ต้องขอออกตัวก่อนว่า จขกท.เป็นเกย์นะครับ แต่ออกสาวค่อนข้างเยอะหน่อย อายุ16ปี คือเรื่องมีอยู่ว่าจขกท.เนี่ยชอบนักร้องคนนึงชื่อ ชอว์น ชอบแบบชอบมากๆคลั่งไคล้มากๆติดตามผลงานมาตลอดและได้แต่หวังว่าวันนึง จะมีคนแบบชอว์นมาเป็นคู่ชีวิต แต่ดูเหมือนว่าจะบังเอิญมากๆเมื่ออยู่ดีๆก็มีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเม๊กซิโก มาแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนของเจ้าของกระทู้ และยิ่งกว่านั้นคือเขา เหมือนชอว์นมากๆๆเหมือนเเบบเหมือนมากๆเลย คือวันนั้นจขกท.เดินไปทานข้าวเที่ยงตามปรกติ บังเอิญเจอนางเข้าเมื่อเดือนที่แล้ว เจอกันที่โรงอาหารและตอนนั้นนางสบตาเราด้วยประมาณสามวินาที ยิ่งเขินไปอีก คือหลังจากวันนั้นคือแบบบ้านางมากๆคลั่งไคล้มากด้วย ด้วยความนางเหมือนชอว์น จนนี่แทบจะอยากเข้าไปทักเลยอะ แต่ก็ทำได้แค่มอง พอหลังจากวันนั้นเรานี่รีบหันมามองตัวเองด่วนเลยว่าดูดีพอหรือยัง จขกท.เป็นคนผิวสีน้ำผึ้งไปโทนน้ำตาลแต่ไม่คล้ำเสียนะเพราะบำรุงตลอด และดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นใจ เราเองก็เริ่มหันมาลดน้ำหนัก ออกกำลัง ดูแลทุกอย่าง ทำตัวให้มีเสน่ห์ จขกท.ก็น่าตาดีระดับหนึ่งอาจจะไม่ดีมากแต่ก็ถือว่าดีในระดับกลาง พอเราทำร่างกาย ทำหุ่นให้เฟิร์มลดเหนียง จนตอนนี้มีซิกเเพคแล้ว ทุกอย่างภายนอกดูดีหมด ทั้งเปลี่ยนภาพลักษณ์ปรับทัศนคติปรกติจะชอบเฮฮาเสียงดังเวลาอยู่กับเพื่อน นี่ก็พยายามลดลงเยอะมากๆให้ดูอ่อนน้อมสดใส ขำขันพองาม จนกระทั่งได้เฟสนางมา ทั้งigทั้งเฟส คือใจนึงก็กล้ากลัวๆว่าจะทักดีไหม เพราะกลัวนกมากอะ แต่คนหลายๆคนก็มีแต่พูดให้กำลังใจว่า ฝรั่งอะชอบผิวสีแบบนี้บางทีเราอาจมีหวัง จนกระทั่งเรารวบรวมความกล้าและทักนางไป ทักเสร็จแล้วปิดไฟนอนเลย พอตื่นเช้ามาแทบกรี๊ด นางตอบ เราทักไปทำนองว่า เออเราอะเคยมีประสบการณ์อยู่กับนร.แลกเปลี่ยนที่มาจากเมกานะ(เคยอยู่เพราะแม่รับมา1ปี) เราขอเป็นเพื่อนกับคุณได้ไหม นางก็ตอบว่าได้ โอเค เรานี่ก็แบบใจนึงก็อยากนั่งสวยๆ ให้เขามาจีบ อีกใจก็อยากรุกเต็มที่ จนกระทั่งวันที่สองทักนางไปอีก แบบถามตามปรกติ แบบสบายดีไหม บลาๆ และเราเริ่มรู้สึกได้ ว่านางแค่ตอบส่งๆ แบบตามมารยาท เข้าวันที่สาม เราทักไปอีก คราวนี้รัวเยอะหน่อย ผลที่ได้คือนางเมินเเชทค่ะ เสียใจมากๆวันต่อมานางค่อยมาตอบ จนกระทั่งผ่านไป1อาทิตกว่าๆเราทักนางไปครั้งที่สี่เราเป็นฝ่ายทักนางตลอดตลอดๆและครานี้ทักไปขอเล่นเกม ด้วย นางก็บอกได้รอเเปปนึง จนกระทั่งยุดีๆนางก็ส่งข้ความมาว่า I am not Gay Ok? I just want to be friend เท่านั้นแหละจุกมากๆๆ จุกแบบบอกไม่ถูก คือเขาตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเลยอะ ยังไม่ทันได้เริ่มอะไรเลย ก็พังซะแล้ว ทั้งจุกทั้งเสียใจแต่ไม่ร้องไห้นะ เราได้แต่ตอบเเบบกล้ำกลืนฝืนทนไปว่า โอเคได้ เพื่อนก็ได้ เเละหลังจากวันนั้นก็ไม่เคยทักนางไปอีกเลยกลัวจุก ได้แต่ตามติดชีวิตนางหลังเลิกเรียน ทุกๆวันตอนเย็นจะมีฝรั่งผญ.คนนึงเดินมาหานางตลอดที่รร.ของเรา ตอนแรกนึกว่าแฟน แต่เพื่อนของนางบอกว่าแค่เพื่อน แต่การกระทำของเขาสองคนเหมือนเเฟนกันมาก ไปไหนด้วยกันตลอด เดินข้างกัน ป้อนน้ำกัน แต่ไม่เคยจับมือกันเดินนะ ้เราเริ่มท้อเเท้เสียใจหนักมากๆที่รู้ว่านกตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย ในระหว่างที่ไม่ได้ทักนางไปก็พยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีที่สุด พยายามไม่ทักไปเซ้าซี้ไปวุ่นวายไรมาก แทบจะไม่ทักเลย และพยายามดูแลภาพลักษณ์ภายนอกใหดูดีตลอด จนกระทั่งเสาร์ที่ผ่านมา ด้วยความด้านอยากได้ไง เลยทักแชทไปอีก ทักไปแบบถามสารพัดนู่นนี่ แบบกินข้าวยัง ทำไรอยู่ อาบน้ำยัง
