ต่อจากกระทู้ที่เเล้ว ที่เราหาพ่อเจอเเล้ว พอเลิกงานตอนเย็นเราก็ไปหาพ่อ ที่พักพ่ออยู่ห่างจากเราเเค่ 40 กิโลเอง
ทางเข้าไปที่พักพ่อก็มืดๆ มีเเต่บ่อปลาบ่อกุ้ง พ่อมายืนรอรับเราหน้าที่พัก ตอนนั้นเห็นพอดีใจมากกกก เเต่เราไม่ได้ร้องไห้นะ เพราะตอนเราคุญกันทางมือถือเราร้องไห้ไปแล้ว555+ พอลงรถเราก็ไปกอดพ่อเเล้วก็ถามว่าพ่อพักตรงไหน พ่อก็ชี้ให้ดู
ภาพที่เห็น จะว่าบ้านก็ไม่ใช่ เพิงพักก็ไม่เชิง เเต่ก็ดีกว่าเพิงอ่ะ มีไฟฟ้าใช้ โทรทัศน์จอใหญ่มากก เเมวจรจัด 9 หมา 2 นกเอี้ยงพูดได้ 3 ภาระของพ่อในมุมมองของเรา ลืมบอกพ่ออยู่กับเเฟนใหม่ไม่ได้ทำงานอยู่ห้องทำกับข้าว ซักผ้าให้พ่อ ตอนเห็นสภาพบ้านเราก็มองสภาพพ่อดีๆ ชัดๆ น้ำตาเเทบร่วง
เมื่อก่อนพ่อไม่ใช่เเบบนี้ พ่อไม่ใส่ใจตัวเอง ทำงานทุกวัน อายุก็ 53 เเล้วนะ เเก่เล้วเเต่ก็เเข็งเเรงดี พอได้นั่งคุยกับพ่อก็เข้าใจ
เหมือนพ่อปลงตก ทำไปมื้อๆ เราถามว่าทำไมไม่ไปหาเราพ่อก็คิดว่าเราเรียนอยู่เลยไม่ได้ไปหา
ถึงที่อยู่จะเล็ก พ่อจะปล่อยตัวทำเเต่งานไม่สนใจตัวเอง พ่อมีเงินเก็บนะ เยอะกว่าเราอีก555+ พ่อไม่ได้ลำบากเงินก็พอใช้ เเต่ทำไมอยู่เเบบนั้นไม่เข้าใจ ยังดีที่เเฟนเขาดูเเล เหมือนที่ผ่านมาเเกใช้ชีวิตไปมื้อๆ สงสัยคิดอะไรได้เลยพึ่งเก็บเงิน
เมื่อก่อน สัก 10 ปีที่เเล้ว เสื้อผ้า รองเท้า กางเกง มือถือ นาฬิกา ของเเบรนด์นะจ้ะ เเต่ทุกวันนั้มือถือ เอไอเอส รุ่นสัมผัสเครื่องเล็กๆ อ่ะ มันรวน เราเลยบอกว่าเปลี่ยนเถอะพ่อ หนูซื้อให้เอามั้ย พ่อบอกว่า ไม่เอาหรอก เสียดายมัน
วันนั้นที่เจอพ่อ กางเกงยีนส์เก่าๆ เสื้อเก่าๆ รูเต็มเสื้อ คอเสื้อก็ขาด มันคือชุดทำงานของพ่อ พ่อทำเกี่ยวกับเชื่อมเหล็ก เปลี่ยนรถ6ล้อระบบธรรมดาให้เป็นระบบดั้ม วันนั้นเราถ่ายรูปคู่กับพ่อลงเฟส เราบอกพ่อว่า พ่อหนูโพสลงเฟสบุ๊คเเล้วนะ พ่อก็พูดว่าหนูไม่อายเขาหรอพ่อตัวเปื้อน
หนูไม่อายเขาหรอกพ่อ พ่อคือพ่อของหนูนะ
จากที่ได้ไปหาพ่อมา เรามีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลย จากที่เราชอบซื้อของใช้จ่ายสิ้นเปลือง เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เรารู้สึกอยากใช้ให้พังจนใช้ไม่ได้จริงๆ
เเล้วค่อยซื้อใหม่ เราคิดว่าเก็บเงินไว้ดีกว่า จนตอนนี้ไม่อยากได้อะไรเลย
เเล้วเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณเป็นยังไงบ้างคะ
