ค่ะ ตามหัวข้อค่ะ
เราอายุ18ปี เราจะเริ่มย้อนอดีตไปตั้งแต่สมัยประถมนะคะ สมัยประถมนั้นตอนประมาณ ป.1-3 เราไม่เคยรับรู้เลยว่าเขาเคยเรียนอยู่ห้องเดียวกัน เราจำได้แค่เพื่อนผู้หญิงเท่านั้นค่ะ แต่พอมา ป.4 เรามารู้จักกันค่ะ ตอนนั้น
เขาเป็นเด็กผู้ชาย สูงๆ ดั้งคม ตาโต ปากสีชมพูวว ขาวๆ
ส่วนเรา ผอมๆ ดำๆ ดั้งแหมบๆ ฟันเหยินๆ ผมฟูๆ เขาเข้ามาคุยกับเราก่อนค่ะ เราเริ่มเล่นด้วยกันบ้าง จนสนิทกัน
แต่ก็ไม่ได้เล่นด้วยกันตลอดเพราะ ผู้หญิงก็เล่นกับผู้หญิง ผู้ชายแบบเขาก็เช่นกันค่ะ เวลาหลังเลิกเรียนเรามักจะไปเล่นกันที่บ้านเพื่อนคนใดคนนึงค่ะ จนมา ป.5
เราเเละเขาเริ่มมีโทรศัพท์เราเลยแลกเบอร์กันค่ะ เพื่อ!
ส่งข้อความพูดคุยกัน โทรหากันบ้างค่ะ เขาและเราเริ่มมีนิสัยคล้ายๆกันหลายอย่าง ทำอะไรด้วยกัน จนรุ่นพี่และน้องๆให้เราเป็นคู่จิ้นประจำโรงเรียนเลยละค่ะ ช่วงเดือน ธันวาคม พี่ญาติของเราแต่งงานค่ะ ซึ่งครอบครัวเขาก็เป็นคนสนิทของครองครัวพี่ญาติ พี่ญาติเราเป็นฝ่ายเจ้าสาวค่ะ เรื่องของวันงานนั้นมีอยู่ว่า เขาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวค่ะ แต่เพื่อนเจ้าสาวครั้งแรกจะเป็นพี่คนญาติพี่บี(นามสมมุติ)แต่แกติดสอบเก็บคะแนนวิชาหลักค่ะ เลยให้พี่สาวพี่ เอ(นามสมมุติ)แต่พี่เอมีไปสอบเหมือนกันค่ะ รางวัลเลยมาตกที่เราค่ะ เราเลยได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวในครั้งนั้น....พอถึงวันงานเข้าพิธีเสร็จอะไรเสร็จเขามาขอถ่ายรูปคู่เราค่ะ เราก็ถ่ายรูปกัน ตามประเพณีของทางหมู่บ้านเราก็จะมามัดแขนให้เงินเพื่อนบ่าวสาว ทางครอบครัวเขา (นามสมมุติว่า วี) ทางครอบครัว วี และครอบครัวเรา ก็มามัดแขนกันค่ะทั้งเราและวี
ทางบ้านเราก็พูดประมาณว่า เป็นเพื่อนกันนานๆนะ อะไรงี้ ทางพ่อของวีเขามามัดแขนเราและวีแล้วแกก็จับเขาเราและวีชิดกันแล้วพูดว่า ให้อยู่คู่กันเด้อออ โตแล้วพ่อจะไปขอให้วีเด้อออ เราและวีเลยทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ แต่พอแม่วีมา ก็มาพูดประมาณว่า อยสกได้วีก็มาขอเอา แล้วมองหน้าเราแบบไม่พอใจสุดๆ ตอนนั้นเราเลยรูเสึกแล้วค่ะ ว่าแม่วีไม่ชอบเราเอามากๆ เราเลยเฟลไปสักพัก
แต่พอผ่านใาหลายอาทิตนย์เราไม่ใส่ใจแล้วค่ะเรายังโทรหากัน ส่งข้อความหากันเป็นปกติ แต่มาถึงเดือน มกราคม ทางโรงเรียนเรามาโครงการไป ทัศนศึกษาค่ะ เราก็บ่นๆว่สไม่มีคู่นั่งเลย วีเลยอาสามานั่งกับเรา วีบอกว่าเขาก็ไม่มีคู่นั่งเช่นกัน ทั้งๆที่เขาก็สามารถไปนั่งกับเพื่อนผู้ชายได้ พอมาถึงวันต้องไป เขาก็โทรมาปลุกเราตั้งแต่ตีสามเลยค่ะ แต่เราไม่ตื่นค่ะ เราตื่นตีห้า วีโทรตามตลอดเป็น10สาย หลังจากที่เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
วีก็โทรมาอีกครั้ง เรารับวีก็ดุเราใหญ่เลย เราเลยรีบไปที่รอรถ แต่รถมาแล้วค่ะ เราเลยเป็นคนสุดท้ายที่ขึ้นรถ
(ทุกคนรอเราคนเดียวค่ะ5555555) พอเราขึ้นไปหาที่นั่งเราก็เจอวี เราเลยไปนั่งกับวี แต่....ครูที่รักก็มาแล้วพูดว่ามาช้าไม่ให้นั่งไปหาที่อื่น เราก็ไปหาที่ค่ะ แต่ไม่มี สุดท้ายเรานั่งรถทัวร์ชั้นแรก ห้อง VIP กับคณะครูบางคน และเด็กสองสามคน ในวินาทีนั้นเราคิดได้แค่ว่าทำไมตัวเองง่าวขนาดนี้ว่ะ! พอถึงสถานที่เที่ยวต่างๆ เราก็ไปกับเพื่อนๆในห้อง แต่มีวีไปด้วย ตอนนั้นวีกับเราตัวติดกันตลอดเลยค่ะ เราดูแลกัน เหมือนแฟนแต่ไม่ใช่ค่ะ มันไม่ใช่ ! ทุกคนคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ทั้งหมู่บ้านค่ะ
