อยากจะได้คำเเนะนำว่าเราควรทำยังไง
เป็นเเฟนกับคนนึง ที่บ้านฝ่ายหญิงไม่ยอมรับ เพราะเราเป็นเพศเดียวกัน
เป็นปัญหาจนทำให้ความสัมพันธ์ของเราเริ่มมีปัญหา
ฝ่ายหญิงเริ่มไม่สบายใจเเละทำตัวเปลี่ยนไป เราเองก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเราไม่มีค่าเเละอึดอัด
เเต่เหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้เราเลิกกันคือ เพื่อนของเขาขอให้เขาไปส่งไปตามดูเเฟนของผู้ชายที่เขาชอบเเล้วเขาก็บอกเราว่าเขาจะไปส่งเพื่อน
เราเองวันนั้นก็หงุดหงิดเเละไม่อยากให้เขาไปต้องการให้เขาไปส่งเราซื้อของ ซึ่งอันนี้คือนิสัยไม่ดีของเราคือเอาเเต่ใจ เราก็โทรตามบอกเมื่อไหร่จะเสร็จโทรรัวๆเลย พอกลับมาถึงห้องทะเลากันเพราะเขาบอกว่าเขาอึดอัดนะ บอกว่าอยากใช้ชีวิตของเขาบ้าง เราเข้าใจนะ เเต่ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องใหญ่จนเขาโมโหเเละเกิดการทะเลาะจนทำร้ายร่างกายกัน เขาไล่เราไปออกจากห้องเเต่เราก็ดื้ออีกไม่ไปเเต่บอกเขาว่าไม่ทะเลาะเเล้วได้ไหมพยายามเข้าไปกอดเเต่ก็โดนหนักขึ้นเรื่อยเเล้วก็บอกโอเคนอนเถอะเเยกกันคนละมุม ทะเลาะจนเพลียก็เเยกย้ายกันนอนเเต่ความรู้สึกก็คือยังไม่เคลียร์ เราคิดว่าการนอนจะทำให้อะไรดีขึ้น
พอตอนเช้า ตื่นมาเราเจ็บหนักมากเพราะโดนทำร้ายเมื่อคืน เราถามเขาว่า วันนี้จะไปทำงานไหมถามเเบบดีๆอยากให้เขาหายโกรธเรา เขากลับโกรธไปใหญ่เเละทะเลาะกันอีกเราเลยบอกว่าวันนี้ไม่โอเคเลยลางานได้ไหมเคลียร์ปรับความเข้าใจกันก่อน เราก็เอาเเต่ใจอีก เขาก็บอกไม่ได้ เราก็ยังไม่ให้เขาไปพอเเยกกันละมุมสักพัก ซึ่งเป็นเวลาเเปดโมงกว่า เขาทำงานเเปดโมงครึ่งเราก็ดึงสติกลับมาเเล้วบอกเห้ยไปทำงานเถอะ เด๋วเราไปส่งมันยังทันเเต่เขากลับตัดสินใจบอกว่า เขาจะลาออกจากงานเเละกลับบ้าน เราตกใจมากเเละขอร้องบอกเขาว่าอย่าทิ้งอนาคตสิมีอะไรพูดกันดีๆก็ได้ คราวนี้ทำไรไม่ถูกละเขาเก็บเสื้อผ้าข้าวของทั้งหมดทำเรื่องออกจากหอโดยระหว่างนั้นก็ช่วยเขาเก็บของ เเต่ก็พูดว่าโอเคเราเลิกกันก็ได้เเต่อย่าทิ้งงานเลยนะ ขอร้องไม่ให้ลาออก เขาบอกว่าเขาเกลียดเรามากเขาต้องการจะไปให้พ้นจากเรา เราก็บอกโอเคเราเลิกกันไงยอมเเล้วเเต่อย่าทิ้งอนาคตตัวเองเลยเด๋วจะเครียดนะ เขาโทรไปบอกที่ทำงานว่าจะลาออกที่ทำงานก็ตกใจเเละให้เขาคิดดีๆ เราเองก็ไม่กล้าพูดไรอีกเลยส่งข้อความไปบอกเพื่อนสนิทเขาให้ช่วยพูดกับเขาหน่อย เราไปส่งเขากินข้าวเเล้วก็ขอโทษเขาเเล้วบอกเขาว่าอย่าออกงานเลยนะ เพราะเรารู้ว่าที่บ้านเขามีปัญหาทางการเงิน เขาก็มายืมเงินเราไปให้ทางบ้าน เราก็พยายามพูดจูงใจเเต่เขาบอกว่าไม่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เราเกลียดตัวเองมากที่นาทีนั้นทำไมเราไม่เดินออกจากห้องไปซะตอนเเรกคงไม่เกิดเหตุการณ์เเบบนี้ เพื่อนเขามาพูดก็ไม่ได้ผล ที่ทำงานเขาก็มาพูดก็ไม่ได้ผลเขายืนยันจะลาออก เราก็ไปส่งเขาไปเซ็นเอกสารที่ทำงานเสาร์ เเล้วเราก็อยู่ด้วยกัน1วัน นอนดูหนังนอนร้องไห้กอดกันจับมือกันขอโทษในสิ่งที่ผิด เราก็เกลี่ยกล่อมบอกกลับไปขอเขาไหมกลับไปทำงาน เเล้วเหมือนเขาก็เริ่มคิดได้เเละติดต่อกกลับไปที่ทำงานทันทีเเต่เหมือนที่ทำงานเขาก็บอกว่ากลับไปเคลียร์ชีวิตตัวเองก่อน เราเสียใจกันทั้งคู่ ตัวเราก็คิดละว่าทุกครั้งที่เขาไล่เราให้ไปเราไม่เคยไปจากเขาเลยเรามันเเย่มากๆเกลียดเเละโกรธตัวเองมากเเต่ทำไรไม่ได้เเล้ว มันเหมือนชีวิตว่างเปล่า จนวันอาทิตย์ตอนค่ำ ส่งเขาขึ้นรถกลับบ้านต่างจังหวัด เราร้องไห้กันหนักมากระหว่างเดินทางไปหมอชิตจับมือกันตลอดทาง หลังจากส่งเขาขึ้นรถเราก็ไม่ติดต่อเขาไปอีกเลยตามที่เขาได้ขอเอาไว้ก่อนหน้าว่าขอให้จบเเละอย่าติดต่ออีก เเละครั้งนี้เราตัดสินใจจะทำเพื่อเขา จะทำให้ได้ หลังจากนั้นประมาณไม่ถึงอาทิตย์เขาส่งข้อความมาด่า บอกว่าชีวิตเขามันเเย่เพราะเรา ที่บ้านก็ต้องเดือดร้อนไปด้วย เรารู้สึกผิดมากเเละบอกไปว่าอยากให้ทำอะไรเราจะรับผิดชอบทุกอย่าง เรื่องเงินหรือหางาน หรืออะไรก็ตามขอให้เขาบอกมา เเต่เขาก็ได้เเต่ด่า เเละโทรไปบอกเเม่เรา เเม่เราก็ทุกข์ใจมากเเละขอว่าอย่ายุ่งกันอีก เรายิ่งเเบบความรู้สึกโครตเเย่เรารับปากเเม่ เเละไม่ยุ่งกับเขาไม่ตอบข้อความ เเต่เขาก็ส่งข้อความบางทีก็มาถามเรื่องงาน คุยกันได้สักพักก็่ด่า เราก็เลี่ยงที่ไม่คุยกับเขาอีก เขาก็ยิ่งด่า ยิ่งเเช่งจนเราเครียดมาก เราบอกเรายอมรับผิดที่เป็นคนเอาเเต่ใจเราขอโทษทุกอย่าง เเม่ก็มาหาเราเเล้วเราก็พาเเม่ไปเที่ยวใช้เวลาอยู่กับเเม่ เเต่เนื่องด้วยเราดันไปลงig story เขาไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะเขาบล็อคเฟส บล็อค ig