อยากระบายค่ะตอนนี้ม.6 แล้วค่ะเป็นคนเรียนได้กลางๆ ฐานะทางบ้านกลางๆ พวกงานทางด้านดนตรีกีฬากลางๆหมดไม่มีอันไหนโดดเด้นเลย ใกล้ช่วงสอบมหาลัย รู้สึกเครียดแล้วก็สับสน เป็นไร้แรงบัลดาลใจไร้แรงผลักดัน ไม่รู้ชีวิตควรจะไปทางไหนดีไม่เหมือนตอนม.ต้นที่มีไฟ มีความกระตือรือร้น ตอนนั้นอยากรีบเรียนจบรีบทำงานหาเงินไปเที่ยวก็คิดง่ายๆเหมือนตอนเด็กๆว่าจบมาแล้วทำงานเงินเดือนดีๆชีวิตดีๆ อยากจบไวๆจะได้หาเงินให้พ่อแม่สบาย แต่ชีวิตจริงมันไม่ง่ายเหมือนความคิดตอนนั้น-__- จากที่เคยมองโลกในแง่ดีก็กลายเป็นเบื่อโลกไปเลย ชีวิตเดิมๆ อะไรเดิม เรียนจากโรงเรียนเสร็จ เลิกเรียนก็เรียนพิเศษ เสาร์อาทิตย์ก็เรียนพิเศษ จนตอนนี้สงสัยว่า เรียนไปทำไม เรียนไปสอบ สอบแล้สก็ได้มหาลัยลัย ไปเครียดกลัวโดนรีไทม์ พอจบมหาลัย ก็ต้องไปเคร่งเครียดสอบบรรจุ ไม่งั้นก็รอสัมภาษณ์ เข้าทำงาน ได้งานก็ต้อง มาเครียดกับงานเห้ออ ในหัวมันก็คิดแต่แบบนี้ค่ะ
T-T บางทีเห็นเพื่อนๆเขาเคร่งเครียดกันติวสอบติวหนัก เห็นเขาดูมีเป้าหมายจึดมุ่งหมายที่ชัดเจนว่าอยากเป็นอะไร แต่มองกลับมาตัวเอง ว่างเปล่ามากค่ะ คิดไม่ออกว่าจะเป็นอะไรทำอาชีพอะไร บางครั้งอยากลองสอบเข้าคณะนี้ๆ พอไปปรึกษาแม่ แม่ก็อยากแต่จะให้เรียนพวกสายการแพทย์ ซึ้งหัวสมองอย่างหนูไม่ถึงแน่ๆค่ะคงเรียนไม่ไหว บวกกับกลัวเข้ม
เคยไปเยี่ยมญาติที่โรงพยาบาล เห็นผู้ป่วยนอนซมกันแล้วรู้สึกหดหู่มากค่ะ ก็คิดในใจว่าถ้ามาทำงานทางนี้จริงๆคงได้จิตตกแน่ๆ แต่ถ้าไม่ไปสายทางพวกนี้ก็ไม่รู้จะไปทางไหน กลัวพลาดกลัวล้มเหลว แรงบัลดาลใจอะไรก็ไม่มี พยายามขุดแรงบัลดาลใจสมัยม.ต้นมา ก็เหมือนจะมอดไปแล้วเคยหาหนังสือมาพงกเกี่ยวกับแรงบัลดาลใจต่างมากมาอ่านก็เหมือนเดิม มีครั้งนึงคุณครูให้เขียนแผนผังอาชีพว่าอยากทำอาชีพอะไร ก็คิดไม่ออกเลยไปทำแบบทดสอบอาชีพในเน็ต3-4อัน ไม่ตรงสักอัน อาชัพที่ทดสอบออกมาก็ไม่เวิร์คเครียดกว่าเก่า สับสนมากค่ะ ถ้าใครรำคาญขอโทดด้วยนะคะแค่อยากระบาย
ระบาย
T-T บางทีเห็นเพื่อนๆเขาเคร่งเครียดกันติวสอบติวหนัก เห็นเขาดูมีเป้าหมายจึดมุ่งหมายที่ชัดเจนว่าอยากเป็นอะไร แต่มองกลับมาตัวเอง ว่างเปล่ามากค่ะ คิดไม่ออกว่าจะเป็นอะไรทำอาชีพอะไร บางครั้งอยากลองสอบเข้าคณะนี้ๆ พอไปปรึกษาแม่ แม่ก็อยากแต่จะให้เรียนพวกสายการแพทย์ ซึ้งหัวสมองอย่างหนูไม่ถึงแน่ๆค่ะคงเรียนไม่ไหว บวกกับกลัวเข้ม
เคยไปเยี่ยมญาติที่โรงพยาบาล เห็นผู้ป่วยนอนซมกันแล้วรู้สึกหดหู่มากค่ะ ก็คิดในใจว่าถ้ามาทำงานทางนี้จริงๆคงได้จิตตกแน่ๆ แต่ถ้าไม่ไปสายทางพวกนี้ก็ไม่รู้จะไปทางไหน กลัวพลาดกลัวล้มเหลว แรงบัลดาลใจอะไรก็ไม่มี พยายามขุดแรงบัลดาลใจสมัยม.ต้นมา ก็เหมือนจะมอดไปแล้วเคยหาหนังสือมาพงกเกี่ยวกับแรงบัลดาลใจต่างมากมาอ่านก็เหมือนเดิม มีครั้งนึงคุณครูให้เขียนแผนผังอาชีพว่าอยากทำอาชีพอะไร ก็คิดไม่ออกเลยไปทำแบบทดสอบอาชีพในเน็ต3-4อัน ไม่ตรงสักอัน อาชัพที่ทดสอบออกมาก็ไม่เวิร์คเครียดกว่าเก่า สับสนมากค่ะ ถ้าใครรำคาญขอโทดด้วยนะคะแค่อยากระบาย