จนคนที่แถวบ้านเอาไปเมาท์กันต่างๆนาๆ ว่าเราไม่สมกับวีเลยนั่นนี่บ้าง เราเลยไปค่อยไปเล่นกะวี วีก็ไม่มา เพราะแม่เขาห้ามไว้ค่ะ เมื่อเราขึ้น ป.6 วีและเราก็ไม่ได้เล่นด้วยกันเหมือนเดิมค่ะ แต่ก็มีบ้าง แต่ก็ส่งข้อความคุยกันตลอดแต่ไม่ทุกวันค่ะ เราส่งความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนให้เรารับรู้ค่ะ เราไม่แน่ใจว่าเขาคิดยังไง มันพิเศษมาก
วันเกิดวีวันเกิดเรา วีและเรา ก็ทำเซอร์ไพร์ส ให้กันตลอดค้ะ เราอยู่ด้วยกันทุกเทศกาล ทำบุญด้วยกัน เวียนเทียนด้วยกัน วันนึงช่วงเดือน ธันวาคม ตอนที่เราอยู่
ป.6 เราเลยตัดสินใจบอดความในใจไปว่า"เราชอบวี"
เราบอกทางข้อความ วีเลยพิมพ์กลับมาว่า "ล้อเล่นหรอ"
เราตอบไปว่า "ไม่เคยคิดเล่นๆ" วีตอบมาว่า "อื้อ"
แล้ววีก็ไม่ติดต่อเรามาอีกเลย เราเจอกันที่โรงเรียน ก็ไม่เหมือนเดิม จนจบ ป.6 เรากับวีก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย
ช่วงซัมเมอร์เขาไปติวต่างจังหวัดที่มีที่ติวดังๆ จนมาวันนึงในเดือน เมษายน เราปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านเพื่อนคนนึงชื่อ โย(นามสมมุติ)เขาตะโกนบอกเราว่า "นี่ วีเขาจะกลับมาเล่นสงการณ์ที่บ้านเราด้วยแหละ " เราเลยงง
ว่ารู้ได้ไง เราเลยถามกลับไป "รู้ได้ไง จริงหรอ" โยเลยตอบกลับมา "จริง วีโทรคุยกับเรา วีบอก" ตอนนั้นเราจุกมากกกกกกก เราเลยได้แต่แสระยิ้มไปพอพลางๆ
ตอนนั้นไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้หรือดีใจดี เราไม่ได้คุยกันมาหลายเดือน เขาก็ไปคุยกับเพื่อนคนใหม่
แต่พอผ่านเทศกาล สงกรานต์มาหลายวัน วีก็ส่งข้อความมาหาเราว่า "คิดถึงจังเลยเพื่อนรัก" เราเลยตอบไปว่า "เหมือนกัน" แล้วเราก็ลบข้อความทิ้งเลยค่ะ
เวลาผ่านมาจวบจน ม.1 เราก็เริ่มกลับมาพูดคุยกันแตาไม่มีการโทรหรือข้อความ วีและเราก็ยังเป็นเพื่อนกันที่ไม่เหมือนเดิม จนวีมีแฟนค่ะ แฟนเขาน่ารักค้ะ เรียนเก่ง
วีคบกับเขามาจน ม.2 เทอม2 แล้วก็เบิกกันไปเพราะวีไปมีคนอื่นที่เป็นเพื่อนร่วมห้องของวีและผู้หญิงคนนั้น เราก็ทำใจไปอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอ้า ม.2 เรากับวีก็เริ่มกลับมาสนิทกันอีกค่ะ แต่คราวนี้วีเปลี่ยนเบอร์โทร ตลอด 2 ปีที่ไม่ได้คุยกันเรายังเมมเบอร์วีไว้ตลอด ค่ะ จนวันนึงเราถามวีว่าทำไมโทรไปไม่รับ วีบอกว่าแม่เอาเบอร์นั้นไปใช้ค่ะ เราเลยไม่พยายามจะติดต่อค้ะ เราไม่กล้าไปก้าวก่ายวรอีกเลย
ตอนวันเกิดวีเราและเพื่อนๆประถมยังไม่เซอร์ไพรส์วีเหมือนเคย จนกลับมาคุยกันในข้อความอีกครั้ง
คุยกันมาพอสมควร แบบเพื่อน
จนมา ม.3
เราเริ่มเรียนพิเศษแถวในเมือง กับเพื่อนมัธยม มาสักพัก
แล้ววีก็มาสมัคเรียน เรากับวีนั่งเรียนด้วยกัน เดินไปรอรถด้วยกัน กลับด้วยกัน กินข้าวเย็นด้วยกัน จน ม.3 เทอม2 เรามีปัญหากับเพื่อนที่เรียนพิเศษที่อยู่ห้องเดียวกัน
วันนั้นเราเดินไปทางมืดๆที่ไม่มีรถผ่านมากนัก เป็นซอยเล็กๆ ที่เด็กเรียนที่นั่นจะรู้ว่ามีทางนี้
เราบอกวีว่าเราทนไม่ไหวแล้ว เราอยากหนีไปไกล
ไม่อยากอยู่ที่แบบเดิม เราร้องไห้ใส่วีเพราะเราอึดอัดมาก วีได้แต่ปลอบเราว่าทำได้ๆ เราร้องไห้หนักสุด
จนไม่รู้ว่าวีมองเรายังไง ตอนนั้นเราทุกใจมากๆ เพราะเพื่อนต่างก็เทเรา เราร้องไห้จนหน้าแดงหูแดง ในใจตอนนั้นเร่คิดว่าวีต้องเกลียดที่เราขี้แยแบบนี้แน่ๆ
แต่!.... เรารู้สึกเหมือนมีคนมากอดเรา เรารู้สึกค่ะ ใช่ค่ะ
มันคือวีที่กำลังกอดเราและปลอบเรา ตอนนั้นในซอยมือเงียบ และไม่มีคนผ่านเลยสักคน เราใช้เวลาสงบอารมณ์นาน5-10นาที เราสงบอารมณ์ได้เรากับวีเลยเดินไปค่อยๆ เราพูดให้วีหังทั้งมด วีบอกกับเราว่า "อึดอัดมากมาอยู่กะกู มาเรียนห้องพิเศษกับกู" เราบอกวีกลับไปว่า "กูทำไม่ได้หรอก กูโง่" วีเอามือมาจับหัวเราแล้วพูดว่า
"กูเชื่อว่าทำได้เพื่อน" เรายิ้มให้วี ในตอน ม.3เทอม2 เราเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง
โดยเราเริ่มจัดฟัน เริ่มดูแลผิวตัวเอง ตอนเราก็ออกกำลังกายอย่างหนัก เพื่ออยากสวยไง อยากสวย
และแล้ววั้นก็มาถึงวันที่เราไปสมัคสอบ มีแต่คนเกรด 3.8 , 3.9 เราห็นแล้วท้อใจมากกกกกกก จนมาถึงวันสอบเราไม่ได้อ่านหนังสือมาเลย เรามาสอบลองดู รายชื่อประกาศออกมา เราได้ลำดับที่5 ใน 64 คนที่ติดห้องพิเศษสองห้อง วีได้ที่4 เราดีใจมากกกกกกกก แต่คนที่ดูตื่นเต้นมากว่าคือวี วีนีบโทรมาหาเราแล้วบอกว่าเราติด วีดีใจใหญ่กรี๊ดใส่โทรศัพท์ทั้งๆที่เราคุยกัน เราดีใจมากกกกก และแล้ววันประกาศว่าต้องอยู่ห้องไหน ก็มาถึง เราลุ้นว่าเราต้องได้อยู่กับใคร รายชื่อของเราอยู่ห้องแรกของห้องพิเศษ ซึ่ง!!! มีวีอยู่ด้วย!!!!!!! พอมาตอน ม.4 เทอม1 วีก็ยังคบกับแฟนคนเดิมตอน ม.2เทอม1 ตอนนั้นเราก็ไม่อะไรก็แอบชอบเหมือนเดิม แต่ก็มีบางเวลาที่อิจฉาคนนั้นบ้างแต่เราไม่ได้คุยกันในไหนเลยทั้งสิ้นแทบจะไม่ติดต่อกัน
พูดคุยแค่เวลาเจอกัน แต่ทำไมยังสนิทกันมากไม่รู้
เริ่มเรียนไปได้สัก2 เดือนเราก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่ที่ดีมากกและมีวีอยู่ในกลุ่มด้วย ในกลุ่มนั้นมี ผู้หญิงและผู้ชายเล่นปะปนกันไป เพราะสนิทกันมากกกกกกก เราและวีก็ไม่ได้เล่นด้วยกันตลอดหรือตัวติดกันเพราะมีแฟนวีอยู่ด้วย แค่แฟนวีไม่ได้สนิทกับเพื่อนในกลุ่มเท่าไหร่ เราเริ่มขาวขึ้นมาระดับนึง ตอนนั้นเราจำได้ว่าเราขาวกว่าวีอีก....
เริ่มมีคนมาสนใจเรามากขึ้น ยอดไลค์ยอดฟอลเราเริ่มขึ้น จนคนดังๆของรงเรียนมาขอฟอลมาตีสนิทด้วย
เพราะเราจัดฟันด้วยแหละ... ต่อๆ ช่วงเดือนสิงหาจะเป็นวันเกิดเพื่อนประถมที่เราและวีสนิทด้วยเรากะวีเลยไปเซอร์ไพรส์แล้วอยู่พูดคุยกันนานพอควร ตอนนั้นเรากลับบ้านกับวี วีไปส่งที่บ้าน เรากำลังจะเข้าบ้าน วีเลยพูดขึ้นมาว่า "น่ารักนะ " แล้ววีก็ยิ้มแล้วบิดรถหนีเราไปเลย
ตอนน้นเราหัวใจเต้นหนักมากเว้ยยยยย แกรรรรรร
แต่โชคไม่ได้เข้าข้างเราหรอก.. เราและวีไม่ได้คุยกันไง
เลยไม่ได้สานอะไรกัน อือออ ! พอช่วงวันเกิดวี แฟนวีอ่ะเตรียมเซอร์ไพรส์วี ซื้อเค้กมาให้2 ชิ้น ชิ้นละ 2ปอนด์
นางเอามาเซอร์ที่โรงเรียนเลย แล้วเราก็ด้วยความนอยๆ
เลยไม่ได้ไปเซอร์กับเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนดูสนุกกันมาก
วีก็ดูมีความสุข ตามจริงวันนั้นเราเตรียมจะเซอร์วีแล้วแหละ แต่แฟนวีเอามาเซอร์เลยรู้สึกว่าไม่มีเราเซอร์ก็ไม่เป็นไรเพราะยังไงก็ยังมีแฟนวีคอยทำให้วีอยู่ตลอด..
