ผมมีเรื่องราวส่วนตัวมาเล่าให้ฟังอยากจะขอความคิดเห็นสักหน่อยครับ
ผมเปน ผช. อายุ 33 แล้วครับ มีอาชีพการงานที่ค่อนข้างมั่นคงในระดับหนึ่ง ครอบครัวผมเองก็ค่อนข้างมีฐานะ
ในอดีต ผมเป็น Freelance ทำงานอิสระมานานครับ ปัจจุบันเป็นพนักงานประจำบริษัทหนึ่ง เงินเดือน 4 หมื่น
ด้วยความที่ไม่มีค่าใช้จ่ายต้องดูแลใคร เลยทำให้ใช้เงินก้อนนี้กับตัวเองได้อย่างอิสระ มีบ้าน มีรถขับ อยู่อย่าง
สุขสบายดี ไม่เคยเดือดร้อนอะไร มีเงินเก็บสำรองไม่น้อย แต่ก็ไม่ถึงกับรวยครับ แต่คงไม่มีปัญญาซื้อบ้านเอง
ซื้อรถเองแน่ ๆ
วันหนึ่งเมื่อสักปีที่แล้วผมได้คบกับ ผญ. คนนึง ที่ทางครอบครัวเค้ามีฐานะดีมาก ๆ เราคบกันจนถึงปัจจุบันครับ
แต่ด้วยความที่เค้าฐานะดีมาก เค้าจึงไม่เคยยอมรับว่าผมเป็นแฟน หรือเปิดตัวให้ทางบ้านได้รู้จัก อาจจะมีการ
เล่าถึง พูดถึง เพราะออกไปไหนมาไหนด้วยกันดึก ๆ ค่อนข้างบ่อย ทางบ้านเค้าน่าจะรับรู้ในเรื่องนี้ แต่ใช่ครับ
เค้าไม่คิดว่า เราจะดูแลเค้าได้ เค้ารู้สึกดีกว่าที่จะอยู่ในความดูแลของพ่อและแม่เค้าไปเรื่อย ๆ
ผมมีชีวิตคู่ในแบบที่ผมเองก็ไม่กล้าเปิดเผยต่อครอบครัวผม เค้าเองก็เช่นกัน แต่เรื่องของความสัมพันธ์ เราไม่
ต่างจากแฟนที่ดูน่ารัก และรักกันดี แบบปฎิเสธไม่ได้ ผมก็พัฒนาตัวเองไปมากทั้งนิสัย และความขัดแย้งเล็กๆ
น้อยๆ ก็ลดลงทุกวัน
ผมกังวลกับความจริงที่ว่า เพราะถึงแม้ว่าเค้าจะคนที่ดีที่สุดที่ผมเคยพบมา ความสัมพันธ์ของเราก็ดีเสมอมา
แต่โอกาสที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้กลับเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้ ผมต้องอยู่กับข้อจำกัดบาง
อย่างเช่น การไม่สามารถไปเที่ยวด้วยกันข้ามคืนได้ ไม่สามารถไปรับไปส่งที่บ้านเขาได้ ไม่สามารถช่วยเหลือ
เกื้อกูลในเรื่องการทำงานได้ เพราะจะกลายเป็นการเปิดเผยความสัมพันธ์นั้น ผมเองก็ยังไม่กล้าที่จะบอกเรื่อง
นี้ หรือไปขอความช่วยเหลือจากครอบครัว
มีหลายคนที่ทราบเรื่องนี้ แล้วแนะนำให้ผม "เลิก" แต่ผมก็ทำไม่ได้ บางคนบอกว่าผมกำลังติดกับ หรือ จำกัด
โอกาสตัวเอง หรือกระทั่งหลอกตัวเอง ผมเองก็พอรู้ว่าทางของผมคือทำให้เค้าเชื่อว่า เค้าฝากชีวิตไว้ที่ผมได้
และความสุขของเค้าจะไม่น้อยไปกว่าที่ได้รับจากครอบครัว แต่ผมก็จนปัญญา
ทางที่ควรเลือก สิ่งที่ควรทำ เป้าหมายที่ผมควรยึดไว้ มันไม่เคยชัดเจน จนบ่อยครั้งผมท้อใจ แต่ถ้าทำได้
ผมอยากได้ความเห็นของคนอื่นบ้าง อาจจะมีบางความเห็นที่ช่วยผมให้โฟกัสได้ถูกจุดมากกว่านี้
