เรื่องมีอยู่ว่า
คบกับแฟนเก่ามาได้ประมาณสามปีจะสี่ปีแล้วค่ะ หมั้นกันได้ปีกว่าๆ แต่ก็มีเหตุต้องได้เลิกรากัน เลยทำให้เราสองคนแยกกันอยู่ เราสองคนยังไม่มีลูก เพราะยังเรียนมหาลัย ตกลงกันไว้ว่าอายุ26 จะแต่งงาน พร้อมสร้างอนาคต แต่พออายุ21 ก็ต้องเลิกรากัน เพราะเราเองที่ทำคำสัญญาที่ไว้ให้เขาไม่ได้ เรื่องก็ไม่ร้ายแรงอะไร แต่เขาให้อภัยมาตลอด แต่รอบนี้ เขาใจแข็งมาก เขาลาแบบไม่มีเยื่อใย สงสัยจะเบื่อเราแล้วจริงๆ เราคิดว่า คู่กันยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอก
สองเดือนแรกที่เลิกกัน เราอยู่ไม่เป็นเลยค่ะ ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่กินข้าว เอาแต่เที่ยว ต้องนัดเจอเพื่อนทุกวัน อาการเราหนักมาก พอผ่าน3เดือนไป เราเริ่มโอเคกับการไม่มีเขา เริ่มปรับตัว และคุยกับคนที่เขาจะเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง แรกๆก็คุยสนุกนะค่ะ แชทนี้เด้งตลอด ไม่ได้สนใจแฟนเก่าซักนิด
พอเข้า5เดือนที่เลิกกัน ทำใจได้ละ เวลาประมาณตี2 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เพื่อนของเขาโทรมาบอกเรา "ทำใจดีๆนะ เขาเอารถไปลง รถคว่ำ อาการ50:50 มาดูหน่อยมั้ย ไปรับได้ มาดูใจเขาหน่อย เผื่อเขาฟื้น " เราด้วยความหลับเพิ่งตื่น งงๆมึนๆ เลยวางสายไป เราเลยเข้าเฟสบุ๊คกะจะถามเพื่อนเขาสักหน่อย ใจก็ไม่อยากไปเพราะเลิกกันแล้ว แต่กลับไปเจอเพจกู้ภัย เป็นรูปรถแฟนเก่าเรา สภาพดูไม่ได้มากเลยค่ะ ตกใจมาก เราเข้าไปนั่งในห้องน้ำชั่วโมงครึ่ง กับถามตัวเองว่า มันเกิดขึ้นจริงหรอ แล้วเราต้องไปมั้ย นี้รถคันที่เรานั่งด้วยกันนิ ทำไมต้องเป็นเขา เกิดคำถามมากมายค่ะ แชทเฟสบุ๊คเราดังขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆเราและเพื่อนเขาทักมาถามว่าเป็นเขาจริงหรอ ตอนนั้นไม่ได้ตอบใครเลยค่ะ ร้องไห้หนักมาก และโทรไปบอกเพื่อนเขาให้มารับไปดูอาการ
พอถึง ก็ สายไปแล้วค่ะ เขาเหลือแต่ร่างที่ไร้ลมหายใจ มีเพียงเครื่องช่วยหายใจที่ยังให้เขาอยู่เจอทุกคน เวลาตอนนั้นทำไรไม่ถูกเลยค่ะ แม่เขากอดเราร้องไห้ ถามเราว่าทำไมไม่กลับมาดูแลกัน เลิกกันไป เขาไปเที่ยวทุกวันเลยนะ เขารักลูกมากนะ รู้มั้ย เราได้แต่ร้องไห้ และขอโทษที่ไม่ได้บอกว่ารักเขามาก ที่จริงก็ไม่ได้อยากจากไปไหนเลย ด้วยความหยิ่งยโสต่อกัน ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เราโทษตัวเองมาก ที่ทำไมถึงทำเป็นไม่รักเขา ทั้งที่ในใจแทบเป็นแทบตาย
ที่ออกไปเที่ยวเพราะอยากเจอเขา พอเจอก็ทำเป็นเมินเฉย ทั้งทีอยากขอคืนดีแทบตาย