เราเลยตัดสินใจไปเซอร์มันที่บ้านมัน (วีเกิดวันเดียวกับน้องสาวมัน มันเลยต้องจัดเลี้ยงเพื่อนๆพร้อมน้อง แต่น้องวีไม่ถูกกับเพื่อนวีกะเราดลยไม่มีใครมาเลย มีแค่เรา
เพราะเด็กๆเคารพเราเเละวีมากกก) เราเลยเตรียมจะเซอร์ ขณะที่วีกำลังกินหมูทะอย่างอร่อยเราก็เลยไปเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์วีและน้องของวี วีก็เป่าๆเค้กไปก็แล้ว
ก็จบไป...เราก็ปาร์ตี้กันสนุกสนานเด็กๆทุกคนแซวเรากะวีบ่อยมาก เราก็มีเขิลๆบ้าง จนงานเลิกเราเลยอยู่เก็บของล้างจานเก็บสถานที่ช่วย ก่อนกลับวีก็บอกขอบคุณเรา บอกว่าเราคือเพื่อนที่วีรักที่สุด เราโครตจะดีใจเลย
เวบาผ่านไปเรากะวีก็เริ่มไปไหนด้วยกันแบบเงียบๆ
แบบเพื่อนในกลุ่มไม่รู้แฟนวีไม่รู้เพื่อนประถมก็ไม่รู้. เราก็ชอบไปเดินเล่นชิวๆในสถานที่ที่มันมีแต่อากาศดีๆ จนมา ม.4 เทอม2 มีงานกีฬาสี เรา ม.4 ต้องทำขบวน
วีกะเราเลยไปทำด้วยกันกลับบ้านพร้อมกันตลอด....
วีมารับเราไปด้วยตลอดแบบนี้จนชินไปแล้วอ่ะกับการซ้อนท้ายรถวี ตอนนั้นเรามีงอแงใส่วีด้วย
คือวันที่จะเคลื่อนขบวนมาตุดเริ่มต้นมันต้องตื่นตี2มาเอารถขบวนเพราะมันไกลจากตรงที่เริ่มต้น วีบอกกับเราว่า
วีจะขับรถมอไซมาตอนตี2ซึ้งมันไกลมาก เราเลยไม่เห็นด้วย เราบอกว่าอันตรายนะแต่วีก็ไม่ยอมฟังเราเลยมีอาการไม่ค่อยพอใจน้ำตามันเริ่มมาละ วีบอกว่าขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เราเลยปล่อยโฮออกมา เพื่อนตกใจมากว่าเป็นอะไร เราเลยไปร้องไห้หลัเป็นเพื่อน พอวีออกมาเพื่อนก็บอกว่าเราร้องไห้วีเลยมาดู วีถามว่า"ร้องไมวะ" เราเลยบอกไปว่า "ก็ไม่เข้าใจกูอ้ะ กูห่วงนะเว้ย ยิ่งขับรถเร็วอ่ะ บอกแล้วไม่ฟังอ่ะ " วีเลยตัดสินใจไม่เอารถมอไซมาเลยเอากะบะมา เพราะปลอดภัยกวืฝ่า แถมไปรับเพื่อนได้หลายคน ข้ามตอนเลยนะ
มาถึงตอนประกาศรางวัล ขบวนดีเด่นประจำปี โรงเรียนประกาศสีแสดได้ พวกเราและเพื่อนนั่งหงอยเลย
พอครูอกว่าประกาศผิด บอกว่าสีเราได้(สีฟ้า)วีกระโดดกอดเราเลย เพื่อนๆในกลุ่มิราก็กระโดดกอดวีและเรา ดีใจมากๆๆๆ ตอนนั้นในหัวเราไม่มีคำว่าดีใจ มีแต่ความว่า
"วีกอดเรา วีกอดเรา วีกอดเรา"เต็มไปหมด จบกีฬาสีเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เวบามีปาร์ตี้กับเพื่อนประถมเพื่อนจนถามว่าคบกันหรอ ? เราต้อง ปฏิเสธตลอดว่าไม่ ทั้งๆที่ใจอยากบอกว่า"กูชอบมันนนน!!!"
