เมื่อวันที่ 7/09/018 ได้ไปชมภาพยนตร์เรื่องนี้ ที่โรงภาพยนตร์ เมเจอร์ เอกมัย ในเวลา 20.00 ซึ่งเป็นรอบดูฟรี ตอนแรกว่าจะไม่ไปดู เพราะมันจะดึก แต่ด้วยความอยากรู้และเข้าใจในสิ่งที่ พี่ตูน-บอดี้สแลม ได้ลงมือกระทำด้วยตัวเองมันมีแรงบันดาลใจมาจากอะไร และการวิ่งแบบนี้ต้องมีขบวนการอย่างไรบ้าง ซึ่งเราก็วิ่งออกกำลังกายอยู่แล้ว ยังคิดว่าจำนวนระยะทางซึ่งมากขนาดนั้น มันเป็นอะไรซึ่งยากมากเกินกำลังมนุษย์คนหนึ่งจะทำได้ด้วยตัวคนเดียว...
บนเส้นทางจากเบตงถึงแม่สาย ทีละก้าว ตลอด 55 วันของ "ก้าวคนละก้าว" ทุกเหตุการณ์ ทุกแง่มุม ทุกดราม่า น่าจะถูกเล่าออกสื่อไปหมดแล้ว.. ยกเว้นเรื่องราวจากกล้องตัวนี้ แต่คำตอบจะอยู่ในภาพยนตร์ทั้งหมด
ซึ่งตอนที่ประทับใจผมก็คือ ตอนที่วิ่งไปเจอเด็กผู้หญิงนั่งอยู่บนรถเข็น พี่ตูนได้วิ่งเข้าไปหาและทักทาย ซึ่งเป็นที่มาของเรื่องมันเกี่ยวเนื่องกับภาพยนตร์นี้โดยตรง เพราะเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นนักวิ่งของโรงเรียน ได้ประสบอุบัติเหตุขณะจะเดินข้ามถนน โดยโดนรถบรรทุกทับขาทั้งสองข้างแหลกละเอียดแต่หมอที่บางสะพานก็ช่วยทำการผ่าตัดขาทั้งสองข้าง...แต่มันยังต้องมีเครื่องมือตัวหนึ่งมาช่วยซึ่งที่นี่ไม่มีและราคามันก็แพงราคาหลักล้านบาท ถ้าใครได้เห็นความทรมานของเด็กคนนี้ กับขาทั้งสองข้างซึ่งอาจจะเดินไม่ได้ตลอดชีวิต ทั้งความเจ็บปวดของการทำให้ขากลับมาเดินอีกครั้ง ช่างทรามานใจเราเสียเหลือเกิน ผมร้องไห้ออกมาเองโดยรับรู้ความรู้สึกของเด็กคนนั้นได้ดี แววตา อารมณ์ และความสิ้นหวังมันคืออะไร แต่พี่ตูนคือคนที่จะมาช่วยให้ความหวังของเธอเกิดขึ้นมา เราลองนึกคนสมัยนี้ซิ มีใครสนใจใครบ้าง ทุกคนเอาแต่ตัวเองรอดไปวันๆๆ แต่ยังมีคนที่จิตใจดีอย่างพี่ตูนกลับเห็นสิ่งนี้และทำด้วยใจของเขา...
ถ้าผมไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ผมคงไม่ได้เห็นสิ่งที่ดีงามในใจของพี่ตูนอย่างลึกซึ้งแบบนี้และเห็นความทรมานของเขาจากร่างกายที่มันแทบจะไม่ไหวแต่ด้วยใจของเขาและความตั้งใจ ผมคงไม่มีคำพูดอะไรที่ดีและเหมาะสมนอกจากขอให้สิ่งที่พี่ตูนทำเป็นสิ่งที่จารึกติดอยู่ในใจชาวไทยทุกคน...ตลอดไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานต่อไป
"2,215 เชื่อ บ้า กล้า ก้าว" ภาพยนตร์คลุกวงในตลอด 55 วันโครงการก้าวคนละก้าว
บนเส้นทางจากเบตงถึงแม่สาย ทีละก้าว ตลอด 55 วันของ "ก้าวคนละก้าว" ทุกเหตุการณ์ ทุกแง่มุม ทุกดราม่า น่าจะถูกเล่าออกสื่อไปหมดแล้ว.. ยกเว้นเรื่องราวจากกล้องตัวนี้ แต่คำตอบจะอยู่ในภาพยนตร์ทั้งหมด
ซึ่งตอนที่ประทับใจผมก็คือ ตอนที่วิ่งไปเจอเด็กผู้หญิงนั่งอยู่บนรถเข็น พี่ตูนได้วิ่งเข้าไปหาและทักทาย ซึ่งเป็นที่มาของเรื่องมันเกี่ยวเนื่องกับภาพยนตร์นี้โดยตรง เพราะเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นนักวิ่งของโรงเรียน ได้ประสบอุบัติเหตุขณะจะเดินข้ามถนน โดยโดนรถบรรทุกทับขาทั้งสองข้างแหลกละเอียดแต่หมอที่บางสะพานก็ช่วยทำการผ่าตัดขาทั้งสองข้าง...แต่มันยังต้องมีเครื่องมือตัวหนึ่งมาช่วยซึ่งที่นี่ไม่มีและราคามันก็แพงราคาหลักล้านบาท ถ้าใครได้เห็นความทรมานของเด็กคนนี้ กับขาทั้งสองข้างซึ่งอาจจะเดินไม่ได้ตลอดชีวิต ทั้งความเจ็บปวดของการทำให้ขากลับมาเดินอีกครั้ง ช่างทรามานใจเราเสียเหลือเกิน ผมร้องไห้ออกมาเองโดยรับรู้ความรู้สึกของเด็กคนนั้นได้ดี แววตา อารมณ์ และความสิ้นหวังมันคืออะไร แต่พี่ตูนคือคนที่จะมาช่วยให้ความหวังของเธอเกิดขึ้นมา เราลองนึกคนสมัยนี้ซิ มีใครสนใจใครบ้าง ทุกคนเอาแต่ตัวเองรอดไปวันๆๆ แต่ยังมีคนที่จิตใจดีอย่างพี่ตูนกลับเห็นสิ่งนี้และทำด้วยใจของเขา...
ถ้าผมไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ผมคงไม่ได้เห็นสิ่งที่ดีงามในใจของพี่ตูนอย่างลึกซึ้งแบบนี้และเห็นความทรมานของเขาจากร่างกายที่มันแทบจะไม่ไหวแต่ด้วยใจของเขาและความตั้งใจ ผมคงไม่มีคำพูดอะไรที่ดีและเหมาะสมนอกจากขอให้สิ่งที่พี่ตูนทำเป็นสิ่งที่จารึกติดอยู่ในใจชาวไทยทุกคน...ตลอดไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานต่อไป