เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าเนื่องจากเป็นวันหยุด จขกท. จึงกลับจากมหาลัยเพื่อมาบ้านแล้วจึงไปตัดผมที่ร้านชื่อดังแห่งหนึ่งในตัวอำเภอที่อยู่ค่ะ ผมของ จขกท.นั้นอยู่ประมาณบ่าเกือบจะถึงบ่าแล้วเหลืออีกนิดหนึ่งค่ะ มองในกระจกก็ดูยาวไปสำหรับคนไว้ผมสั้นจึงตัดสินใจไปตัดออกค่ะโดยบอกช่างว่าตัดทรงบ๊อบยาวเท่าคางเจ้าของร้านก็โอเคบอกว่าคนมาตัดทรงนี้บ่อยเราก็ชื้นใจว่าคงออกมาดีแต่ปรากฎว่าไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะ
คือช่างได้หนีบผมส่วนนอกไว้บนหัวเเล้วตัดข้างในก่อนพอกรรไกรตัด ชับบบ เล็มๆเข้าไป โอโห!! ตัดไปตรงเลยติ่งหูมานิดเดียวค่ะ เราก็แบบ เฮ่ยยย ?? ก่อนที่จะตัดไปมากกว่านั้นเราก็เอ่ยดักไปเลยค่ะ
จขกท. : เอ่อพี่คะ หนูว่ามันสั้นเกินไปนะคะ หนูจะเอาเท่าคางค่ะ (เจ้าของร้านก็สะดุ้งน้อยๆ แล้วตอบมา)
ช่าง : อุ้ย พี่ลืมค่ะน้องไม่เป็นไรค่ะๆ เดี๋ยวส่วนนอกพี่ทำให้ได้เท่าคาง
คือตกใจมากค่ะบอกว่าลืม งี้ก็มีด้วยเราก็ไม่แน่ใจว่าจะเอายังไงดีใจแป้วนิดๆแต่ก็ยังเชื่อฝีมือช่างจึงบอกไปว่าได้ค่ะ จากนั้นช่างก็เริ่มตัดอีกข้างต่อซึ่งก็ตัดเลยติ่งหูเหมือนเดิมถึงตอนนี้เราเริ่มใจไม่ดีละ
จขกท. : พี่คะทำไมยังเท่าเดิมคะ
ช่าง : ส่วนนี้มันต้องทำให้เท่ากันค่ะถ้าไม่เท่ามันจะดูไม่สวยแต่น้องไม่ต้องห่วงส่วนนอกที่หนีบไว้บ๊อบแน่นอนจ้า พี่ทำมาหลายคนแล้ว ไม่ต้องกลัว
เราก็เออออตามไปเพราะคิดว่าคงจะออกมาดีแหละมั้ง เชื่อใจช่างมากพอตัดส่วนในเสร็จทีนี้ช่างก็ปล่อยผมส่วนนอกที่หนีบไว้ออกแต่คราวนี้เริ่มตัดเลมทีละน้อยแบบเร็มวมากๆ (ไม่รู้ว่าเค้ากลัวเราเเห็นทันหรือป่าวถึงตัดเร็วขนาดนั้นเร็วจริงๆนะคะ ผึบผับๆ) แต่พอเลมไปเลมมามันเริ่มขึ้นไปเรื่อยๆเค้าตัดแบบเร็วมากแป๊ปเดียวเองจะเท่าส่วนในที่ตัดไว้แล้วเราใจคอไม่ดีละ
จขกท. : พี่คะส่วนนี้มันจะเท่าส่วนเดิมแล้วนะคะ
ช่าง : พี่ว่าเอาให้เท่ากันไปเลยดีกว่าคะถ้าไม่เท่าคนจะดูออก ไม่สวยค่ะ
ตอนนั้นเราเริ่มโมโหแล้วค่ะไม่บอกก่อนตัดตัดแล้วถึงมาบอกแล้วก็อ้างอย่างเดียวคือกลัวไม่สวย
จขกท. : เอ๊าทำไมพี่ถึงไม่บอกแต่แรกคะว่าจะเอาเท่าเดิมไม่งั้นหนูคงไม่ให้ตัดหรอกค่ะเพราะหนูอยากตัดเท่าคาง (คือตอนนั้นโมโหสุดๆค่ะ)
ช่าง : แล้วน้องจะให้พี่ทำยังไงคะมันตัดไปแล้วพี่เป็นช่างถึงจะไม่เท่าคางพี่ก็จะทำให้ดีที่สุดหรือน้องจะเอาสั้นข้างยาวข้างคะ ( หน้าช่างคือหน้าหงิกงอแบบพร้อมไฝ้เลยค่ะ)