ช่วงเดือน มกราคม ทางโรงเรียนให้ห้องพิเศษไปทัศนศึกษาที่ต่างจังหวัดภาคเหนือ ซึ้งให้นั่งรถตู้ไปคันละ 9 คน ซึ้งเพื่อนในกลุ่มเราจัดได้รถ2คนกับเศษอีก2คน ใช่กลุ่มเราใหญ่มากเมื่อรวมกันจาก32คนในห้อง เราถามวีว่าวีจะไปมั้ยวีบอกเราไปวีไป เพื่อนเราเป็นจัดรถตู้เอง ซึ้งครั้งนั้นแฟนวีไม่ได้ไปด้วย
(///มีต่อคร้าบบบบ///)
แอบชอบเพื่อนสนิทมา7ปี ทำยังไงดี ระหว่าง บอกเขาไปเลย หรือ อยู่แบบนี้ต่อไป หร่อตัดใจดี😭
เราอายุ18ปี เราจะเริ่มย้อนอดีตไปตั้งแต่สมัยประถมนะคะ สมัยประถมนั้นตอนประมาณ ป.1-3 เราไม่เคยรับรู้เลยว่าเขาเคยเรียนอยู่ห้องเดียวกัน เราจำได้แค่เพื่อนผู้หญิงเท่านั้นค่ะ แต่พอมา ป.4 เรามารู้จักกันค่ะ ตอนนั้น
เขาเป็นเด็กผู้ชาย สูงๆ ดั้งคม ตาโต ปากสีชมพูวว ขาวๆ
ส่วนเรา ผอมๆ ดำๆ ดั้งแหมบๆ ฟันเหยินๆ ผมฟูๆ เขาเข้ามาคุยกับเราก่อนค่ะ เราเริ่มเล่นด้วยกันบ้าง จนสนิทกัน
แต่ก็ไม่ได้เล่นด้วยกันตลอดเพราะ ผู้หญิงก็เล่นกับผู้หญิง ผู้ชายแบบเขาก็เช่นกันค่ะ เวลาหลังเลิกเรียนเรามักจะไปเล่นกันที่บ้านเพื่อนคนใดคนนึงค่ะ จนมา ป.5
เราเเละเขาเริ่มมีโทรศัพท์เราเลยแลกเบอร์กันค่ะ เพื่อ!
ส่งข้อความพูดคุยกัน โทรหากันบ้างค่ะ เขาและเราเริ่มมีนิสัยคล้ายๆกันหลายอย่าง ทำอะไรด้วยกัน จนรุ่นพี่และน้องๆให้เราเป็นคู่จิ้นประจำโรงเรียนเลยละค่ะ ช่วงเดือน ธันวาคม พี่ญาติของเราแต่งงานค่ะ ซึ่งครอบครัวเขาก็เป็นคนสนิทของครองครัวพี่ญาติ พี่ญาติเราเป็นฝ่ายเจ้าสาวค่ะ เรื่องของวันงานนั้นมีอยู่ว่า เขาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวค่ะ แต่เพื่อนเจ้าสาวครั้งแรกจะเป็นพี่คนญาติพี่บี(นามสมมุติ)แต่แกติดสอบเก็บคะแนนวิชาหลักค่ะ เลยให้พี่สาวพี่ เอ(นามสมมุติ)แต่พี่เอมีไปสอบเหมือนกันค่ะ รางวัลเลยมาตกที่เราค่ะ เราเลยได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวในครั้งนั้น....พอถึงวันงานเข้าพิธีเสร็จอะไรเสร็จเขามาขอถ่ายรูปคู่เราค่ะ เราก็ถ่ายรูปกัน ตามประเพณีของทางหมู่บ้านเราก็จะมามัดแขนให้เงินเพื่อนบ่าวสาว ทางครอบครัวเขา (นามสมมุติว่า วี) ทางครอบครัว วี และครอบครัวเรา ก็มามัดแขนกันค่ะทั้งเราและวี
ทางบ้านเราก็พูดประมาณว่า เป็นเพื่อนกันนานๆนะ อะไรงี้ ทางพ่อของวีเขามามัดแขนเราและวีแล้วแกก็จับเขาเราและวีชิดกันแล้วพูดว่า ให้อยู่คู่กันเด้อออ โตแล้วพ่อจะไปขอให้วีเด้อออ เราและวีเลยทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ แต่พอแม่วีมา ก็มาพูดประมาณว่า อยสกได้วีก็มาขอเอา แล้วมองหน้าเราแบบไม่พอใจสุดๆ ตอนนั้นเราเลยรูเสึกแล้วค่ะ ว่าแม่วีไม่ชอบเราเอามากๆ เราเลยเฟลไปสักพัก
แต่พอผ่านใาหลายอาทิตนย์เราไม่ใส่ใจแล้วค่ะเรายังโทรหากัน ส่งข้อความหากันเป็นปกติ แต่มาถึงเดือน มกราคม ทางโรงเรียนเรามาโครงการไป ทัศนศึกษาค่ะ เราก็บ่นๆว่สไม่มีคู่นั่งเลย วีเลยอาสามานั่งกับเรา วีบอกว่าเขาก็ไม่มีคู่นั่งเช่นกัน ทั้งๆที่เขาก็สามารถไปนั่งกับเพื่อนผู้ชายได้ พอมาถึงวันต้องไป เขาก็โทรมาปลุกเราตั้งแต่ตีสามเลยค่ะ แต่เราไม่ตื่นค่ะ เราตื่นตีห้า วีโทรตามตลอดเป็น10สาย หลังจากที่เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
วีก็โทรมาอีกครั้ง เรารับวีก็ดุเราใหญ่เลย เราเลยรีบไปที่รอรถ แต่รถมาแล้วค่ะ เราเลยเป็นคนสุดท้ายที่ขึ้นรถ
