ชีวิตเหมือนกับนิยาย

เราเป็นเด็กม.3คนนึงที่วันแม่ไม่ใด้เคยใหว้แม่เราร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเพื่อนได้ไหว้แม่ที่โรงเรียนเพราะแม่เราหายไปตั้งแต่จำความใด้เราอยู่กับย่าและพ่อมาตลอดจนวันแม่ที่ผ่านมานี้เราได้เจอแม่ของเราแม่เล่าให้ฟังทุกอย่างว่าเขาเอาของขวัญวันเกิดมาให้เราตลอดแต่ย่าเอาไปเผาทิ้งแม่จึงไม่เอาของขวัญมาให้อีกแม่เราบอกว่าที่ทิ้งเราไปเพราะแม่ไม่อยากให้เราไปลำบากด้วยแต่ตอนนี้แม่รวยแม่มีเงินจึงอยากจะให้ทุกอย่างที่เราอยากได้แต่เรานัดเจอกับแม่เราไม่ใด้บอกย่ากับพ่อเลยแต่เราก็ตัดสินใจบอกเพราะย่ากับพ่อเลี้ยงดูเรามาตอนแรกเรานึกว่าย่าจะตีเราแต่สุดท้ายก็ไม่เพราะย่าบอกกับเราว่าอยากให้เรามีแม่แต่พ่อกับไล่ให้เราไปอยู่กับแม่ด่าเราสารพัดแต่ย่าบอกว่าไม่ต้องสนใจเพราะพ่อเขาชอบพูดไม่คิดแล้วนี่แหละความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นพ่อเลี้ยงของเรามีลูกมาแล้ว3คนแล้วแม่ก็พึ่งมีลูกไหม่ซึ่งเป็นน้องเรา เท่ากับตอนนี้เรามีพี่1เพื่อน1น้อง2 ไม่รวมเรา พี่โตสุดหน้าตาดีพอๆกับคนกลางลองมาก็หน้าตาดีส่วนน้องสุดพึ่งจะ4เดือน แล้วเราก็มีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งทะเราะกับเราบ่อยมากพอรู้ว่าเรามีเงินเขาเริ่มเข้าหาเราเพราะเงินตอนแรกเราก็ไม่คิดงั้นจนเพื่อนคนอื่นก็บอกเพื่อนเราทักไปคุยกับญาตเราเป็นคนกลางเราไม่รู้หรอกว่าทักไปคุยเพราะหวัอะไรรึป่าวแต่เราไม่ชอบให้เพื่อนคุยกับญาตเราเราก็เคยบอกแล้วแต่ก็ไม่ฟังเพราะถ้าคบกันเวลาเลิกเราคือคนกลางเราไม่โอเค
อันนี้แค่ส่วนนึงน่ะค่ะ