ปรับวิธีคิดยังไงให้เข้ากับสามีได้ดีคะ?

เราแต่งงานมาได้สักพักแล้วค่ะ สามีเป็นเพื่อนเรียนที่คบกันมาตั้งแต่มัธยม ตอนนี้อายุสามสิบกลางๆแล้วทั้งคู่ มีหนี้สินด้วยกันเรื่องเดียวก็คือซื้อบ้านด้วยกัน ค่าผ่อนคนละครึ่ง (เราเงินเดือนน้อยกว่าสามี) และยังไม่คิดจะมีลูก คุมกำเนิดอยู่ค่ะ

ปัญหาที่เราเจอดูเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้ามองแยกกัน แต่พอเอาหลายๆ อย่างมารวมกันเราเริ่มรู้สึกว่ามันเยอะ และทำให้เริ่มเครียดกับชีวิตครอบครัวที่พึ่งเริ่มต้น

ตัวเราเองตั้งแต่แต่งงานยังไม่เคยได้ไปฮันนีมูนค่ะ เพราะตัวเราเองไม่มีเงินเก็บ ส่วนสามีเวลาที่มีเงินเหลือเก็บอยู่บ้างก็มักจะไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยๆโดยไปกับเพื่อนๆหลายกลุ่ม และทำให้ไม่มีเงินเหลือเก็บเช่นกัน ระหว่างที่เค้าไปเที่ยวเราก็อยู่บ้านคนเดียวค่ะ

นิสัยส่วนตัวเค้าค่อนข้างขาดภาวะผู้นำค่ะ ไม่เคยริเริ่มจะทำอะไร อย่างการหารายได้เพิ่มหรืองานอดิเรก ตามเพื่อนซะส่วนใหญ่ และไม่เคยคิดแบบมีเราเป็นส่วนหนึ่งในนั้น เวลานึกจะทำอะไร เรามักจะเป็นส่วนที่ถูกเพิ่มเข้าไปทีหลัง มากกว่าจะมาถามหรือคิดไปพร้อมกัน

เขาไม่มีทักษะที่เรารู้สึกว่าจำเป็นในการดูแลเราหรือครอบครัว ภาวะผู้นำก็ส่วนหนึ่ง ความพยายามก็อีกส่วนหนึ่ง เวลาที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็จะบอกว่าไม่รู้. ไม่เคยทำ แล้วจบเลย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อ ทั้งที่เป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องทำในบ้าน เช่น งานช่างต่างๆ งานดูแลบำรุงรักษาทั่วไป หรือการติดต่อในเรื่องจำเป็น สุดท้ายเราก็ต้องหาทางทำเอง หวังพึ่งไม่ได้

ขาดระเบียบวินัย ซื้อของมาจากข้างนอก เข้าประตูมาวางไว้หน้าบ้าน ทิ้งไว้เลยไม่เก็บ ผ่านไปกี่วันก็ไม่เก็บ แทบจะไม่ทำงานบ้านเลย นานๆจะทำที่ถ้าจำเป็น กินแล้วไม่ล้างจานถ้าบอกให้ล้างให้ก็จะรอข้ามวันก่อนเช้ามาค่อยล้าง และอื่นๆอีกมากมาย

เราเคยคิดว่าที่เราไม่อยากมีลูกคงเป็นเพราะเรายังไม่มีคนช่วยเลี้ยงและเราเข้ากับเด็กได้ไม่ค่อยดี แต่เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าที่จริงมันเป็นเพราะสามีเราดูไม่มีความสามารถที่จะเป็นที่พึ่งให้เรากับลูกได้หรือเปล่า

เราเครียดเพราะชีวิตครอบครัวเพิ่งเริ่มต้น แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยแฮปปี้เเละห่างไกลจากที่เคยคิดไว้มาก เราจะมีวิธีปรับการคิดของเรายังไงดี ให้ไปได้ตลอกรอดฝั่งคะ?