เเท็กห้องผิดขออภัยด้วยนะคะ
ใครที่ตามหาพ่อเเม่เจอเเล้วมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ
ทางเข้าไปที่พักพ่อก็มืดๆ มีเเต่บ่อปลาบ่อกุ้ง พ่อมายืนรอรับเราหน้าที่พัก ตอนนั้นเห็นพอดีใจมากกกก เเต่เราไม่ได้ร้องไห้นะ เพราะตอนเราคุญกันทางมือถือเราร้องไห้ไปแล้ว555+ พอลงรถเราก็ไปกอดพ่อเเล้วก็ถามว่าพ่อพักตรงไหน พ่อก็ชี้ให้ดู
ภาพที่เห็น จะว่าบ้านก็ไม่ใช่ เพิงพักก็ไม่เชิง เเต่ก็ดีกว่าเพิงอ่ะ มีไฟฟ้าใช้ โทรทัศน์จอใหญ่มากก เเมวจรจัด 9 หมา 2 นกเอี้ยงพูดได้ 3 ภาระของพ่อในมุมมองของเรา ลืมบอกพ่ออยู่กับเเฟนใหม่ไม่ได้ทำงานอยู่ห้องทำกับข้าว ซักผ้าให้พ่อ ตอนเห็นสภาพบ้านเราก็มองสภาพพ่อดีๆ ชัดๆ น้ำตาเเทบร่วง
เมื่อก่อนพ่อไม่ใช่เเบบนี้ พ่อไม่ใส่ใจตัวเอง ทำงานทุกวัน อายุก็ 53 เเล้วนะ เเก่เล้วเเต่ก็เเข็งเเรงดี พอได้นั่งคุยกับพ่อก็เข้าใจ
เหมือนพ่อปลงตก ทำไปมื้อๆ เราถามว่าทำไมไม่ไปหาเราพ่อก็คิดว่าเราเรียนอยู่เลยไม่ได้ไปหา
ถึงที่อยู่จะเล็ก พ่อจะปล่อยตัวทำเเต่งานไม่สนใจตัวเอง พ่อมีเงินเก็บนะ เยอะกว่าเราอีก555+ พ่อไม่ได้ลำบากเงินก็พอใช้ เเต่ทำไมอยู่เเบบนั้นไม่เข้าใจ ยังดีที่เเฟนเขาดูเเล เหมือนที่ผ่านมาเเกใช้ชีวิตไปมื้อๆ สงสัยคิดอะไรได้เลยพึ่งเก็บเงิน
เมื่อก่อน สัก 10 ปีที่เเล้ว เสื้อผ้า รองเท้า กางเกง มือถือ นาฬิกา ของเเบรนด์นะจ้ะ เเต่ทุกวันนั้มือถือ เอไอเอส รุ่นสัมผัสเครื่องเล็กๆ อ่ะ มันรวน เราเลยบอกว่าเปลี่ยนเถอะพ่อ หนูซื้อให้เอามั้ย พ่อบอกว่า ไม่เอาหรอก เสียดายมัน
วันนั้นที่เจอพ่อ กางเกงยีนส์เก่าๆ เสื้อเก่าๆ รูเต็มเสื้อ คอเสื้อก็ขาด มันคือชุดทำงานของพ่อ พ่อทำเกี่ยวกับเชื่อมเหล็ก เปลี่ยนรถ6ล้อระบบธรรมดาให้เป็นระบบดั้ม วันนั้นเราถ่ายรูปคู่กับพ่อลงเฟส เราบอกพ่อว่า พ่อหนูโพสลงเฟสบุ๊คเเล้วนะ พ่อก็พูดว่าหนูไม่อายเขาหรอพ่อตัวเปื้อน
หนูไม่อายเขาหรอกพ่อ พ่อคือพ่อของหนูนะ
จากที่ได้ไปหาพ่อมา เรามีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลย จากที่เราชอบซื้อของใช้จ่ายสิ้นเปลือง เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เรารู้สึกอยากใช้ให้พังจนใช้ไม่ได้จริงๆ
เเล้วค่อยซื้อใหม่ เราคิดว่าเก็บเงินไว้ดีกว่า จนตอนนี้ไม่อยากได้อะไรเลย
เเล้วเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณเป็นยังไงบ้างคะ
เเท็กห้องผิดขออภัยด้วยนะคะ