(ทุกคนรอเราคนเดียวค่ะ5555555) พอเราขึ้นไปหาที่นั่งเราก็เจอวี เราเลยไปนั่งกับวี แต่....ครูที่รักก็มาแล้วพูดว่ามาช้าไม่ให้นั่งไปหาที่อื่น เราก็ไปหาที่ค่ะ แต่ไม่มี สุดท้ายเรานั่งรถทัวร์ชั้นแรก ห้อง VIP กับคณะครูบางคน และเด็กสองสามคน ในวินาทีนั้นเราคิดได้แค่ว่าทำไมตัวเองง่าวขนาดนี้ว่ะ! พอถึงสถานที่เที่ยวต่างๆ เราก็ไปกับเพื่อนๆในห้อง แต่มีวีไปด้วย ตอนนั้นวีกับเราตัวติดกันตลอดเลยค่ะ เราดูแลกัน เหมือนแฟนแต่ไม่ใช่ค่ะ มันไม่ใช่ ! ทุกคนคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ทั้งหมู่บ้านค่ะ
จนคนที่แถวบ้านเอาไปเมาท์กันต่างๆนาๆ ว่าเราไม่สมกับวีเลยนั่นนี่บ้าง เราเลยไปค่อยไปเล่นกะวี วีก็ไม่มา เพราะแม่เขาห้ามไว้ค่ะ เมื่อเราขึ้น ป.6 วีและเราก็ไม่ได้เล่นด้วยกันเหมือนเดิมค่ะ แต่ก็มีบ้าง แต่ก็ส่งข้อความคุยกันตลอดแต่ไม่ทุกวันค่ะ เราส่งความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนให้เรารับรู้ค่ะ เราไม่แน่ใจว่าเขาคิดยังไง มันพิเศษมาก
วันเกิดวีวันเกิดเรา วีและเรา ก็ทำเซอร์ไพร์ส ให้กันตลอดค้ะ เราอยู่ด้วยกันทุกเทศกาล ทำบุญด้วยกัน เวียนเทียนด้วยกัน วันนึงช่วงเดือน ธันวาคม ตอนที่เราอยู่
ป.6 เราเลยตัดสินใจบอดความในใจไปว่า"เราชอบวี"
เราบอกทางข้อความ วีเลยพิมพ์กลับมาว่า "ล้อเล่นหรอ"
เราตอบไปว่า "ไม่เคยคิดเล่นๆ" วีตอบมาว่า "อื้อ"
แล้ววีก็ไม่ติดต่อเรามาอีกเลย เราเจอกันที่โรงเรียน ก็ไม่เหมือนเดิม จนจบ ป.6 เรากับวีก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย
ช่วงซัมเมอร์เขาไปติวต่างจังหวัดที่มีที่ติวดังๆ จนมาวันนึงในเดือน เมษายน เราปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านเพื่อนคนนึงชื่อ โย(นามสมมุติ)เขาตะโกนบอกเราว่า "นี่ วีเขาจะกลับมาเล่นสงการณ์ที่บ้านเราด้วยแหละ " เราเลยงง
ว่ารู้ได้ไง เราเลยถามกลับไป "รู้ได้ไง จริงหรอ" โยเลยตอบกลับมา "จริง วีโทรคุยกับเรา วีบอก" ตอนนั้นเราจุกมากกกกกกก เราเลยได้แต่แสระยิ้มไปพอพลางๆ
ตอนนั้นไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้หรือดีใจดี เราไม่ได้คุยกันมาหลายเดือน เขาก็ไปคุยกับเพื่อนคนใหม่
แต่พอผ่านเทศกาล สงกรานต์มาหลายวัน วีก็ส่งข้อความมาหาเราว่า "คิดถึงจังเลยเพื่อนรัก" เราเลยตอบไปว่า "เหมือนกัน" แล้วเราก็ลบข้อความทิ้งเลยค่ะ
เวลาผ่านมาจวบจน ม.1 เราก็เริ่มกลับมาพูดคุยกันแตาไม่มีการโทรหรือข้อความ วีและเราก็ยังเป็นเพื่อนกันที่ไม่เหมือนเดิม จนวีมีแฟนค่ะ แฟนเขาน่ารักค้ะ เรียนเก่ง
วีคบกับเขามาจน ม.2 เทอม2 แล้วก็เบิกกันไปเพราะวีไปมีคนอื่นที่เป็นเพื่อนร่วมห้องของวีและผู้หญิงคนนั้น เราก็ทำใจไปอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอ้า ม.2 เรากับวีก็เริ่มกลับมาสนิทกันอีกค่ะ แต่คราวนี้วีเปลี่ยนเบอร์โทร ตลอด 2 ปีที่ไม่ได้คุยกันเรายังเมมเบอร์วีไว้ตลอด ค่ะ จนวันนึงเราถามวีว่าทำไมโทรไปไม่รับ วีบอกว่าแม่เอาเบอร์นั้นไปใช้ค่ะ เราเลยไม่พยายามจะติดต่อค้ะ เราไม่กล้าไปก้าวก่ายวรอีกเลย
ตอนวันเกิดวีเราและเพื่อนๆประถมยังไม่เซอร์ไพรส์วีเหมือนเคย จนกลับมาคุยกันในข้อความอีกครั้ง
คุยกันมาพอสมควร แบบเพื่อน
จนมา ม.3
เราเริ่มเรียนพิเศษแถวในเมือง กับเพื่อนมัธยม มาสักพัก
แล้ววีก็มาสมัคเรียน เรากับวีนั่งเรียนด้วยกัน เดินไปรอรถด้วยกัน กลับด้วยกัน กินข้าวเย็นด้วยกัน จน ม.3 เทอม2 เรามีปัญหากับเพื่อนที่เรียนพิเศษที่อยู่ห้องเดียวกัน
วันนั้นเราเดินไปทางมืดๆที่ไม่มีรถผ่านมากนัก เป็นซอยเล็กๆ ที่เด็กเรียนที่นั่นจะรู้ว่ามีทางนี้
