล้าให้ผมไปนอนบ้านด้วยกลัวแม่จะด่า แต่พอดีพี่ที่ทำงานเขาเลี้ยงหมูกะทะเป็นการตอนรับผม ผมก็เลยได้นอนกับเขา ตามระเบียบคับเมากันหนัก ผมกับน้องเขาไม่เมาเท่าไหร่ ผมง่วงมากกว่าน้องเขาเลยพาไปนอนในห้อง ผมก็หัวถึงหมอนก็หลับไปเลย และก็ต้องตกใจเมื่อตื่นขึ้นมาน้องเขานอนมองหน้าผมอยู่ที่พื้นให้ผมนอนบนที่นอน ช่างแมนเหลือเกินผู้หญิงอะไร หลังจากนั้นเราก็ทำกิจกรรมตามเรื่องราวไป นี่ยังไม่ใช่จุดพีคนะคับแค่เริ่มต้น หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจจะกลับบ้านแล้ว แต่ใจนึงก็อยากอยู่กับเขานานๆไปเลย ตอนเย็นเขาก็มาส่งคับเราร่ำลากันอยู่นานมาก มันไม่อยากจากเลยจริงๆ พอแยกกันคนรู้จักกันเขาก็มารับผมแต่แล้วก็ต้องมีเหตุการที่ทำให้ผมไม่ได้กลับบ้าน ผมก็เลยขอน้องเขาอยู่ด้วย ตอนแรกก็กลัวนะคับ แม่น้องเขาจะว่ายังไงจะด่าไหมเพราะดูแล้วแม่น้องเขาไม่ค่อยชอบผม น้องเขาเลยพาผมกลับไปบ้านเขาจากนั้นก็เล่าว่าทำไมผมถึงไม่ได้กลับ แม่น้องก็บอกให้ผมอยู่ได้แต่ต้องช่วยกันทำงานนะ ผมก็โอเคคับได้อยู่แล้วก็รักลูกเขาเนาะ เวลาผ่านไปผมก็ได้ทำงานคับมีเงินเดือน แต่แล้วก็ต้องมีปัญหาตามมาตลอดเราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยมากเพราะผมงี่เง้างอแง เอาแต่ใจไม่ค่อยเอาใจใส่น้องเขา จะเป็นน้องเขาที่ทำให้ส่วนผมถ้าเวลามีเงินผมจะพาเขาไปกินอะไรที่เขาอยากกิน อยากได้อะไรก็ซื้อให้ ส่วนผมไม่เคยได้อะไรเพราะน้องเขาไม่มีเงินถึงมีเขาก็ไม่สามารถนำมาใช้กับผมได้
ผมก็มีน้อยใจบ้าง วันนึงผมขอแยกออกมาจากบ้านเขาเพราะปัญหามันเรื่องมากขึ้นทุกวัน ผมเองก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย แล้วผมก็จะหงุดหงิดบ่อย เวลาเล่นหรือแกล้งกันก็จะทะเลาะกันแรง ต่างคนต่างแรง คืนนั้นเราทะเลาะกันหนักมากผมขอเลิกด้วยความที่โมโหแล้วน้องเขาก็ด่าผมผมรับไม่ไหวจริงๆ แต่น้องเขากลับบ้านไปผมเริ่มรู้สึกอยู่ไม่ได้ นี่เราต้องเลิกกันจริงๆแล้วหรอ ใจหายไปหมด ผมเลยตัดสินใจขอโทษน้องเขาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน วันนั้นผมรู้ว่าทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปแน่ๆผมต้องเสียเขาไปแน่ๆ ผมพยายามขอโทษอยู่นาน ให้น้องเขามาหาแต่เขาก็ไม่มา