จนนางถามกลับว่า why do you care me? จุกอีกแล้วจ้าาา นางชอบทำให้จุกจังเลย นี่ก็สตั้นไม่รู้จะตอบไง ก็เลยตอบไปว่า i dont know แล้วก็ให้เหตุผลโง่ๆกับนางไปว่าเพราะฉันเหงามั้ง และเราก็เถียงกันอยู่นาง คือนางบอกว่า นางไม่รู้ว่าเราเป็นใคร ทำไมต้องห่วงเรา นางจำหน้าเราไม่ได้ ไม่รู้จักเราเลย ประมาณว่าเราไม่เคยอยู่ในความทรงจำนางเลย นี่ยิ่งจุกเข้าไปใหญ่แทบร้องไห้ ทั่งๆที่เคยสบตากันเป็นสิบรอบจำไม่ได้เลยหรอ และสุดท้ายมันจบที่ว่า
เรา: Tomorow when i see u .Can i say hello to u?
นาง:Maybe it is a good idea แล้วก็จบที่สนทนานั้นตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ เจอนางหลายครังแล้วแต่ไม่กล้าทัก ต่อให้นางบอกว่าทักได้แต่มันก็เขินอะ ไม่กล้า จริงๆนางเฟรนลี่นะ นางบอกว่าอยากรู้จักเราด้วย แต่คงให้ได้แค่เพื่อน แต่เราไม่เคยเข้าไปทักนางเลยเพราะทั้งเขินทั้งอายคน จนถึงวันนี้ก็อยากปรึกษากับหลายคนว่า เราควรทักดีไหม? ถ้าได้เป็นเพื่อนกันความสัมพันธ์มันจะไปต่อได้ไหมในเมื่อเขาบอกมาแต่แรกแล้ว? เราอยากทำมันให้ดีที่สุด เพราะกว่าจะมีใครที่ถูกใจแบบจริงๆจังๆแบบนี้อีก ที่ผ่านมาไม่เคยชอบใครเลย คือตอนนี้ทำตัวเองให้ดูดีทุกอย่าง ดีแทบจะทุกอย่าง การเรียนก็ตั้งใจเรียน เกรด4เสมอ ไม่ละทิ้งการเรียนเพราะมองผช. หรือว่า จริงแล้วๆคนไม่ใช่พยายามไปเท่าไหร่มันก็แค่นั้น .
ทำดีทุกอย่างพยายามทุกอย่างแต่เขายังเมิน?
จนนางถามกลับว่า why do you care me? จุกอีกแล้วจ้าาา นางชอบทำให้จุกจังเลย นี่ก็สตั้นไม่รู้จะตอบไง ก็เลยตอบไปว่า i dont know แล้วก็ให้เหตุผลโง่ๆกับนางไปว่าเพราะฉันเหงามั้ง และเราก็เถียงกันอยู่นาง คือนางบอกว่า นางไม่รู้ว่าเราเป็นใคร ทำไมต้องห่วงเรา นางจำหน้าเราไม่ได้ ไม่รู้จักเราเลย ประมาณว่าเราไม่เคยอยู่ในความทรงจำนางเลย นี่ยิ่งจุกเข้าไปใหญ่แทบร้องไห้ ทั่งๆที่เคยสบตากันเป็นสิบรอบจำไม่ได้เลยหรอ และสุดท้ายมันจบที่ว่า
เรา: Tomorow when i see u .Can i say hello to u?
นาง:Maybe it is a good idea แล้วก็จบที่สนทนานั้นตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ เจอนางหลายครังแล้วแต่ไม่กล้าทัก ต่อให้นางบอกว่าทักได้แต่มันก็เขินอะ ไม่กล้า จริงๆนางเฟรนลี่นะ นางบอกว่าอยากรู้จักเราด้วย แต่คงให้ได้แค่เพื่อน แต่เราไม่เคยเข้าไปทักนางเลยเพราะทั้งเขินทั้งอายคน จนถึงวันนี้ก็อยากปรึกษากับหลายคนว่า เราควรทักดีไหม? ถ้าได้เป็นเพื่อนกันความสัมพันธ์มันจะไปต่อได้ไหมในเมื่อเขาบอกมาแต่แรกแล้ว? เราอยากทำมันให้ดีที่สุด เพราะกว่าจะมีใครที่ถูกใจแบบจริงๆจังๆแบบนี้อีก ที่ผ่านมาไม่เคยชอบใครเลย คือตอนนี้ทำตัวเองให้ดูดีทุกอย่าง ดีแทบจะทุกอย่าง การเรียนก็ตั้งใจเรียน เกรด4เสมอ ไม่ละทิ้งการเรียนเพราะมองผช. หรือว่า จริงแล้วๆคนไม่ใช่พยายามไปเท่าไหร่มันก็แค่นั้น .