เราบอกวีว่าเราทนไม่ไหวแล้ว เราอยากหนีไปไกล
ไม่อยากอยู่ที่แบบเดิม เราร้องไห้ใส่วีเพราะเราอึดอัดมาก วีได้แต่ปลอบเราว่าทำได้ๆ เราร้องไห้หนักสุด
จนไม่รู้ว่าวีมองเรายังไง ตอนนั้นเราทุกใจมากๆ เพราะเพื่อนต่างก็เทเรา เราร้องไห้จนหน้าแดงหูแดง ในใจตอนนั้นเร่คิดว่าวีต้องเกลียดที่เราขี้แยแบบนี้แน่ๆ
แต่!.... เรารู้สึกเหมือนมีคนมากอดเรา เรารู้สึกค่ะ ใช่ค่ะ
มันคือวีที่กำลังกอดเราและปลอบเรา ตอนนั้นในซอยมือเงียบ และไม่มีคนผ่านเลยสักคน เราใช้เวลาสงบอารมณ์นาน5-10นาที เราสงบอารมณ์ได้เรากับวีเลยเดินไปค่อยๆ เราพูดให้วีหังทั้งมด วีบอกกับเราว่า "อึดอัดมากมาอยู่กะกู มาเรียนห้องพิเศษกับกู" เราบอกวีกลับไปว่า "กูทำไม่ได้หรอก กูโง่" วีเอามือมาจับหัวเราแล้วพูดว่า
"กูเชื่อว่าทำได้เพื่อน" เรายิ้มให้วี ในตอน ม.3เทอม2 เราเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง
โดยเราเริ่มจัดฟัน เริ่มดูแลผิวตัวเอง ตอนเราก็ออกกำลังกายอย่างหนัก เพื่ออยากสวยไง อยากสวย
และแล้ววั้นก็มาถึงวันที่เราไปสมัคสอบ มีแต่คนเกรด 3.8 , 3.9 เราห็นแล้วท้อใจมากกกกกกก จนมาถึงวันสอบเราไม่ได้อ่านหนังสือมาเลย เรามาสอบลองดู รายชื่อประกาศออกมา เราได้ลำดับที่5 ใน 64 คนที่ติดห้องพิเศษสองห้อง วีได้ที่4 เราดีใจมากกกกกกกก แต่คนที่ดูตื่นเต้นมากว่าคือวี วีนีบโทรมาหาเราแล้วบอกว่าเราติด วีดีใจใหญ่กรี๊ดใส่โทรศัพท์ทั้งๆที่เราคุยกัน เราดีใจมากกกกก และแล้ววันประกาศว่าต้องอยู่ห้องไหน ก็มาถึง เราลุ้นว่าเราต้องได้อยู่กับใคร รายชื่อของเราอยู่ห้องแรกของห้องพิเศษ ซึ่ง!!! มีวีอยู่ด้วย!!!!!!! พอมาตอน ม.4 เทอม1 วีก็ยังคบกับแฟนคนเดิมตอน ม.2เทอม1 ตอนนั้นเราก็ไม่อะไรก็แอบชอบเหมือนเดิม แต่ก็มีบางเวลาที่อิจฉาคนนั้นบ้างแต่เราไม่ได้คุยกันในไหนเลยทั้งสิ้นแทบจะไม่ติดต่อกัน
พูดคุยแค่เวลาเจอกัน แต่ทำไมยังสนิทกันมากไม่รู้
เริ่มเรียนไปได้สัก2 เดือนเราก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่ที่ดีมากกและมีวีอยู่ในกลุ่มด้วย ในกลุ่มนั้นมี ผู้หญิงและผู้ชายเล่นปะปนกันไป เพราะสนิทกันมากกกกกกก เราและวีก็ไม่ได้เล่นด้วยกันตลอดหรือตัวติดกันเพราะมีแฟนวีอยู่ด้วย แค่แฟนวีไม่ได้สนิทกับเพื่อนในกลุ่มเท่าไหร่ เราเริ่มขาวขึ้นมาระดับนึง ตอนนั้นเราจำได้ว่าเราขาวกว่าวีอีก....
เริ่มมีคนมาสนใจเรามากขึ้น ยอดไลค์ยอดฟอลเราเริ่มขึ้น จนคนดังๆของรงเรียนมาขอฟอลมาตีสนิทด้วย
เพราะเราจัดฟันด้วยแหละ... ต่อๆ ช่วงเดือนสิงหาจะเป็นวันเกิดเพื่อนประถมที่เราและวีสนิทด้วยเรากะวีเลยไปเซอร์ไพรส์แล้วอยู่พูดคุยกันนานพอควร ตอนนั้นเรากลับบ้านกับวี วีไปส่งที่บ้าน เรากำลังจะเข้าบ้าน วีเลยพูดขึ้นมาว่า "น่ารักนะ " แล้ววีก็ยิ้มแล้วบิดรถหนีเราไปเลย
ตอนน้นเราหัวใจเต้นหนักมากเว้ยยยยย แกรรรรรร
แต่โชคไม่ได้เข้าข้างเราหรอก.. เราและวีไม่ได้คุยกันไง
เลยไม่ได้สานอะไรกัน อือออ ! พอช่วงวันเกิดวี แฟนวีอ่ะเตรียมเซอร์ไพรส์วี ซื้อเค้กมาให้2 ชิ้น ชิ้นละ 2ปอนด์
นางเอามาเซอร์ที่โรงเรียนเลย แล้วเราก็ด้วยความนอยๆ
เลยไม่ได้ไปเซอร์กับเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนดูสนุกกันมาก
วีก็ดูมีความสุข ตามจริงวันนั้นเราเตรียมจะเซอร์วีแล้วแหละ แต่แฟนวีเอามาเซอร์เลยรู้สึกว่าไม่มีเราเซอร์ก็ไม่เป็นไรเพราะยังไงก็ยังมีแฟนวีคอยทำให้วีอยู่ตลอด..