ผมเลยเดินออกจากที่ทำงานแล้วเอาเงินที่ดูแลรักษามาด้วยเพราะกลัวจะหาย ผมตั้งใจจะกลับไปนอนห้องแต่คนเฝ้าดันไม่อยู่ผมเลยเข้าห้องไม่ได้เพราะกุจแจห้องให้พี่ที่ทำงานเก็บไว้ผมเลยตัดสินใจเดินไปเลื่อยๆหาวิธีให้น้องเขามาหาเลยโกหกไปว่าผมจะหนี สุดท้ายน้องเขาก็มาคุยคับ ยิ่งคุยผมก็ยิ่งกลัวรู้สึกว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปจริงๆ เลยมีความว่าจะพาเขาหนีไปด้วยกัน แล้วผมก็ทำจริงๆคับพาเขาหนีไม่ติดต่อใครโกหกเขาทำทุกอย่างให้เขามาด้วยและก็ไม่ได้บอกใครว่าเอาเงินที่ทำงานมาด้วยน้องเขาก็ไม่รู้ช่วงเวลาที่หนีมาผมพยายามจะลืมทุกอย่างที่ไม่ดี ผมพาน้องเขาไปเที่ยวที่ๆเขาอยากไป จนเงินใกล้จะหมดผมก็ขออาศัยคนรู้จักมาทำงานด้วย วันนึงเราก็ทะเลาะกันอีกยิ่งทะเลาะกันบ่อยขึ้นอีกจนผมเผลอไล่เขาทั้งๆที่สัญญาไว้ว่าจะไม่ทำ สุดท้ายเขาไปจริงๆคับ ผมเสียใจมากพออารมเย็นไปง้อเขามันก็สายไปแล้วน้องเขาไม่กลับมากลับผมแล้ว ความจริงก็เริ่มเปิดเผยขึ้นผมกลายเป็นคนโกหกเป็นโจรขโมยเงิน ทุกอย่างเดือดร้อนไปหมด น้องเขากลับบ้านไปเขาก็ไปเคลียปัญหาที่ผมสร้างไว้ เขาก็เดือดร้อนเพราะกลายเป็นผู้สมรู้ ต้องหาเงินประกันไปให้ตำรวจ26000ถ้าหาไม่ได้น้องก็จะโดนจับน้องเขาโทรหาผม แม่เขาก็คุยว่าผมจะช่วยอะไรได้ไหม ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกเลยรู้สึกตัวเองโง่และเลวมาก ทำไมถึงทำไปได้ แม่เขาถามผมมีอะไรจะพูดไหม ผมพูดอะไรไม่ออกเลย แม่เขาบอกผมประโยคสุดท้าย ถ้าไม่มีอะไรจะพูด แม่ขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย อย่าติดต่อหาน้องอีก อย่ายุ่งกับลูกแม่อีกเลยนะ
แล้วก็ตัดสายไปเลย ผมก็พยายามหากู้เงินมาช่วยน้องปรึกษาทนาย ไม่ได้นิ่งนอนใจแต่อย่างใดพยายามหาทางออกแต่ก็ไม่มีใครช่วยผมได้เลยแม้กะทั้งพ่อแม่ จากนั้นน้องเขาก็หายไปจากการติดต่อ บล๊อคทุกอย่าง ผมควรทำอย่างไรคับ ผมรักเขา แต่นะตอนนั้นผมช่วยอะไรไม่ได้จริงๆทั้งที่ผมเป็นคนสร้างปัญหา ผมคิดไว้ว่าถ้าเงินเดือนออกผมจะส่งไปให้เขาบ้างจะดีไหม ถ้าผมพยายามทำให้ดีขึ้นวันนึงเราจะได้เริ่มต้นกันใหม่ไหม ผมยังรักและคิดถึงเขาเสมอ ผมจะยังคงรอเขาอยู่ ไม่ว่าจะยังผมจะช่วยเขาให้ได้มากที่สุดจะดีไหมคับแบบนี้แม่เขาจะให้อภัยผมได้บ้างไหม
ผมไม่มีที่พึ่งจริงๆคับ ขอคำแนะนำหน่อยนะคับ