เราตั้งเเต่ตอนเป็นเเฟนเเต่เราคิดว่าเขาเอาของน้องมาดูเเละส่งข้อความ มาหาว่าจะใช้ชีวิตดีคนเดียวใช่ไหม เราก็บอกว่าอยากให้เราทำอะไรเราจะทำให้เเต่เรากลับไปเเก้ไขอดีตไม่ได้เเล้วนะเราต้องเดินหน้า เขายิ่งโกรธมาก ยิ่งด่า เราเข้าไปเขาก็ยิ่งเกลียดเราช่วยหางานเขาก็หาว่าความหวังดีปลอมๆเราออกจากเขาเขาก็ตามมาว่า คือเรางงว่าเราต้องทำตัวยังไง เเต่ทุกอย่างเราพยายามนิ่ง เเละเงียบ เเต่เขาด่าเราไปทั่วทั้งโซเชียล ทั้งด่าเราให้เพื่อนฟัง เรายอมรับผิดกับเเม่นะเเละกับเขาว่าเราผิดที่เป็นคนเอาเเต่ใจเเต่เราไม่เคยอยากให้อนาคตเขาพัง เลยเป็นปัญหาทุกข์ใจว่าควรทำยังไง คือเราจะไปก็ไปไม่ได้บอกตรงๆว่ารู้สึกผิดมากๆ เเต่จะอยู่ก็ไม่อยากอยู่มันเครียดมากกับคำด่าของเขา เเละจะพูดเเต่ถึงในเหตุการณ์อดีตเเละไม่ยอมจบ จนล่าสุดเขาขอให้เราส่งของที่เขาลืมไว้ไปคืนเขาเราก็ส่งให้ เเละลบไลน์ตัวเองทิ้งไปไม่ติดต่อเขาอีก เเต่ก็มาเป็นทุกข์ใจอีกว่านี่ทำถูกเเล้วใช่ไหม คือเป็นห่วงเรื่องหางานเเละเรื่องเงินครอบครัวเขากลัวเขาเครียดมากๆ เขาบอกว่าเราเป็นคนทำให้เขาต้องออกจากงานเเละมีชีวิตเเบบนี้ เราคือคนที่ผิด
ควรทำตัวยังไง งงเมื่อเราก็ยอมรับในส่วนที่ผิด
เป็นเเฟนกับคนนึง ที่บ้านฝ่ายหญิงไม่ยอมรับ เพราะเราเป็นเพศเดียวกัน
เป็นปัญหาจนทำให้ความสัมพันธ์ของเราเริ่มมีปัญหา
ฝ่ายหญิงเริ่มไม่สบายใจเเละทำตัวเปลี่ยนไป เราเองก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเราไม่มีค่าเเละอึดอัด
เเต่เหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้เราเลิกกันคือ เพื่อนของเขาขอให้เขาไปส่งไปตามดูเเฟนของผู้ชายที่เขาชอบเเล้วเขาก็บอกเราว่าเขาจะไปส่งเพื่อน
เราเองวันนั้นก็หงุดหงิดเเละไม่อยากให้เขาไปต้องการให้เขาไปส่งเราซื้อของ ซึ่งอันนี้คือนิสัยไม่ดีของเราคือเอาเเต่ใจ เราก็โทรตามบอกเมื่อไหร่จะเสร็จโทรรัวๆเลย พอกลับมาถึงห้องทะเลากันเพราะเขาบอกว่าเขาอึดอัดนะ บอกว่าอยากใช้ชีวิตของเขาบ้าง เราเข้าใจนะ เเต่ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องใหญ่จนเขาโมโหเเละเกิดการทะเลาะจนทำร้ายร่างกายกัน เขาไล่เราไปออกจากห้องเเต่เราก็ดื้ออีกไม่ไปเเต่บอกเขาว่าไม่ทะเลาะเเล้วได้ไหมพยายามเข้าไปกอดเเต่ก็โดนหนักขึ้นเรื่อยเเล้วก็บอกโอเคนอนเถอะเเยกกันคนละมุม ทะเลาะจนเพลียก็เเยกย้ายกันนอนเเต่ความรู้สึกก็คือยังไม่เคลียร์ เราคิดว่าการนอนจะทำให้อะไรดีขึ้น
