[CR] ตอนจบ 9. ขากลับเมืองไทย จากจีนมาลาวและไทย แชงกรีล่า-ต้าหลี่-คุนหมิง-หลวงน้ำทา-เชียงราย

หลังจากพักที่แชงกรีล่าแล้วผมนั่งรถเมล์ไปซื้อตั๋วไปต้าหลี่ (ที่ผมสังเกตุรถเมล์ที่จีนไม่มีพนักงานเก็บเงินค่าโดยสาร มีแต่กล่องสำหรับใส่เงินค่าโดยสาร ผู้โดยสารต้องเตรียมเงินค่าโดยสารมาเองแล้วหยอดลงในกล่องเก็บเงิน ประมาณ 1-2 หยวน) รถนอน ราคา 103 หยวนการซื้อตั๋วทุกๆครั้งคนต่างชาติต้องมีหนังสือเดินทาง ส่วนคนจีนต้องมีบัตรประชาชน ที่ผมสังเกตุหลายๆครั้ง ถ้าเป็นรถทางไกลจะเป็นรถนอนตลอด รถนั่งยังไม่เคยเจอ พอถึงต้าหลี่แล้วผมเข้าพักที่เดิม คือ Jade Emu พักได้ 1 วัน

           ผมนั่งรถมาคุนหมิง 127 หยวน พักที่ kunming Cloudland International Youth Hostel ค่าห้องพักรวมราคา 40 หยวน ที่นี่ผมพบผู้หญิงสาวคนจีนที่เกิดในอเมริกา 2 คนต่างคนต่างมาที่ผมเคยเห็นหน้าคุ้นที่ Jade Emu ผมเลยทักเธอบอกว่าใช่เคยเห็นผมเหมือนกัน สาวคนหนึ่งพ่อ,แม่เป็นชาวจีนและญี่ปุ่น เธอพูดได้ 3 ภาษาเธอถามผมว่าจะไปไหนต่อ?ผมตอบว่าจะมองโกเลียและรัสเซีย เธอพึ่งเข้าพักวันนี้เหมือนกัน เธอชวนผมนั่งเครื่องไปปักกิ่ง ผมบอกว่าบัตรเดบิตผมซื้ออะไรไม่ได้เพราะผมตั้งซื้อสินค้าเป็น 0 แต่เธอบอกว่าจะจัดการออกเงินให้ผมก่อนแล้วค่อยให้ผมกดเงินสดมาจ่ายเธอทีหลัง แต่ผมไม่ค่อยสนใจ วันนั้นผมนั่งรถเมล์ไปซื้อตั๋วไป เฉิงตูรถไฟแอร์นอนชั้นล่าง 261.5 หยวน ขณะผมนอนในรถไฟแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีกับควันบุหรี่ที่คนจีนสูบที่รอยต่อระหว่างรถไฟ อึดอัดมากๆ ถึงที่เฉิงตู ผมเข้าพัก Xishu Garden Inn ราคาประมาณ 45 หยวนที่นี่มีบริการทัวร์ ไปชมพระหินที่สลักบนหน้าผา ไปชมสวนแพนด้า
               
             ผมสังเกตุทุกๆที่พักจะมี wifi ทั้งนั้นเลย ผมพบผู้หญิงคนเอธิโอเปียเธอพักอยู่ที่นี่ ซึ่งขณะนี้เธอได้อยู่อเมริกาแล้ว เธอบอกว่าทั้งครอบครัวเธอ พ่อแม่ พี่ชาย และเธอย้ายมาอยู่อเมริกาแล้ว ค่อยๆย้ายมา เธอมาอยู่อเมริกาได้ 17 ปี ขณะนี้เธออายุ 37 ปีแต่รูปร่างเธอค่อนข้างตัวเล็กมากๆ(คงจะสารขาดอาหาร)และพบคนสิงคโปรค์มารับจ้างคุมงานให้คนจีน ตกแต่งห้องพักให้เป็นห้องพักรวม(Dorm) เขาพูดภาษาไทยได้เก่งมาก เพราะเคยคุมคนงานอิสานในสิงคโปรค์ 2 ปีเขาต้องเรียนภาษาไทยด้วยตนเองเพื่อพูดกันคนอิสานให้รู้เรื่องในการสั่งงาน เขาบอกว่าที่จีนนี้ทำอะไรถูกช่อง รวยเร็วมากๆ เช่นทำห้องพัก เพราะคนจีนมีคนมากๆ ผมพักได้ 2-3 วันเตรียมตัวกลับไทยดีกว่าเพราะนั่งรถไฟเจอแต่ควันบุหรี่ และคิดว่าถ้าจะไปมองโกเลีย นั่งเครื่องไปลงเมืองหลวงอุลันบาตอร์แล้วไปท่องเที่ยวนอกๆเมืองจะสนุกกว่าประหยัดเวลาและไม่ต้องดมควันบุหรี่

