สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะมาปรึกษทุกๆท่านค่ะ ว่ามีวิธี รับมือกับแม่ ที่ อารมณ์ร้ายและ ป่กร้ายได้อย่างไร..
แท่เราเป็นคนอารมณ์ดีค่อนข้างที่จะร้านคะ คือท่านตะหงุดหงิดบ่าและ ไม่พอใจทุกๆอย่าง ด้วยความที่อารมณ์วัยทองด้วยหรือป่าวไม่แน่ใจ แต่วันทองแบบนี้มานานแบ้วคนรอบข้างก็ไม่ไหว แม่เราเป็นคนป่กจัดมากคะ จัดได้ว่าแรง มาก เค้าเหมือนจะให้คนรอบข้างทุกคนตามใจเค้า ซึ่ง ทุกๆคนมีหน้าที อะไรไม่พอใจ เราก็ด่า ขึ้นมาแล้ว แล้วคำพูดคำจา เจ็บค่ะ เจ็บถึงขั้น ว่า คุณพ่อทนไม่ได้ ใช่คะ พ่อกับแม่แยกทางกับแล้ว ซักพัก เพราะ คุณพ่ออดทนกับอารมณ์คุณมานานจนไม่ไหวแล้ว บางทาง ตัวเราเอง ออกไปทำงาน แล้วกบับบ้านดึก ซึก จขกท เอง อายุ 24 แล้วค่ะ. ด้วยความที่เราเป็นคนไม่อยากปะทะคารมกับแม่ และเราเองอยากมีอิสระ เวลากลับบ้านดึกๆดื่นๆ แม่หงุดหงิดมาก็จะมาลงที่เรา ว่า ไปไหนดึกๆดื่นๆทุกวัน ออกไปขาย หอ อี.. (ขอโทษที่อาจจะไม่สุภาพนะคะ) แบบนี้คะแบ้วบางคำพูดอาจจะ คุณ 10 ไปเลย แรงกว่านี้ บางทีเราเถียงขึ้นมาหน่อย ก็ชี้หน้า ด่า ชี้หน้าไล่ ไปไกลๆตีนกูเลยอย่ามาให้กูเห็นหัว ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจกุ ซึกเราแบบ จะไม่ไหวไม่ไหวเป็นรอบๆ แต่ด้วยความที่ เราอยู่กับแม่ ที่กทม 2คน ซึ่งก่อนหน้า พ่อกับแม่อยู่ก้วยกันเรา ไม่ค่อยได้อยู่บ้านคะ แต่พอพ่อ แยกไปเราเลยกลับมาอยู่กับแม่เพราะเป็นห่วงเขา แต่บางครั้งเราไม่ไหวจริงๆคะ แม่เราเป็นคนที่นอมหักไม่ยอมงอ แล้วด้วยความที่เค้าแค้นพ่อมากที่มาทำแบบนี้และพ่อเราก็มีบ้านเล็กบ้านน้อง เค้าเลยคิดว่าพ่อมาหยามศักดิ์ศรี เขา เขาเลยอยากเอาชนะ แต่เค้าไม่ดูกำลังตัวเองว่าสู้ไหวมั้ย แม่ไม่ปลงอะค่ะ เรา ก็พยายามพาท่านไปทานข้าวคลายเครียด แต่ก็นะ เราก็อยากมีชีวิตของเราบ้า ไม่ได้มีเวลามาดูแลตลอด 24 ชม ซึ่ง ทุกวันที่ทนอยู่ก็เพราะเป็นห่วงท่าน(ใจจริงๆอยากออกไปอยู่ข้างนอกใจจะขาด) เหมือนแม่เค้าจะคอยบงการทุกๆคนค่ะ ให้ทุกๆคนทำตามเค้า พอไม่พอใจก็เริ่มหงุดหงิดอารมณ์เสีย แล้วคำพูดเจ็บแสบทรวงมาก เราควรรับมือยังไงคะ เราไม่ไหวจริงๆ บางครั้งเราอยากจะออกไปอยู่ข้างนอกแต่ นึกถึงแม่อยู่คนเดียวเดียวแม่ก็จะเอาไปพูดกับคนอื่นว่า เป็ลลูกอกตัญญู แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเพราะอะไร แม่เราไม่เคยสนับสนุนสนุนหรือให้กำลังใจเลยคะมีแต่คำด่า ให้ตกต้ำชีวิตไม่มีวันเจริญ เราเคยบอกแม่ว่า แม่ แม่เป็นแม่บังเกิดกล้าว แม่มาพูดแบบนี้เท่ากับว่าแช่งลูก แม่อยากให้เป็นแบบนั้นหรือ แม่ก็ไม่ยอมรับความจริงคะ เพราะ แม่ไม่ยอมใคร
ปล. เมื่อก่อนตอนพออยู่ แม่เราไม่ได้ทำอะไรคะธุรกิจที่บ้านพ่อเป็นคนบริหารค่ะ แต่พอพ่อแยกออกไป ลูกเค้าก็ยังดูแล ตอนแรกพ่อบอกว่าธุรกิจก็ยังจะทำแต่จะออกไปอยู่ข้างนอกแต่แม่ไม่ยอมคะ แม่ยุกเงินทุนทั้งหมดมาและมาบริหารเอง ซึ่ง เราบอกแม่ว่าเราจะ ช่วยทำ แต่ ทำกับแม่ไม่ได้มันขัดแย้งกัน เราจะ ค่อยๆบริหารเอง แต่แม่ไม่ยอม เพราะ แม่หยิ่งในศักดิ์ศรี ว่า กูทำได้ไม่ต้องง้อใคร เราควรจะรับมือยังไงดีค่ะ เราไม่ไหว เหลือเกิน