คนคุยที่เราว่าคุยกันถูกคอ เราเทหมดเลยค่ะ เรากลับมาโพสต์เหมือนคนอกหัก อาการซึมเศร้า ระยะเวลา5เดือนที่ทำใจได้ เรากลับมาวนลูปเดิม อยู่กินเองแทบไม่ได้ เหมือนคนเป็นบ้า ต้องอยู่กับแม่ตลอดเวลา เข้าใจคำว่ากินข้าวทั้งน้ำตาก็วันนั้นหล่ะ บางวันก็ร้องไห้เพราะจู่ๆคิดถึงเขา ฝันหาเขา แอบดูรูปภาพคู่ ค้นทุกอย่างที่เคยลบ และกู้กลับมาดู
พอนานมาหน่อย พยายามหาคนคุยใหม่ คุยได้สักพักเราก็เบื่อเขา เพราะเขาคุยไม่เหมือนแฟนเก่าเรา
มีครั้งหนึ่ง เราเจอคนที่เหมือนแฟนเก่าเราค่ะ หน้าตา คำพูดคำจา เราคุยกันได้2เดือน เราก็เริ่มเทเขาอีก เพราะคำว่าเขาไม่เหมือนแฟนเก่าเราอีกแล้ว
แฟนเก่าเราจากโลกไป2ปีละค่ะ เรายึดติดกับเขามากเกินไปหรอ หรือผูกพัน หรือยังรักเขาอยู่ เรา งง กับอาการเรามาก
ได้แต่ถามตัวเองว่าจะโสดไปถึงไหน คนคุยก็เยอะแยะ มันจะไม่ใช่สักคนเลยหรอ
เรามีนิสัย รักใครยาก ถ้าเขาไม่แสดงให้เห็น ไม่ค่อยมีใครยอมเราง่ายๆนอกจากแฟนเก่าเรา นี้เราจะรอแฟนเก่ากลับมาคืนดีไม่ได้นะ เขาไม่อยู่ให้โอ๋แล้ว TT
ไม่ไหวกับตัวเองมาก ทำไงถึงจะลืมคะ เวลาไม่ได้ช่วยให้ลืมเธอได้เลย
เจอเหตุการณ์กับตัวเอง ไปไม่เป็นเลย กับ 2ปีที่ยังเลิกคิดถึงไม่ได้
เลิกกับแฟนเก่า พอรู้ว่าเสียชีวิต กลับลืมไม่ได้ รักใครไม่ได้อีกเลย เพราะอะไร
คบกับแฟนเก่ามาได้ประมาณสามปีจะสี่ปีแล้วค่ะ หมั้นกันได้ปีกว่าๆ แต่ก็มีเหตุต้องได้เลิกรากัน เลยทำให้เราสองคนแยกกันอยู่ เราสองคนยังไม่มีลูก เพราะยังเรียนมหาลัย ตกลงกันไว้ว่าอายุ26 จะแต่งงาน พร้อมสร้างอนาคต แต่พออายุ21 ก็ต้องเลิกรากัน เพราะเราเองที่ทำคำสัญญาที่ไว้ให้เขาไม่ได้ เรื่องก็ไม่ร้ายแรงอะไร แต่เขาให้อภัยมาตลอด แต่รอบนี้ เขาใจแข็งมาก เขาลาแบบไม่มีเยื่อใย สงสัยจะเบื่อเราแล้วจริงๆ เราคิดว่า คู่กันยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอก
สองเดือนแรกที่เลิกกัน เราอยู่ไม่เป็นเลยค่ะ ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่กินข้าว เอาแต่เที่ยว ต้องนัดเจอเพื่อนทุกวัน อาการเราหนักมาก พอผ่าน3เดือนไป เราเริ่มโอเคกับการไม่มีเขา เริ่มปรับตัว และคุยกับคนที่เขาจะเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง แรกๆก็คุยสนุกนะค่ะ แชทนี้เด้งตลอด ไม่ได้สนใจแฟนเก่าซักนิด