พอตอนเช้า ตื่นมาเราเจ็บหนักมากเพราะโดนทำร้ายเมื่อคืน เราถามเขาว่า วันนี้จะไปทำงานไหมถามเเบบดีๆอยากให้เขาหายโกรธเรา เขากลับโกรธไปใหญ่เเละทะเลาะกันอีกเราเลยบอกว่าวันนี้ไม่โอเคเลยลางานได้ไหมเคลียร์ปรับความเข้าใจกันก่อน เราก็เอาเเต่ใจอีก เขาก็บอกไม่ได้ เราก็ยังไม่ให้เขาไปพอเเยกกันละมุมสักพัก ซึ่งเป็นเวลาเเปดโมงกว่า เขาทำงานเเปดโมงครึ่งเราก็ดึงสติกลับมาเเล้วบอกเห้ยไปทำงานเถอะ เด๋วเราไปส่งมันยังทันเเต่เขากลับตัดสินใจบอกว่า เขาจะลาออกจากงานเเละกลับบ้าน เราตกใจมากเเละขอร้องบอกเขาว่าอย่าทิ้งอนาคตสิมีอะไรพูดกันดีๆก็ได้ คราวนี้ทำไรไม่ถูกละเขาเก็บเสื้อผ้าข้าวของทั้งหมดทำเรื่องออกจากหอโดยระหว่างนั้นก็ช่วยเขาเก็บของ เเต่ก็พูดว่าโอเคเราเลิกกันก็ได้เเต่อย่าทิ้งงานเลยนะ ขอร้องไม่ให้ลาออก เขาบอกว่าเขาเกลียดเรามากเขาต้องการจะไปให้พ้นจากเรา เราก็บอกโอเคเราเลิกกันไงยอมเเล้วเเต่อย่าทิ้งอนาคตตัวเองเลยเด๋วจะเครียดนะ เขาโทรไปบอกที่ทำงานว่าจะลาออกที่ทำงานก็ตกใจเเละให้เขาคิดดีๆ เราเองก็ไม่กล้าพูดไรอีกเลยส่งข้อความไปบอกเพื่อนสนิทเขาให้ช่วยพูดกับเขาหน่อย เราไปส่งเขากินข้าวเเล้วก็ขอโทษเขาเเล้วบอกเขาว่าอย่าออกงานเลยนะ เพราะเรารู้ว่าที่บ้านเขามีปัญหาทางการเงิน เขาก็มายืมเงินเราไปให้ทางบ้าน เราก็พยายามพูดจูงใจเเต่เขาบอกว่าไม่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เราเกลียดตัวเองมากที่นาทีนั้นทำไมเราไม่เดินออกจากห้องไปซะตอนเเรกคงไม่เกิดเหตุการณ์เเบบนี้ เพื่อนเขามาพูดก็ไม่ได้ผล ที่ทำงานเขาก็มาพูดก็ไม่ได้ผลเขายืนยันจะลาออก เราก็ไปส่งเขาไปเซ็นเอกสารที่ทำงานเสาร์ เเล้วเราก็อยู่ด้วยกัน1วัน นอนดูหนังนอนร้องไห้กอดกันจับมือกันขอโทษในสิ่งที่ผิด เราก็เกลี่ยกล่อมบอกกลับไปขอเขาไหมกลับไปทำงาน เเล้วเหมือนเขาก็เริ่มคิดได้เเละติดต่อกกลับไปที่ทำงานทันทีเเต่เหมือนที่ทำงานเขาก็บอกว่ากลับไปเคลียร์ชีวิตตัวเองก่อน เราเสียใจกันทั้งคู่ ตัวเราก็คิดละว่าทุกครั้งที่เขาไล่เราให้ไปเราไม่เคยไปจากเขาเลยเรามันเเย่มากๆเกลียดเเละโกรธตัวเองมากเเต่ทำไรไม่ได้เเล้ว มันเหมือนชีวิตว่างเปล่า จนวันอาทิตย์ตอนค่ำ ส่งเขาขึ้นรถกลับบ้านต่างจังหวัด