จุดเริ่มต้นของเรื่องคือ เราจับได้ว่า
สามีแอบคุยกับผญ. เรารู้ แต่เราก็ได้แค่ทักไปถามเขาว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน เขาบอกเดี๋ยวกลับตอนเช้า สักพักนึง เราเลยถามเขาว่า ตัวเองมีอะไรจะบอกกับเค้าไม๊ สามีเราเลยถามกลับ ว่าเป็นอะไร เราอ่านแล้วไม่ตอบ สามีเลยบอกงั้นกลับมาคุยกันที่บ้าน เราก็เลยแคปหน้าเฟสผญ.คนนั้นส่งไปเฉยๆ พอกลับมาบ้าน เราถามสามีเราดีๆว่ากินข้าวยัง ไม่พูดถึงเรื่องที่เขาแอบนอกใจ สามีไม่คุยตึงๆใส่เรา เราก็เลยพูดว่าเราทำผิดอะไร สามีบอกเลิกกันเถอะ หลังจากนั้น เราก็ทั้งกอดเค้า พูดให้เขานึกถึงเรากับลูก แต่แม่สามีเรากลับมาว่าเรา ว่าทำไมไม่ให้สามีเรานอนก่อนพน.ต้องทำงาน เราก้บอกความผิดของลูกชายเขาให้ฟัง กลับกลายเป็นว่า แม่ผัวเราพูดว่ามันเป็นธรรมดาของผช.พ่อสามีก็เคยทำมาก่อนตั้งเยอะ ทำไมเขาทนได้ เอาเป็นว่าพูดง่ายๆก็คือโทษเรา หาว่าเราไปจุกจิกลูกชายเขาเอง จนลูกชายเขาไม่เอาเรา ทั้งๆที่เราไม่ได้จิก เราไม่มีแม้แต่คำด่าว่ากูกับลูกชายเขา เหมือนเราโดนสามีกับแม่สามีรุมด่า จนเราทนไม่ไหวเลยเดินไปอุ้มลูกที่นอนอยู่ เราจะเอาออกไปตายดาบหน้า แม่สามีด่าเราตีเราแย่งลูกกับเราหาว่าเราเห็นแก่ตัวเอาลูกไปลำบาก เราเข้าใจว่ามันดึก แต่วินาทีนั้นเราโดนสามีบอกเลิกแล้ว มั้งโดนแม่สามีว่าสารพัด
เราจำประโยคนึงได้แม่นมาก แม่ผัวพูดว่า "กูไม่ได้ใช้ให้มาเอามัน ก็รู้ว่ามัน

และจะมาเอามันทำไม" ความรู้สึกเราแหลกมาก แม่สามีตีแต่สามีไม่ห้ามแม่เขาเลย ได้แต่พูดว่า "อย่าให้กูทำนะกูไม่อยากทำ"แล้วลุกจากเตียงทำท่าเดินมาเหมือนจะทำแต่ไม่ทำ เราอุ้มลูกหนีขึ้นไปข้างบน แม่ผัวก็จะมาตามเอาลูกไปจากเรา เราเลยพูดว่าจะนอนข้างบนนางไม่ยอมจะเอาลูกเราลงไปนอนกะนางให้ได้ เราทนไม่ไหวเราก็หลุดตะโกนออกไปว่า "แม่จะทำอะไรหนูทำเลยจะตีจะเอาใครมาทำไรหนูก็ได้เอาเลย หนูขอแค่กอดลูกเพราะหนูพังหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรแล้วหันหลังให้ทุกคนลูกอยู่ในกอดเรา
วินาทีนั้น เรากลับโดนพี่ชายสามีเราที่เป็นเกย์ด่า..
ว่าจะเกินไปแล้วนะ กับแม่กูอ่ะหลายรอบละนะ
พร้อมกับจิกหัว แม่สามีก็ห้ามไม่ให้ลูกหลานเขามาซ้ำเราพร้อมกับแย่งลูกเราเอาไปนอนเราเลยตามมานอนข้างลูกเรา เรากลัวไม่ได้ลูกไป นางก็พูดซ้ำกับสามีใส่เราว่า เช้าแล้วมันจะเอาไปไหนก็ให้มันไป
เราขอบอกเลย ก่อนหน้านี้มีปัญหากับแม่สามีบ่อยมาก แกเอาที่ตั้งคือตัวแกเป็นใหญ่ คำพูดเหน็บ สารพัด เราเอาไประบายกับสามี เพื่อหวังคำปลอบกลับกลายเป็นว่าสามีบอกเราว่าจะให้ทำยังไง
ก้แม่เค้า ตอนบอกเลิกเอาเหตุผลนี้มาอ้างด้วยว่าไม่ชอบให้เอาแม่มาเล่าให้ฟัง เลยบอกเลิกไปอ่ะดีแล้ว
พอเช้ารุ่งขึ้น เรารอให้สามีไปทำงาน ให้แม่สามีไปตจว. กันหมดค่อยพาลูกออกไป แต่แม่สามีกลับเดินมาบอกว่าให้ทนอยู่ไป จนลูกเข้ารร.มีงานทำแล้วจะไปก็ไม่มีใครว่า. เอาลูกไปตอนนี้ลำบาก
ตอนบ่ายๆพี่สาวกับญาติๆฝั่งสามีโทรมาถามเรื่องราวพร้อมบอกจะจัดการน้องชายเขาให้ แค่ไม่ให้เราไปอยู่กันมาขนาดนี้ สงสารหลานขาดพ่อ
ก็ให้เราอยู่บ้านกับลูกสองคน สามีกลับบ้านมาก็ทำพูดปกติกับเรา เราควรทำยังไงดีคะ จะเอายังไงกับชีวิตที่ไม่มีเงินติดตัว กลับไปหาครอบครัวก็หายหมด
พ่อก้อยู่กับแม่เลี้ยงมีลูกใหม่ แม่ก็ไม่ต่างกัน
ท้อกับชีวิต เหมือนฝันร้ายเลยค่ะ
ใครเคยโดนครอบครัวสามีรุมตีมั่งคะ?
