แอบชอบเพื่อนสนิทสัมยมัธยม ห่างไปนานผมมีครอบครัวพอตอนนี้ไม่มีใครมาเจอเขาเขาก็ปัญหาเดียวกันผมชอบเขารู้สึกเป็นห่วงควรจะทำไง

ทั้งๆที่เจาต้อวทำงานส่วนผมประสาทเสียแทบตกงาน แล้วแบบผมรู้สึกดีเลิกบ้าไม่ดื่มเหล้าดืมเบียร์ก็อยู่ใด้เวลาเขาอยด้วย แล้วในที่สุดตัดสินใจบอกความในใจไปว่าชอบมานานแล้วไรเงี่ยคับ ใจนึงกลัวเสียเพื่อนแค่พอบอกไปแล้วความรู้สึกผมเหมือนเขาเริ่มห่าง จนแบบผมเคลียดนะยอมรับ โทรหาไม่ใด้คุยเฟสด้วยเดี๋ยวตอบเดี๋ยวหายผมคิดว่าเหมือนแอบคุยต้องอยู่กับใครชัวร์ เพราะเรื่องพวกนี้ผมก็ใช่เล่นรู้ทัน ผมยอมรับโกรธแอบหึงทั้งๆที่เป็นแค่เพื่อน เพราะเขาก็ไม่ใด้บอกกับมาว่า ว่าคิดไงกับเราไม่บอกเลยตอนที่เราบอกความในใจ ถ้าเจาบอกก็มีใจหน่อยนะผมเดินหน้าเต็มกำลังเลย5555. แต่ๆเจาไล่ผมกับไปหาครอบครัวแต่ผมจบไปแล้วอะแล้วเขาบอกเขายังยึดติดแฟนเก่าอยู่ทำงานที่เดียวกันยังทักกันอยู่เลยผมก็โมโหนะ เพราะเจาเล่าให้ผมฟังเรื่องเจาแฟนเขาแย่มากผมก็เลยโมโหเขาก็รุ้เรื่องผมส่าแฟนผมทำผมเยอะ แต่สิ่งที่เจาชอบมันอยู่ในตัวผม ผมก็ชอบในตัวเขามากๆๆคือถ้าใด้คบกับจะทำทุกอย่างให้ไม่เสียไป แต่พอเขาพูดมาแบบนั้นทำตัวห่างประกอบกับการรับล่อๆคุยหายๆตังแต่เย็นยันมืดพอดึกๆคุยใด้ แสดงว่าแฟนมันหลับหลือไม่ก็กลับบ้าน 55ความคิดผม แล้วคืนนั้นผมบ้าหนักมากๆนอนเช้าเลยตื่นแปดโมวนั่งร้องให้ยัน11โมงถึงจะลุกใด้ เพราะเขามาคุยกับผมเพียงคำสองคำ แต่ผมทำใจแล้วเจาคงไม่เอาผมถึงผมจะปรับปรุงตัวแล้วมีการงานที่ดีแล้วเพราะดูแล้วเขาจะเป็นคนแนวแบบใสๆส่วนผมเป็นคนห้าวๆพูดตรงๆติดตลกปากหมาแต่ใจผมไม่เคยคิดไร ผมเบยบอกเขาตรงๆว่าไปเหอะไม่อยากยุ่งกลัวอดใจไม่ไหวไปจีบเขาขอยอมบ้าคนเดียวดีกว่า
เขาบอกผมคิดมาก ผมก็เลยไม่รุ้ว่าเขายังไง
แต่ใจผมนะ คิดว่าตอนนี้ เขาน่าจะกับไปหาแฟนแล้วทั้งๆที่โครตไม่เห็นค่าเขาเลยผมโมโหนะ แต่ผมเห็นคุณค่าในตัวเขามาก หลือไม่เขาก็มีคนอื่นแล้วละ แต่ผมห่วงเขามากๆหลังบ้านเขามีปัญหาเลยห่วงเขา แต่มันก็ยุ่งไม่ใด้เลย ตัดใจเลยไม่ยุ่งดีกว่าขอแอบส่งฝองห่างๆเหมือนที่ผ่านมาโทรศัพท์ผมยังมีรูปเขาเลยแต่ลบไปละแอบปลื้ม
แต่อีกใจผมอยากจะดูแแลเขา เขาชอบอะไรเหมือนๆผมกินเนื้อด้วยลุยๆอยู่บอกไปแข่งรถที่สนา มไปด้วยอยากไป
ระหว่างเดินหน้า กับ ปล่อยเขาไปถ้ารู้ว่าเขาไม่สนเรา
คิดส่าเอาไงดีคับ  แต่ผมชอบเขามากนะอยู่ด้วยรู้สึกดีมากๆๆ
ผมอาจจะพิมตกๆหล่นๆขออภัยด้วยนะคับเว้นวรรคไม่ถูกต้องต้องขออภัยด้วย