               หลังจากนั้นผมนั่งรถไฟกลับมาที่คุนหมิง พักที่คุนหมิง 1 คืนแล้วนั่งรถทางไกลจากคุนหมิงมาจิ่งหงและจิ่งหงมาหลวงน้ำทาพัก ที่พักตรงข้ามกับขนส่งหลวงน้ำทา 70,000 กีบ หลังจากนั้นขึ้นรถจากหลวงน้ำทา-บ่อแก้ว 187 ก.ม. 60,000 กีบเป็นรถตู้ผู้โดยสารเต็มรถเลยเวลารถออก 9.00 น.แต่รถออกเวลา 8 โมงกว่าผมถามคนขับและคนกำลังจัดส่ิงของขึ้นรถอยู่นั้น เขาบอกว่าถ้าคนเต็มออกเลยไม่ต้องรอถึง 9 โมงผมนั่งรถมาเรื่อยพบคนต่างชาติในรถ 3-4 คนนั่งอยู่ข้างๆและหลังของผม พบเด็กหญิงตัวน้อยๆอายุประมาณ 7-10 ขวบเป็นชาวม้งนั่งอยู่เบาะด้านหน้าของผม เธอพูดกับตาอย่างดีใจและตื่นเต้น เธอเกาะเบาะข้างหน้าของเธอไว้และมองไปข้างหน้ารถตลอดเวลาโยกซ้ายทีโยกขวามองไปข้างหน้าตลอดเธอยังเด็กพนักพิงด้านหน้าบังตาเธออยู่ พอเหนื่อยเธอก็หลับพอตื่นก็เกาะเบาะยืนมองไปข้างหน้าอีก ผมสังเกตุเห็นหลายๆครั้ง....ผมจึงถามตาเธอว่ากำลังจะไปไหนกัน?เด็กน้อยท่าทางเธอดีใจเอามากๆ ตาม้งบอกผมว่าจะพาเด็กน้อยไปหาแม่เธอ เธอไม่พบแม่เธอมา 3 ปีแล้ว มีน่าหล่ะ...เธอดีใจจนออกนอกหน้าเลย...

                 รถวิ่งมาเรื่อยๆมาถึงห้วยทราย ผมถามคนไทยและคนขับรถลาวที่ขับรถจากหลวงน้ำทา-บ่อแก้วแล้วว่าค่ารถประมาณเท่าไร?คนขับรถไม่กล้าบอกราคาผมบอกแต่ระยะทางประมาณ 3-4 ก.ม.
 ผมพบคนไทย 2 คน และชาวต่างประเทศ 3 คนที่กำลังจะข้ามจากลาวเข้ากลับประเทศไทย ผู้หญิงไทยบอกผมว่าวันนี้วันหยุด พี่ต้องเอาเงินจ่ายตรวจคนเข้าเมืองลาว 40 บาทนะ ผมเลยบอกชาวต่างชาติตามนั้น(ซึ่งเรื่องจ่ายเงินวันหยุดนี้ผมเจอมาหลายครั้งแล้ว แต่ทางไทยไม่ต้องจ่าย หรือญี่ปุ่นก็ไม่ต้องจ่าย) หลังจากผ่านตรวจคนเข้าเมืองมาแล้ว มาพบคนขับสองแถวลาว วิ่งมาบอกผมและชาวต่างชาติว่าไปไหมด่านเชียง?ผมถามว่าคนละเท่าไร?คนขับรถลาวบอกผมว่าคนละ 100 บาท(3-4 ก.ม.นี่นะ) ผมบอกชาวต่างชาติแต่ชาวต่างชาติให้ต่อราคา 60 บาทการเรียกราคาโหดแบบนี้ทำให้คนต่างชาติไม่อยากมาลาวซ้ำอีก ไม่มีรถเมลล์บริการเลยที่ประเทศลาว ชาวต่างชาติ 2 คนเข้ามาขอโทษผมบอกว่า ผมพาเธอมาทำให้ผมต้องจ่ายแพงขึ้นอีก เธอรู้ว่าถ้าผมมาคนเดียวคงจะจ่ายถูกกว่านี้ เธอบอกว่าเพราะคนลาวเห็นพวกเธอเป็นฝรั่งราคาจึงแพงกว่าปกติ ผมบอกไม่เป็นไร เธอบอกอีกว่าเสียค่าทำงานนอกเวลาของเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองแล้วยังต้องจ่ายกับค่ารถแพงๆอีกซึ่งรถวิ่งใช้เวลาไม่กี่นาที