สามีแอบคุยกับผญ. เรารู้ แต่เราก็ได้แค่ทักไปถามเขาว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน เขาบอกเดี๋ยวกลับตอนเช้า สักพักนึง เราเลยถามเขาว่า ตัวเองมีอะไรจะบอกกับเค้าไม๊ สามีเราเลยถามกลับ ว่าเป็นอะไร เราอ่านแล้วไม่ตอบ สามีเลยบอกงั้นกลับมาคุยกันที่บ้าน เราก็เลยแคปหน้าเฟสผญ.คนนั้นส่งไปเฉยๆ พอกลับมาบ้าน เราถามสามีเราดีๆว่ากินข้าวยัง ไม่พูดถึงเรื่องที่เขาแอบนอกใจ สามีไม่คุยตึงๆใส่เรา เราก็เลยพูดว่าเราทำผิดอะไร สามีบอกเลิกกันเถอะ หลังจากนั้น เราก็ทั้งกอดเค้า พูดให้เขานึกถึงเรากับลูก แต่แม่สามีเรากลับมาว่าเรา ว่าทำไมไม่ให้สามีเรานอนก่อนพน.ต้องทำงาน เราก้บอกความผิดของลูกชายเขาให้ฟัง กลับกลายเป็นว่า แม่ผัวเราพูดว่ามันเป็นธรรมดาของผช.พ่อสามีก็เคยทำมาก่อนตั้งเยอะ ทำไมเขาทนได้ เอาเป็นว่าพูดง่ายๆก็คือโทษเรา หาว่าเราไปจุกจิกลูกชายเขาเอง จนลูกชายเขาไม่เอาเรา ทั้งๆที่เราไม่ได้จิก เราไม่มีแม้แต่คำด่าว่ากูกับลูกชายเขา เหมือนเราโดนสามีกับแม่สามีรุมด่า จนเราทนไม่ไหวเลยเดินไปอุ้มลูกที่นอนอยู่ เราจะเอาออกไปตายดาบหน้า แม่สามีด่าเราตีเราแย่งลูกกับเราหาว่าเราเห็นแก่ตัวเอาลูกไปลำบาก เราเข้าใจว่ามันดึก แต่วินาทีนั้นเราโดนสามีบอกเลิกแล้ว มั้งโดนแม่สามีว่าสารพัด
เราจำประโยคนึงได้แม่นมาก แม่ผัวพูดว่า "กูไม่ได้ใช้ให้มาเอามัน ก็รู้ว่ามัน
วินาทีนั้น เรากลับโดนพี่ชายสามีเราที่เป็นเกย์ด่า..
ว่าจะเกินไปแล้วนะ กับแม่กูอ่ะหลายรอบละนะ
พร้อมกับจิกหัว แม่สามีก็ห้ามไม่ให้ลูกหลานเขามาซ้ำเราพร้อมกับแย่งลูกเราเอาไปนอนเราเลยตามมานอนข้างลูกเรา เรากลัวไม่ได้ลูกไป นางก็พูดซ้ำกับสามีใส่เราว่า เช้าแล้วมันจะเอาไปไหนก็ให้มันไป
เราขอบอกเลย ก่อนหน้านี้มีปัญหากับแม่สามีบ่อยมาก แกเอาที่ตั้งคือตัวแกเป็นใหญ่ คำพูดเหน็บ สารพัด เราเอาไประบายกับสามี เพื่อหวังคำปลอบกลับกลายเป็นว่าสามีบอกเราว่าจะให้ทำยังไง
ก้แม่เค้า ตอนบอกเลิกเอาเหตุผลนี้มาอ้างด้วยว่าไม่ชอบให้เอาแม่มาเล่าให้ฟัง เลยบอกเลิกไปอ่ะดีแล้ว
พอเช้ารุ่งขึ้น เรารอให้สามีไปทำงาน ให้แม่สามีไปตจว. กันหมดค่อยพาลูกออกไป แต่แม่สามีกลับเดินมาบอกว่าให้ทนอยู่ไป จนลูกเข้ารร.มีงานทำแล้วจะไปก็ไม่มีใครว่า. เอาลูกไปตอนนี้ลำบาก
ตอนบ่ายๆพี่สาวกับญาติๆฝั่งสามีโทรมาถามเรื่องราวพร้อมบอกจะจัดการน้องชายเขาให้ แค่ไม่ให้เราไปอยู่กันมาขนาดนี้ สงสารหลานขาดพ่อ
ก็ให้เราอยู่บ้านกับลูกสองคน สามีกลับบ้านมาก็ทำพูดปกติกับเรา เราควรทำยังไงดีคะ จะเอายังไงกับชีวิตที่ไม่มีเงินติดตัว กลับไปหาครอบครัวก็หายหมด
พ่อก้อยู่กับแม่เลี้ยงมีลูกใหม่ แม่ก็ไม่ต่างกัน
ท้อกับชีวิต เหมือนฝันร้ายเลยค่ะ