มีวิธีรับมือกับ”แม่”ที่อารมณ์ร้ายได้อย่างไร
แท่เราเป็นคนอารมณ์ดีค่อนข้างที่จะร้านคะ คือท่านตะหงุดหงิดบ่าและ ไม่พอใจทุกๆอย่าง ด้วยความที่อารมณ์วัยทองด้วยหรือป่าวไม่แน่ใจ แต่วันทองแบบนี้มานานแบ้วคนรอบข้างก็ไม่ไหว แม่เราเป็นคนป่กจัดมากคะ จัดได้ว่าแรง มาก เค้าเหมือนจะให้คนรอบข้างทุกคนตามใจเค้า ซึ่ง ทุกๆคนมีหน้าที อะไรไม่พอใจ เราก็ด่า ขึ้นมาแล้ว แล้วคำพูดคำจา เจ็บค่ะ เจ็บถึงขั้น ว่า คุณพ่อทนไม่ได้ ใช่คะ พ่อกับแม่แยกทางกับแล้ว ซักพัก เพราะ คุณพ่ออดทนกับอารมณ์คุณมานานจนไม่ไหวแล้ว บางทาง ตัวเราเอง ออกไปทำงาน แล้วกบับบ้านดึก ซึก จขกท เอง อายุ 24 แล้วค่ะ. ด้วยความที่เราเป็นคนไม่อยากปะทะคารมกับแม่ และเราเองอยากมีอิสระ เวลากลับบ้านดึกๆดื่นๆ แม่หงุดหงิดมาก็จะมาลงที่เรา ว่า ไปไหนดึกๆดื่นๆทุกวัน ออกไปขาย หอ อี.. (ขอโทษที่อาจจะไม่สุภาพนะคะ) แบบนี้คะแบ้วบางคำพูดอาจจะ คุณ 10 ไปเลย แรงกว่านี้ บางทีเราเถียงขึ้นมาหน่อย ก็ชี้หน้า ด่า ชี้หน้าไล่ ไปไกลๆตีนกูเลยอย่ามาให้กูเห็นหัว ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจกุ ซึกเราแบบ จะไม่ไหวไม่ไหวเป็นรอบๆ แต่ด้วยความที่ เราอยู่กับแม่ ที่กทม 2คน ซึ่งก่อนหน้า พ่อกับแม่อยู่ก้วยกันเรา ไม่ค่อยได้อยู่บ้านคะ แต่พอพ่อ แยกไปเราเลยกลับมาอยู่กับแม่เพราะเป็นห่วงเขา แต่บางครั้งเราไม่ไหวจริงๆคะ แม่เราเป็นคนที่นอมหักไม่ยอมงอ แล้วด้วยความที่เค้าแค้นพ่อมากที่มาทำแบบนี้และพ่อเราก็มีบ้านเล็กบ้านน้อง เค้าเลยคิดว่าพ่อมาหยามศักดิ์ศรี เขา เขาเลยอยากเอาชนะ แต่เค้าไม่ดูกำลังตัวเองว่าสู้ไหวมั้ย แม่ไม่ปลงอะค่ะ เรา ก็พยายามพาท่านไปทานข้าวคลายเครียด แต่ก็นะ เราก็อยากมีชีวิตของเราบ้า ไม่ได้มีเวลามาดูแลตลอด 24 ชม ซึ่ง ทุกวันที่ทนอยู่ก็เพราะเป็นห่วงท่าน(ใจจริงๆอยากออกไปอยู่ข้างนอกใจจะขาด) เหมือนแม่เค้าจะคอยบงการทุกๆคนค่ะ ให้ทุกๆคนทำตามเค้า พอไม่พอใจก็เริ่มหงุดหงิดอารมณ์เสีย แล้วคำพูดเจ็บแสบทรวงมาก เราควรรับมือยังไงคะ เราไม่ไหวจริงๆ บางครั้งเราอยากจะออกไปอยู่ข้างนอกแต่ นึกถึงแม่อยู่คนเดียวเดียวแม่ก็จะเอาไปพูดกับคนอื่นว่า เป็ลลูกอกตัญญู แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเพราะอะไร แม่เราไม่เคยสนับสนุนสนุนหรือให้กำลังใจเลยคะมีแต่คำด่า ให้ตกต้ำชีวิตไม่มีวันเจริญ เราเคยบอกแม่ว่า แม่ แม่เป็นแม่บังเกิดกล้าว แม่มาพูดแบบนี้เท่ากับว่าแช่งลูก แม่อยากให้เป็นแบบนั้นหรือ แม่ก็ไม่ยอมรับความจริงคะ เพราะ แม่ไม่ยอมใคร
ปล. เมื่อก่อนตอนพออยู่ แม่เราไม่ได้ทำอะไรคะธุรกิจที่บ้านพ่อเป็นคนบริหารค่ะ แต่พอพ่อแยกออกไป ลูกเค้าก็ยังดูแล ตอนแรกพ่อบอกว่าธุรกิจก็ยังจะทำแต่จะออกไปอยู่ข้างนอกแต่แม่ไม่ยอมคะ แม่ยุกเงินทุนทั้งหมดมาและมาบริหารเอง ซึ่ง เราบอกแม่ว่าเราจะ ช่วยทำ แต่ ทำกับแม่ไม่ได้มันขัดแย้งกัน เราจะ ค่อยๆบริหารเอง แต่แม่ไม่ยอม เพราะ แม่หยิ่งในศักดิ์ศรี ว่า กูทำได้ไม่ต้องง้อใคร เราควรจะรับมือยังไงดีค่ะ เราไม่ไหว เหลือเกิน