พอเข้า5เดือนที่เลิกกัน ทำใจได้ละ เวลาประมาณตี2 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เพื่อนของเขาโทรมาบอกเรา "ทำใจดีๆนะ เขาเอารถไปลง รถคว่ำ อาการ50:50 มาดูหน่อยมั้ย ไปรับได้ มาดูใจเขาหน่อย เผื่อเขาฟื้น " เราด้วยความหลับเพิ่งตื่น งงๆมึนๆ เลยวางสายไป เราเลยเข้าเฟสบุ๊คกะจะถามเพื่อนเขาสักหน่อย ใจก็ไม่อยากไปเพราะเลิกกันแล้ว แต่กลับไปเจอเพจกู้ภัย เป็นรูปรถแฟนเก่าเรา สภาพดูไม่ได้มากเลยค่ะ ตกใจมาก เราเข้าไปนั่งในห้องน้ำชั่วโมงครึ่ง กับถามตัวเองว่า มันเกิดขึ้นจริงหรอ แล้วเราต้องไปมั้ย นี้รถคันที่เรานั่งด้วยกันนิ ทำไมต้องเป็นเขา เกิดคำถามมากมายค่ะ แชทเฟสบุ๊คเราดังขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆเราและเพื่อนเขาทักมาถามว่าเป็นเขาจริงหรอ ตอนนั้นไม่ได้ตอบใครเลยค่ะ ร้องไห้หนักมาก และโทรไปบอกเพื่อนเขาให้มารับไปดูอาการ
พอถึง ก็ สายไปแล้วค่ะ เขาเหลือแต่ร่างที่ไร้ลมหายใจ มีเพียงเครื่องช่วยหายใจที่ยังให้เขาอยู่เจอทุกคน เวลาตอนนั้นทำไรไม่ถูกเลยค่ะ แม่เขากอดเราร้องไห้ ถามเราว่าทำไมไม่กลับมาดูแลกัน เลิกกันไป เขาไปเที่ยวทุกวันเลยนะ เขารักลูกมากนะ รู้มั้ย เราได้แต่ร้องไห้ และขอโทษที่ไม่ได้บอกว่ารักเขามาก ที่จริงก็ไม่ได้อยากจากไปไหนเลย ด้วยความหยิ่งยโสต่อกัน ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เราโทษตัวเองมาก ที่ทำไมถึงทำเป็นไม่รักเขา ทั้งที่ในใจแทบเป็นแทบตาย
ที่ออกไปเที่ยวเพราะอยากเจอเขา พอเจอก็ทำเป็นเมินเฉย ทั้งทีอยากขอคืนดีแทบตาย
คนคุยที่เราว่าคุยกันถูกคอ เราเทหมดเลยค่ะ เรากลับมาโพสต์เหมือนคนอกหัก อาการซึมเศร้า ระยะเวลา5เดือนที่ทำใจได้ เรากลับมาวนลูปเดิม อยู่กินเองแทบไม่ได้ เหมือนคนเป็นบ้า ต้องอยู่กับแม่ตลอดเวลา เข้าใจคำว่ากินข้าวทั้งน้ำตาก็วันนั้นหล่ะ บางวันก็ร้องไห้เพราะจู่ๆคิดถึงเขา ฝันหาเขา แอบดูรูปภาพคู่ ค้นทุกอย่างที่เคยลบ และกู้กลับมาดู
พอนานมาหน่อย พยายามหาคนคุยใหม่ คุยได้สักพักเราก็เบื่อเขา เพราะเขาคุยไม่เหมือนแฟนเก่าเรา
มีครั้งหนึ่ง เราเจอคนที่เหมือนแฟนเก่าเราค่ะ หน้าตา คำพูดคำจา เราคุยกันได้2เดือน เราก็เริ่มเทเขาอีก เพราะคำว่าเขาไม่เหมือนแฟนเก่าเราอีกแล้ว
แฟนเก่าเราจากโลกไป2ปีละค่ะ เรายึดติดกับเขามากเกินไปหรอ หรือผูกพัน หรือยังรักเขาอยู่ เรา งง กับอาการเรามาก
ได้แต่ถามตัวเองว่าจะโสดไปถึงไหน คนคุยก็เยอะแยะ มันจะไม่ใช่สักคนเลยหรอ
เรามีนิสัย รักใครยาก ถ้าเขาไม่แสดงให้เห็น ไม่ค่อยมีใครยอมเราง่ายๆนอกจากแฟนเก่าเรา นี้เราจะรอแฟนเก่ากลับมาคืนดีไม่ได้นะ เขาไม่อยู่ให้โอ๋แล้ว TT
ไม่ไหวกับตัวเองมาก ทำไงถึงจะลืมคะ เวลาไม่ได้ช่วยให้ลืมเธอได้เลย
เจอเหตุการณ์กับตัวเอง ไปไม่เป็นเลย กับ 2ปีที่ยังเลิกคิดถึงไม่ได้