เราร้องไห้กันหนักมากระหว่างเดินทางไปหมอชิตจับมือกันตลอดทาง หลังจากส่งเขาขึ้นรถเราก็ไม่ติดต่อเขาไปอีกเลยตามที่เขาได้ขอเอาไว้ก่อนหน้าว่าขอให้จบเเละอย่าติดต่ออีก เเละครั้งนี้เราตัดสินใจจะทำเพื่อเขา จะทำให้ได้ หลังจากนั้นประมาณไม่ถึงอาทิตย์เขาส่งข้อความมาด่า บอกว่าชีวิตเขามันเเย่เพราะเรา ที่บ้านก็ต้องเดือดร้อนไปด้วย เรารู้สึกผิดมากเเละบอกไปว่าอยากให้ทำอะไรเราจะรับผิดชอบทุกอย่าง เรื่องเงินหรือหางาน หรืออะไรก็ตามขอให้เขาบอกมา เเต่เขาก็ได้เเต่ด่า เเละโทรไปบอกเเม่เรา เเม่เราก็ทุกข์ใจมากเเละขอว่าอย่ายุ่งกันอีก เรายิ่งเเบบความรู้สึกโครตเเย่เรารับปากเเม่ เเละไม่ยุ่งกับเขาไม่ตอบข้อความ เเต่เขาก็ส่งข้อความบางทีก็มาถามเรื่องงาน คุยกันได้สักพักก็่ด่า เราก็เลี่ยงที่ไม่คุยกับเขาอีก เขาก็ยิ่งด่า ยิ่งเเช่งจนเราเครียดมาก เราบอกเรายอมรับผิดที่เป็นคนเอาเเต่ใจเราขอโทษทุกอย่าง เเม่ก็มาหาเราเเล้วเราก็พาเเม่ไปเที่ยวใช้เวลาอยู่กับเเม่ เเต่เนื่องด้วยเราดันไปลงig story เขาไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะเขาบล็อคเฟส บล็อค ig เราตั้งเเต่ตอนเป็นเเฟนเเต่เราคิดว่าเขาเอาของน้องมาดูเเละส่งข้อความ มาหาว่าจะใช้ชีวิตดีคนเดียวใช่ไหม เราก็บอกว่าอยากให้เราทำอะไรเราจะทำให้เเต่เรากลับไปเเก้ไขอดีตไม่ได้เเล้วนะเราต้องเดินหน้า เขายิ่งโกรธมาก ยิ่งด่า เราเข้าไปเขาก็ยิ่งเกลียดเราช่วยหางานเขาก็หาว่าความหวังดีปลอมๆเราออกจากเขาเขาก็ตามมาว่า คือเรางงว่าเราต้องทำตัวยังไง เเต่ทุกอย่างเราพยายามนิ่ง เเละเงียบ เเต่เขาด่าเราไปทั่วทั้งโซเชียล ทั้งด่าเราให้เพื่อนฟัง เรายอมรับผิดกับเเม่นะเเละกับเขาว่าเราผิดที่เป็นคนเอาเเต่ใจเเต่เราไม่เคยอยากให้อนาคตเขาพัง เลยเป็นปัญหาทุกข์ใจว่าควรทำยังไง คือเราจะไปก็ไปไม่ได้บอกตรงๆว่ารู้สึกผิดมากๆ เเต่จะอยู่ก็ไม่อยากอยู่มันเครียดมากกับคำด่าของเขา เเละจะพูดเเต่ถึงในเหตุการณ์อดีตเเละไม่ยอมจบ จนล่าสุดเขาขอให้เราส่งของที่เขาลืมไว้ไปคืนเขาเราก็ส่งให้ เเละลบไลน์ตัวเองทิ้งไปไม่ติดต่อเขาอีก เเต่ก็มาเป็นทุกข์ใจอีกว่านี่ทำถูกเเล้วใช่ไหม คือเป็นห่วงเรื่องหางานเเละเรื่องเงินครอบครัวเขากลัวเขาเครียดมากๆ เขาบอกว่าเราเป็นคนทำให้เขาต้องออกจากงานเเละมีชีวิตเเบบนี้ เราคือคนที่ผิด