รักแฟน หรือรักเพื่อนแฟน (ไม่เศร้าค่ะ)

สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์เรื่องความรักในม.ปลายของเราเอง ตอนเราอยู่ม.4เทอมหนึ่ง แอบชอบคนในห้องเดียวกัน เขาเป็นคนสุภาพบุรุษ ใจดีชอบช่วยเหลือ เป็นคนไม่ค่อยพูด ส่วนเราเป็นคนบุคลิกตรงข้าม เรารุกใส่เขาแบบตรงๆ จนเขากลัว แรกๆเขาก็กลัวแหละค่ะ พอหลังๆก็มีเล่นกลับ บางช่วงท้อ ก็มีเพื่อนสนิทให้ปรึกษาตั้งสองคน
คนแรกจะเป็นฝ่ายคุย และรับฟังเรา ส่วนอีกคนจะเป็นฝ่ายรับฟังเขา แต่เราสนิทกับคนที่สองมากกว่า คนแรกขอเรียกว่าฟ้า คนที่สองแบมละกันค่ะ หลังๆเริ่มรู้สึกว่าเขาคุย(ในแชท)กับเราดีขึ้น แบมก็บอกว่าช่วงนี้เขาก็เริ่มรู้สึกไรงี้ เราก็พอมีหวังคงได้คบแน่555 พอเทอมสองเขาเข้ามาคุยตรงๆ มีเล่นกันบ่อยขึ้น จนช่วงนึงฟ้าบอกเราว่า 'วันนี้เขาต้องขอเราเป็นแฟนแน่ ให้รอก่อน' เราก็รอจนเข้าทักมาขอเราเป็นแฟน เราก็คิดนะว่าจะคบหรือไม่ จนต้องถามพ่อแม่ก่อนแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจคบ คบได้ไม่ถึงปี เราก็ขอเลิกโดยเหตุผลมันไร้สาระ ขอไม่เอ่ยย😅 พอหลังจากเลิกกัน เราสัญญาว่าจะมองหน้ากันติด เขาก็โอเค แต่พอถึงเวลาจริงเขาไม่กล้าคุยด้วยซ้ำ เราต้องเข้าไปทักก่อนเพื่อไม่ให้เกร็ง พอผ่านไปแบมที่เคยปรึกษาเรา เลือกไปปรึกษาเขาแทน ตอนแรกเราไม่ชอบให้แบมที่สนิทกับเราไปคุยกับแฟนเก่า บางคนอาจมองว่าเราหึง เราบอกไม่ใช่ แต่มันก็ดูใช่อยู่ดี พอหลังๆเราอยู่กับฟ้าเพราะแบมอยู่กับเขา ก็เริ่มไม่สนิทกัน เราก็เริ่มรู้สึกไม่ดีกับแบมแล้วด้วยเพราะคิดว่าเขาอ่อยแฟนเก่าเรา แต่เขาทั้งสองก็ยังยืนยันว่าเพื่อนกัน กรณีของเพื่อนที่ทั้งสองหมายถึงคือ (ซื้อขนมให้มากกว่าแฟนเก่าอย่างเรา เปย์ของตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกันสองคน กลับบ้านก็อยู่ด้วย แตะเนื้อต้องตัวกันแทบจะสิงร่างได้ นั่งข้างกัน) เขาเรียกว่าเพื่อนค่ะ.. เราบอกแบมว่า'คนอื่นจะมองไม่ดี ที่แกสนิทกับเขาเพราะเขาเป็นแฟนเก่าเรามาก่อน มันเหมือนตีท้ายครัวปะวะ' แบมก็บอกประมาณว่า 'คนอื่นจะมองไงก็ช่างก็เราเป็นเพื่อนกัน'
เดี้ยวมาต่อค่ะ😊