ทำไมเมื่อเป็นฮ่องเต้แล้วถึงเสียคนครับ หรือบางทีเมื่อบรรลุเป้าหมายแล้วก็ปล่อยตัวไปเลยเป็นเพราะอะไร

ธรรมชาติของคนเราเมื่อยังตัวเล็ก ๆ ศัตรูก็เล็ก แต่เมื่อเราโตขึ้นศัตรูก็ใหญ่ขึ้น โกวเจี้ยนก็ดี ซุนฉวนก็ดี จูหยวนจางก็ดี ต่างรู้ตัวดีว่าตัวเองรบไม่เก่งแต่สิ่งที่ชดเชยคือทรงบริหารเก่ง ซึ่งแน่นอนว่าแม่ทัพนายกองที่หนุนพระองค์ขึ้นบัลลังก์ล้วนมากฝีมือและไม่มีอะไรรับประกันความภักดีไปได้ตลอด ตลอดช่วงอายุของพระองค์นั้นอาจเป็นไปได้ แต่หลังจากนั้นไม่มีใครรับรองได้
ประเด็นการสืบทอดก็เป็นอีกมิติหนึ่งที่ทำให้เกิดการแตกหักกันง่าย เมื่อเป็นคนธรรมดาการมอบทรัพย์สินสู่บุตรของตนย่อมไม่ใช่ปัญหา แต่เมื่อเป็นเจ้าแคว้น เป็นฮ่องเต้การสืบต่อบัลลังก์กลับเป็นปัญหาเนื่องจากขุนนางเข้ามามีส่วนในการตัดสินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พระเจ้าซุนฉวนเป็นบุตรคนรองแต่ได้ตำแหน่งมาเพราะพี่ชายตายแต่พี่ชายก็ยังมีลูก ในขณะที่พระเจ้าซุนฉวนก็มีลูก (แถมหลายคน) ขุนนางก็ต้องไปสนับสนุนองค์ชายองค์ใดองค์หนึ่ง และไม่มีใครจะรู้ว่าวันหน้าพระองค์อาจถูกรัฐประหารเมื่อใดก็ได้ ตามจารีตของอำนาจในยุคที่ใครมีกำลังมากกว่าก็ย่อมได้อำนาจนั้นไป
จักรพรรดิที่เสมอต้นเสมอปลาย ที่เห็น ๆ ก็จักรพรรดิสุยเหวินตี้ () ประหยัดมัธยัสถ์