คือแบบอ้าวววโค ตะ ระ ไม่มีความรับผิดชอบเลยค่ะเพราะตอนนั้นอีกข้างนึงยังไม่ได้ตัดเราก็แบบโมโหมากๆค่ะแต่ด้วยความที่มาตัดที่ร้านเพียงคนเดียวก็เริ่มกลัวๆค่ะเพราะที่ร้านไม่มีลูกค้าคนอื่นนอกจากเราเลยค่ะ แล้วแบบถามมาได้ว่าหรือจะเอาสั้นข้างยาวข้างถึงจะเป็นคนที่แฟชั่นจ๋าจริงๆส่วนน้อยที่จะตัดค่ะและที่สำคัญเรายังเรียนอยู่ด้วยแต่ก็ไม่อยากให้เค้าทำอะไรกับผมเราแล้วจึงบอกว่าพอค่ะพี่ไม่ต้องทำต่อแล้วค่ะลุกขึ้นหยิบเงิน100 นึงวางไว้บนเก้าอี้แล้วเดินออกมาเลยค่ะ(ซึ่งก็ไม่รู้ด้วยว่าราคาเท่าไหร่) ไม่โอเคสุดๆค่ะโกรธมากไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แล้วทีนี้วันอังคารก็ต้องกลับไปเรียน
แล้วแบบผมเราตอนนั้นมันดูตลกมากค่ะเมื่อกี้ล่าสุดจึงไปแก้ที่ร้านอีกร้านหนึ่งมาทางเลือกที่ให้แก้ก็มีอยู่ 2 ทางคือ
1. ต้องตัดให้เท่ากันเเล้วซับผมออกถ้าไม่ซับจะดูหนาๆ
2. ก็ต้องตัดแฟนชั่นสั้นข้างยาวข้าง
ซึ่งข้อ 2 ตัดออกไปได้เลยค่ะคณะเราไม่อนุญาติให้นิสิตทำผมแฟชั่น(เราเรียนศึกษาศาสตร์ ต้องออกฝึกที่โรงเรียนซึ่งถ้าทำแฟชั่นจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับนักเรียน) ก็เลยเหลือแค่ข้อ 1 จึงให้เค้าแก้เลยค่ะผลออกมาก็ตามคาดไม่เข้ากับหน้าเราสุดๆค่ะเพราะเราเป็นคนคอยาว ตัดสั้นมากยิ่งเด๋อไปใหญ่ไม่สวยเลยค่ะ ตอนนี้เลยว่าจะไปหาวิกมาใส่ไปเรียนก่อนเนียนไม่เนียนไม่เป็นไรค่อยว่ากัน รอผมยาวค่อยไปแก้อีกทีค่ะ
ปล.1 คำพูดในบทสนทนาอาจไม่ได้เป็นแบบนี้เป๊ะๆแต่ก็จะประมาณนี้ค่ะ
ปล.2 ไปตัดมาเมื่อวานตอนเย็นค่ะ
#จะเก็บเหตุการณ์ครั้งนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์ตลอดไป
เคยตัดผมเสร็จแล้วอยากจะเอาระเบิดไปปาร้านไหมคะ
คือช่างได้หนีบผมส่วนนอกไว้บนหัวเเล้วตัดข้างในก่อนพอกรรไกรตัด ชับบบ เล็มๆเข้าไป โอโห!! ตัดไปตรงเลยติ่งหูมานิดเดียวค่ะ เราก็แบบ เฮ่ยยย ?? ก่อนที่จะตัดไปมากกว่านั้นเราก็เอ่ยดักไปเลยค่ะ
จขกท. : เอ่อพี่คะ หนูว่ามันสั้นเกินไปนะคะ หนูจะเอาเท่าคางค่ะ (เจ้าของร้านก็สะดุ้งน้อยๆ แล้วตอบมา)
ช่าง : อุ้ย พี่ลืมค่ะน้องไม่เป็นไรค่ะๆ เดี๋ยวส่วนนอกพี่ทำให้ได้เท่าคาง
คือตกใจมากค่ะบอกว่าลืม งี้ก็มีด้วยเราก็ไม่แน่ใจว่าจะเอายังไงดีใจแป้วนิดๆแต่ก็ยังเชื่อฝีมือช่างจึงบอกไปว่าได้ค่ะ จากนั้นช่างก็เริ่มตัดอีกข้างต่อซึ่งก็ตัดเลยติ่งหูเหมือนเดิมถึงตอนนี้เราเริ่มใจไม่ดีละ
จขกท. : พี่คะทำไมยังเท่าเดิมคะ
ช่าง : ส่วนนี้มันต้องทำให้เท่ากันค่ะถ้าไม่เท่ามันจะดูไม่สวยแต่น้องไม่ต้องห่วงส่วนนอกที่หนีบไว้บ๊อบแน่นอนจ้า พี่ทำมาหลายคนแล้ว ไม่ต้องกลัว
