ผมเจอกับเธอคนนั้นใน ดิสคอส ซึ่งเรารู้จักกันแค่3วัน เราก็คบกันเป็นแฟนเพราะผมเล่นเกมfarcry5กับเธอครับทุกครั้งที่เราลุยเควสไปด้วยกันมันช่างมีความสุขซะเหลือเกิน ผมบอกตามตรงเลยนะที่คบเนี้ยเพราะผมค่อนข้างอินกับการเล่นเกมเอามากๆ ผมคิดว่าเธอคนนั้นควรที่จะมาเป็นแม่ของลูกผมได้เลยไม่ว่าจะเจอใครหน้าไหนเธอก็ยิงทุกคนเพื่อที่จะช่วยผมเห้ออออ รุ้ไหมครับผมนั่งเล่นเกมเป็นเวลา3เดือนโดยที่ไม่ทำการทำงานเพื่อที่จะใช้เวลาอยู่กับเธอคนนั้นแต่พอวันหนึ่ง ทางบ้านของผมต้องการให้ผมกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ผมเลยต้องเลิกเล่นเกม จากที่เล่นทุกๆวัน ตื่นเช้ามาผมก็จะไปรอเธอคนนั้นในดิสคอส ชีวิตจริงมันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้น ผมกลับไปทำงานส่วนตัวกับที่บ้าน เวลามีให้เขาน้อยลง จากที่เคยเล่นเกมกันแบบอบอุ่น จากความเข้าใจกันเป็นไม่เข้าใจกัน ชีวิตของเราสองคนมันช่างต่างกันเหลือเกิน ผมต้องกับไปทำงานเพราะ ตระหนักแล้วว่า การที่มานั่งเล่นเกมแบบนี้เงินที่หามาก็เริ่มจะหมดเลยต้องยอมที่จะเลิกเล่นเกม แล้วพอผมกลับมาทำงาน ผมก็เริ่มกดดันเขา หลายๆอย่าง ต่อว่าเขาว่าไม่เคยมองอนาคตของเรากันบ้างเลยหรอ ทั้งๆที่ชีวิตจริงเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว น่าขำไหมละครับรู้ไหม ผมเลิกกับเขาแล้วแต่น้ำตามันก็ไหลออกมา เขาตัดผมทุกทาง ผมแย่หรือทำอะไรผิดลงไปหรอครับ เพราะผมทำงานมากไปมันเลยเครียดหรือเพราะผมยังแค่อายุ24เลยคิดมากไปทำไมความรู้สึกที่เสียคนคนหนึ่งที่เราไม่รู้จักตัวตนจริงๆของเขาเลยด้วยซ้ำทำไมมันเจ็บปวดขนาดนี้
ถ้าคุณอ่านเรื่องของผมแล้วจะสามารถให้คำตอบได้ไหม