เราเลยตัดสินใจไปเซอร์มันที่บ้านมัน (วีเกิดวันเดียวกับน้องสาวมัน มันเลยต้องจัดเลี้ยงเพื่อนๆพร้อมน้อง แต่น้องวีไม่ถูกกับเพื่อนวีกะเราดลยไม่มีใครมาเลย มีแค่เรา
เพราะเด็กๆเคารพเราเเละวีมากกก) เราเลยเตรียมจะเซอร์ ขณะที่วีกำลังกินหมูทะอย่างอร่อยเราก็เลยไปเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์วีและน้องของวี วีก็เป่าๆเค้กไปก็แล้ว
ก็จบไป...เราก็ปาร์ตี้กันสนุกสนานเด็กๆทุกคนแซวเรากะวีบ่อยมาก เราก็มีเขิลๆบ้าง จนงานเลิกเราเลยอยู่เก็บของล้างจานเก็บสถานที่ช่วย ก่อนกลับวีก็บอกขอบคุณเรา บอกว่าเราคือเพื่อนที่วีรักที่สุด เราโครตจะดีใจเลย
เวบาผ่านไปเรากะวีก็เริ่มไปไหนด้วยกันแบบเงียบๆ
แบบเพื่อนในกลุ่มไม่รู้แฟนวีไม่รู้เพื่อนประถมก็ไม่รู้. เราก็ชอบไปเดินเล่นชิวๆในสถานที่ที่มันมีแต่อากาศดีๆ จนมา ม.4 เทอม2 มีงานกีฬาสี เรา ม.4 ต้องทำขบวน
วีกะเราเลยไปทำด้วยกันกลับบ้านพร้อมกันตลอด....
วีมารับเราไปด้วยตลอดแบบนี้จนชินไปแล้วอ่ะกับการซ้อนท้ายรถวี ตอนนั้นเรามีงอแงใส่วีด้วย
คือวันที่จะเคลื่อนขบวนมาตุดเริ่มต้นมันต้องตื่นตี2มาเอารถขบวนเพราะมันไกลจากตรงที่เริ่มต้น วีบอกกับเราว่า
วีจะขับรถมอไซมาตอนตี2ซึ้งมันไกลมาก เราเลยไม่เห็นด้วย เราบอกว่าอันตรายนะแต่วีก็ไม่ยอมฟังเราเลยมีอาการไม่ค่อยพอใจน้ำตามันเริ่มมาละ วีบอกว่าขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เราเลยปล่อยโฮออกมา เพื่อนตกใจมากว่าเป็นอะไร เราเลยไปร้องไห้หลัเป็นเพื่อน พอวีออกมาเพื่อนก็บอกว่าเราร้องไห้วีเลยมาดู วีถามว่า"ร้องไมวะ" เราเลยบอกไปว่า "ก็ไม่เข้าใจกูอ้ะ กูห่วงนะเว้ย ยิ่งขับรถเร็วอ่ะ บอกแล้วไม่ฟังอ่ะ " วีเลยตัดสินใจไม่เอารถมอไซมาเลยเอากะบะมา เพราะปลอดภัยกวืฝ่า แถมไปรับเพื่อนได้หลายคน ข้ามตอนเลยนะ
มาถึงตอนประกาศรางวัล ขบวนดีเด่นประจำปี โรงเรียนประกาศสีแสดได้ พวกเราและเพื่อนนั่งหงอยเลย
พอครูอกว่าประกาศผิด บอกว่าสีเราได้(สีฟ้า)วีกระโดดกอดเราเลย เพื่อนๆในกลุ่มิราก็กระโดดกอดวีและเรา ดีใจมากๆๆๆ ตอนนั้นในหัวเราไม่มีคำว่าดีใจ มีแต่ความว่า
"วีกอดเรา วีกอดเรา วีกอดเรา"เต็มไปหมด จบกีฬาสีเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เวบามีปาร์ตี้กับเพื่อนประถมเพื่อนจนถามว่าคบกันหรอ ? เราต้อง ปฏิเสธตลอดว่าไม่ ทั้งๆที่ใจอยากบอกว่า"กูชอบมันนนน!!!"
ช่วงเดือน มกราคม ทางโรงเรียนให้ห้องพิเศษไปทัศนศึกษาที่ต่างจังหวัดภาคเหนือ ซึ้งให้นั่งรถตู้ไปคันละ 9 คน ซึ้งเพื่อนในกลุ่มเราจัดได้รถ2คนกับเศษอีก2คน ใช่กลุ่มเราใหญ่มากเมื่อรวมกันจาก32คนในห้อง เราถามวีว่าวีจะไปมั้ยวีบอกเราไปวีไป เพื่อนเราเป็นจัดรถตู้เอง ซึ้งครั้งนั้นแฟนวีไม่ได้ไปด้วย
(///มีต่อคร้าบบบบ///)