เราก็เออออตามไปเพราะคิดว่าคงจะออกมาดีแหละมั้ง เชื่อใจช่างมากพอตัดส่วนในเสร็จทีนี้ช่างก็ปล่อยผมส่วนนอกที่หนีบไว้ออกแต่คราวนี้เริ่มตัดเลมทีละน้อยแบบเร็มวมากๆ (ไม่รู้ว่าเค้ากลัวเราเเห็นทันหรือป่าวถึงตัดเร็วขนาดนั้นเร็วจริงๆนะคะ ผึบผับๆ) แต่พอเลมไปเลมมามันเริ่มขึ้นไปเรื่อยๆเค้าตัดแบบเร็วมากแป๊ปเดียวเองจะเท่าส่วนในที่ตัดไว้แล้วเราใจคอไม่ดีละ
จขกท. : พี่คะส่วนนี้มันจะเท่าส่วนเดิมแล้วนะคะ
ช่าง : พี่ว่าเอาให้เท่ากันไปเลยดีกว่าคะถ้าไม่เท่าคนจะดูออก ไม่สวยค่ะ
ตอนนั้นเราเริ่มโมโหแล้วค่ะไม่บอกก่อนตัดตัดแล้วถึงมาบอกแล้วก็อ้างอย่างเดียวคือกลัวไม่สวย
จขกท. : เอ๊าทำไมพี่ถึงไม่บอกแต่แรกคะว่าจะเอาเท่าเดิมไม่งั้นหนูคงไม่ให้ตัดหรอกค่ะเพราะหนูอยากตัดเท่าคาง (คือตอนนั้นโมโหสุดๆค่ะ)
ช่าง : แล้วน้องจะให้พี่ทำยังไงคะมันตัดไปแล้วพี่เป็นช่างถึงจะไม่เท่าคางพี่ก็จะทำให้ดีที่สุดหรือน้องจะเอาสั้นข้างยาวข้างคะ ( หน้าช่างคือหน้าหงิกงอแบบพร้อมไฝ้เลยค่ะ)
คือแบบอ้าวววโค ตะ ระ ไม่มีความรับผิดชอบเลยค่ะเพราะตอนนั้นอีกข้างนึงยังไม่ได้ตัดเราก็แบบโมโหมากๆค่ะแต่ด้วยความที่มาตัดที่ร้านเพียงคนเดียวก็เริ่มกลัวๆค่ะเพราะที่ร้านไม่มีลูกค้าคนอื่นนอกจากเราเลยค่ะ แล้วแบบถามมาได้ว่าหรือจะเอาสั้นข้างยาวข้างถึงจะเป็นคนที่แฟชั่นจ๋าจริงๆส่วนน้อยที่จะตัดค่ะและที่สำคัญเรายังเรียนอยู่ด้วยแต่ก็ไม่อยากให้เค้าทำอะไรกับผมเราแล้วจึงบอกว่าพอค่ะพี่ไม่ต้องทำต่อแล้วค่ะลุกขึ้นหยิบเงิน100 นึงวางไว้บนเก้าอี้แล้วเดินออกมาเลยค่ะ(ซึ่งก็ไม่รู้ด้วยว่าราคาเท่าไหร่) ไม่โอเคสุดๆค่ะโกรธมากไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แล้วทีนี้วันอังคารก็ต้องกลับไปเรียน
แล้วแบบผมเราตอนนั้นมันดูตลกมากค่ะเมื่อกี้ล่าสุดจึงไปแก้ที่ร้านอีกร้านหนึ่งมาทางเลือกที่ให้แก้ก็มีอยู่ 2 ทางคือ
1. ต้องตัดให้เท่ากันเเล้วซับผมออกถ้าไม่ซับจะดูหนาๆ
2. ก็ต้องตัดแฟนชั่นสั้นข้างยาวข้าง
ซึ่งข้อ 2 ตัดออกไปได้เลยค่ะคณะเราไม่อนุญาติให้นิสิตทำผมแฟชั่น(เราเรียนศึกษาศาสตร์ ต้องออกฝึกที่โรงเรียนซึ่งถ้าทำแฟชั่นจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับนักเรียน) ก็เลยเหลือแค่ข้อ 1 จึงให้เค้าแก้เลยค่ะผลออกมาก็ตามคาดไม่เข้ากับหน้าเราสุดๆค่ะเพราะเราเป็นคนคอยาว ตัดสั้นมากยิ่งเด๋อไปใหญ่ไม่สวยเลยค่ะ ตอนนี้เลยว่าจะไปหาวิกมาใส่ไปเรียนก่อนเนียนไม่เนียนไม่เป็นไรค่อยว่ากัน รอผมยาวค่อยไปแก้อีกทีค่ะ
ปล.1 คำพูดในบทสนทนาอาจไม่ได้เป็นแบบนี้เป๊ะๆแต่ก็จะประมาณนี้ค่ะ
ปล.2 ไปตัดมาเมื่อวานตอนเย็นค่ะ
#จะเก็บเหตุการณ์ครั้งนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์ตลอดไป