ความสัมพันธ์ที่ดี
ผมเปน ผช. อายุ 33 แล้วครับ มีอาชีพการงานที่ค่อนข้างมั่นคงในระดับหนึ่ง ครอบครัวผมเองก็ค่อนข้างมีฐานะ
ในอดีต ผมเป็น Freelance ทำงานอิสระมานานครับ ปัจจุบันเป็นพนักงานประจำบริษัทหนึ่ง เงินเดือน 4 หมื่น
ด้วยความที่ไม่มีค่าใช้จ่ายต้องดูแลใคร เลยทำให้ใช้เงินก้อนนี้กับตัวเองได้อย่างอิสระ มีบ้าน มีรถขับ อยู่อย่าง
สุขสบายดี ไม่เคยเดือดร้อนอะไร มีเงินเก็บสำรองไม่น้อย แต่ก็ไม่ถึงกับรวยครับ แต่คงไม่มีปัญญาซื้อบ้านเอง
ซื้อรถเองแน่ ๆ
วันหนึ่งเมื่อสักปีที่แล้วผมได้คบกับ ผญ. คนนึง ที่ทางครอบครัวเค้ามีฐานะดีมาก ๆ เราคบกันจนถึงปัจจุบันครับ
แต่ด้วยความที่เค้าฐานะดีมาก เค้าจึงไม่เคยยอมรับว่าผมเป็นแฟน หรือเปิดตัวให้ทางบ้านได้รู้จัก อาจจะมีการ
เล่าถึง พูดถึง เพราะออกไปไหนมาไหนด้วยกันดึก ๆ ค่อนข้างบ่อย ทางบ้านเค้าน่าจะรับรู้ในเรื่องนี้ แต่ใช่ครับ
เค้าไม่คิดว่า เราจะดูแลเค้าได้ เค้ารู้สึกดีกว่าที่จะอยู่ในความดูแลของพ่อและแม่เค้าไปเรื่อย ๆ
ผมมีชีวิตคู่ในแบบที่ผมเองก็ไม่กล้าเปิดเผยต่อครอบครัวผม เค้าเองก็เช่นกัน แต่เรื่องของความสัมพันธ์ เราไม่
ต่างจากแฟนที่ดูน่ารัก และรักกันดี แบบปฎิเสธไม่ได้ ผมก็พัฒนาตัวเองไปมากทั้งนิสัย และความขัดแย้งเล็กๆ
น้อยๆ ก็ลดลงทุกวัน
ผมกังวลกับความจริงที่ว่า เพราะถึงแม้ว่าเค้าจะคนที่ดีที่สุดที่ผมเคยพบมา ความสัมพันธ์ของเราก็ดีเสมอมา
แต่โอกาสที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้กลับเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้ ผมต้องอยู่กับข้อจำกัดบาง
อย่างเช่น การไม่สามารถไปเที่ยวด้วยกันข้ามคืนได้ ไม่สามารถไปรับไปส่งที่บ้านเขาได้ ไม่สามารถช่วยเหลือ
เกื้อกูลในเรื่องการทำงานได้ เพราะจะกลายเป็นการเปิดเผยความสัมพันธ์นั้น ผมเองก็ยังไม่กล้าที่จะบอกเรื่อง
นี้ หรือไปขอความช่วยเหลือจากครอบครัว
มีหลายคนที่ทราบเรื่องนี้ แล้วแนะนำให้ผม "เลิก" แต่ผมก็ทำไม่ได้ บางคนบอกว่าผมกำลังติดกับ หรือ จำกัด
โอกาสตัวเอง หรือกระทั่งหลอกตัวเอง ผมเองก็พอรู้ว่าทางของผมคือทำให้เค้าเชื่อว่า เค้าฝากชีวิตไว้ที่ผมได้
และความสุขของเค้าจะไม่น้อยไปกว่าที่ได้รับจากครอบครัว แต่ผมก็จนปัญญา
ทางที่ควรเลือก สิ่งที่ควรทำ เป้าหมายที่ผมควรยึดไว้ มันไม่เคยชัดเจน จนบ่อยครั้งผมท้อใจ แต่ถ้าทำได้
ผมอยากได้ความเห็นของคนอื่นบ้าง อาจจะมีบางความเห็นที่ช่วยผมให้โฟกัสได้ถูกจุดมากกว่านี้