คือ เราอายุ14 ม.2ค่ะ โดยส่วนตัวนี้มีปัญหามารุ่มเร้าตลอดอย่างแรกเลยนะค่ะ ยายเราค่ะ จะชอบมาบ่นให้เราฟัง เหมือนระบายทุกข์เรื่องนิสัยแม่ การกระทำของแม่ให้เราฟัง แล้วเราเป้นคนคิดมาก เราระบายต่อกับใครไม่ได้เลย เขาก้จะบอกว่า ลำบาก เหนื่อย เมื่อไรจะสบายสักที ประมาณนี้ค่ะ อย่างที่สอง พี่สาวเรา เอง อายุ16 พี่เราเป้นคนที่เป็นที่หนึ่งค่ะ เอาเปรียบเราตั้งแต่จำความได้ เอาตัวเองให้สบายที่สุด เรายอมพี่เราทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องย้ายห้องรึอะไรก้ตาม แม่จะรักพี่มากกว่าเรา ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว อย่างที่สามที่น่าจะกระทบใจเราที่สุด แม่ค่ะ ขึ้นชื่อว่าแม่ ก็สำคัญต่อจิตใจทุกคน  โดยส่วนตัวนะค่ะ เราเป้นคนที่หน้าตาเหมือนแม่มาก เลยจะถูกเปรียบเทียบบ่อยๆ เมื่อประมาณ5ปีก่อนแม่ไปรู้จัดผช.คนนึ่ง เขาพูดหวานค่ะ แม่เราเลยรัก แต่เขาทำให้แม่เราเปลี่ยนไป ไม่สนใจ ไม่ห่วงใย คุยกะเราแค่เรื่องเงิน เราอยากได้ความสนใจ ความรักจากแม่คืน แต่แม่ก้สนใจแต่ผช.คนนั้น จนบ้างครั้งแม่พามานอนบ้านบ้าง ไปนอนกะเขาบ้าง ห่างเราไปเรื่อยๆ จนไปทำงานที่ต่างจังหวัดกันสองคน ลืมบอกค่ะ ผช.มีเมียและลูกแล้ว แม่เราอยุ่ในศถานะเมียน้อย เป้นห่วงผช.มากกว่าลูกให้เงินผช. ไม่สนใจว่าลูกจะอยู่ยังไง กินข้าวยัง ยายกะตาเป้นไง ไม่เคยสน ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้เราตั้งแต่เราป.5 แล้วมาบอกเราว่า ใช้เงินเปลื้องทุกวันนี้มีเงินใช้แค่60บาทต่อวัน  โดยที่ต้องซื้อทุกอย่างเอง แม่ไม่กอดเรา ไม่หอมแก้มเรา เวลามีปัญหา แม่ไม่รับฟัง มีแต่ดักเราแล้วบอกว่า เราผิดเองนิ ไปทำไร ไว้ล่ะ เราเลยแบบ....มีอะไรไม่อยากบอกแม่ เวลาไปทำงานก้จะบอกว่าติดเพื่อน ไมเคยสนใจเราสักอย่าง เหมือนเลี้ยงเราตามหน้าที  งานรร.วันแม่ไม่เคยไป วันเกิดเราไม่เคจำได้ พูดกับแต่ละคำ......เคยด่าเราแรงมาก เช่น มีความสามารแค่นี้หรอ น่าจะเอาขี้เถ่ายัดปากให้ตายห่าไปนานล่ะ แล้ว...เราอ่ะค่ะ เด้กคนนึ่ง มาแบกรับอะไรในใจไว้เยอะ รู้ว่าต้องทน แต่ก้พยายามจบชีวิตตัวเองไป2รอบ แต่พลาด นั่งกรีดแขนตัวเองนั่งมองเพดานห้อง ในหัวคิดว่า เกิดมาทำไม ทำไมไม่ตายห่าไปสะที อยุ่ไปก้เป้นภาระ เราเรียกร้องความสนใจจากแม่ไม่ได้เลย ต้องการความรักจากแม่  เท่านั้น  เราทบทวนว่าเราผิดหรอ เราทำผิดตรงไหน แข็มพอไหม ใครยังอยุ่กับเราได้อีกบ้าง เดี่ยวนี้ราเหมอลอย นอนไม่ค่อยหลับ ร้องไห้ทุกคืนมา4วันแล้วค่ะ อยุ่ดีๆก้ร้อง เราหาที่พึ่งทางใจไม่ได้เลย