               รถสองแถวขับมาได้ไม่นานถึงด่านเชียงของเพราะระยะทางใกล้ หญิงสาวสองคนชาวต่างชาติ ถามผมว่าจะแลกเงินลาวเป็นเงินไทยเพราะเธออยู่และทำงานที่ฮ่องกง พอดีผมเห็นตู้แลกเงินของธนาคารออมสิน มีพนักงานชายนั่งอยู่ แต่ไม่มีอัตราแลกเปลี่ยนสำหรับเงินลาวเป็นเงินไทย พนักงานชายถามผมว่าชาวต่างชาติมีเงินลาวเท่าไหร่?ผมตอบว่ามีเงิน 1 ล้านกีบ พนักงานชายบอกว่าอัตราแลกเปลี่ยนไม่มีแต่ผมให้ 3 พันบาทสำหรับ 1 ล้านกีบ ชาวต่างชาติสองคนเอามือถือมากดคำนวณแล้วผมเข้าใจความรู้สึกของเธอสองคนดี ผมเลยตัดปัญหาว่า เธอแลกมาอัตราเท่าไร?ผมให้เธอเท่านั้นเดี๋ยวผมจะกดเงินสดจากตู้ให้พวกเธอ ผมเลยกดให้เธอไป 4,000 บาท(ผมคิดง่ายๆ 1 บาท 250 กีบ)เธอถามว่าผมแลกเงินกีบไปทำไม ผมบอกว่าประเทศไทยและลาวติดกันผมมีโอกาสที่จะใช้ เงินที่ผมเอาใช้ครั้งนี้เหลือจาก 4 ปีที่แล้ว หลังจากนั้นเรา 3 คนนั่งรถจากด่านมาตลาดและแวะกินข้าวและผลไม้ และรอรถเข้าไปเชียงรายอีก ถึงเชียงรายเข้าพักคนละที่กันเพราะที่พักนี้เต็ม

                 ผมเลยขอwhatsappของสาวฝรั่งเศสเพื่อนัดไปกินข้าวช่วงเย็น เธอส่งรายละเอียดนัดผมไปเดินเล่น แต่ที่ผมพักขณะอยู่ในห้อง wifi รับสัณณาณไม่ได้ผมเลยไม่ได้ไปตามนัด หลังจากนั้นผมไปกินข้าวเองตามลำพังไปเดินเล่นที่ต่างๆขณะกลับพบเธอสองคน ผมเลยแจ้งว่าพรุ่งนี้ผมกลับกรุงเทพฯแต่เธอยังอยู่ที่เชียงราย ช่วงเย็นนั้นผมอยากจะซื้อของขวัญให้เธอทั้งสองคน ผมไปเดินตลาดในเชียงรายพยายามหาดูผลไม้และคุยกับพ่อค้าและแม่ค้าว่าผมขอซื้อนิดเดียว แม่ค้าและพ่อค้าสงสัยว่าทำไมกินนิดเดียว ผมบอกว่าจะซื้อให้ชาวต่างชาติลองกินถ้ากินไม่ได้ก็ทิ้งครับ ซื้อทุเรียน ขนุน ข้าวต้มมัดอย่างละหน่อยเสร็จ ผมเอาไปฝากที่ๆพักเธอกับเจ้าของห้องพัก พวกเธอไปเรียนทำอาหาร ทำขนม  หมายกำหนดการของพวกเธอ เชียงราย กาญจนบุรี กรุงเทพฯ และนั่งเครื่องจากกรุงเทพฯ-ฮ่องกง ซึ่งขณะนี้ผมยังติดต่อพวกเธออยู่ครับ...ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านครับ......จบเรื่องการไปจีน ลาว แล้วครับ...ต้องปลูกต้นไม้ให้รากยึดดินดีๆและหากินเองได้ก่อน ค่อยออกไปท่องเที่ยวใหม่ครับ...