สวัสดีค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ เราเป็นเด็กสายศิลป์-ภาษาญี่ปุ่นค่ะ จบม.6มาด้วยความกระท่อนกระแท่น อ่านเขียนได้บ้างไม่ได้บ้าง เรียกได้ว่าเรียนแบบไม่มีแพสชั่นใดๆ ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆ ที่เรียนมาด้วยกัน บ้างก็เรียนเพราะชอบดารา บ้างก็ชอบการ์ตูน บ้างก็ชอบฟังเพลง อิจฉาคนที่มีแรงบันดาลใจแบบนั้นมากเลยค่ะ แต่ว่าก็เอาจนสอบเข้าเอกญี่ปุ่นมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้นะคะ เราเองก็ยังงงตัวเองมาถึงตอนนี้เหมือนกัน
พอเข้ามาได้ปุ้ปเราก็ตั้งใจว่าจากนี้จะเริ่มต้นใหม่ จะลองใช้โอกาสที่รอบตัวมีแต่คนที่สนใจในสิ่งเดียวกันเปลี่ยนตัวเองให้ไหลไปตามคนอื่นดู แต่เอาเข้าจริงๆแล้วมันก็ค่อนข้างยากมากเลยค่ะ😓 เพราะว่าทุกคนมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมากกกกกกก เราเข้าไม่ถึงจริงๆ และส่วนตัวเราก็ไม่ใช่คนที่ชอบเข้าหาใครก่อน ก็คือไม่มั่นใจตัวเอง พูดน้อย โลกส่วนตัวสูงเลยแหละ
ที่คิดไว้ว่ามาที่นี่ทุกคนจะเริ่มใหม่เหมือนกันหมดเพราะอาจารย์จะสอนให้ใหม่ตั้งแต่จำฮิรางานะคือคิดผิดหมด เพื่ิอนแต่ละคนคือเก่งมากๆ เราช็อคตั้งแต่มีคนที่ผ่านn3มาเรียนด้วยแล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองคือคนที่ไก่กาที่สุดในสาขาแล้วเลยค่ะ ตอนที่ต้องไปสอบพูดกับเซนเซตัวต่อตัวทุกคนดูตื่นเต้น สดใส แล้วก็มีเรื่องพูดคุยเยอะแยะ ประโยคสนทนาก็ยาวๆไหลลื่นไม่ติดขัด
ต่างกับเราที่ขยันสร้างเดดแอร์ ประโยคที่นึกออกก็มีแต่คำง่ายๆ อย่าง อายุเท่าไหร่ คุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง อะไรแบบนี้ค่ะ ไวยากรณ์ก็ผิดๆถูกๆ รู้สึกผิดมากเลยค่ะ แต่ที่มาระบายให้ฟังอย่างนี้เราไม่ได้คิดอยากจะซิ่วอะไรหรอกนะคะ แค่รู้สึกท้อนิดหน่อยเวลามองดูคนอื่นๆที่เขาเก่งๆกันแล้วย้อนมามองตัวเองบ้าง เราเชื่อค่ะว่าเราสามารถพัฒนาตัวเองต่อไปได้ แต่มันก็อด…เฮ้อ ไม่ได้จริงๆ 😓
อยากขอคำแนะนำในการวางแผนการเรียนค่ะ แล้วก็สร้างความมั่นใจในตัวเองและในการใช้ภาษาด้วย ลืมบอกว่าเราเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ทั้งภาษาไทยทั้งภาษาญี่ปุ่นเลย 😂 อยากขอคำแนะนำในจุดนี้ด้วยนะคะ อยากรู้ว่าคนที่เคยเป็นเหมือนเรา เคยผ่านประสบการณ์นี้มาได้เค้าฝึกฝนตัวเองกันอย่างไร รบกวนด้วยนะคะ ไม่อยากติดFวิชาเอกตั้งแต่ปีแรกเลย 😅
ปล. ขออภัยถ้าหากกระทู้ดูอ่านยากไปนะคะ เราพิมพ์ในโทรศัพท์เอา
เรียนภาษา แต่ไม่มีความมั่นใจในการใช้ภาษาเลย
พอเข้ามาได้ปุ้ปเราก็ตั้งใจว่าจากนี้จะเริ่มต้นใหม่ จะลองใช้โอกาสที่รอบตัวมีแต่คนที่สนใจในสิ่งเดียวกันเปลี่ยนตัวเองให้ไหลไปตามคนอื่นดู แต่เอาเข้าจริงๆแล้วมันก็ค่อนข้างยากมากเลยค่ะ😓 เพราะว่าทุกคนมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมากกกกกกก เราเข้าไม่ถึงจริงๆ และส่วนตัวเราก็ไม่ใช่คนที่ชอบเข้าหาใครก่อน ก็คือไม่มั่นใจตัวเอง พูดน้อย โลกส่วนตัวสูงเลยแหละ
ที่คิดไว้ว่ามาที่นี่ทุกคนจะเริ่มใหม่เหมือนกันหมดเพราะอาจารย์จะสอนให้ใหม่ตั้งแต่จำฮิรางานะคือคิดผิดหมด เพื่ิอนแต่ละคนคือเก่งมากๆ เราช็อคตั้งแต่มีคนที่ผ่านn3มาเรียนด้วยแล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองคือคนที่ไก่กาที่สุดในสาขาแล้วเลยค่ะ ตอนที่ต้องไปสอบพูดกับเซนเซตัวต่อตัวทุกคนดูตื่นเต้น สดใส แล้วก็มีเรื่องพูดคุยเยอะแยะ ประโยคสนทนาก็ยาวๆไหลลื่นไม่ติดขัด
ต่างกับเราที่ขยันสร้างเดดแอร์ ประโยคที่นึกออกก็มีแต่คำง่ายๆ อย่าง อายุเท่าไหร่ คุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง อะไรแบบนี้ค่ะ ไวยากรณ์ก็ผิดๆถูกๆ รู้สึกผิดมากเลยค่ะ แต่ที่มาระบายให้ฟังอย่างนี้เราไม่ได้คิดอยากจะซิ่วอะไรหรอกนะคะ แค่รู้สึกท้อนิดหน่อยเวลามองดูคนอื่นๆที่เขาเก่งๆกันแล้วย้อนมามองตัวเองบ้าง เราเชื่อค่ะว่าเราสามารถพัฒนาตัวเองต่อไปได้ แต่มันก็อด…เฮ้อ ไม่ได้จริงๆ 😓
อยากขอคำแนะนำในการวางแผนการเรียนค่ะ แล้วก็สร้างความมั่นใจในตัวเองและในการใช้ภาษาด้วย ลืมบอกว่าเราเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ทั้งภาษาไทยทั้งภาษาญี่ปุ่นเลย 😂 อยากขอคำแนะนำในจุดนี้ด้วยนะคะ อยากรู้ว่าคนที่เคยเป็นเหมือนเรา เคยผ่านประสบการณ์นี้มาได้เค้าฝึกฝนตัวเองกันอย่างไร รบกวนด้วยนะคะ ไม่อยากติดFวิชาเอกตั้งแต่ปีแรกเลย 😅
ปล. ขออภัยถ้าหากกระทู้ดูอ่านยากไปนะคะ เราพิมพ์ในโทรศัพท์เอา