เรื่องมีอยู่ว่า เราทั้งสองคบกันมา อยู่ด้วยกันมาได้ 2 ปีกว่าๆแล้ว แล้วอยู่ๆก็เกิดเหตุ แม่แฟนป่วยเป็นโรคหัวใจ แฟนเราต้องลาออกจากงาน แล้วเราเองก็ลาออกจากงาน เพื่อที่จะมาอยู่บ้านแฟน แล้วก็ตั้งใจว่าจะมาช่วยแฟนดูแลแม่ แล้วก็มาหางานทำที่นี่ เรามาถึงที่นี่วันแรกตอนกลางคืน เราก็เจอแม่แฟนพ่อแฟน ก็ยกมือไหว้กล่าวทักทายตามมารยาท พออยู่ได้วันสองวัน เราก็เริ่มรู้สึกอึดอัด แอบคิดลึกๆล่ะ ว่าแม่แฟนเราต้องไม่ชอบเราแน่เลย เขาต้องแอนตี้เราแน่เลย ดูจากสีหน้าและแววตาเขา แต่ระหว่างที่อยู่ เราก็ทำงานบ้านปกติ เราไม่ได้อยู่นิ่งเฉย วันที่3 แฟนเราพาเราออกมาข้างนอก ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น ก่อนกลับเข้าบ้านได้แวะหาน้องสาวเขา แล้วพี่ชายก็ปรึกษาน้องสาว เราก็ยืนอยู่ด้วย เราได้ยินแฟนเราพูดว่าแม่ไม่ชอบแฟนพี่ เขาไม่ยอมรับแฟนพี่ เขาจะให้พี่ทิ้งแฟน พี่ทำไม่ได้ พี่กับเขาผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกันก้อเยอะ แฟนพี่เองเขาก็ไม่ได้ทำผิดอะไร พอพี่ชายเขาคุยกับน้องสาวเสร็จ แฟนเราเขาก็โทรหาแม่ แล้วบอกกับแม่ว่า ผมทิ้งเขาไม่ได้หรอกแม่ ผมกับเขาผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกัน ไม่ได้มีเรื่องผิดใจอะไรกัน ผมทิ้งเขาไม่ได้ แฟนเราก็พูดไปร้องไห้ไป แม่เขาก็บอกว่า ก็รู้ว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน แต่มันเป็นไปไม่ได้ มันผิดธรรมชาติ สังคมเราไม่ยอมรับ แม่นอนไม่หลับตั้งแต่วันแรกที่เอาเขาเข้ามา แม่อายที่จะตอบเวลาที่มีคนเขาถาม แล้วแฟนเราก็พูดต่อว่า ผมขอพาเขาเข้าไปอยู่ในบ้าน จนกว่าแม่จะหายดี แล้วผมจะออกมาเช่าห้องแล้วหางานทำกัน แล้วแม่ก็บอกว่าขอปรึกษากับพ่อก่อน แล้วพวกเราก็นั่งรอกันอยู่ในรถเพื่อรอคำตอบจากแม่แฟน ระหว่างที่รอคำตอบนั้น เราก็ถามแฟนเราว่า ทำไมไม่บอกเราตั้งแต่ทีแรก เขาก็บอกว่า พ่อกับแม่เขา เพิ่งเรียกเขาไปคุยเมื่อเช้า เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง เขาไม่อยากเสียเราไป แล้วเขาก็ร้องไห้ ความรู้สึกเราเราเพิ่งเคยเห็นแฟนเราร้องไห้ครั้งแรก รู้สึกว่ามันต้องเป็นเรื่องใหญ่ละ ผ่านไปสักพัก พ่อแฟนเราโทรมาหาแฟนเรา แล้วบอกว่า แม่น็อค อาการป่วยกำเริบ แล้วบอกให้แฟนเรารีบกลับบ้านด่วน แต่ต้องไม่พาเราไปด้วย เพราะว่าแม่น็อคเรื่องของเรา เราเองรู้สึกผิดในใจมาก ว่าเราทำให้แฟนเราลำบากใจและทำให้ครอบครัวเขาต้องลำบากใจ เราก็รีบบอกให้แฟนเรารีบไปดูแม่ ไม่ต้องห่วงเรา แล้วเขาก็บอกว่าให้เรานอนห้องน้องสาวเขาไปก่อน และเรายังโชคดีที่มีน้องสาวเขา ให้ที่พัก ตอนนี้เรายังไม่รู้ชะตากรรม ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่แฟนเราเขาบอกว่าเขาจะไม่ทิ้งเรา จะไม่มีวันทิ้งเรา เขาบอกว่าเขารักเรามาก ไม่อยากอยู่ห่างจากเรา แล้วเขาก็บอกว่าขอโทษนะที่พามาลำบาก เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เราเข้าใจ เขาก็บอกว่าให้เราอยู่ห้องน้องสาวเขาไปก่อน รอให้ เรื่องทุกอย่างดีขึ้น แค่เรารอต่อ ขอให้เราเชื่อมั่นในตัวเขา แต่คำถามในใจเราคือ เราจะไปต่อหรือพอแค่นี้ แต่ตัวเราเองเราก็รักแฟนมาก เพราะแฟนเราไม่เคยอายที่มีแฟนเป็นสาวประเภทสอง เราเองก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ตอนนี้ได้แต่นอนร้องไห้
ครอบครัวแฟนแอนตี้เรา ควรทำอย่างไรค่ะ (เราเป็นสาวประเภทสอง แฟนเป็นอิสลาม)